ບົດຂຽນຂອງທ່ານນາງ ຫວູທິທູຮັ່ງ, ຜູ້ກໍ່ຕັ້ງ ແລະ ພັດທະນາໂຄງການ M-English ເພື່ອຮຽນພາສາອັງກິດໂດຍການເລົ່ານິທານ ແລະ ດົນຕີ ທີ່ສ້າງສັນ, ໃນກອງປະຊຸມສຳມະນາ “ກໍ່ສ້າງໂຮງຮຽນດ້ວຍພາສາອັງກິດ: ປະຕິບັດ ແລະ ວິທີແກ້ໄຂ” ທີ່ໄດ້ຈັດຂຶ້ນໃນວັນທີ 6 ທັນວານີ້, ຢູ່ນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຈົ້າຂອງໂຮງຮຽນ, ຄູອາຈານ ແລະ ແຂກຖືກເຊີນທຸກຄົນເຫັນດີເປັນເອກະພາບ. ມັນສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນເລື່ອງທີ່ເກີດຂື້ນໃນເວລາດົນນານ, ໃນຫຼາຍໆໂຮງຮຽນແລະໂຮງຮຽນອະນຸບານ.
ອາຈານ ຫວູທິທູຮັ່ງ ກ່າວຄຳເຫັນທີ່ກອງປະຊຸມສຳມະນາໃນວັນທີ 6 ທັນວາ.
ພາບ: ThuY Hang
ພໍ່ແມ່ຈໍາເປັນຕ້ອງເບິ່ງຮູບພາບຈໍານວນຫຼາຍຂອງລູກຂອງເຂົາເຈົ້າໃນຫ້ອງຮຽນພາສາອັງກິດເພື່ອຄວາມຮູ້ສຶກປອດໄພ. ມັນໄດ້ກາຍເປັນທີ່ຄຸ້ນເຄີຍຂອງຄູອາຈານທີ່ຈະໃຫ້ເດັກນ້ອຍນັ່ງແຖວຂ້າງລຸ່ມ, ແລະສ່ວນທີ່ເຫຼືອຂອງເດັກນ້ອຍໄດ້ກ້າວໄປຂ້າງຫນ້າຫນຶ່ງໂດຍຫນຶ່ງ, ຄູອາຈານຖື flashcards (ບັດການຮຽນຮູ້) ທີ່ມີ pre-printed ສີ, ຫມາກໄມ້, ສັດ, ເດັກນ້ອຍອ່ານຄໍາພາສາອັງກິດແລະຄູອາຈານບັນທຶກວິດີໂອແລະສົ່ງໃຫ້ພໍ່ແມ່. ແຕ່ຄໍາຖາມແມ່ນ, ວິທີການດໍາເນີນການນີ້ມີປະສິດທິພາບໃນການສ້າງສະພາບແວດລ້ອມພາສາອັງກິດໃນໂຮງຮຽນອະນຸບານ? ຫຼືພວກເຮົາພຽງແຕ່ພະຍາຍາມເຮັດໃຫ້ພໍ່ແມ່ພໍໃຈ, ໃຊ້ພໍ່ແມ່ເປັນສູນກາງສໍາລັບການລົງທະບຽນແລະບໍ່ສຸມໃສ່ເດັກນ້ອຍ - ເປົ້າຫມາຍທີ່ແທ້ຈິງຂອງ ການສຶກສາ ໃນມື້ນີ້?
ສອງເລື່ອງທີ່ກະຕຸ້ນຄວາມຄິດກ່ຽວກັບການເວົ້າພາສາອັງກິດ
ອາຈານ ຫວູທິທູຮັ່ງ ໄດ້ເລົ່າເລື່ອງໜຶ່ງ, ມີຄົນຕ່າງປະເທດເລົ່າໃຫ້ລາວຟັງ, ໃນບັນດາຊາວອາຊີຫຼາຍຄົນ, ເພື່ອກວດເບິ່ງວ່າຄົນນັ້ນເປັນຄົນຫວຽດນາມ ຫຼື ບໍ່, ລາວພຽງແຕ່ຕ້ອງຖາມວ່າ "ເຈົ້າສະບາຍດີບໍ?" ຖ້າຄໍາຕອບແມ່ນ "ຂ້ອຍສະບາຍດີ, ຂອບໃຈ, ແລະເຈົ້າ?", ເກືອບ 100% ຄົນນີ້ແມ່ນຫວຽດນາມ.
