พ่อของผมเริ่มอาชีพนี้ตั้งแต่ผมยังไม่เกิด ตอนที่แม่ยังมีชีวิตอยู่ ท่านบอกว่าจะขับจักรยานสามล้อแค่ช่วงหนึ่งก่อน แล้วค่อยหางานที่เบากว่า แต่ชีวิตกลับไม่ง่ายอย่างที่พ่อสัญญาไว้ พ่อยังคงใช้จักรยานสามล้อต่อไป เพราะท่านรู้ว่าหยุดไม่ได้ พ่อไม่ได้มีการศึกษาสูงและไม่มีงานที่มั่นคง แต่ท่านมีสุขภาพแข็งแรงและมีความรักอันล้นเหลือต่อพี่น้องและตัวผม
ตั้งแต่แม่ของฉันเสียชีวิตในปี 2018 พ่อก็ยิ่งเงียบขรึมมากขึ้นไปอีก หลายวันที่พ่อกลับมาบ้าน พ่อก็นั่งดูรูปแม่ สายตาหนักอึ้งด้วยความคิด ฉันรู้ว่าพ่อไม่เพียงแต่คิดถึงแม่เท่านั้น แต่ยังเป็นห่วงพี่น้องของฉันและตัวฉันด้วย เมื่อไม่มีแม่ พ่อต้องแบกรับทุกอย่าง พ่อทุ่มเททำงานหนักขึ้น ไม่ว่าฝนจะตกหรือแดดออก บางวันพ่อกลับบ้านมาขาสั่น หลังเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ เขานั่งลงบนเก้าอี้ หายใจเข้าลึกๆ แล้วนวดขาและนวดเข่าเบาๆ ฉันเข้าใจว่าพ่อเหนื่อยมาก แต่ทุกครั้งที่ฉันถาม พ่อก็จะยิ้มให้ว่า "ผมแข็งแรงดี ทำไมผมถึงเหนื่อย!" วันฝนตก พ่อก็กลับบ้านดึกขึ้น ฉันกลัวพ่อจะหนาว กลัวพ่อจะป่วย แต่พ่อก็ยังยิ้ม บอกว่าลูกค้าเยอะ พ่อเลยถือโอกาสวิ่งหาเงินมาดูแลน้องๆ ของฉัน
ฉันยังจำได้ดีถึงเช้าวันหนึ่ง ฝนตกปรอยๆ ขณะที่ฉันกำลังอ่านหนังสืออยู่ ได้ยินเสียงพ่อไออย่างหนักในสนาม ฉันรีบวิ่งออกมา เห็นเหงื่อไหลบนหน้าผาก ตาพ่อแดงก่ำจากการนอนไม่หลับมาทั้งคืน ฉันตกใจและถามว่า "พ่อเป็นอะไรหรือเปล่าครับ? พ่อไม่สบายหรือเปล่า?" พ่อส่ายหน้าบอกว่าไม่เป็นไร แต่คืนนั้นพ่อมีไข้สูง พอเห็นพ่อนอนอยู่บนเตียง ฉันอยากจะไปทำงานแทนพ่อ อยากจะให้พ่อไม่ต้องทนทุกข์ทรมานอีกต่อไป
ฉันเคยรู้สึกอายเวลาเพื่อนๆ ถามว่าพ่อทำอาชีพอะไร ฉันกลัวสายตาสงสารและคำนินทาของเพื่อนๆ แต่แล้วฉันก็ตระหนักได้ว่าพ่อไม่มีอะไรต้องอายเลย งานของพ่อไม่ได้หรูหราหรือสูงส่งอะไร แต่มันเป็นงานที่สุจริต เป็นงานที่ช่วยให้ฉันและพี่น้องมีหนังสือ มีอาหารกิน และมีเสื้อผ้าใส่ไปโรงเรียน
