คิดถึงฮานอย คิดถึงรถแต่งงาน

ฮานอยทุกวันนี้ เช้าตรู่อากาศหนาวเย็น แต่แสงแดดสีทองสาดส่องลงมาบนทางเท้าที่เรียบเนียนราวกับน้ำผึ้ง ฉันเดินผ่านถนนที่คุ้นเคย มองเห็นรถเข็นบรรทุกดอกไม้ และพ่อค้าแม่ค้าดอกไม้เดินเตร่ไปมาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยตามท้องถนน ทำให้หัวใจฉันเปี่ยมไปด้วยความสุขและความคิดถึงที่ยังคงหลงเหลืออยู่ ภาพต่างๆ เหล่านี้ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของถนนในฮานอย ได้ช่วยให้ผู้คนที่กำลังทุกข์ทรมานจากการแยกทางได้คลายความโหยหาลงบ้าง

ถนนในเมืองหลวงฤดูกาลนี้ดูงดงามยิ่งขึ้นด้วยจักรยานที่บรรทุกดอกไม้เช่นนั้น ดอกไม้เต็มตะกร้า เต็มไปด้วยสีสัน โยกเยกไปตามจังหวะการปั่นอันเชื่องช้าของพ่อค้าแม่ค้าริมถนน ฉันเห็นแสงแดดยามเช้าสาดส่องลงบนกลีบดอกไม้แต่ละกลีบ ทำให้จักรยานทั้งคันเปรียบเสมือนสวนเคลื่อนที่ นำพาฤดูกาลแห่งดอกไม้กลับมาอีกครั้งอย่างเปี่ยมล้นบนท้องถนน ผู้คนที่เดินผ่านไปมาไม่ว่าจะเร่งรีบเพียงใดก็อดไม่ได้ที่จะหันหลังกลับไปมอง ท่ามกลางเสียงและทิวทัศน์ สีขาวบริสุทธิ์ของกิ่งดอกเดซี่ก็โดดเด่นสะดุดตา ดอกไม้เล็กๆ ที่อัดแน่นอยู่ในตะกร้าใบใหญ่ราวกับเมฆขาวที่ล่องลอยหายไปในท้องถนนอันพลุกพล่าน นำมาซึ่งช่วงเวลาแห่งความสงบสุข ท้องฟ้าอันอ่อนโยนให้ผู้คนได้หยุดพักชั่วครู่ท่ามกลางจังหวะชีวิตอันเร่งรีบของเมือง

ฉันจำเช้าวันหนึ่งที่เดินผ่านถนนเลียบทะเลสาบตรุกบัชได้ รถขายดอกไม้จอดอยู่ที่หัวมุมสี่แยก บนรถมีช่อดอกเดซี่ที่เพิ่งตัดใหม่ๆ ปกคลุมไปด้วยน้ำค้าง แม่ค้าเป็นหญิงสาวรูปร่างผอมบางยิ้มแย้มแจ่มใส ค่อยๆ จัดช่อดอกเดซี่แต่ละช่ออย่างช้าๆ แสงแดดยามเช้าส่องเฉียงลง กลีบดอกพลิ้วไหวอย่างอ่อนโยน ทำให้มุมถนนทั้งหัวมุมดูมีชีวิตชีวา

รถขายดอกไม้ที่วิ่งเตร็ดเตร่ไปทั่วทุกมุมถนนกลายเป็นส่วนหนึ่งของความทรงจำของผู้ที่ตกหลุมรักดินแดนแห่งนี้ ไม่ว่าสีผิวใด ไม่ว่าจะเป็นชาวพื้นเมือง ชาวพื้นเมือง หรือชาวต่างจังหวัด รถขายดอกไม้เหล่านี้ดูเหมือนจะนำพาทั้งฤดูกาล ความสุข และช่วงเวลาอันแสนอบอุ่นไปทุกทิศทุกทาง บางครั้งแค่จักรยานเก่าๆ สักคันกับตะกร้าดอกไม้สดก็เพียงพอที่จะทำให้ ฮานอย งดงามราวกับบทกวี

บ่ายแก่ๆ เมื่อฉันกลับมาถึงถนนตอนเช้า รถเข็นดอกไม้ที่เห็นนั้นว่างเปล่าไปครึ่งหนึ่ง ช่อดอกเดซี่ถูกวางลงในตะกร้าตามมือของคนแปลกหน้าไปยังบ้านต่างๆ พวกมันคงจะทำให้มุมโต๊ะทำงาน แจกันเซรามิกเก่าๆ สดใสขึ้น หรือเพียงแค่ทำให้วันธรรมดาๆ ที่เหนื่อยล้าของใครบางคนดูอ่อนโยนลงด้วยกิ่งดอกเดซี่สีขาวแห่งความปรารถนา และเช่นเดียวกับสิ่งอื่นๆ ที่เงียบสงบ รถเข็นดอกไม้เล็กๆ นั้นได้เพิ่มความงดงามให้กับเมืองอย่างเงียบๆ ความงามอันเงียบสงบที่คงอยู่ชั่วนิรันดร์

ฉันไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อใดที่รถเข็นดอกไม้ริมถนนในฮานอยถูกเก็บรักษาไว้โดยทุกคนที่เคยมาเยือนฮานอยผ่านภาพถ่าย มีคู่รักหยุดรถเข็น แลกเปลี่ยนความสุขเล็กๆ น้อยๆ ผ่านช่อกุหลาบขาว มีกลุ่มนักเรียนพูดคุยและถ่ายรูปข้างรถเข็น ชุดอ๋าวหญ่ายของพวกเขาพลิ้วไหว รอยยิ้มที่บริสุทธิ์ แม้แต่คนที่เดินผ่านไปมา ก็ต้องหยุดมองสักครู่ และสัมผัสถึงความอ่อนโยนของหัวใจ ดุจกลีบดอกไม้ที่โรยตัวลงบนตะกร้าอย่างเชื่อฟัง พร้อมกับพ่อค้าแม่ค้าที่เดินขวักไขว่ไปทั่วถนน

นัท ฟัก

ที่มา: https://www.sggp.org.vn/nho-ha-noi-nho-nhung-chuyen-xe-hoa-post827309.html