Orientacja kulturowa w miejscach turystycznych: zachowanie tożsamości czy podążanie za gustami?

Turystyka kulturalna w Lao Cai stoi na rozdrożu: może nadal rozwijać się wszerz, zaspokajając potrzebę natychmiastowego „zameldowania”, ale stopniowo tracąc swoją duszę; albo wybrać ścieżkę zrównoważonego rozwoju, zachowując tożsamość dzięki rozwiązaniom zorientowanym kulturowo, łącząc rzemieślników, projektantów, przedsiębiorstwa turystyczne i społeczności.

Turystyka kulturalna jest siłą Lao Cai – od mglistego Narodowego Obszaru Turystycznego Sa Pa, przez tarasowe pola Mu Cang Chai, będące szczególnym zabytkiem narodowym, po wioski z tradycyjnym rzemiosłem, które co roku przyciągają miliony turystów. Jednak oprócz korzyści ekonomicznych , rzeczywistość w ośrodkach turystycznych stawia pytanie: jak zrównoważyć rozwój turystyki, wykorzystanie i zachowanie dochodów oraz promowanie kultury rdzennej, aby uniknąć nieporozumień i wypaczenia tożsamości narodowej?

Droga prowadząca do atrakcji turystycznych w gminie Ta Van jest zazwyczaj pełna straganów z rękodziełem i wypożyczalni strojów do robienia zdjęć. To słynny punkt widokowy: wodospady, drewniane domy, warsztaty tradycyjnego rzemiosła – wszystko to tworzy atrakcyjny obraz. Wśród tych barw, wiele sklepów prezentuje i wypożycza kolorowe stroje w stylu mongolskim i chińskim; kolory i wzory nie są tradycyjnymi strojami mieszkańców Ta Van.

Podobnie w Mu Cang Chai – miejscu słynącym z wyjątkowego pomnika narodowego – tarasowych pól, turyści często noszą do zdjęć zmodernizowane stroje etniczne, których wzory i desenie znacznie różnią się od tradycyjnych strojów miejscowej ludności Mong. Takie stroje przyciągają turystów swoją unikalnością, dlatego lokalne usługi są gotowe sprostać zapotrzebowaniu. Jeśli ten trend się utrzyma, ryzyko zatarcia lub zniekształcenia kulturowego wizerunku rdzennej ludności jest nieuniknione.

Wielu turystów, zwłaszcza młodych, przyjeżdża do miejsc odprawy, takich jak Ta Van czy Mu Cang Chai, z zamiarem zrobienia imponujących zdjęć do udostępnienia w mediach społecznościowych. Kiedy sklepy wypożyczają kolorowe, wygodne i łatwe do pozowania stroje, klienci często wybierają je, nie wiedząc wiele o ich pochodzeniu i znaczeniu kulturowym.

Pani Nguyen Huong, turystka z Hanoi, podzieliła się: „Przyjechałam do Ta Van, ponieważ zobaczyłam w internecie wiele pięknych zdjęć. Wypożyczając ubrania, zależało mi tylko na tym, czy dobrze wyglądają na zdjęciach. Nie wiem dokładnie, czy to tradycyjne stroje tutejszych Mongów, czy nie. Gdybym miała pewność, rozważyłabym znalezienie bardziej lokalnego stroju”.

Powód, dla którego pani Le Thu z Ho Chi Minh City wybrała nietypowy strój, jest prosty: „Podoba mi się kolor i fason, sklep zaproponował piękne ubrania, nosiłam je, ale nie sprawdziłam ich dokładnie”.

Właściciele usług, wypożyczalnie strojów, a nawet przewodnicy turystyczni nie są w pełni przeszkoleni w zakresie wartości, symboliki i różnic między strojami etnicznymi. Bez wyraźnych oznaczeń i etykiet turyści łatwo się gubią lub dokonują wyboru strojów na podstawie sugestii sprzedawcy. Poza tym, przyciągające wzrok stroje są wynajmowane szybciej i bardziej opłacalnie niż stroje tradycyjne – wymagające większych materiałów, nakładów pracy i kosztów. Firmy i gospodarstwa domowe często stawiają na łatwe do sprzedania wzory, nie zwracając uwagi na autentyczność kulturową.

Z drugiej strony, rynek mody, za pośrednictwem mediów społecznościowych i handlu elektronicznego, ułatwia zalew zagranicznych projektów odzieżowych do miejsc turystycznych. Kiedy importowane lub kopiowane projekty są uznawane za „lepsze”, wypożyczalnie odzieży są gotowe je importować, aby sprostać gustom, niezależnie od tego, czy są „kulturowo właściwe, czy nie”.