ຫຼືພໍ່ແມ່ຫຼາຍຄົນຄິດວ່າເດັກນ້ອຍກ່ອນໄວຮຽນຍັງຮຽນພາສາອັງກິດດ້ວຍການຈື່ຈຳຄຳສັບ, ຮູ້ຂຽນ, ອ່ານ, ຕົວຢ່າງ ເມື່ອມາຮອດບ້ານເຂົາເຈົ້າຖາມລູກວ່າ “ແອັບເປິ້ນພາສາອັງກິດແມ່ນຫຍັງ?” ແຕ່ເຂົາເຈົ້າບໍ່ເຫັນວ່າລູກຮູ້ “ແອັບເປີ້ນ” ຈຶ່ງໄປໂຮງຮຽນແລ້ວຈົ່ມກັບຄູອະນຸບານວ່າ “ລູກຂ້ອຍຮຽນພາສາອັງກິດແຕ່ບໍ່ຮູ້ຫຍັງເລີຍ”.
"ຊາວຫວຽດນາມຫຼາຍຄົນໃຊ້ພາສາອັງກິດບໍ່ແມ່ນພາສາແຕ່ເປັນວິຊາ. ແລະນີ້ແມ່ນຄວາມຄິດຂອງພໍ່ແມ່ຈໍານວນຫຼາຍ, ພາສາອັງກິດບໍ່ແມ່ນພາສາໃນຊີວິດ, ແຕ່ເປັນວິຊາ, ສະນັ້ນພໍ່ແມ່ເປັນຫ່ວງເປັນຕົ້ນຕໍກ່ຽວກັບຄະແນນຂອງລູກຂອງເຂົາເຈົ້າ, ດັ່ງນັ້ນ, ພວກເຮົາມັກຈະເຫັນຄໍາຖາມທີ່ຄຸ້ນເຄີຍຂອງພໍ່ແມ່ຈໍານວນຫຼາຍໃນເວລາທີ່ມາຫາໂຮງຮຽນສໍາລັບລູກຂອງເຂົາເຈົ້າແມ່ນ "ບົດຮຽນພາສາອັງກິດໃຫ້ລູກຮຽນ Master ອາທິດໃດ?"
ທ່ານໝໍ ຫງວຽນທິທູຮັ່ງ, ຫົວໜ້າຄະນະຈັດຕັ້ງ, ແນະນຳບັນດານັກຂ່າວທີ່ເຂົ້າຮ່ວມກອງປະຊຸມ.
ພາບ: ThuY Hang
ການສອນພາສາອັງກິດໃຫ້ເດັກນ້ອຍກ່ອນໄວຮຽນຕ້ອງການທັກສະໃນ pedagogy preschool.
ອາຈານ ຫວູທິທູຮັ່ງ ກໍ່ຊີ້ອອກສະພາບຄວາມເປັນຈິງໃນປະຈຸບັນວ່າ ຄູສອນພາສາອັງກິດໃນໂຮງຮຽນອະນຸບານຫຼາຍຄົນບໍ່ມີຄວາມຮູ້ ແລະ ຄວາມສາມາດໃນການຮຽນການສອນກ່ອນໄວຮຽນ, ສະນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງບໍ່ເຂົ້າໃຈເຖິງລັກສະນະຈິດຕະວິທະຍາຂອງເດັກກ່ອນໄວຮຽນ, ບໍ່ເຂົ້າໃຈວ່າເດັກນ້ອຍດູດເອົາຄວາມຮູ້ຈາກສະພາບແວດລ້ອມປະຈໍາວັນຂອງເຂົາເຈົ້າແນວໃດ. ເດັກນ້ອຍອະນຸບານຮຽນຮູ້ຜ່ານອາລົມ, ຜ່ານຫົວໃຈຂອງເຂົາເຈົ້າ, ຈາກຄົນທີ່ເຂົາເຈົ້າໄວ້ໃຈ ແລະຮັກ, ບໍ່ແມ່ນຮຽນແບບທີ່ນັກຮຽນມັດທະຍົມ. ສະນັ້ນ, ຈຶ່ງມີຄູສອນພາສາອັງກິດທີ່ເກັ່ງໃນການອອກສຽງພາສາອັງກິດ, ແຕ່ກໍ່ສັບສົນທີ່ສຸດເມື່ອເຂົ້າຫ້ອງຮຽນເດັກນ້ອຍ 1 ປີທີ່ຍັງບໍ່ຮູ້ວິທີເວົ້າ, ພຽງແຕ່ກວາດໄປທົ່ວຫ້ອງຮຽນ.
