Delegat Zgromadzenia Narodowego Prowincji Quang Tri, Hoang Duc Thang, wydał opinię na temat projektu zmiany i uzupełnienia ustawy o farmacji i ustawy o dziedzictwie kulturowym (ze zmianami).

Kontynuując porządek obrad siódmej sesji, dziś po południu, 18 czerwca, Zgromadzenie Narodowe omawiało w grupach projekt nowelizacji i uzupełnienia szeregu artykułów ustawy o farmacji i ustawy o dziedzictwie kulturowym (zmienionej). W dyskusji nad tymi dwoma projektami ustaw uczestniczył zastępca przewodniczącego delegacji deputowanych Zgromadzenia Narodowego prowincji Quang Tri , Hoang Duc Thang.

W ramach projektu dokonano zmiany i uzupełnienia szeregu artykułów ustawy Prawo farmaceutyczne:

W artykule 1, ustępie 1, delegat Hoang Duc Thang zaproponował dodanie sformułowania „zarządzanie państwowe” do artykułu 1, ustępie 1, po wyrażeniu „polityka państwa”. Według delegata, dodanie tego sformułowania doprecyzuje kompleksową rolę państwa w zarządzaniu wszystkimi działaniami związanymi z produktami farmaceutycznymi, nie ograniczając się jedynie do zarządzania „lekami w placówkach badań i leczenia”, „zarządzaniem jakością leków” i „zarządzaniem cenami leków”. Zapewni to ścisły i ujednolicony system zarządzania, zwiększając efektywność zarządzania państwowego w sektorze farmaceutycznym.

Odnosząc się do nowelizacji i uzupełnienia niektórych przepisów Artykułu 79 dotyczącego reklamy leków, delegat podkreślił potrzebę dalszej analizy oraz nowelizacji i uzupełnienia przepisów Artykułu 79 dotyczących reklamy leków. W szczególności należy skupić się na ustaleniu, kto jest reklamodawcą: przedsiębiorstwa farmaceutyczne, apteki czy reklamodawcy. Delegat zasugerował, że przedsiębiorstwa farmaceutyczne muszą udowodnić jakość i skuteczność leków przed rozpoczęciem reklamy, aby zapewnić przejrzystość i dokładność informacji dla konsumentów.

Delegat Hoang Duc Thang wziął udział w dyskusji w grupie popołudniowej 18 lipca – Zdjęcie: CN

Delegat stwierdził, że obecnie reklamy leków w wielu mediach opierają się na zasadzie „zrób to sam”, z dużą ilością informacji, które trudno zweryfikować na temat jakości i skuteczności leków. Powoduje to dezorientację konsumentów i może prowadzić do negatywnych konsekwencji zdrowotnych. Zmiany i uzupełnienia muszą jasno określić podmioty, którym wolno reklamować leki, zobowiązując firmy farmaceutyczne do udowodnienia jakości i skuteczności leków przed ich reklamą, aby zapewnić przejrzystość i dokładność informacji dla konsumentów.

Odnosząc się do artykułów 110 i 113 projektu, delegat Hoang Duc Thang zaproponował jasne określenie obowiązków agencji zajmujących się zarządzaniem cenami leków, w tym: Ministerstwa Zdrowia, Ministerstwa Finansów i Wietnamskiego Urzędu Ubezpieczeń Społecznych.

Leki to szczególne dobra, których konsumenci nie są w stanie sami wyprodukować, dlatego zarządzanie cenami leków musi być przejrzyste i nie może uwzględniać interesów grupowych, aby zapobiec manipulacjom cenami, zwłaszcza w przypadku leków szczególnych i rzadkich.

Delegaci podkreślili, że rozporządzenie to pomoże zagwarantować prawa konsumentów i przejrzystość procesu ustalania cen leków, od materiałów wejściowych po produkty końcowe, a także będzie wiążące dla Ministerstwa Zdrowia , Finansów i Ubezpieczeń Społecznych.

W sprawie projektu ustawy o dziedzictwie kulturowym (zmienionej):

W odniesieniu do artykułu 1: Zakres regulacji delegat Hoang Duc Thang zaproponował zmianę punktu 1 artykułu 1 projektu ustawy o dziedzictwie kulturowym w celu zapewnienia większej jasności i kompletności.

Delegat zaproponował w szczególności następujące sformułowanie: „Dziedzictwo kulturowe określone w niniejszej ustawie obejmuje niematerialne dziedzictwo kulturowe, materialne dziedzictwo kulturowe oraz dziedzictwo dokumentacyjne, które stanowią wartości materialne, duchowe, naturalne oraz dobra przekazywane z pokolenia na pokolenie w Socjalistycznej Republice Wietnamu”. Zdaniem delegata, te trzy rodzaje dziedzictwa zostały szczegółowo wyjaśnione w punktach 1, 2 i 5 artykułu 3 projektu, dlatego konieczne jest ich poprawienie i uzupełnienie, aby uniknąć nieporozumień i zapewnić spójność całego dokumentu prawnego.

