ພູກວກມີທີ່ແຕກຕ່າງກັນ ແຕ່ຍັງຄົງມີສະຖານທີ່ເຂັ້ມແຂງຂອງຫວຽດນາມ

ພູກວກໃນຄວາມຊົງຈຳຂອງຫຼາຍຄົນແມ່ນທະເລສີຟ້າ, ຊາຍຂາວ, ຣີສອດຫລູຫລາ ແລະຄັອກເທວໃນຍາມຕາເວັນຕົກ. ແຕ່ໃນລະດັບເລິກເຊິ່ງ, “ເກາະໄຂ່ມຸກ” ຍັງຄົງຮັກສາບັນດາຊັ້ນຕະກຸນຂອງວັດທະນະທຳພື້ນເມືອງ, ບ່ອນທີ່ປະຊາຊົນຍັງຄົງຕິດພັນກັບເຄື່ອງຫັດຖະກຳພື້ນເມືອງ, ຄວາມເຊື່ອຖືພື້ນເມືອງ ແລະ ບັນດາສິລະປະສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງເອກະລັກຂອງຫວຽດນາມ.

Heritage•30/05/2025

ຂ້າ ພະ ເຈົ້າ ໄດ້ ຮັບ ການ ເຊື້ອ ເຊີນ ສໍາ ລັບ ການ ຂັບ ເຄື່ອນ ກ່ຽວ ກັບ coracle ໄດ້. ລົມພັດແຮງ, ນ້ຳໄດ້ພັດລົງເລັກໜ້ອຍ, ຄົນເຮືອກໍມິດງຽບ. ພວກເຮົາພຽງແຕ່ລອຍຜ່ານເຮືອນຫາປາ, ເຮືອທີ່ຈອດໄວ້ຢ່າງງຽບໆ, ແລະໝາສອງສາມໂຕທີ່ນອນຢູ່ເທິງຂົວໄມ້.

ທັງໝົດນີ້ເຮັດໃຫ້ເກີດເຫດການຕົວຈິງທີ່ຂ້ອຍຮູ້ສຶກວ່າຂ້ອຍເປັນຄົນຢູ່, ບໍ່ແມ່ນນັກທ່ອງທ່ຽວອີກຕໍ່ໄປ.

ຕອນທ່ຽງ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໄປຢ້ຽມຢາມ ດິງກວ໋າ, ເຊິ່ງຕັ້ງຢູ່ເທິງປ່າຫີນທີ່ອອກສູ່ທະເລ. ນີ້ແມ່ນສະຖານທີ່ສັກສິດຂອງຊາວ ຝູ໋ກວກ, ດ້ວຍຄວັນທູບຄວັນດັງກ້ອງກັງວານ ແລະ ສຽງດັງລົມ.

ຂ້າພະເຈົ້າທັນທີທັນໃດກໍໄດ້ເຫັນແມ່ເຖົ້າຜູ້ໜຶ່ງນຸ່ງຊຸດພື້ນເມືອງຂອງຫວຽດນາມຢືນອະທິຖານຢູ່ຂ້າງເຕົາເຜົາ. ເຖິງແມ່ນວ່າຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ສາມາດໄດ້ຍິນທຸກສິ່ງທີ່ນາງເວົ້າ, ແຕ່ປະໂຫຍກສຸດທ້າຍໄດ້ດັງຂຶ້ນຢ່າງຈະແຈ້ງ: “ຂໍໃຫ້ເຮືອກັບຄືນມາພ້ອມກັບຄົນທັງປວງທີ່ຢູ່ເທິງເຮືອ.” ຄໍາອະທິຖານແມ່ນສັ້ນ, ແຕ່ມັນກວມເອົາຄວາມໄວ້ວາງໃຈຕະຫຼອດຊີວິດຂອງທະເລ.

ຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ຄວາມເຊື່ອບໍ່ແມ່ນພິທີການອັນຍິ່ງໃຫຍ່, ແຕ່ເປັນວິທີທີ່ຄົນເຮົາວາງຄວາມຫວັງໄວ້ໃນສິ່ງທີ່ບໍ່ສາມາດຄວບຄຸມໄດ້. ຄວາມລຽບງ່າຍນັ້ນແມ່ນບາງທີສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກສະຫງົບທີ່ສຸດໃນລະຫວ່າງການເດີນທາງ.

ບົດຄວາມ ແລະ ພາບ: To Di Dau

ວາລະສານມໍລະດົກ