พ่อ-ทำนองเพลงอันสงบในหัวใจ

(ĐN) - ผู้คนมักพูดว่าแม่อ่อนโยนดุจเพลงกล่อมเด็กที่ปลอบประโลมจิตใจให้สงบสุขตลอดปี และพ่อก็แข็งแกร่งดุจกำแพงที่ปกป้องคุ้มครองจากพายุร้ายทั้งปวง ทว่าในความทรงจำและลึก ๆ ในใจ ภาพพ่อและแม่หลอมรวมกันเป็นภาพอันสงบสุข ทุกวันในวัยเด็กของฉันเต็มไปด้วยความรัก ความอบอุ่น ความอ่อนโยน และการปกป้องอย่างไม่เร่งรีบ

ภาพประกอบ ที่มา: AI

กลิ่นพ่อและความทรงจำสีเขียวมอส

สมัยนั้นบ้านหลังเล็กๆ ของเรายากจนมาก แม่ทำงานหนักที่แผงขายของในตลาดตั้งแต่เช้าจรดค่ำ ส่วนพ่อกลับบ้านมาด้วยหลังที่เปียกเหงื่อทุกวัน ท่านเป็นคนงานก่อสร้าง ฉันยังจำกลิ่นปูนขาวและกลิ่นปูนซีเมนต์ที่โชยเข้าจมูกพ่อทุกครั้งที่ท่านก้าวเข้าประตูบ้านได้อย่างชัดเจน ตอนแรกรู้สึกแปลกๆ แต่พอชินไป กลิ่นนั้นก็คุ้นเคยจนถ้าพ่อไปทำโครงการก่อสร้าง ฉันก็จะรู้สึกแปลกแยกอย่างประหลาด

คนทั่วไปยังคงคิดว่าคนงานก่อสร้างนั้นน่าเบื่อและน่าเบื่อ แต่พ่อของฉัน พระเจ้าได้ประทานจิตวิญญาณแห่งศิลปะให้กับท่าน แม้มือของท่านจะหยาบกร้านและด้านชาจากการทำงานหนัก แต่ท่านก็สามารถวาดภาพที่งดงามและมีชีวิตชีวาได้ดุจศิลปินตัวจริง ภาพที่พ่อวาดฉันสมัยเด็กๆ ยังคงแขวนไว้อย่างสง่าผ่าเผยที่มุมบ้าน ไม่เพียงแต่เป็นความทรงจำเท่านั้น แต่ยังเป็นความภาคภูมิใจที่ฉันจะอวดเมื่อมีคนมาเยี่ยมเยียนอีกด้วย พ่อของฉันยังเล่นกีตาร์และร้องเพลงได้ดีมาก แม่เล่าให้ฟังว่าในอดีต ครอบครัวฝั่งพ่อของฉันมีปัญหามากมาย พ่อเป็นพี่คนโตในบรรดาพี่น้องสิบสามคน ดังนั้นความฝันด้านศิลปะของท่านจึงต้องถูกละทิ้งไป ทิ้งภาระในการหาเลี้ยงชีพและความรับผิดชอบต่อน้องๆ บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลที่พ่อของฉันมักจะยอมและรักน้องๆ มาก ความเข้มงวดของท่าน แม้เพียงเล็กน้อยก็ไม่ได้ถูกแสดงออกมาด้วยการดุด่า แต่กลับซ่อนอยู่ในดวงตาที่จ้องมองท่าน บนไหล่กว้างของท่านทุกครั้งที่ฉันเอนตัวพิงท่าน ตั้งแต่เด็กจนโต ผมกับน้องชายคนที่สองไม่เคยรู้จักการลงโทษทางร่างกายเลย คำพูดที่ว่า "อย่าตีลูกก็เสียเด็ก" ดูเหมือนจะไม่เข้ากับวิธีที่พ่อรักและเลี้ยงดูเรามาเลย

