Τρεις ξένοι συγγραφείς διέδωσαν τη βιετναμέζικη γλώσσα

Οι Joe Ruelle, Marko Nikolic και Jesse Peterson προέρχονται από μακρινές χώρες, αλλά επιλέγουν να παραμείνουν κοντά στο Βιετνάμ γράφοντας στα βιετναμέζικα. Για αυτούς, τα βιετναμέζικα δεν είναι μόνο ένα εργαλείο επικοινωνίας, αλλά και ένα δημιουργικό μέσο για να αφηγηθούν, να κατανοήσουν και να ζήσουν με τον βιετναμέζικο πολιτισμό. Όχι μόνο αφηγούνται ιστορίες ζωής, αλλά μετατρέπουν και τη γλώσσα σε έναν ρυθμό που συνοδεύει τον πολιτισμό, τους ανθρώπους και τις καρδιές τους.

Στα τέλη της δεκαετίας του 2000, τα ιστολόγια έγιναν μια μανία στη βιετναμέζικη διαδικτυακή ζωή, όπου οι άνθρωποι μοιράζονταν, παρατηρούσαν και έλεγαν ιστορίες της καθημερινής ζωής. Εκείνη την περίοδο, ένα αγόρι από τον Καναδά, γεννημένο το 1978 στο Βανκούβερ, έγινε ένα σπάνιο φαινόμενο: ο Joe Ruelle - οι Βιετναμέζοι συχνά τον αποκαλούν αστειευόμενοι «Dau Tay». Μιλάει και γράφει άπταιστα βιετναμέζικα, με χιούμορ, μερικές φορές ακόμη και «πιο περίεργα» από τους φυσικούς ομιλητές.

Αφού αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Acadia με πτυχίο στις θεατρικές τέχνες, ο Joe ήρθε στο Βιετνάμ το 2004, κάνοντας έρευνα για τη UNICEF και παρακολουθώντας μαθήματα βιετναμέζικης γλώσσας στη Σχολή Γλωσσών του Πανεπιστημίου Κοινωνικών Επιστημών και Ανθρωπιστικών Σπουδών (Εθνικό Πανεπιστήμιο του Βιετνάμ, Ανόι). Με το φυσικό του ταλέντο για τις γλώσσες, άρχισε να γράφει στο ιστολόγιό του στα βιετναμέζικα - από προσωπικά γραπτά, προσελκύοντας γρήγορα την προσοχή της διαδικτυακής κοινότητας και του τύπου.

Δύο βιβλία, το "Είμαι ο Ντάου" και το "Ανάντη" του Τζο Ρουέλ.

Το 2007, ο Τζο δημοσίευσε το βιβλίο «I am Dau», μια συλλογή με τις καλύτερες αναρτήσεις του στο ιστολόγιό του και αμέσως μπήκε στη λίστα με τα μπεστ σέλερ. Το 2012, κυκλοφόρησε το βιβλίο «Ngược tương vún t», μια συλλογή σχεδόν 70 άρθρων που γράφτηκαν και δημοσιεύθηκαν σε πολλά χρόνια, πολλά από τα οποία επιμελήθηκε και τελειοποιήθηκε από τον Τζο όσον αφορά τη γραμματική, αντανακλώντας την ολοένα και πιο εκλεπτυσμένη βιετναμέζικη γλώσσα του. Σε αντίθεση με τις συνήθεις συλλογές, τα άρθρα δεν είναι ταξινομημένα κατά χρόνο ή θέμα, αλλά κατά συναίσθημα: «Λίγο θυμωμένος, Λίγο χαρούμενος, Λίγο μετανιωμένος, Πολύ περίεργος, Θέλω να εκφράσω...», δημιουργώντας ένα πολύ «φραουλένιο» στυλ.

Τα άρθρα του Joe είναι ταυτόχρονα χιουμοριστικά και εκλεπτυσμένα, εκφράζοντας μια βαθιά γνώση των ανθρώπων, των τοπίων, των κοινωνικών σχέσεων και των οικογενειών του Βιετνάμ, ιδιαίτερα της ζωής στο Ανόι . Εξηγεί τον τίτλο «Nguoc chiu vuon vut»: «Επέλεξα αυτό το όνομα για δύο λόγους. Ο δευτερεύων λόγος είναι ότι όταν ορισμένοι Δυτικοί αποχαιρετούν την πατρίδα τους για να έρθουν στο Βιετνάμ, είναι μια απροσδόκητη κατεύθυνση, οπότε πρέπει να αντιδράσουμε γρήγορα, προσπαθώντας να διατηρήσουμε την ταχύτητα χωρίς να προκαλέσουμε πολιτισμικό ατύχημα. Ο κύριος λόγος είναι ότι η λέξη «vung vut» ακούγεται ωραία».

