Perlukah tunjuk ajar dimasukkan dalam sektor perniagaan bersyarat?

Walau bagaimanapun, masih terdapat banyak pendapat yang bercanggah sama ada tunjuk ajar harus dimasukkan dalam sektor perniagaan bersyarat.

UNTUK MENGELAK DEFORMASI

Cik Trinh Thanh Thuy, bekas guru Luong The Vinh High School (Hanoi), kini Pengarah Bright Horizons Education Company Limited, percaya bahawa pembelajaran tambahan sentiasa menjadi keperluan penting masyarakat. Trend pengajaran dan pembelajaran tambahan menunjukkan bahawa keperluan masyarakat lebih besar daripada apa yang disediakan oleh sekolah menengah untuk pelajar. Di kawasan tengah seperti bandar, bandar atau kawasan yang mempunyai keperluan pertukaran antarabangsa, keperluan untuk pembelajaran tambahan adalah lebih besar.

Pelajar Ho Chi Minh City belajar selepas waktu sekolah

Bagaimanapun, Cikgu Thuy juga berkata pada masa ini, masalah DTHT ialah ramai guru tidak mengajar dengan baik di dalam kelas sehingga menabung untuk mengajar kelas tambahan di luar sehingga memaksa pelajar mengambil kelas tambahan untuk mendapat markah yang tinggi dalam ujian di dalam kelas. Ini menimbulkan kekecewaan di kalangan ibu bapa dan mengurangkan kualiti pengajaran di sekolah, kehilangan makna sah DTHT.

Berdepan dengan situasi itu, Cik Thuy berkata: "Menjadikan tunjuk ajar sebagai perniagaan bersyarat adalah munasabah sepenuhnya. Ia adalah perniagaan kerana pusat tunjuk ajar perlu dijalankan oleh perusahaan yang diuruskan oleh kerajaan negeri dan tertakluk kepada semua undang-undang dan dokumen semasa yang berkaitan dengan bidang perniagaan dan pendidikan, tetapi mesti ada syarat kerana ini adalah bidang istimewa yang tidak semua orang boleh sertai. Peserta dalam bidang ini perlu memastikan syarat-syarat dan syarat-syarat etika tentang ijazah, pendidikan dan pendidikan perlu ada. menjadi syarat untuk menghadkan mereka yang mengambil kesempatan daripada kedudukan mereka di sekolah untuk membawa pelajar keluar untuk tunjuk ajar."

Guru Dinh Duc Hien ( Sistem PendidikanFPT ) juga percaya bahawa tunjuk ajar persendirian adalah satu keperluan dan ia beroperasi seperti "undang-undang penawaran dan permintaan masyarakat". Walau bagaimanapun, tunjuk ajar persendirian tidak mempunyai keseragaman, longgar dalam pengurusan, dan telah banyak berubah, menyebabkan kekecewaan kepada masyarakat. Jika tunjuk ajar persendirian ialah perkhidmatan tambah nilai, kami perlu mempunyai peraturan yang berkaitan dengannya dan koridor undang-undang, undang-undang yang berkaitan dan ia mesti menjadi perniagaan bersyarat.

Pengetua sebuah sekolah rendah di Daerah Thanh Xuan ( Hanoi ) juga berkata bahawa dia tidak sabar untuk mempunyai rangka kerja perundangan yang cukup kukuh dan sekatan untuk menguruskan aktiviti kokurikulum di luar sekolah, kerana Pekeliling 17 pada masa ini menetapkan bahawa pengetua mesti bertanggungjawab terhadap guru mereka yang mengajar aktiviti kokurikulum di luar sekolah. "Peraturan itu bunyinya ketat tetapi sebenarnya tidak boleh dilaksanakan. Kita cuma boleh ingatkan guru kita supaya tidak melanggar peraturan mengenai aktiviti luar sekolah, tetapi kita tidak boleh mengawal aktiviti yang berlaku di luar sekolah, jadi meminta pengetua bertanggungjawab adalah sangat tidak munasabah," katanya.

