NASA-ruimtevaartuig ontdekt nieuwe wereld die water en leven zou kunnen bevatten

(NLDO) - Op de plek die voorheen werd beschouwd als de donkerste en dodelijkste in het zonnestelsel, deed NASA Voyager 2 een schokkende ontdekking.

Een onderzoeksteam onder leiding van wetenschapper Tom Nordheim van het Johns Hopkins Applied Physics Laboratory (APL - VS) heeft bijna 40 jaar oude gegevens van een van NASA's verst reizende ruimtesondes in de geschiedenis opgegraven.

Het was Voyager 2, die een paar jaar eerder de heliosfeer had verlaten. Maar in 1986 draaide hij rond een kleine, ogenschijnlijk dodelijke maan genaamd Miranda.

Gegevens van NASA-ruimtevaartuigen tonen aan dat Miranda mogelijk een ondergrondse oceaan met leven herbergt - Foto: NASA; AI-foto: Anh Thu

Miranda is de kleinste en binnenste man van Uranus. De naam is afkomstig van het personage Miranda in het toneelstuk "The Tempest" van William Shakespeare.

Deze maan is een van de kleinste objecten in het zonnestelsel die bolvormig is door zijn eigen zwaartekracht, met een straal van slechts 235 km en een complex oppervlak.

Miranda is al langer bekend, maar men dacht lang dat het een kale rots was, zoals de meeste hemellichamen in de donkere regionen van de ruimte, ver van de zon.

Maar nu het team de verschillende oppervlaktekenmerken van Miranda in kaart heeft gebracht en een computermodel heeft ontwikkeld om de interne structuren te simuleren, vonden ze bewijs voor iets schokkends: een ondergrondse oceaan.

Deze oceaan heeft een diepte tot 100 km en is bedekt met een korst van gesteente en ijs die tot 30 km dik is. De oceaan bestond al ongeveer 100-500 miljoen jaar geleden.

Ze schatten dat de hele oceaan bijna de helft van Miranda's volume beslaat.

"Het is ongelooflijk verrassend dat er bewijs is gevonden voor een oceaan in een object zo klein als Miranda", vertelde Dr. Nordheim aan Space.com.

Uit het onderzoek blijkt ook dat de getijdenzwaartekracht tussen Miranda en andere nabijgelegen manen in het verleden een belangrijke rol speelde bij het warm houden van het binnenste van Miranda, zodat er een vloeibare oceaan kon ontstaan.

Om specifieker te zijn, de zwaartekrachtuitbreiding en -compressie van Miranda, versterkt door de resonantie van de baan met andere manen, kan voldoende wrijvingsenergie hebben gegenereerd.

Miranda verloor echter uiteindelijk de synchronisatie met een van de andere manen van Uranus, waardoor het interne verwarmingsmechanisme van de maan werd uitgeschakeld.

Onderzoekers denken echter niet dat Miranda volledig is bevroren. Als dat zou gebeuren, zou de planeet zijn uitgezet en zouden er grote scheuren in het oppervlak zijn ontstaan.

Volgens Newsweek is er een kans op leven als er water is. Daarom denken wetenschappers dat Miranda het doelwit zou kunnen zijn van toekomstige missies naar buitenaards leven.

Bron: https://nld.com.vn/tau-nasa-tim-ra-the-gioi-moi-co-the-chua-nuoc-va-su-song-196241103085436015.htm