Κατά τη διάρκεια των χρόνων της ακμής του, ο Τζο εμφανίστηκε επίσης στην τηλεόραση, παρουσίασε εκπομπές, συμμετείχε σε ψυχαγωγικές εκπομπές και έπαιξε σε ταινίες, έχοντας γίνει τόσο διάσημος όσο οποιοσδήποτε τραγουδιστής ή ηθοποιός στο Βιετνάμ. Δεν είναι μόνο διάσημος για το γράψιμό του, αλλά είναι και ένας πραγματικός ειδικός στην τεχνολογία. Στις αρχές του 2020, η βιετναμέζικη κοινότητα τεχνολογίας συνειδητοποίησε ότι ο πρώην «Strawberry» εμφανιζόταν πλέον ως ειδικός της Google στην Ασία, με έδρα τη Σιγκαπούρη. Εξήγησε:

«Εργάζομαι στον τομέα της τεχνολογίας εδώ και πολύ καιρό. Για παράδειγμα, η επωνυμία Coc Coc ήταν το όνομα που σκέφτηκα το 2007, όταν ήμουν σύμβουλος για αυτήν την ομάδα. Εντάχθηκα στην Google το 2015, το εργασιακό περιβάλλον ήταν εξαιρετικό και αργότερα θα επιστρέψω στο Βιετνάμ για να ανοίξω μια νεοσύστατη επιχείρηση. Η εμπειρία στην Google θα είναι πολύ χρήσιμη για όσους θέλουν να δραστηριοποιηθούν στον τομέα της τεχνολογίας.»

Ο Joe Ruelle (κέντρο) εργάζεται αυτήν τη στιγμή στον κλάδο της τεχνολογίας.

Μετά τον Joe Ruelle, ο Jesse Peterson - ένας Καναδός συγγραφέας που ζει στο Βιετνάμ για περισσότερο από μια δεκαετία - έγινε ένα ακόμη φαινόμενο. Τον Νοέμβριο του 2023, στην οδό Book Street της πόλης Ho Chi Minh , κυκλοφόρησε το τρίτο του βιβλίο γραμμένο εξ ολοκλήρου στα βιετναμέζικα: «Τραγικοκωμωδία - Χρώματα που συνθέτουν τη ζωή», μια σατιρική συλλογή ιστοριών που καλλιεργήθηκαν από το 2019 έως το 2022, μετά από δύο προηγούμενα έργα.

Ο Τζέσι είναι διάσημος για τα σατιρικά κοινωνικά του σχόλια και τα σκετς του στα Tuoi Tre Cuoi και VnExpress, καθώς και για τον ρόλο του ως παρουσιαστής εκπομπών street food. Γεννημένος στον Καναδά, επέλεξε το Βιετνάμ ως μόνιμη κατοικία του λόγω της αγάπης του για τους ανθρώπους, τον πολιτισμό και το πάθος του για εμπειρίες. «Σήμερα, το Βιετνάμ έχει γίνει ένας από τους πιο ζεστούς προορισμούς στον κόσμο», είπε.

Ο Τζέσι έχει μια χιουμοριστική προσέγγιση στη ζωή, αλλά πίσω από το γέλιο κρύβονται βαθιές γνώσεις. Παρατηρεί και καταγράφει κάθε μικρή λεπτομέρεια στην καθημερινή ζωή, από τα καφέ στα πεζοδρόμια, τους δρόμους του Ανόι μέχρι τις δραστηριότητες των νέων και των εργαζομένων, για να μεταφέρει μια ρεαλιστική άποψη. Ο Τζέσι τονίζει: «Όσο μπορούμε να γελάμε με τη δική μας γελοιότητα και μετά με τα δυσάρεστα πράγματα στην κοινωνία, έχουμε ακόμα τη δύναμη να ξεπερνάμε τις δύσκολες στιγμές».

Ο κ. Τζέσι Πίτερσον, συγγραφέας της σατιρικής συλλογής διηγημάτων «Τραγικοκωμωδία - Χρώματα που συνθέτουν τη ζωή».

Σε περισσότερες από 500 σελίδες του βιβλίου «Τραγικοκωμωδία - Χρώματα που συνθέτουν τη ζωή», ο Τζέσι συνδυάζει τις δικές του εμπειρίες, από τη διδασκαλία, τη συγγραφή, τη μετάφραση, την ερμηνεία stand-up comedy, την παρουσίαση, τη δημιουργία ντοκιμαντέρ μέχρι διαφημίσεις, για να δημιουργήσει ιστορίες που είναι ταυτόχρονα σατιρικές και βαθυστόχαστες. Πιστεύει: «Η ζωή δεν θα στερείται τραγωδίας. Τότε γεννήθηκε η κωμωδία, ανακουφίζοντας την τραγωδία για να χαλαρώσουν όλοι. Η τραγωδία δεν είναι τίποτα περισσότερο από ανεκτίμητα μαθήματα, όταν έχουμε βγει από αυτήν. Αν ερμηνευτεί και γραφτεί επιδέξια, μια κωμωδία βασισμένη στην τραγωδία μπορεί να γίνει «επιτυχία», να ζήσει για πάντα, φέρνοντας διαρκές, ατελείωτο γέλιο».