ອາຈານ Hang ເນັ້ນໜັກວ່າ ມັນເປັນການດີຫລາຍ ຖ້າຫາກພວກເຮົາສາມາດສຶກສາອົບຮົມເດັກນ້ອຍໄດ້ສອງພາສາຈາກອະນຸບານ. ປ່ອງຢ້ຽມທອງສໍາລັບການພັດທະນາພາສາ, ເຫດຜົນທີ່ພວກເຮົາຄວນຈະເລີ່ມຕົ້ນສອງພາສາຈາກອະນຸບານແມ່ນຍ້ອນວ່າມີຫຼາຍຂໍ້ໄດ້ປຽບໃນການພັດທະນາມັນສະຫມອງແລະຄວາມສາມາດພາສາ.
ຕາມທ່ານອາຈານ Hang ແລ້ວ, ຫຼັກການປະຕິບັດການກໍ່ສ້າງໂຮງຮຽນອະນຸບານທີ່ເດັກນ້ອຍໃຊ້ພາສາອັງກິດເປັນພາສາທີສອງແມ່ນຕ້ອງເລືອກເອົາວິທີທີ່ເໝາະສົມກັບສະພາບການ, ຫຼີກລ້ຽງການໃຊ້ພາສາເກີນກຳນົດ, ແລະ ຮັບປະກັນຄວາມສຳຄັນຂອງການພັດທະນາພາສາແມ່. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ບົດບາດຂອງພໍ່ແມ່ແມ່ນສ້າງເງື່ອນໄຂໜູນຊ່ວຍຢູ່ບ້ານ, ປະສານສົມທົບກັບໂຮງຮຽນເສີມຂະຫຍາຍພາສາທຳມະຊາດ, ບໍ່ຖືພາສາອັງກິດສຳລັບເດັກອະນຸບານເປັນວິຊາ.
ອີງຕາມ Master Hang, ຮູບແບບວິທີການສໍາລັບເດັກນ້ອຍອະນຸບານທີ່ໃຊ້ພາສາອັງກິດເປັນພາສາທີສອງແມ່ນ immersion ຢ່າງເຕັມທີ່, immersion ບາງສ່ວນ, ຄູສອນສອງພາສາ - ຮູບແບບຜູ້ຊ່ວຍການສອນພາສາອັງກິດ, ແບບງ່າຍດາຍ CLIL (CLIL - ຫຍໍ້ຂອງ "ເນື້ອໃນແລະພາສາປະສົມປະສານການຮຽນຮູ້", ຊຶ່ງຫມາຍຄວາມວ່າການຮຽນຮູ້ປະສົມປະສານຂອງເນື້ອໃນແລະພາສາ).
ທ່ານນາງ Hang ຍັງເນັ້ນໜັກວ່າ ການຄ້າງຄາແມ່ນເປັນພື້ນຖານຂອງການຮຽນພາສາ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ເພື່ອໃຫ້ເດັກນ້ອຍອະນຸບານຮັກສາແຮງຈູງໃຈແລະດູດຊຶມຢ່າງເລິກເຊິ່ງ, ຄູສອນຕ້ອງໃຊ້ການຊໍ້າຄືນໂດຍບໍ່ເບື່ອ. ສໍາລັບຕົວຢ່າງ, ການຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບສີບໍ່ໄດ້ຫມາຍຄວາມວ່າການສະແດງໃຫ້ເຫັນເດັກນ້ອຍ flashcards ແລະອ່ານໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຫຼາຍຄັ້ງ. ຄູສາມາດສອນເດັກນ້ອຍໃຫ້ຮ້ອງເພງ, ເລົ່ານິທານທີ່ສ້າງສັນ, ແລະຊ່ວຍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າພັດທະນາພາສາທໍາມະຊາດ.
