คุยกับพ่อ

บังเอิญได้อ่านบทกวีที่ลูกชายตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์เกี่ยวกับพ่อของเขา ซึ่งเต็มไปด้วยความทุกข์ทรมานจากคำพูดที่เขาไม่ได้พูดก่อนที่พ่อจะจากไปตลอดกาล ฉันก็หันกลับไปมองช่วงเวลาอันแสนวุ่นวายเหล่านั้นทันที ฉันเคยเขียนถึงพ่อของฉันบ้างไหม เกี่ยวกับความรู้สึกที่ฉันมีต่อเขา หรือความทรงจำในช่วงเวลาที่อยู่กับพ่อของฉันหรือไม่?

บางทีขณะที่ฉันนั่งเขียนข้อความเหล่านี้อยู่ พ่อของฉันก็กำลังนั่งพิมพ์ตัวอักษรแต่ละตัวบนแป้นพิมพ์คอมพิวเตอร์อยู่เหมือนกัน ซึ่งเป็นงานพิมพ์เอกสารรับจ้างที่มีรายได้ไม่มากนัก แต่มันก็ช่วยให้เขารู้สึกว่าวัยชรานั้นยังมีคุณค่า พ่อแม่ของฉันมีลูก 4 คน เราเติบโตเป็นผู้ใหญ่ และจากไปจากอ้อมกอดพ่อแม่เพื่อเริ่มต้นธุรกิจของตัวเอง เมื่อลูกๆ เติบโตเป็นผู้ใหญ่ พ่อแม่ของเราก็อยู่ในช่วงบั้นปลายชีวิตเช่นกัน

ตอนเด็กๆ พ่อทำงานกรีดยางในไร่ เราไปโรงเรียนตอนเช้า บ่ายตามพ่อไปที่สวนยางเพื่อช่วยลอกยาง คลุมยางในอ่าง และบางครั้งก็เก็บรากและกวาดใบ งานนอกสวนยางของพ่อมักจะทำตั้งแต่ตีสี่ถึงบ่ายสามโมง ส่วนเวลาที่เหลือพ่อจะเข้าป่าเผาไม้ทำถ่าน ตอนนั้นเชื้อเพลิงมีน้อย ถ่านก็ยังเป็นเชื้อเพลิงหลัก พ่อจึงไม่เสียเวลาหาเงินมาจ่ายค่าเล่าเรียนให้ลูกๆ จำได้ว่าครั้งหนึ่งพ่อเข้าป่าไปสับไม้แล้วโดนงูกัด แต่พ่อก็ยังกัดฟันทนความเจ็บปวด แบกฟืนกลับบ้าน หลังจากนั้นพ่อก็เป็นไข้ เพ้อคลั่ง ทำให้ฉันกับแม่เป็นห่วงจนร้องไห้ หลังจากรักษาตัวที่โรงพยาบาล พ่อก็หัวเราะอย่างขบขันว่าขาแข็งแรงมากจนเขี้ยวงูหัก พ่อของฉันเป็นแบบนั้นเสมอ เป็นคนคิดบวก มองชีวิตด้วยความมองโลกในแง่ดี

นอกจากงานหลักแล้ว คุณพ่อยังทำงานในหมู่บ้าน ซึ่งในสมัยนั้นยังไม่มีนโยบายและกฎระเบียบเหมือนทุกวันนี้ ตอนกลางวันท่านออกไปทำงาน และตอนกลางคืนท่านกับลุงๆ จะมาพูดคุยกันถึงงานในหมู่บ้าน บรรดาลุงๆ ใจดีต่างขอบคุณที่ท่านได้ช่วยเหลือหมู่บ้าน ส่วนลุงๆ ปากร้ายกลับบอกว่า "กินข้าวอยู่บ้าน แบกภาระของหมู่บ้าน" คุณพ่อไม่สนใจ พวกท่านมักจะบอกเราเสมอว่าในชีวิตเราต้องรู้จักการให้ รู้จักคิดถึงประโยชน์ส่วนรวม ซึ่งเป็นหนทางหนึ่งในการสร้างสิ่งดีๆ ให้กับตัวเราเอง คุณพ่อทำงานหนักด้านสังคมสงเคราะห์มา 20 ปีแล้ว ทรัพย์สินที่ท่านมีอยู่ตอนนี้คือใบประกาศเกียรติคุณ ซึ่งท่านเก็บรักษาไว้อย่างดีราวกับสมบัติล้ำค่า เก็บไว้ที่ก้นตู้ และบางครั้งก็หยิบออกมาทำความสะอาดและชื่นชม

