“ความฝันสีขาว” ในธรรมชาติทางเหนือ

Khi cái lạnh của mùa đông quấn lấy vùng đất phía Đông Bắc Trung Quốc, làng Tuyết Hương hiện lên như một thế giới khác.

เมื่อความหนาวเย็นของฤดูหนาวโอบล้อมแผ่นดินภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีน หมู่บ้าน Tuyet Huong ก็ดูเหมือนเป็นอีก โลก หนึ่ง

เมื่อความหนาวเย็นของฤดูหนาวแผ่ปกคลุมดินแดนทางตะวันออกเฉียงเหนือของจีน หมู่บ้าน Tuyet Huong ก็ดูเหมือนอีกโลกหนึ่ง โลกที่ต้นไม้และหลังคาถูกปกคลุมไปด้วยหิมะสีขาว เป็นที่ที่ฉันและกลุ่มเพื่อนได้มารวมตัวกันเพื่อใช้ชีวิตในการเดินทางที่ไม่ธรรมดา

ส่วนหนึ่งของภาพฤดูหนาว

เราออกเดินทางปลายเดือนมกราคม ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่หิมะตกหนัก ท้องฟ้าแทบจะเป็นสีน้ำเงินเข้ม ต้นไม้ผลัดใบจนหมด เหลือเพียงทัศนียภาพอันบริสุทธิ์และเรียบง่ายแบบชนบท ขณะที่รถเข้าสู่มณฑลเฮยหลงเจียง ภูเขาเริ่มมีหมอก ลมหนาวพัดผ่านใบหน้าเบาๆ และเสียงรถที่ดังสนั่นหวั่นไหวราวกับเสียงหิมะเป็นเครื่องเตือนใจว่า คุณได้ก้าวออกจากโลกอันแสนวุ่นวายนี้ไปแล้ว

รถยนต์จากเมืองใกล้เคียงเลี้ยวเข้าสู่ถนนบนภูเขา มุ่งหน้าสู่ใจกลางหมู่บ้าน เมื่อประตูรถเปิดออก ฉันก็สูดอากาศที่บริสุทธิ์และเย็นยะเยือกเข้าเต็มปอด กลิ่นของหิมะที่เพิ่งตกและต้นสนผสมผสานกัน เบื้องหน้าคือบ้านไม้เก่าหลังหนึ่ง หลังคามุงด้วยไม้สนดำ ปกคลุมด้วยหิมะหนาเกือบครึ่งเมตร โคมไฟสีแดงส่องลอดผ่านชั้นหมอกบางๆ ราวกับเชื้อเชิญให้ฉันก้าวเข้าสู่โลกแห่งเวทมนตร์ กลุ่มคนเงียบงัน เพียงเพื่อสัมผัสช่วงเวลาที่พวกเขาไม่ใช่ นักท่องเที่ยว อีกต่อไป แต่เป็นส่วนหนึ่งของภาพฤดูหนาว

“Giấc mơ trắng” giữa thiên nhiên phương Bắc- Ảnh 1. — โคมไฟสีแดงที่ลอยเด่นท่ามกลางหมอกบางๆ ราวกับเชื้อเชิญเราเข้าสู่โลกแห่งเวทมนตร์

ใช้ชีวิตอย่างช้าๆ ท่ามกลางหิมะและแสงไฟ

เราเลือกโรงแรมแบบดั้งเดิม ติดกับถนนสายหลักที่ตัดผ่านหมู่บ้าน ภายในห้องอบอุ่นด้วยเตาไม้และเตียงกังเก่า ด้านนอกหน้าต่างยังคงมีหิมะโปรยปรายลงมาเบาๆ มองลอดกรอบหน้าต่างออกไป มองเห็นกิ่งสนที่โค้งงอเพราะหิมะ หมอกขาวจางๆ และเสียงนกร้องเจื้อยแจ้วจากที่ไหนสักแห่ง ทุกคนมารวมตัวกันรอบโต๊ะไม้ จิบชาร้อนกลิ่นเกาลัด ร่วมกันรำลึกถึงช่วงเวลาในอดีตและหวนคิดถึงอนาคต

“Giấc mơ trắng” giữa thiên nhiên phương Bắc- Ảnh 2. — โรงเตี๊ยมสไตล์ดั้งเดิม ติดถนนใหญ่ตัดผ่านหมู่บ้าน

ประสบการณ์อันเป็นเอกลักษณ์

เราขึ้นรถลากเลื่อนสุนัขและถูกลากผ่านป่าสนกว้างใหญ่ที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ เสียงสุนัขลากเลื่อนบนหิมะ เสียงไม้เอี๊ยดอ๊าด และหิมะที่ตกลงมา ล้วนทำให้รู้สึกผ่อนคลายไปกับธรรมชาติ หลังจากต่อสู้กับความหนาวเย็นภายนอกแล้ว เราก็มุ่งหน้าไปยังบ่อน้ำพุร้อนธรรมชาติใกล้หมู่บ้าน ไอน้ำลอยขึ้นในอากาศที่อุณหภูมิ -15°C ก่อให้เกิดหมอกอันงดงามรอบบ่อน้ำพุร้อน

“Giấc mơ trắng” giữa thiên nhiên phương Bắc- Ảnh 3. — ป่าสนถูกปกคลุมไปด้วยหิมะ

เมื่อหลับตาลง ฉันรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วใต้ผิวหนัง เสียงของป่าอันเงียบสงัดและความคิดของฉันก็สว่างไสวขึ้นทันที เมื่อค่ำคืนมาเยือน หมู่บ้านเตวี๊ยตเฮืองสว่างไสวด้วยโคมไฟและแสงไฟสีเหลืองจากบ้านไม้ หิมะสะท้อนแสงจนกลายเป็นสีชมพูอ่อน กลุ่มคนเดินร่วมทางกันกลางถนนที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ แต่ละก้าวย่างส่งเสียงกรอบแกรบ ราวกับได้หวนคืนสู่วัยเด็กอีกครั้ง