Ο Τζέσι ενδιαφέρεται επίσης για σοβαρά κοινωνικά ζητήματα. Σε μια συνέντευξη τον Σεπτέμβριο του 2025, αποκάλυψε ότι μεταφράζει το βιβλίο «Ο Δρόμος προς το Μέλλον», το οποίο ασχολείται με την τρέχουσα καταπολέμηση της διαφθοράς, ένα θέμα που σπάνια είχε θίξει στο παρελθόν.

Ο Τζέσι ζει αυτή τη στιγμή στην πόλη Χο Τσι Μινχ και συνεχίζει να γράφει βιβλία και άρθρα εξ ολοκλήρου στα βιετναμέζικα. Είναι ένας από τους λίγους ξένους συγγραφείς που πραγματικά «ζουν με τα βιετναμέζικα», μετατρέποντας τη γλώσσα σε ένα λεπτό εργαλείο έκφρασης για ποικίλες εμπειρίες, από πνευματώδεις, χιουμοριστικές έως μαθήματα ζωής και δεξιότητες ζωής. Σύμφωνα με τον Τζέσι, μια θετική, αισιόδοξη στάση, η ικανότητα ενσωμάτωσης και το πνεύμα μάθησης είναι σημαντικοί παράγοντες για τους νέους, ειδικά τους ξένους συγγραφείς, ώστε να εξελιχθούν σε ένα νέο περιβάλλον.

Περισσότερες από 300 σελίδες του βιβλίου «Οδός του Καθεδρικού Ναού» δεν αποτελούν μόνο μια ιστορία για το Ανόι, αλλά και ένα λογοτεχνικό ταξίδι και εμπειρία ζωής του Μάρκο Νίκολιτς - του πρώτου Σέρβου που έγραψε μυθιστόρημα στα βιετναμέζικα. Πολλοί κριτικοί εκτιμούν ιδιαίτερα την κατανόηση και το πλούσιο λεξιλόγιο του Μάρκο, καθώς περιλαμβάνει πολλούς ιδιωματισμούς και παροιμίες, ενώ παράλληλα αντικατοπτρίζει έντονα την τοπική ζωή και τον πολιτισμό. Γνωστά ορόσημα όπως η Οδός του Καθεδρικού Ναού, οι καφετέριες και τα σοκάκια εμφανίζονται ρεαλιστικά, βοηθώντας τους αναγνώστες του Ανόι να νιώσουν κοντά, ενώ παράλληλα κατανοούν τη φασαρία και την ποικιλόμορφη ψυχολογία της ξένης κοινότητας που ζει εδώ.

Το μυθιστόρημα «Οδός Καθεδρικού Ναού» του Σέρβου συγγραφέα Μάρκο Νίκολιτς.

Ο Μάρκο είπε ότι είχε πάει σε περισσότερες από 70 χώρες και είχε μάθει 10 γλώσσες, αλλά μόνο όταν ήρθε στο Βιετνάμ βρήκε πολλούς λόγους να μείνει και να ζήσει σε αυτή τη χώρα. Εξήγησε: «Υπάρχουν πολλά προβλήματα παντού, το Βιετνάμ είναι το ίδιο, αλλά επέλεξα να μείνω λόγω της συμβατότητάς μας. Η γη σε σχήμα S είναι αρκετά κατάλληλη από άποψη γλώσσας, πολιτισμού και ζωής για να θέλω να μείνω. Αν μετακόμιζα σε άλλη χώρα, θα έπρεπε να ξεκινήσω από την αρχή, κάτι που είναι πολύ κουραστικό».

Στο πλαίσιο της εργασίας του, ο Μάρκο δίδασκε γαλλικά στην Ευρώπη, αλλά τώρα διδάσκει αγγλικά σε κέντρα στο Βιετνάμ, κυρίως για παιδιά και εφήβους. Σχολίασε: η διδασκαλία ξένων γλωσσών στο Βιετνάμ αναπτύσσεται δυναμικά, οι μαθητές επενδύουν πολύ και ανοίγουν πολλά κέντρα, σε αντίθεση με την Ευρώπη, όπου τα αγγλικά είναι δημοφιλή και λίγοι άνθρωποι χρειάζεται να μάθουν.