Profesor Madya Tran Xuan Nhi, bekas Timbalan Menteri Pendidikan dan Latihan, menyokong mempertimbangkan tunjuk ajar sebagai perniagaan bersyarat dan menjelaskan: "Sebagai contoh, yuran pengajian mesti dikawal selia dalam ambang siling dan lantai, kandungan apa yang guru dibenarkan mengajar, apakah syarat pengajaran... semuanya mesti mempunyai peraturan khusus. Kelas mesti memenuhi semua syarat tersebut."

Kelas tambahan kini menjadi keperluan, jadi perlu ada peraturan yang jelas dan rangka kerja undang-undang untuk mengurus, memantau dan mencegah insiden negatif dengan berkesan.

PERLU PENYELESAIAN ROOT UNTUK MENGURUS PEMBELAJARAN TAMBAHAN

Menurut Cik Ng.H (bermastautin di Daerah 8, Bandaraya Ho Chi Minh), yang mempunyai dua anak yang belajar di sekolah menengah rendah, keperluan untuk anak-anak mereka mengikuti kelas tambahan adalah sangat nyata, baik di pihak pelajar mahupun ibu bapa mereka. “Namun, perlu ada koridor undang-undang untuk menguruskan DTHT secara tegas, supaya guru tidak tergesa-gesa mengajar kelas tambahan di luar dan mengabaikan pengajaran biasa mereka, memastikan tiada situasi kelas tambahan diajar lebih awal dan pelajar tidak dibenarkan mengikuti kelas tambahan...”, ibu bapa ini bersuara.

Profesor Madya, Dr Nguyen Dinh Quan, Universiti Teknologi Bandaraya Ho Chi Minh (Universiti Kebangsaan Kota Ho Chi Minh), berkata bahawa pelajar hari ini bukan sahaja belajar matematik, sastera, fizik, kimia... Mereka belajar banyak ilmu lain, ia boleh menjadi kemahiran insaniah, ia boleh menjadi pengetahuan teknologi maklumat, ia boleh menjadi bahasa asing... dan jelas ini adalah keperluan yang sah, jadi pasaran tunjuk ajar adalah benar, kerana jika ada permintaan akan ada, kerana jika ada permintaan, ia akan menjadi nyata, kerana ia akan menjadi kenyataan. "Jika pasaran penawaran dan permintaan untuk tunjuk ajar dikaitkan dengan keperluan untuk pelajar benar-benar belajar, bukan kerana persaingan negatif untuk pencapaian dan markah, maka ini tidak menjadi masalah. Untuk mengubah punca masalah DTHT, untuk mengehadkan negatif, strategi makro diperlukan untuk memperbaharui keseluruhan sistem pendidikan," kata Profesor Madya, Dr Nguyen Dinh Quan.

Bercakap dengan wartawan Akhbar Thanh Nien , seorang pakar pendidikan di Ho Chi Minh City berkata bahawa konsep DTHT perlu diperjelaskan. Pengajaran dan pembelajaran subjek tambahan seperti matematik, fizik, kimia, biologi, bahasa inggeris... memang jelas, tetapi subjek pengajaran dan pembelajaran seperti robotik, matematik mental, muzik, seni halus, sukan budaya... boleh dipanggil DTHT atau tidak? Dan apabila Kementerian Pendidikan dan Latihan mencadangkan bahawa mengajar subjek tambahan adalah perniagaan bersyarat, adakah membuka pusat untuk mengajar subjek lain (robotik, matematik mental, muzik...) juga perlu menjadi perniagaan bersyarat?

Menurut pakar pendidikan di atas, kelas tambahan kini menjadi keperluan. Jadi, apa yang diperlukan di sini adalah peraturan yang jelas, koridor undang-undang untuk mengurus, memantau dan mencegah kejadian negatif seperti "memaksa" pelajar untuk mengikuti kelas tambahan dengan berkesan.

"Sebenarnya, ada orang yang memperoleh ratusan juta dong sebulan dengan mengajar kelas tambahan tetapi tidak membayar apa-apa cukai. Biasanya pekerja lain tertakluk kepada peraturan cukai yang sangat ketat. Jadi perlu ada peraturan untuk mengurus dan mewujudkan keadilan untuk pendidikan dengan ketat," kata pakar ini.