วัยเด็กที่งดงามที่สุดของผมคงเป็นคืนพระจันทร์เต็มดวง พ่อหยิบกีตาร์ออกมา เสียงสูงต่ำของกีตาร์ผสานเข้ากับเสียงอบอุ่นของพ่อ แม่ พี่ชายคนรอง และตัวผมเองที่หน้าระเบียง ใต้แสงจันทร์สีทอง ครอบครัวของผมลืมความยากลำบากและความยากลำบากทั้งหมด เหลือเพียงความรักและความสุข พ่อร้องเพลง พี่ชายคนรองเคาะจังหวะ แม่กับผมปรบมือ เราดื่มด่ำไปกับท่วงทำนองแห่งความรักและความสงบสุขอันแปลกประหลาด ไม่ว่าชีวิตจะยากลำบากเพียงใด พ่อแม่ก็ยังคงพยายามเก็บเงิน ดูแลน้องชายทั้งสองของผมให้ได้เรียนหนังสือและมีการศึกษาเหมือนเพื่อนๆ

วันหยุดสุดสัปดาห์ เมื่อพี่ชายคนรองของฉันตัดสินใจเดินตามแม่ไปตลาด ฉันก็เดินตามพ่อไปไซต์ก่อสร้าง ฉันเล่นอิฐและทรายในมุมหนึ่ง แต่สายตาไม่เคยละจากเงาของพ่อเลย ฉันเดินตามพ่อทุกย่างก้าวที่ปีนนั่งร้านสูง ใต้แสงแดดแผดเผาของฤดูร้อน เหงื่อของพ่อเปียกโชกเสื้อที่ซีดจาง หัวใจฉันเจ็บปวด ฉันรู้สึกสงสารพ่อเหลือเกิน ฉันได้แต่หวังว่าในอนาคต ฉันจะมีงานที่มั่นคง ทำงานหนัก และอดทน เพื่อตอบแทนน้ำใจอันยิ่งใหญ่ของพ่อ

ฉันยังจำได้ดีถึงคืนที่ฝนตกหนัก พ่อกับฉันต้องนอนที่ไซต์ก่อสร้าง เพราะเราอยู่ไกลและกลับไม่ทัน แม้จะเลือกมุมหลบฝน แต่ฝนก็ยังคงเทลงมาอย่างหนัก ทำให้ที่นอนเปียก ในคืนที่อากาศหนาว พ่อทำได้เพียงกอดฉันไว้ในอ้อมแขน ห่มผ้าห่ม แล้วเอาเสื้อโค้ทคลุมหัวเพื่อให้ความอบอุ่น ความอบอุ่นจากอ้อมแขนของพ่อ จากเสื้อโค้ทที่ซีดจางนั้น เพียงพอที่จะทำให้ฉันหลับสนิทจนถึงเช้า สงบอย่างประหลาดในอ้อมแขนของพ่อ

สิ่งที่ผมหวงแหนที่สุด จนกระทั่งบัดนี้ เมื่อผมอายุเกือบ 40 ปี และเป็นพ่อของลูกชายสองคนที่ซุกซนไม่แพ้ผมและน้องชายเมื่อสองวันก่อน คือเช้าวันหนึ่งที่ผมตื่นขึ้นมาและพ่อล้างหน้าให้ มือข้างหนึ่งของพ่อลูบไล้และประคองศีรษะผมเบาๆ ลูบเส้นผมที่ลุกขึ้นมาหลังจากผ่านค่ำคืนอันยาวนานให้นอนลงอย่างเรียบร้อย แต่สิ่งที่วิเศษและซาบซึ้งใจที่สุด คือตอนที่มือที่หยาบกร้าน แข็งแรง และด้านชาของพ่อสัมผัสใบหน้าของผม แม้จะไม่นุ่มหรือเรียบเนียนเลยก็ตาม แต่มือข้างนั้นกลับมอบการปกป้อง ความสงบ และความสงบสุขอันแปลกประหลาดให้กับผม รอยด้านบนมือของพ่อเปรียบเสมือนรอยประทับลึกในใจผมถึงความยากลำบากและความยากลำบากที่พ่อต้องอดทน เพื่อนำความอบอุ่น ความสงบสุข และความรักมาสู่ชีวิตครอบครัวของผมตลอดหลายปีที่ผ่านมา บัดนี้ เมื่อผมล้างหน้าให้ลูกชายทั้งสองด้วยมือของผมเอง ผมรู้สึกถึงสายใยอันมองไม่เห็นที่เชื่อมโยงอย่างศักดิ์สิทธิ์กับพ่อ ราวกับจะสืบสานความอบอุ่นและความรักนั้นต่อไปในแต่ละรุ่น

