وو دیو تائو: «روزنامه‌نگاری به من کمک می‌کند زیبایی پیپا را منتشر کنم»

پیش از پیوستن به پیپا، هنرمند وو دیو تائو سردبیر و مجری تلویزیون در حوزه فرهنگ و هنر بود. حرفه روزنامه‌نگاری او بود که به او کمک کرد تا رویکردهای مؤثرتری را برای معرفی پیپا به جوانان پیدا کند.

هنرمند وو دیو تائو همیشه به پیپا وابسته است. (عکس: NVCC)

وو دیو تائو وقتی دانشجوی آکادمی ملی موسیقی ویتنام بود، «رابطه‌ای از پیش مقدر شده» با روزنامه‌نگاری داشت، زمانی که به عنوان مجری با برنامه‌های زیادی مانند «سینمای عصر شنبه»، «سینما ویو پوینت»، «هنرهای یکشنبه»... از تلویزیون ویتنام همکاری می‌کرد.

وو دیو تائو مدت زیادی در ایستگاه تلویزیونی دیجیتال VTC کار کرده است. همچنین در اینجا بود که او از مجری‌گری در استودیو به تدوین‌گر موسیقی تبدیل شد - زمینه‌ای که در آن تخصص و اشتیاق عمیقی دارد. او به اشتراک گذاشت: «من متوجه شدم که بهترین کار این است که کاری را انجام دهم که واقعاً دوست دارم و آن را درک می‌کنم.»

این دوره بود که دیو تائو را به روزنامه‌نگاری با عمق، رویکردی استراتژیک و دلبستگی ویژه به فرهنگ سنتی تبدیل کرد - چیزی که او بعداً وقتی به عنوان یک هنرمند پیپا بازگشت، عمیق‌تر متوجه آن شد.

دیو تائو، به عنوان یک کارمند تلویزیون، به ویژه در نقش تهیه‌کننده برنامه‌های هنری سنتی، به روشنی مسئولیت مطبوعات را در گسترش فرهنگ سنتی به مخاطبان مدرن درک می‌کند.

او گفت: «فرهنگ سنتی ذاتاً زیباست. اما برای اینکه جوانان آن را درک کنند و دوست داشته باشند، باید به شیوه‌ای مناسب، سریع، نزدیک، زنده و جالب منتقل شود.» دیو تائو در مجموعه‌ای از برنامه‌هایی که تهیه کرده است، همیشه انتخاب موضوعاتی مانند هات شوآن، کوان هو، توئونگ کو، چئو، کای لوئونگ، دون کا تای تو... را در اولویت قرار می‌دهد تا غرور ملی را، به ویژه در میان جوانان، برانگیزد.

برای وو دیو تائو، هر آنچه که مردم در مورد پیپا دوست دارند، او حاضر است آن را تغییر دهد تا به مناسب‌ترین شکل ممکن به آن نزدیک شود. اگر در گذشته، زمانی که پلتفرم‌های دیجیتال هنوز توسعه نیافته بودند، تلویزیون موثرترین راه برای رسیدن موسیقی سنتی به مخاطبان بود، پس تبدیل شدن به یک روزنامه‌نگار متخصص در فرهنگ و هنر در VTC فرصتی برای اوست تا عشق خود را به پیپا گسترش دهد.

او گفت: «علاوه بر روزنامه‌نگاری، روزنامه‌نگاران فرهنگی و هنری به پایه‌های حرفه‌ای محکمی نیز نیاز دارند. من این را مزیت خود می‌دانم - هم برای ارتقای نقاط قوت حرفه‌ای‌ام و هم برای انجام کارهایی که به علاقه‌ام وفادار هستند. تلویزیون به من این فرصت را داده است تا مسیر خودم را برای نزدیک‌تر کردن پیپا به عموم، به سریع‌ترین و موثرترین روش، باز کنم.»

در مجموعه «ملودی‌های ویتنامی» که دیو تائو تهیه‌کنندگی آن را بر عهده داشت، ساز پیپا بارها با اجراهای خلاقانه و هنری ظاهر شد و مخاطبان را در سراسر کشور تحت تأثیر قرار داد.