Pelajar hari ini bukan sahaja mempelajari matematik, sastera, fizik, kimia, dan lain-lain tetapi juga mempelajari banyak mata pelajaran lain seperti kemahiran insaniah, teknologi maklumat, dan bahasa asing.

PENGAJARAN ADALAH BERBEZA SESAMANYA DENGAN PERNIAGAAN LAIN

Sementara itu, guru Nguyen Xuan Khang, Pengetua Sekolah Marie Curie (Hanoi), berkata dalam pendidikan, terutamanya pendidikan am, sejak bertahun-tahun sekarang, terdapat fenomena pengajaran tambahan yang meluas, menyebabkan kemarahan orang ramai. Bagaimanapun, Encik Khang tidak bersetuju dengan memasukkan pengajaran tambahan sebagai salah satu sektor perniagaan bersyarat, kerana: "Walaupun pengajaran tambahan yang meluas adalah isu yang menyakitkan, ia tidak menjejaskan pertahanan dan keselamatan negara; tidak menjejaskan ketenteraman dan keselamatan sosial... seperti sektor perniagaan bersyarat semasa. Oleh itu, tidak perlu menambah sektor perniagaan bersyarat (sektor ke-228) dalam Undang-undang Pelaburan".

Perwakilan Perhimpunan Kebangsaan Nguyen Thi Viet Nga (Hai Duong) juga berkata bahawa menjadikan tunjuk ajar sebagai perniagaan bersyarat adalah isu yang perlu diiktiraf dan dikaji secara menyeluruh, bukan hanya untuk memudahkan pengurusan. Oleh kerana profesion perguruan adalah berbeza sama sekali dengan profesion perniagaan yang lain, jika kini ia dimasukkan dalam senarai profesion perniagaan bersyarat untuk pelesenan, bagaimana penilaian pelesenan, terutamanya penilaian guru, ia akan menjadi sangat sukar...

Pengurusan tunjuk ajar kokurikulum menghadapi kesukaran.

Keputusan No. 2499 yang dikeluarkan pada 26 Ogos 2019 oleh Menteri Pendidikan dan Latihan mengumumkan tamatnya Perkara 6, 8, 9, 10, 11, 12, 13 dan 14 Pekeliling 17 yang dikeluarkan pada 16 Mei 2012 yang mengawal selia DTHT. Sehubungan itu, beberapa siri peraturan penting dalam pengurusan DTHT telah tamat, termasuk: mengenai penganjuran DTHT di luar sekolah; keperluan untuk tutor; keperluan untuk penganjur DTHT; kemudahan yang menyediakan perkhidmatan DTHT; kuasa untuk memberikan lesen untuk menganjurkan aktiviti DTHT; dosi pemberian lesen; prosedur pemberian lesen untuk menganjurkan aktiviti DTHT; tempoh, lanjutan, pembatalan lesen untuk menganjurkan aktiviti DTHT; penggantungan aktiviti DTHT. Sebab mengapa Kementerian Pendidikan dan Latihan mengumumkan tamat tempoh peraturan mengenai DTHT adalah kerana asas undang-undang peraturan ini dalam Fasal 3, Perkara 74 Undang-undang Pelaburan telah tamat sejak 1 Julai 2016. Secara khusus, pada tahun 2016, Dewan Negara meluluskan undang-undang yang meminda dan menambah Undang-undang Pelaburan, yang menambah senarai jenis perniagaan DT bersyarat, jadi bukan senarai industri perniagaan bersyarat. Atau mengikut Undang-undang Pengisytiharan Norma Undang-undang, Kementerian Pendidikan dan Latihan tidak dibenarkan mengeluarkan peraturan mengenai prosedur pentadbiran. Oleh itu, pelarasan Pekeliling 17 adalah untuk mematuhi undang-undang semasa. Oleh kerana tiada peraturan lain untuk menggantikannya, pelesenan dan pengurusan DTHT di luar sekolah di semua lokaliti sejak beberapa tahun kebelakangan ini amat mengelirukan dan sukar.

Pautan sumber: https://thanhnien.vn/co-nen-dua-day-them-vao-nganh-nghe-kinh-doanh-co-dieu-kien-185231124225607325.htm