ทำนองแห่งความรักคงอยู่ชั่วนิรันดร์

ตั้งแต่เติบโตมา ฉันก็ทิ้งอ้อมกอดพ่อแม่ ไปทำงานไกลๆ และสร้างครอบครัวของตัวเอง อย่างไรก็ตาม ฉันมักจะวางแผนไปเยี่ยมพ่อแม่ทุกครั้งในวันหยุดหรือวันหยุด ลึกๆ แล้วฉันใฝ่ฝันอยากกลับไปคืนเดือนหงายในอดีต ได้รวมตัวกันหน้าระเบียงบ้าน ร้องเพลงรักกับพ่อแม่และพี่ชาย หากช่วงเวลานั้นเป็นจริง ความสุขคงจะยิ่งใหญ่กว่าเดิม เพราะ "วงดนตรีครอบครัว" ในอดีตมีสมาชิกมากขึ้น มีเสียงหัวเราะที่ร่าเริงมากขึ้น และหลานๆ ของฉันโอบกอดกันแน่น

ปีนี้คุณพ่อของฉันอายุ 70 ปีแล้ว ในวัยที่ร่างกายไม่ยืดหยุ่นและคล่องแคล่วเหมือนแต่ก่อน ผมของท่านเปรอะเปื้อนไปด้วยสีสันแห่งกาลเวลา ผมรู้ว่าผมโชคดีที่ยังได้ยินเสียงคุณพ่อทางโทรศัพท์ เห็นพ่อแม่กระซิบกันทุกเช้าค่ำผ่านวิดีโอคอลทุกครั้งที่ผมโหยหา ผมขอบคุณชีวิตที่มอบคู่ชีวิตที่แสนวิเศษให้คุณพ่อ นั่นคือคุณแม่ของผม และขอบคุณความรัก ในดนตรี และจิตวิญญาณแห่งศิลปะของท่านที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปตลอดหลายปีที่ผ่านมา นั่นคือความสุขเล็กๆ น้อยๆ ในวัยเจ็ดสิบที่ช่วยเติมเต็มความเศร้าโศกในยามที่ลูกๆ และหลานๆ ไม่อยู่เคียงข้าง

ฉันภูมิใจในตัวพ่อ และหลานๆ ของพ่อก็ยิ่งภูมิใจในตัวคุณปู่มากขึ้นไปอีก ผ่านเรื่องราวที่ฉันเล่าให้ฟังทุกวัน ท่วงทำนองแห่งความรักที่พ่อจุดประกายในหัวใจฉันมาตั้งแต่เด็กนั้น ฉันจะทะนุถนอม หวงแหน และเก็บรักษาไว้เป็นของที่ระลึกอันล้ำค่าที่สุดสำหรับฉันและครอบครัวตลอดไป ฉันหวังเพียงว่าพ่อกับแม่จะสุขภาพแข็งแรงตลอดไป เพื่อที่ระเบียงบ้านอันเป็นที่รักจะยังคงรออยู่ และเพื่อที่ค่ำคืนอันเงียบสงบใต้แสงจันทร์จะได้กลับมาสว่างไสวอีกครั้ง จากนั้นทุกคนในครอบครัวจะร่วมกันร้องเพลง "ทั้งครอบครัวรักกัน" พ่อ!

ฮวง บัค โคอา

ที่มา: https://baodongnai.com.vn/van-hoa/202507/cha-giai-dieu-binh-yen-noi-trai-tim-con-82803f4/