او به مدل‌های سنتی بسنده نکرد، بلکه به طور فعال با بسیاری از نوازندگان همکاری کرد تا ترکیب پیپا با EDM، موسیقی جهانی... را آزمایش کند، با این تمایل که رویکردی تازه‌تر به این ساز ارائه دهد. دیو تائو تأیید کرد: «برای اینکه بتوانم هر کاری برای توسعه پیپا انجام دهم، حاضرم تمام تلاشم را بکنم.»

روزهایی که صرف کار در محل تولید شد، نه تنها به دیو تائو کمک کرد تا تجربه و دانش کسب کند، بلکه به او کمک کرد تا جامعه هنرمندان مردمی - کسانی که بی سر و صدا گنجینه‌های فرهنگی ملی را با تمام وجود خود حفظ می‌کنند - را درک و با آنها همدردی کند.

او به طور محرمانه گفت: «در پس هر برنامه، ارتباط نزدیکی بین هنرمندان، تئاترها و مراکز فرهنگی وجود دارد... گاهی اوقات، گروهی متشکل از بیش از ۴۰ هنرمند، وسایل و لباس‌ها را از استان به هانوی منتقل می‌کنند تا فقط یک اجرا را ضبط کنند، آن هم در شرایط بودجه محدود. با این حال، آنها همچنان با خوشحالی و بدون هیچ تردیدی حمایت می‌کنند، زیرا همه آنها بر سر ماموریت حفظ و گسترش هنرهای سنتی اتفاق نظر دارند.»

دیو تائو اذعان کرد که به لطف تجربه‌اش در ویرایش و سازماندهی برنامه‌ها، هنگام نزدیک شدن به مخاطب، دیدگاه جامع‌تر و استراتژیک‌تری دارد. او تحلیل کرد: «یک هنرمند امروز نه تنها باید خوب بنوازد، بلکه باید به روشنی درک کند که چه کاری انجام می‌دهد، برای چه کسی و چگونه به مخاطب نزدیک شود. موسیقی سنتی، برای گسترش قوی، باید به زبانی متناسب با زمانه روایت شود.»

دیو تائو از طریق روزنامه‌نگاری آموخت که چگونه داستان پشت هر اجرا را روایت کند و مخاطب را از اطلاعات به احساسات هدایت کند - چیزی که باعث تفاوت در اجراهای او می‌شود.

دیو تائو به عنوان مجری و اجراکننده، به درک عمیق و گسترده‌ای از برنامه کمک می‌کند. او می‌تواند پیش از هدایت تماشاگران به محل اجرا، درباره نویسنده، زمینه خلق اثر و جزئیات جالب پیرامون هر اثر توضیح دهد و نمایش را به جای یک صحنه ساده، به یک «گفتگوی موسیقایی» تبدیل کند.

دیو تائو با تجربه دو حوزه به ظاهر مجزا - روزنامه‌نگاری و اجرا - به یک نقطه مشترک عمیق پی برد و آن میل به انتقال پیام‌های فرهنگی به جامعه است. او به طور محرمانه گفت: «روزنامه‌نگاران یا هنرمندان همگی قصه‌گو هستند. ما با کلمات، صداها و تصاویر داستان می‌گوییم - تا زیبایی را حفظ کنیم و ارزش‌های سنتی را با حال و آینده پیوند دهیم.»

در حال حاضر، دیو تائو در کنار تدریس در آکادمی ملی موسیقی ویتنام، همچنان در ویرایش و تولید برنامه‌های هنری، به ویژه برنامه‌های اجرای سنتی، مشارکت دارد. اگرچه او دیگر به اندازه قبل در روزنامه‌نگاری فعال نیست، اما روح روزنامه‌نگاری و تفکر رسانه‌ای هنوز در نحوه کار و زندگی او با هنر عجین شده است.

منبع: روزنامه نهان دان

منبع: https://baosoctrang.org.vn/van-hoa-the-thao-du-lich/202506/vu-dieu-thao-nghe-bao-giup-toi-lan-toa-ve-dep-cua-ty-ba-c170b78/