Projektanci twierdzą, że stroje ludu Mong, czy jakiejkolwiek innej grupy etnicznej, mają swoje własne piękno. Umiejętnie stylizowane stroje są bardzo atrakcyjne, zarówno oddając hołd tożsamości, jak i spełniając wymagania współczesnej mody. Problem polega na tym, że potrzebne są działania orientacyjne, takie jak popularyzacja standardowych, stylizowanych modeli, współpraca z lokalnymi rzemieślnikami oraz przeszkolenie właścicieli wypożyczalni strojów, aby wiedzieli, jak precyzyjnie przedstawić pochodzenie i znaczenie strojów.

Pan Nguyen Manh Hung – przewodniczący Stowarzyszenia Kultury Ludowej Yen Bai, który od wielu lat zajmuje się badaniem kultury ludowej – podkreślił: Właścicielem kultury jest społeczność. Kiedy turystyka eksploatuje formy, kolory i stroje bez udziału, kontroli i dzielenia się korzyściami lokalnej społeczności, istnieje ryzyko zmian, a nawet utraty podstawowych wartości.

Poszanowanie lokalnej kultury nie oznacza zmniejszenia dochodów. Wręcz przeciwnie, produkty turystyczne o jasno określonej tożsamości będą bardziej konkurencyjne, przyciągając klientów prawdziwie zainteresowanych kulturą i tworząc wartość dodaną (wyższe ceny, dłuższe pobyty, zrównoważona konsumpcja). Inwestowanie w produkty wysokiej jakości (standardowe stroje, wycieczki z przewodnikiem, warsztaty wyrobu brokatu) pomaga zwiększyć wartość usług, jednocześnie przekazując korzyści lokalnej społeczności.

Nguyen Manh Hung, przewodniczący Stowarzyszenia Kultury Ludowej Yen Bai, zaproponował: Konieczne jest opracowanie standardów identyfikacji tradycyjnych strojów. W tym celu sektor funkcjonalny będzie współpracował ze starszyzną wioski i rzemieślnikami w celu opisywania i przechowywania standardowych próbek strojów. Należy wydawać certyfikaty dla standardowych tradycyjnych produktów odzieżowych i tworzyć identyfikatory dla punktów wynajmu – oficjalnych punktów sprzedaży. Należy również przeszkolić zespoły serwisowe, w tym w zakresie strojów, ich pochodzenia, znaczenia oraz sposobu prezentowania strojów turystom.

Jednocześnie komunikacja wewnętrzna, za pomocą tablic z napisami i plakatów w punktach wynajmu, wyjaśnia różnicę między strojami „oryginalnymi” a strojami kreatywnymi lub importowanymi. Ponadto, należy tworzyć stroje stylizowane, zgodne z lokalną kulturą. Zachęcać do tworzenia stylizowanych projektów opartych na tradycyjnych wzorach, uproszczonych dla łatwego noszenia, z zachowaniem charakterystycznych kolorów i wzorów.

Konieczne jest ograniczenie sprzedaży strojów inspirowanych obcokrajowcami, które są przedstawiane jako „stroje lokalne”. Należy organizować kampanie informacyjne skierowane do turystów, promujące poszanowanie tożsamości i wybór tradycyjnych strojów. Należy zintegrować treści edukacji kulturalnej z wycieczkami, aby uczynić je głębszym doświadczeniem, a nie tylko „zameldowaniem”. Państwo i firmy turystyczne powinny wspierać i zachęcać do działalności szwalni tradycyjnych strojów, promując historie kulturowe związane z produktami.

Turystyka kulturalna w Lao Cai stoi na rozdrożu. Może nadal rozwijać się wszerz, zaspokajając potrzebę natychmiastowego „odprawy”, ale stopniowo tracąc swoją duszę; lub wybrać ścieżkę zrównoważonego rozwoju, zachowując tożsamość poprzez rozwiązania zorientowane kulturowo, łącząc rzemieślników, projektantów, firmy turystyczne i społeczności. Orientacja od dziś – poprzez standardy ubioru, szkolenie pracowników obsługi, przejrzyste etykiety i promowanie standardowych, stylizowanych strojów – pomoże Lao Cai zarówno zachować unikalne wartości kulturowe, jak i zwiększyć wartość turystyczną w perspektywie długoterminowej.

Source: https://baolaocai.vn/dinh-huong-van-hoa-tai-cac-diem-du-lich-giu-ban-sac-hay-chieu-theo-thi-hieu-post882590.html