วันที่ฉันออกจากบ้านเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ คือวันที่พ่อเอากระเป๋าเอกสารไปเรียนวิทยาการคอมพิวเตอร์ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหลังจากทุ่มเทมา 1 ปี พ่อก็ได้รับใบรับรองวิทยาการคอมพิวเตอร์และเชี่ยวชาญการใช้งานพื้นฐานของวิทยาการคอมพิวเตอร์สำนักงาน ตอนนั้นพ่ออายุ 64 ปี พ่อบอกว่าตอนนี้ท่านอายุยังไม่ถึงเกณฑ์ที่จะทำงานรับจ้างด้วยแรงงานอีกต่อไป ท่านจึงอยากเรียนรู้การทำงานด้วยความคิดโดยมีเครื่องจักรเป็นตัวช่วย ฉันและพี่ชายจึงรวมเงินกันซื้อคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะและเครื่องพิมพ์ให้พ่อ เพื่อให้พ่อสามารถพิมพ์เอกสารให้ลุงป้าน้าอาในหมู่บ้านและคณะกรรมการได้ทุกวัน แม้จะเป็นเงินเพียงไม่กี่พันบาทสำหรับกระดาษ A4 ไม่กี่หน้า แต่สำหรับพ่อแล้ว การที่พ่อยังคงทำงานหาเงินด้วยแรงงานต่อไปนั้นถือเป็นความสุขอย่างยิ่ง ในขณะที่พ่อยังมีเงินบำนาญจากการทำงานรับจ้างยางมาหลายปี

บางครั้งฉันกับพี่น้องก็ให้เงินค่าขนมพ่อแม่บ้าง แต่พ่อก็รับไว้เพียงเล็กน้อย แล้วบอกให้พวกท่านเก็บส่วนที่เหลือไว้เลี้ยงหลานๆ ฉันทำงานไกลและเรียนมหาวิทยาลัย ชีวิตที่เต็มไปด้วยความกังวลก็กินเวลาไปมากจนฉันไม่ทันรู้ตัวว่าตัวเองไม่เกรงใจพ่อแม่มากเพียงใด บัดนี้เมื่อได้นั่งฟังคำกล่าวนี้ ความทรงจำเกี่ยวกับพ่อก็หลั่งไหลกลับมาราวกับสายน้ำเย็นฉ่ำ ไหลผ่านจิตใจฉัน พ่อทำงานหนักมาตลอดชีวิตเพื่อพี่น้องของฉัน และแม้ในยามชรา ท่านก็ไม่อยากรบกวนลูกๆ

ทุกครั้งที่ฉันกลับบ้านมาเยี่ยม พ่อจะไล่ไก่ออกไปแล้วตักข้าวเหนียวใส่หม้อ เพราะท่านรู้ว่านี่คือเมนูโปรดของฉัน ข้าวเหนียวเยิ้มติดปลายลิ้น ไม่ใช่แค่ความหวานของข้าวเหนียวเท่านั้น แต่ยังรวมถึงความรักอันอบอุ่นที่พ่อมีต่อฉันด้วย

การเขียนถึงพ่อของฉัน ไม่มีปากกาหรือกระดาษใดที่สามารถบรรยายความรู้สึกทั้งหมดของฉันที่มีต่อท่านได้ แม้จะน้อยนิด แม้จะช้าไปหน่อย แต่ฉันมั่นใจว่าเมื่อได้อ่านข้อความเหล่านี้ พ่อจะรู้สึกถึงความรักที่ลูก ๆ ของท่านมีต่อท่าน บางครั้งถ้อยคำแห่งความรักก็ควรได้รับการกล่าว เพื่ออย่างน้อยสักครั้งในชีวิต เราจะได้ไม่ต้องเสียใจที่คำพูดที่เราอยากจะพูดออกไปนั้นไม่ได้ถูกถ่ายทอดออกมา

สวัสดีความรัก ซีซั่น 4 ธีม "พ่อ" เปิดตัวอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 27 ธันวาคม 2567 บนสื่อสิ่งพิมพ์ 4 ประเภทและโครงสร้างพื้นฐานดิจิทัลของหนังสือพิมพ์และวิทยุและโทรทัศน์ ดงนาย พร้อมสัญญาว่าจะนำคุณค่าอันวิเศษของความรักอันศักดิ์สิทธิ์และสูงส่งของพ่อมาสู่สาธารณชน
กรุณาส่งเรื่องราวอันน่าประทับใจเกี่ยวกับคุณพ่อมายังหนังสือพิมพ์วิทยุและโทรทัศน์จังหวัดด่งนาย โดยการเขียนบทความ บันทึกความรู้สึก บทกวี บทความ วิดีโอ คลิป เพลง (พร้อมบันทึกเสียง)... ทางอีเมล [email protected] ฝ่ายหนังสือพิมพ์อิเล็กทรอนิกส์และเนื้อหาดิจิทัล หนังสือพิมพ์วิทยุและโทรทัศน์จังหวัดด่งนาย เลขที่ 81 ตำบลด่งคอย อำเภอตัมเฮียป จังหวัดด่งนาย หมายเลขโทรศัพท์ 0909.132.761 เปิดรับบทความตั้งแต่วันนี้ถึง 30 สิงหาคม 2568
บทความที่มีคุณภาพจะได้รับการตีพิมพ์ พร้อมจ่ายค่าลิขสิทธิ์ และได้รับรางวัลพิเศษ 1 รางวัล และรางวัลยอดเยี่ยม 10 รางวัลเมื่อจบหัวข้อ
มาเขียนเรื่องราวของพ่อต่อในซีซั่น 4 “Hello Love” กันเถอะ เพื่อให้เรื่องราวของพ่อได้แพร่หลายและเข้าถึงหัวใจของทุกๆ คน!

ดังข้าว

ที่มา: https://baodongnai.com.vn/van-hoa/chao-nhe-yeu-thuong/202507/noi-cung-cha-fc60cbc/