ครั้งหนึ่ง มีแขกต่างชาติคนหนึ่งได้นั่งรถสามล้อของพ่อมาด้วย ท่านชอบพูดคุยกับพ่อ และเมื่อจบทริป ท่านก็จับมือพ่อแน่นพร้อมพูดว่า "งานของลูกมีความหมายมาก!" พ่อยิ้มให้ แต่ฉันรู้ว่าท่านคงมีความสุขมากในใจ เพราะถึงแม้จะไม่มีใครสังเกตเห็น ท่านก็ยังคงช่วยทำให้เมืองนี้สวยงามอย่างเงียบๆ พ่อไม่เคยสอนปรัชญาให้เรา แต่ชีวิตของท่านคือบทเรียนอันยิ่งใหญ่ ท่านสอนให้ฉันเห็นคุณค่าของงาน รักครอบครัว และพยายามพัฒนาตนเองอยู่เสมอ
หลายปีผ่านไป ผมและพี่น้องก็เติบโตและมีงานที่มั่นคง แต่ทุกครั้งที่หวนคิดถึงวันเก่าๆ ผมยังคงเห็นภาพพ่อนั่งอยู่บนจักรยานสามล้อ ก้มตัวลงปั่นทุกครั้งที่หมุนวงล้อหนักๆ เหงื่อของพ่อ “หล่อเลี้ยง” วัยเด็กของผม ให้อนาคตที่สดใสแก่ผม
ตอนนี้ฉันแค่อยากให้พ่อได้พักผ่อน ได้มีวันที่สงบสุขหลังจากทำงานหนักมาหลายปี แต่ไม่ว่าจะอย่างไร งานของพ่อ - คนขับจักรยานสามล้อ - จะเป็นความภาคภูมิใจของฉันตลอดไป
สวัสดีความรัก ซีซั่น 4 ธีม "พ่อ" เปิดตัวอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 27 ธันวาคม 2567 บนสื่อสิ่งพิมพ์ 4 ประเภทและโครงสร้างพื้นฐานดิจิทัลของหนังสือพิมพ์และวิทยุและโทรทัศน์ ดงนาย พร้อมสัญญาว่าจะนำคุณค่าอันวิเศษของความรักอันศักดิ์สิทธิ์และสูงส่งของพ่อมาสู่สาธารณชน
กรุณาส่งเรื่องราวอันน่าประทับใจเกี่ยวกับคุณพ่อมายังหนังสือพิมพ์วิทยุและโทรทัศน์จังหวัดด่งนาย โดยการเขียนบทความ บันทึกความรู้สึก บทกวี บทความ วิดีโอ คลิป เพลง (พร้อมบันทึกเสียง)... ทางอีเมล [email protected] ฝ่ายหนังสือพิมพ์อิเล็กทรอนิกส์และเนื้อหาดิจิทัล หนังสือพิมพ์วิทยุและโทรทัศน์จังหวัดด่งนาย เลขที่ 81 ตำบลด่งคอย อำเภอตัมเฮียป จังหวัดด่งนาย หมายเลขโทรศัพท์ 0909.132.761 เปิดรับบทความตั้งแต่วันนี้ถึง 30 สิงหาคม 2568
บทความที่มีคุณภาพจะได้รับการตีพิมพ์ พร้อมจ่ายค่าลิขสิทธิ์ และได้รับรางวัลพิเศษ 1 รางวัล และรางวัลยอดเยี่ยม 10 รางวัลเมื่อจบหัวข้อ
มาเขียนเรื่องราวของพ่อต่อในซีซั่น 4 “Hello Love” กันเถอะ เพื่อให้เรื่องราวของพ่อได้แพร่หลายและเข้าถึงหัวใจของทุกๆ คน!
เหงียน วัน นัท แทงห์
ที่มา: https://baodongnai.com.vn/van-hoa/chao-nhe-yeu-thuong/202507/niem-tu-hao-trong-toi-e130d13/
การแสดงความคิดเห็น (0)