"ໃຫ້ຄວາມສົນໃຈໃນການເຊື່ອມຕໍ່ຄວາມຮູ້ສຶກຂອງເດັກນ້ອຍ ແລະໃສ່ໃຈໃນຫຼັກການທີ່ເດັກນ້ອຍຕ້ອງຮູ້ສຶກປອດໄພກ່ອນ, ມີອາລົມທາງບວກກ່ອນ, ແລະຮຽນຮູ້ພາສາຕໍ່ມາ." ເດັກນ້ອຍຮຽນຮູ້ພາສາທີ່ດີທີ່ສຸດຈາກຄົນທີ່ເຂົາເຈົ້າຮູ້ສຶກຕິດກັບ, ລະມັດລະວັງບໍ່ໃຫ້ແກ້ໄຂຄວາມຜິດພາດທັນທີ, ຊຸກຍູ້ໃຫ້ເດັກນ້ອຍພະຍາຍາມແທນທີ່ຈະຕ້ອງການຄວາມສົມບູນແບບ. ຈົ່ງຈື່ໄວ້, ອາລົມ ແລະປະສົບການແມ່ນພາສາທີ່ຍືນຍົງທີ່ສຸດ, " ນາງ ຮັ່ງ ກ່າວ. ທັງນີ້ກໍ່ເປັນເຫດຜົນທີ່ນາງຮ້າງເລົ່າເລື່ອງຂອງຄູສອນທີ່ຕ້ອງໄດ້ຖ່າຍຮູບຫຼາຍກວ່າ 100 ຮູບໃນ 30 ນາທີຂອງເດັກນ້ອຍທີ່ຮຽນພາສາອັງກິດເພື່ອສົ່ງໃຫ້ພໍ່ແມ່. ດັ່ງນັ້ນປັດໄຈທາງດ້ານຈິດໃຈແລະປະສົບການຂອງຄູແລະເດັກນ້ອຍສາມາດຮັບປະກັນໄດ້ບໍ?
ກາຍເປັນພົນລະເມືອງທົ່ວໂລກ ແຕ່ບໍ່ລືມເອກະລັກຫວຽດນາມ
ກອງປະຊຸມສຳມະນາ “ກໍ່ສ້າງໂຮງຮຽນໂດຍໃຊ້ພາສາອັງກິດເປັນພາສາທີ 2: ປະຕິບັດ ແລະ ວິທີແກ້ໄຂ” ໄດ້ຈັດຂຶ້ນໂດຍທ່ານ ດຣ ຫງວຽນທິທູຮ່ຽນ, ແພດສາດສຶກສາ.
ທ່ານດຣ ຫງວຽນກວາງມິນ ກ່າວຄຳເຫັນທີ່ກອງປະຊຸມ
ພາບ: ThuY Hang
ນອກຈາກທ່ານດຣ ຫງວຽນທິທູຮັ່ງ ແລະ ອາຈານ ຫວູທິທູຮັ່ງ, ກອງປະຊຸມຍັງມີການເຂົ້າຮ່ວມຂອງທ່ານ ດຣ ຫງວຽນກວາງມິນ; ດຣ ຫງວຽນແທ່ງບິງ, ຫົວໜ້າກົມພາສາອັງກິດ ແລະ ຮອງຫົວໜ້າຄະນະຄຸ້ມຄອງໂຄງການພາສາຕ່າງປະເທດແຫ່ງຊາດ, ມະຫາວິທະຍາໄລສຶກສານະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ; ທ່ານດຣ ຫງວຽນດົ່ງຫາຍ.
ເນື້ອໃນໃນກອງປະຊຸມແມ່ນ “ພາສາສອງພາສາບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນຄວາມສາມາດດ້ານພາສາເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງມີຄວາມສາມາດເຊື່ອມໂຍງ, ເປີດໂອກາດການເປັນພົນລະເມືອງທົ່ວໂລກໃຫ້ບັນດານັກສຶກສາ ຫວຽດນາມ”.
ຕາມບັນດາຜູ້ບັນຍາຍແລ້ວ, ປັດໄຈຕັດສິນບັນລຸຜົນສຳເລັດຂອງໂຮງຮຽນທີ່ນຳໃຊ້ພາສາອັງກິດເປັນພາສາທີສອງແມ່ນພາລະບົດບາດນະໂຍບາຍ, ຄວາມສາມາດຂອງຄູອາຈານ, ຫຼັກສູດ ແລະ ແຫຼ່ງຮຽນ. ແລະແນວໂນ້ມຂອງໂລກກໍາລັງປ່ຽນຈາກ "ການຮຽນຮູ້ພາສາ" ສອງພາສາໄປສູ່ "ການຮຽນຮູ້ຜ່ານພາສາ" (CLIL). ກ່ຽວກັບວິໄສທັດໃນ 10 ປີຈະມາເຖິງ, ບັນດາຜູ້ແທນໄດ້ສະເໜີທິດທາງພັດທະນາການສຶກສາສອງພາສາໃນສະພາບການເຊື່ອມໂຍງ - ວິທີຊ່ວຍໃຫ້ນັກສຶກສາເປັນພົນລະເມືອງທົ່ວໂລກ ໃນຂະນະທີ່ຍັງຄົງຮັກສາເອກະລັກຂອງຫວຽດນາມ.
ທີ່ມາ: https://thanhnien.vn/gio-tieng-anh-30-phut-giao-vien-mam-non-phai-chup-104-buc-hinh-185251206125131022.htm
(0)