Σύμφωνα με τον Μάρκο, η εκμάθηση βιετναμέζικων είναι ταυτόχρονα απαιτητική και ενδιαφέρουσα: «Η γραμματική των βιετναμέζικων είναι αρκετά απλή, αλλά το λεξιλόγιο είναι πολύ μεγάλο και ποικίλο, και πρέπει να ξέρεις πώς να τη χρησιμοποιείς και να το προφέρεις σωστά. Η φύση των βιετναμέζικων είναι πολύ διαφορετική από τα αγγλικά, αλλά μου αρέσει να μαθαίνω και να ερευνώ, οπότε δεν έχω καμία δυσκολία». Η προσαρμογή στον πολιτισμό είναι επίσης εύκολη χάρη στην προηγούμενη εμπειρία μου από ταξίδια σε πολλές χώρες. Μοιράστηκε: «Το να οδηγώ μοτοσικλέτα στη μέση πολυσύχναστων δρόμων, ο θόρυβος... Νιώθω φυσιολογικός. Το σκληρό κλίμα είναι το πιο δύσκολο πράγμα, αλλά προσαρμόζομαι αρκετά καλά στον πολιτισμό και την κοινωνία».

Ο Μάρκο εξέφρασε επίσης την έκπληξή του για ορισμένα βιετναμέζικα έθιμα: οι Δυτικοί δεν λατρεύουν τους προγόνους τους, οπότε δεν καταλάβαινε γιατί υπήρχαν τόσα πολλά φαγητά και φρούτα στην Αγία Τράπεζα, αλλά παρόλα αυτά τα αποδεχόταν και τα σεβόταν. Βρήκε το συλλογικό και κοινοτικό πνεύμα στο Βιετνάμ πολύ ισχυρό, διαφορετικό από την ατομικιστική κουλτούρα της Ευρώπης.

Ο συγγραφέας Μάρκο Νίκολιτς (κέντρο) με το μυθιστόρημα «Οδός του Καθεδρικού Ναού» τιμήθηκε με το βραβείο «Έργο» στην τελετή απονομής των βραβείων Bui Xuan Phai - Για την αγάπη του Ανόι.

Σχετικά με το μυθιστόρημα «Οδός του Καθεδρικού Ναού», ο Μάρκο τόνισε ότι η φήμη δεν είναι ο στόχος: «Ξέρω ότι είμαι ο πρώτος ξένος που γράφει βιετναμέζικο μυθιστόρημα, αλλά το να είμαι απλώς ο πρώτος δεν αρκεί. Αν το βιβλίο είναι απλώς «σκουπίδια», οι αναγνώστες θα απογοητευτούν. Ευτυχώς, πολλοί άνθρωποι αξιολόγησαν το βιβλίο πολύ καλά και το διάβασαν κατευθείαν λόγω του ελκυστικού του περιεχομένου».

Μετά από περισσότερα από 10 χρόνια ζωής στο Βιετνάμ, ο Μάρκο νιώθει ότι έχει ωριμάσει. «Όταν ήρθα στο Βιετνάμ, ήμουν αφελής και ανώριμος, αλλά τώρα έχω συσσωρεύσει εμπειρία, δεν φοβάμαι τα μέσα ενημέρωσης, τις συνεντεύξεις και τις εμπειρίες πολλών νέων πραγμάτων».

Ο συγγραφέας Μάρκο Νίκολιτς σε ένα ταξίδι για την κατάκτηση της κορυφής Φανσιπάν

Αν και ο καθένας έχει το δικό του ταξίδι, το κοινό σημείο των Joe Ruelle, Marko Nikolic και Jesse Peterson είναι ότι όχι μόνο γράφουν στα βιετναμέζικα, αλλά συμβάλλουν επίσης στο να φέρουν τα βιετναμέζικα πέρα ​​από τα σύνορά τους. Από τις προσωπικές τους σελίδες μέχρι τις διεθνείς κοινότητες αναγνωστών, οι ιστορίες τους και τα κομμάτια της βιετναμέζικης κουλτούρας μέσα από τις «πολύ δυτικές» οπτικές τους εξαπλώνονται φυσικά, προσελκύοντας την προσοχή και την κοινοποίηση πολλών Βιετναμέζων. Δείχνουν ότι τα βιετναμέζικα είναι αρκετά ελκυστικά για να γίνουν μια δημιουργική γλώσσα για ανθρώπους από άλλες χώρες - και μέσα από τις δικές τους επιλογές γραφής, ο καθένας ενεργεί αθόρυβα ως πρεσβευτής της ομορφιάς των βιετναμέζων σήμερα.

Άρθρο: Παν Αν

Σχεδιασμός: Μάι Αν

Παν Αν

Πηγή: https://thoidai.com.vn/ba-cay-but-nuoc-ngoai-lan-toa-tieng-viet-218262.html