บทกวีเกี่ยวกับครู - เรียบง่ายแต่เปี่ยมด้วยมนุษยธรรม เราขอแนะนำบทกวีดีๆ และมีความหมายเกี่ยวกับครูเนื่องในโอกาสวันที่ 20 พฤศจิกายน

ฟังครูอ่านบทกวี

ฉันฟังคุณอ่านหนังสือมาหลายวันแล้ว
บทกวีสีแดง แสงแดดสีเขียว ต้นไม้แห่งบ้านเกิด
เสียงพายก้องกังวานไปตามแม่น้ำไกลๆ
นุ่มนวลเหมือนเสียงของเธอเมื่อครั้งเก่า

ฟังเสียงพระจันทร์หายใจบนต้นมะพร้าว
เสียงฝนพรำกระทบฟ้า
ยิ่งรักเสียงหัวเราะของแม่มากขึ้น
รักบทกวีทำให้ฉันมองเห็นโลกและท้องฟ้าสวยงามยิ่งขึ้น...

(ตรัน ดัง ควาย)

ครูกับเรือเฟอร์รี่เก่า
ปีผ่านไปอย่างเงียบสงบ
เรือลำนี้บอกเล่าเรื่องราวเมื่อนานมาแล้ว
ที่คนพายหยิบขึ้นมาแล้วก็ทิ้งไป
แม้ว่าฝุ่นชอล์กจะตกลงมาอย่างหนักในตอนเที่ยง

บินเหมือนว่าว
แขกเก่าเหล่านั้นแทบจะถูกลืมไปแล้ว
ออกจากท่าเรือที่ถูกลืม
บัดนี้แม่น้ำก็เงียบสงบเศร้าโศกไม่มีเสียงหัวเราะ

หยดน้ำค้างเค็มตกลงมาในชีวิต
ผมครูกลายเป็นสีขาวในท้องฟ้ายามบ่ายของฤดูหนาว
สายตาครูเมื่อยล้าจากการมองไกล
ต้นไม้โดดเดี่ยวยืนอยู่กลางกระแสกาลเวลา...

(เหงียน ก๊วก ดัต)

เพลงกล่อมเด็กของครู
ทุกอาชีพมีเพลงกล่อมเด็ก
ไม่ว่าจะดีหรือร้ายครูก็ยังคงเลือกเพลงกล่อมเด็กนี้
บทเพลงกล่อมสายลมและเมฆ
แม่น้ำของแม่ ไถของพ่อ

เริ่มตั้งแต่อายุ 3 ขวบ
ครูร้องเพลงกล่อมบ้านเกิดให้ฉันฟัง
รักแล้วอย่าลืมรักให้มากขึ้น
ความรักไม่มีก้าวสุดท้าย!

ครูไม่สามารถร้องเพลงกล่อมเด็กได้เป็นพันเพลง
การรู้จักตัวอักษรก็เกิดขึ้นหลังชีวิตเช่นกัน
วัยเด็กของฉันมีช่วงเวลา
ความฝันกว้างใหญ่เท่าท้องฟ้าพันปี

เหมือนเพลงกล่อมเด็กในจิตใจ
ดอกไม้บนใบ ดอกตูมบนต้นไม้
ครูทำให้ความหลงใหลทั้งหมดหายไป
ขอให้ทุกท่านโชคดีครับ.

แม่กล่อมให้ฉันนอนหลับตลอดคืน
ครูจะร้องเพลงกล่อมเด็กเมื่อพระอาทิตย์ขึ้นทุกวัน
ในตัวฉันจดหมายถูกอัดแน่นไปด้วย
อย่าลืมว่าแม่ยังกังวลเรื่องลดน้ำหนักอยู่

จากโดมเย็นสบายของโรงเรียน
ให้เพลงกล่อมเด็กนำทางฉัน
(เส้นทางที่ฉันคิดบางครั้ง
วัยเด็กได้ก้าวมาไกลมาก!)