W Artykule 3: Interpretacja pojęć, klauzula 1, definicja „niematerialnego dziedzictwa kulturowego” wymaga uzupełnienia i doprecyzowania, aby w pełni odzwierciedlała elementy tego dziedzictwa. W szczególności należy uzupełnić takie elementy, jak język, pismo i wierzenia.

Według delegata Hoang Duc Thanga, w naszym kraju żyje 54 grupy etniczne o bogatej i różnorodnej tożsamości kulturowej. Każda grupa etniczna ma swój własny język, głos i wierzenia, a czynniki te należy chronić i promować, aby zachować tożsamość kulturową każdej grupy etnicznej. W punkcie 10 definicji „muzeum” delegat zasugerował korektę, aby właściwie odzwierciedlić funkcje i zadania muzeów.

Delegat stwierdził, że konieczna jest zmiana pierwszej części tego przepisu, aby podkreślić, że muzeum jest przede wszystkim miejscem przechowywania i eksponowania zbiorów historii naturalnej i społecznej. Zadania badawcze i kolekcjonerskie to jedynie funkcje dodatkowe. Zatem, aby to stwierdzenie było poprawne, należy je sformułować odwrotnie.

W artykule 4: Własność dziedzictwa kulturowego, delegaci zaproponowali jasne zdefiniowanie form własności dziedzictwa kulturowego w artykule 4, w tym własności całego narodu, własności wspólnej i własności prywatnej. Konieczne jest szczegółowe zdefiniowanie dziedzictwa kulturowego jako własności prywatnej i wspólnej własności społeczności, które obecnie nie są wymienione w projekcie.

Delegat podkreślił, że wraz z rozwojem gospodarki i społeczeństwa, usługi turystyczne związane z dziedzictwem historycznym i kulturowym są coraz bardziej popularne, a wiele organizacji i osób prywatnych inwestuje w gromadzenie, ochronę i eksponowanie dziedzictwa kulturowego. W związku z tym konieczne są jasne regulacje prawne, które uznają i chronią własność dziedzictwa kulturowego tych organizacji i osób.

Delegat zaproponował, aby w artykule 24, ust. 4, jasno określić kolejność i procedurę podejmowania decyzji o unieważnieniu decyzji o nadaniu relikwii rangi zabytku.

Zdaniem delegata przepis ten jest obecnie sprzeczny z klauzulą ​​2, dlatego należy go doprecyzować, aby zapewnić wykonalność i przejrzystość procesu wdrażania; przepis zawarty w klauzuli 4 artykułu 24 dotyczący procedur unieważniania decyzji o nadaniu relikwii rangi zabytku jest sprzeczny z klauzulą ​​2, co utrudnia wdrożenie.

Delegat zaproponował dodanie artykułu po artykule 94 dotyczącego obowiązków organizacji, społeczności i osób zarządzających zabytkami historycznymi i kulturowymi w zakresie ochrony i renowacji zabytków o znaczeniu historycznym. Według delegata, obecnie większość zabytków historycznych i kulturowych, takich jak pagody, kościoły religijne i świątynie rodzinne, jest zarządzana, konserwowana i restaurowana przez organizacje religijne i klany, a kapitał wnoszony jest przez te organizacje i społeczności.

Państwo nie zainwestowało w te projekty, konieczne jest zatem jasne określenie odpowiedzialności za mobilizację społeczności w celu zachowania dziedzictwa kulturowego.

Delegaci zaproponowali również wprowadzenie regulacji dotyczących renowacji i napraw obiektów sakralnych na obszarach objętych ochroną historyczną i będących zabytkami kulturowymi, a także szczegółowych regulacji dotyczących działalności i pobierania opłat przez muzea zarządzające zabytkami historycznymi i kulturowymi.

Delegat wyjaśnił, że celem tej propozycji jest uniknięcie wykorzystywania zarządzania zabytkami do celów komercyjnych oraz promowanie zasobów społeczności w zakresie ochrony dziedzictwa kulturowego.

Thanh Tuan - Cam Nhung

Source: https://baoquangtri.vn/dbqh-tinh-quang-tri-hoang-duc-thang-tham-gia-y-kien-vao-du-an-sua-doi-bo-sung-luat-duoc-va-luat-di-san-van-hoa-sua-doi-186287.htm