Sekret, dzięki któremu Zespół Operowy Starożytnych Ryb nie zostanie „muzealizowany”

Làm gì để Đoàn kịch Ngư cổ - Trung Quốc không bị — Sztuka „Jaka to noc?” zdobyła nagrodę za wybitne dzieło.

Po otrzymaniu nagrody za wybitną pracę na 6. Międzynarodowym Festiwalu Teatru Eksperymentalnego w 2025 r. w Ninh Binh za sztukę „Jaka noc jest dziś wieczorem?”, VTV1 wyprodukowało 5 grudnia program Perspektywa kulturalno-artystyczna, w którym eksperci wysoko ocenili zespół teatralny Ancient Fish Theatre Troupe z Chin.

Autorem sztuki jest Zang Baorong, a reżyserem Liu Jun Zhang. Artyści Wang Qiaoyu i Wang Shuai zdobyli indywidualne złote medale.

Przy tej okazji pan Vuong Xuan Trinh – wiceprezes Związku Literatury i Sztuki dzielnicy Tram Hoa, miasta Tan Chau, dyrektor Centrum Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego, szef zespołu teatralnego Ngu Co – udzielił wywiadu gazecie Nguoi Lao Dong.

Reporter: Biorąc pod uwagę ponad 300-letnią historię Opery Ngu Co, jakie podstawowe wartości, Pana zdaniem, pozostają niezmienne w sztuce zespołu?

- Pan Vuong Xuan Trinh: Zespół Teatralny Ngu Co Tram Hoa niezmiennie pielęgnuje lokalne korzenie kulturowe i emocjonalną empatię. Czy to śpiew, dźwięk Ngu Co (bębna rybnego) w akompaniamencie, czy dialekt, wszystko to stanowi pomost między wspomnieniami ojczyzny a sentymentem wspólnoty. Niezmiennie podtrzymujemy artystyczną esencję „wykorzystywania dramatu do przekazywania morałów, wykorzystywania miłości do poruszania ludzkich emocji”. Dlatego, pomimo innowacyjności formy, wszystko wciąż kręci się wokół „brzmień rodzinnego miasta, miłości rodzinnego miasta, duszy rodzinnego miasta”.

W kontekście obecnej presji, jaka ciąży na chińskiej scenie ze strony urbanizacji, przemysłu rozrywkowego i platform cyfrowych, co zrobiła trupa teatralna, aby zachować swoją tradycyjną tożsamość i nie popaść w „muzeumizm” na scenie?

- Wykorzystujemy „Żywe Dziedzictwo”, aby stworzyć dialog między tradycją a teraźniejszością. Na przykład: włączając sztuki Ngu Co do festiwali lokalnych, szkolnej edukacji estetycznej, wydarzeń kulturalnych i turystycznych, pomagając sztukom „żyć” na scenie i w życiu, a nie tylko w gablocie.

Gdzie jest granica między innowacją a utratą tożsamości?

- Innowacja nie oznacza destrukcji, lecz raczej poszerzenie przestrzeni ekspresji w oparciu o poszanowanie cech artystycznych i estetyki wykonania tego rodzaju dramatu. Na przykład, możliwe jest włączenie współczesnych aranżacji do muzyki , ale rdzeń rytmu i melodii śpiewu starożytnego dramatu Ngu muszą pozostać niezmienione. Scenariusz może wykorzystywać współczesne problemy, ale format spektaklu musi zachować ducha tradycji. Granicą jest: „forma może się zmieniać, ale duch nie”.

W jaki sposób wpisanie Fish Play na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego kraju wpłynęło na strategię artystyczną zespołu?

- Po uznaniu za niematerialne dziedzictwo kulturowe, zespół otrzymał więcej wsparcia politycznego i finansowego oraz wziął na siebie większą odpowiedzialność za dziedzictwo. Usystematyzowaliśmy scenariusz, nagraliśmy materiały audio i wideo, uruchomiliśmy zajęcia dydaktyczne i skupiliśmy się na podkreślaniu kulturowego wpływu tej formy sztuki w spektaklach. Jednocześnie dążymy do połączenia sztuki tradycyjnej ze współczesnym społeczeństwem, zachowując jednocześnie unikalną atrakcyjność dramatu Ngu Co i zaspokajając estetykę współczesnej publiczności – zwłaszcza młodzieży – aby poszerzyć grono odbiorców i zapewnić zrównoważony rozwój.

W jaki sposób starożytna dynastia Yu Zhanhua postrzega swoją rolę społeczną we współczesnym chińskim ekosystemie teatralnym, w którym lokalne formy dramatu są coraz bardziej zagrożone przytłoczeniem: czy ma ona chronić dziedzictwo, służyć społeczności, czy konkurować na „rynku kulturalnym”?

– Te trzy role nie są sprzeczne. Przede wszystkim to my dziedziczymy i służymy społeczności poprzez występy publiczne; jednocześnie aktywnie uczestniczymy w rynku kulturalnym, prezentując wysokiej jakości dzieła na festiwalach teatralnych i trasach koncertowych, dzięki czemu spektakle Ngu Co wykraczają poza lokalne ramy i stają się „kulturalną wizytówką” regionu.

Jakie kryteria przyjęła grupa, gdy stanęła przed koniecznością „unowocześnienia”, aby przyciągnąć młodszą publiczność, aby nie zamienić głębi estetycznej na zwykłą rozrywkę?

- Zawsze kierujemy się zasadą „treść jest korzeniem, estetyka rdzeniem”. Choć wprowadzamy nowoczesne elementy, absolutnie nie umniejszamy wartości literackiej i głębi wykonania opery. W inscenizacjach wykorzystujemy w kreatywny sposób nowoczesne technologie, takie jak światło i dźwięk, dbając jednocześnie o treść i atmosferę spektaklu, nie nadużywając rozrywkowych trików. Pisząc scenariusze, koncentrujemy się na logice i głębi fabuły, unikając powierzchowności treści, byle tylko uzyskać efekt rozrywkowy. W ten sposób dbamy o to, by młoda publiczność, mimo zetknięcia z nową formą, nadal wyraźnie odczuwała artystyczny urok i wartość ideologiczną tradycyjnej opery.

Twierdzi się, że innowacja w sztuce tradycyjnej musi opierać się na „nowym myśleniu”, a nie tylko na „nowych formach”?

– Całkowicie się zgadzamy. Prawdziwa innowacja musi wynikać z głębokiego zrozumienia tradycji i połączenia z duchem czasu. Na przykład nasza sztuka „Kim Tich Ha Tich” (Której nocy jest dziś wieczór) nie tylko eksperymentuje z formą, ale także unowocześnia narrację i psychologię postaci.

- Czy po projekcie „Dziś wieczorem, której nocy” grupa planuje kontynuować prace eksperymentalne na większą skalę lub w kierunku interdyscyplinarnym (łączącym multimedia, kino, teatr cyfrowy...)?

- Planujemy eksperymentować z połączeniem multimediów i teatru cyfrowego, opracować model doświadczenia teatru immersyjnego, a jednocześnie znaleźć sposób na dostosowanie teatru Ngu Co IP do kina i telewizji, aby tradycyjna sztuka mogła rozprzestrzeniać się w bardziej zróżnicowanych formach.

Source: https://nld.com.vn/doan-kich-ngu-co-trung-quoc-tiet-lo-bi-quyet-khong-bi-bao-tang-hoa-196251207142912052.htm