คุณคงแก่แล้วเหมือนกัน
เข้ามาในชีวิตของคุณแต่ละคน
แล้วก็กระดานดำชอล์กสีขาว
กระเป๋าสัมภาระนั้นเพียงพอที่คุณครูจะนำติดตัวไปได้

(ผู้นำสูงสุด)

คุณครูที่รัก
คุณครูที่รัก บทเรียนบ่ายนี้
ฉันทิ้งมันไว้หน้าประตูห้องเรียน
ใต้ต้นราชพฤกษ์เก่า นอนฟังเสียงนกร้อง
ฉันแปลงตัวเองเป็นผีเสื้อและดอกไม้

คุณครูที่รัก การบ้านเมื่อวาน
ฉันใส่มันไว้ในลิ้นชักที่ล็อคไว้
เดินเล่นไปตามคลื่น
ฤดูใบไม้ร่วงอันสง่างาม ลานสเก็ตโรลเลอร์

คุณครูที่รักครับ พร้อมกับกาแฟดำหนึ่งถ้วย
ฉันเผาเวลาด้วยควันบุหรี่
มีชีวิตอยู่เพื่อตัวคุณเองและอย่าฝัน
ฉันจะเป็นใคร ฉันจะเป็นใคร

คุณครูที่รัก คืนนี้ผ่านบ้านคุณครู
ฉันยังคงเห็นพระจันทร์ที่สว่างและอบอุ่น
ครูนั่งเงียบๆ ที่โต๊ะ
เตรียมบทเรียนขณะไอ

ครูที่รัก การให้คือการรับ เป็นเรื่องง่ายๆ
ทำไมฉันถึงจำไม่ได้ว่าฉันเรียนอะไรไปบ้าง?
ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว
การขอโทษคุณครูเป็นอย่างไร?

(พิธีขอบคุณ)

ขอขอบคุณคุณครู
สถานที่ที่กว้างที่สุดในโลกอยู่ที่ไหน?
จะเก็บชีวิตทั้งหมดของฉันไว้ในหัวใจได้อย่างไร
ประกอบด้วยคลื่นสีฟ้าอันมหึมา
ให้เรือของเราล่องไปอย่างนุ่มนวลบนเส้นทางแห่งชีวิต!

เมื่อเรือลอยเคว้งอยู่
มีครูคอยช่วยฟ้าและดินก็กว้างใหญ่ขึ้น
เสียงครูก็นุ่มนวลอ่อนหวาน
กล่อมให้หลับสบายตลอดคืน

ฤดูร้อนผ่านไปแล้วและฤดูใบไม้ร่วงก็มาถึงแล้ว
เรือจอดเทียบท่า ครูก็เหมือนไม้พาย
ปีนยอดเขาสูงชัน
จะไปจบด่านได้ยังไงคะอาจารย์?

“ฝึกฝนอย่างขยันขันแข็งแล้วคุณจะไปถึง!”
คำสอนที่วิเศษมาก!
ขึ้นไปบนยอดเขา
เข้ามารับดอกไม้โบกนับพันดอกกันเถอะ!

(ตรัน ทิ ฮา)

ขอบคุณคุณครู
วันแล้ววันเล่า เดือนแล้วเดือนเล่าผ่านไป
มีความทรงจำที่ไม่อาจลืมเลือนมากมาย
จำเวลาที่สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวบนระเบียง
หยิบใบแต่ละใบขึ้นมาแล้วเรียงให้เป็นรูปตัวอักษรความรัก

คำว่ารักนั้นเกี่ยวพันกับคำว่ารัก
รักพ่อ รักแม่ รักคุณครู!
ชอบรูปลักษณ์ที่เรียบง่าย
ฉันชอบคำพูดของเรือที่เทศนาในลำธารตอนบ่าย

ที่รัก จำไว้หลายสิ่งหลายอย่าง
เดือนต่างๆ ของปีเป็นช่วงเวลาที่เหนื่อยและยากลำบาก
นกกระสากระสับกระส่ายและถอนหายใจ
พลิกหน้าแผนการสอนที่เต็มไปด้วยความรัก!