“Giấc mơ trắng” giữa thiên nhiên phương Bắc- Ảnh 4. — หมู่บ้านเตวี๊ยตเฮืองสว่างไสวไปด้วยโคมไฟและไฟสีเหลืองจากบ้านไม้

อาหารระหว่างหิมะและมิตรภาพ

ในที่ที่อากาศหนาวเหน็บเช่นนี้ อาหารแต่ละจานเปรียบเสมือน "ยา" อุ่นๆ หม้อไฟรสเผ็ดร้อนจากภาคตะวันออกเฉียงเหนือ เมื่ออุณหภูมิภายนอกอยู่ที่ -20°C หม้อไฟร้อนระอุ รสเผ็ดร้อนแผดเผาลิ้น แต่ค่อยๆ อบอุ่นร่างกาย ทำให้ทุกคนหัวเราะลั่นด้วยความตกใจแต่ก็หลงใหล ซาลาเปาร้อนๆ หนังบางๆ เนื้อนุ่มๆ ไส้เห็ดหอม ความร้อนจากเตานึ่งคลุกเคล้ากับควัน กระจายกลิ่นหอมไปทั่วห้อง ปลาค็อดย่างกับเนื้อรสหวานเค็มและมันฝรั่งอบน้ำผึ้ง เป็นอาหารเรียบง่ายแต่อร่อยเกินคำบรรยายเมื่อผสมผสานเข้ากับบรรยากาศโดยรอบ ไวน์ข้าวฟ่างแบบดั้งเดิมให้รสชาติเบาและอบอุ่น ทำให้การสนทนากับเพื่อนฝูงหลังมื้ออาหารยาวนานขึ้น นึกถึงคืนก่อน พูดถึงวันพรุ่งนี้ และนึกถึงเหตุผลที่เลือกที่นี่

“Giấc mơ trắng” giữa thiên nhiên phương Bắc- Ảnh 5. — ในสถานที่หนาวเย็น อาหารทุกจานเปรียบเสมือน “ยา” อุ่นๆ

วัฒนธรรมท้องถิ่น : เรียบง่ายแต่ลึกซึ้ง

ชาวบ้านเตวี๊ยตเฮืองใช้ชีวิตอย่างเชื่องช้า และความเชื่องช้านี้เองที่ทำให้เราหยุดมอง ซักถาม และฟัง หญิงชราคนหนึ่งที่หน้าต่างกำลังถักไหมพรม เด็กๆ แก้มแดงสองสามคนกำลังปาหิมะและหัวเราะเสียงดัง ดวงตาของพวกเขาเป็นประกายราวกับคริสตัล เราได้รับเชิญให้เข้าไปในบ้านเพื่อเล่น ดื่มชา และฟังเรื่องราวเกี่ยวกับวันวานที่หิมะปกคลุมหน้าอกของเรา เกี่ยวกับเทศกาลดั้งเดิมที่จัดขึ้นกลางป่าสนขาว เรื่องราวเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้ทำให้การเดินทางครั้งนี้ “เปี่ยมไปด้วยความรู้สึก”

“Giấc mơ trắng” giữa thiên nhiên phương Bắc- Ảnh 6. — ชาวบ้านตึ๋ยตเฮืองใช้ชีวิตอย่างช้าๆ และความช้าๆ นี่เองที่ทำให้เราหยุดมอง หยุดถาม และหยุดฟัง

ช่วงเวลาอันตราตรึงในหัวใจ

ฉันจำได้อย่างชัดเจนถึงช่วงเวลาที่ทุกคนยืนอยู่บนหอสังเกตการณ์บนภูเขา มองลงมายังหมู่บ้านและป่าสนที่แผ่กว้างออกไปในสายหมอก เสียงทั้งหมดเงียบงัน มีเพียงเสียงลมพัด หิมะโปรยปรายเบาๆ และแสงสีทองของวันสุดท้ายจากระยะไกล ในขณะนั้น ฉันรู้สึกตัวเล็กนิดเดียว แต่ผูกพันกับธรรมชาติและมิตรสหายอย่างลึกซึ้ง ทันใดนั้นเอง ช่วงเวลาที่เราห่มผ้าห่ม แง้มหน้าต่างไว้ ปล่อยให้หิมะลอยเข้ามาในห้อง ความรู้สึกนุ่มนวล เย็นยะเยือก และอบอุ่นในเวลาเดียวกันทำให้ฉันยิ้มและคิดว่า "ฉันจะคิดถึงความหนาวนี้"

“Giấc mơ trắng” giữa thiên nhiên phương Bắc- Ảnh 7. — ช่วงเวลาที่ยืนอยู่บนหอสังเกตการณ์บนภูเขา มองลงมาเห็นหมู่บ้านและป่าสนที่แผ่กว้างออกไปในสายหมอก

วันที่เราออกจากหมู่บ้าน เราก้าวออกมา ทิ้งรอยเท้าไว้บนหิมะ กล้องของเราเต็มไปด้วยช่วงเวลา และหัวใจของเราเต็มไปด้วยเรื่องราว เมื่อรถแล่นออกไป หมู่บ้านเสว่เซียงก็ค่อยๆ เล็กลงเมื่อมองจากกระจกมองหลัง แต่ความรู้สึกของ "หมู่บ้านที่ปกคลุมไปด้วยหิมะที่งดงามที่สุดในจีน" ไม่ได้เป็นเพียงคำขวัญของการท่องเที่ยวอีกต่อไป มันกลายเป็นส่วนหนึ่งของความทรงจำของเราไปแล้ว