หัวใจของครูกว้างเท่ากับ มหาสมุทรแปซิฟิก
ความกตัญญูอันลึกซึ้ง ความรักอันลึกซึ้ง
ความรักของครูหนักเท่ากับความรักของพ่อ
เงียบๆ เงียบๆ แต่แสนปวดใจ

ให้ฉันฝันสีชมพูเยอะๆ
ให้ฉันเข้าใจหัวใจที่ซื่อสัตย์ของคุณ!
รักนี้จะไม่มีวันจางหาย
ชั่วชีวิตที่ต้องจดจำและจารึกไว้ตลอดไป!

ต้องใช้วรรณกรรมมากแค่ไหนถึงจะเติมเต็มได้
บทกวีบอกเล่าความในใจของฉันค่ะคุณครู!

(รถรางเหงียน ถิ เหวียน)

รักตลอดไป
ผมรู้สึกซาบซึ้งใจเมื่อได้ยินเสียงกลอง
หลั่งน้ำตาแห่งความขมขื่นสองแถวอีกครั้ง
บันไดเบาๆ เพื่อหาสถานที่เงียบสงบ
เสียงแห่งอดีตอาจารย์! ไม่เคยจางหาย

คนพายเรือพาฉันไปสู่อนาคต
แม้คลื่นยังซัดสาดรุนแรง
จิตที่แจ่มใสปลุกให้คนลุกขึ้นยืน
หว่านเมล็ดพันธุ์ ปลูกความฝัน…

สามปีมากกว่าบทกวี
การสอนไม่เคยหลับ
หน้าแผนการสอนโดดเด่นด้วยทุกคำ
ยังคงเป็นชีวิตที่ยังคงรักษาจิตสำนึกของตนไว้

บัดนี้ไกลออกไป ทันใดนั้นก็รู้สึกหัวใจเต็มไปด้วยความคิดถึง
โทษฤดูเก่าแปลกๆ สิ ทำไมมันถึงเร็วจัง?
เวลาในเสื้อเชิ้ตสีขาวคือทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับฉัน
เพราะหัวใจทองคำของฉัน ฉันจะรักคุณตลอดไป

(ทันห์ ตรัง)

นกกลับรัง
เหมือนฝูงนกบินหนีไป
ปีกอินทรีทะยานข้ามมหาสมุทร
มุมหนึ่งของป่า เสียงไก่ขันยามเที่ยงวัน
แล้วนกกระสาจะลุยตามริมฝั่งแม่น้ำตรงไหน?

ทำงานหนักทั้งวันทั้งคืน ล่องลอยไปตามน้ำ
ความปรารถนาอันมากมายตลอดหลายปีที่ผ่านมา
เด็กๆออกไปค้นหาแสงสว่าง
ให้วันนี้เปล่งประกายบนใบหน้าของคุณ

มีน้ำตาแห่งความยินดีไหลรินลงมา
มีทั้งความคิดถึงและเสียงหัวเราะซุกซน
ปีการศึกษาผ่านไปอย่างรวดเร็วในสายตา
ฝุ่นละอองแห่งกาลเวลาถูกสลักไว้บนแก้มของคุณนะที่รัก!

เหมือนฝูงนกบินไปจนสุดขอบฟ้า
เมื่อมองกลับไปที่รังของฉัน ฉันคิดถึงคุณทั้งวันและคืน
ทะเลอยู่ไกล และท้องฟ้าก็สูงและกว้าง
ฝนหวนคืนสู่ต้นธารอันเย็นเยียบแห่งบ้านเกิด

รอยเท้าของคุณทิ้งรอยไว้บนถนน
ทะเลสาบอันเงียบสงบสะท้อนกับท้องฟ้าสีฟ้าที่ก้นน้ำ
ภูเขานั้นครุ่นคิดทั้งวันทั้งคืนรอเวลาที่จะตื่น
เสียงหัวเราะของใครคนหนึ่งดังก้องไปทั่วสนามโรงเรียน…

(เฉาตวนไห่)

(รวมบทกวี)

ที่มา: https://vietnamnet.vn/top-8-bai-tho-ngay-20-11-ve-thay-co-giao-hay-nam-2025-2462320.html