«Προς το Ανόι» - Η αγαπημένη πεποίθηση των παιδιών που πάντα κοιτάζουν προς την πρωτεύουσα

Η οδός Phung Hung κυματίζει με σημαίες και λουλούδια για να γιορτάσει την 70ή επέτειο της απελευθέρωσης της πρωτεύουσας.

« Ο στρατός βάδιζε σαν κύματα»
Στρώματα στρατευμάτων βάδιζαν μπροστά
Πήγαμε να ακούσουμε τη χαρά όταν ο εχθρός παραδόθηκε, οι σημαίες εκείνης της ημέρας κυμάτιζαν στους δρόμους... »

Τα τελευταία 70 χρόνια, αυτοί οι ηρωικοί και παθιασμένοι στίχοι εξακολουθούν να τραγουδιούνται με υπερηφάνεια, ειδικά σε κάθε περίσταση της Ημέρας Απελευθέρωσης της Πρωτεύουσας (10 Οκτωβρίου).

Μέχρι σήμερα, το «Marching to Hanoi » εξακολουθεί να είναι το καλύτερο τραγούδι που έχει γραφτεί για αυτό το γεγονός.

Το τραγούδι «Marching to Hanoi» συντέθηκε από τον μουσικό Van Cao τον Οκτώβριο του 1949, πέντε χρόνια πριν η πρωτεύουσα Ανόι υποδεχτεί τα στρατεύματα για να καταλάβουν.

Μόλις κυκλοφόρησε το τραγούδι, έτυχε θερμής υποδοχής από το κοινό και διαδόθηκε γρήγορα από στόμα σε στόμα. Οι εικόνες στους στίχους του «Marching to Hanoi» που σχεδίασε ο αείμνηστος μουσικός Van Cao συνέπεσαν με τις εικόνες την ημέρα της Απελευθέρωσης της Πρωτεύουσας 5 χρόνια αργότερα.

« Οι πέντε πύλες καλωσόρισαν τον προελαύνοντα στρατό.»
Σαν μια πλατφόρμα λουλουδιών που καλωσορίζει το άνθισμα πέντε πετάλων ροδακινιάς... »

Οι φωτογραφίες αποτύπωσαν τη στιγμή που τα στρατεύματα επέστρεψαν από την εμπόλεμη ζώνη για να καταλάβουν το Ανόι μέσα σε ένα δάσος από σημαίες και λουλούδια, τους οποίους υποδέχτηκαν με χαρά οι κάτοικοι του Ανόι.

Ο κόσμος υποδέχτηκε θερμά και έδωσε λουλούδια στους στρατιώτες που κατευθύνονταν προς την κατάληψη της πρωτεύουσας, το πρωί της 10ης Οκτωβρίου 1954.

Πιο συγκεκριμένα, τα Συντάγματα που κατέλαβαν την πρωτεύουσα πέρασαν όλα από τις 5 πύλες της πόλης στο κέντρο της πόλης, παρόμοια με τους στίχους των τραγουδιών που φανταζόταν ο μουσικός. Αυτή ήταν η διαίσθηση και το ταλέντο του μουσικού Van Cao που σχολίασε κάποτε ο μουσικός Trinh Cong Son: «Στη μουσική , ο Van Cao είναι σαν βασιλιάς».

Μιλώντας για τις συνθήκες γέννησης του τραγουδιού «Πορευτικά προς το Ανόι», ο ποιητής και ζωγράφος Βαν Θάο, γιος του μουσικού Βαν Τσάο, είπε: Το 1949, ο μουσικός Βαν Τσάο εργαζόταν στο Βιετ Μπακ όταν κλήθηκε από την Κεντρική Επιτροπή να παραστεί σε μια συνάντηση σχετικά με την πολεμική κατάσταση και την πολιτική προετοιμασίας για μια γενική αντεπίθεση.

Σε καλλιτέχνες ανατέθηκε να δημιουργήσουν έργα που θα υπηρετούσαν τον πόλεμο της αντίστασης, προετοιμάζοντας τη Γενική Αντεπίθεση. Μετά από αυτό, ο μουσικός Βαν Κάο, ο συγγραφέας Νγκουγιέν Ντιν Θι και ο ζωγράφος Το Νγκοκ Βαν ανατέθηκαν στη Ζώνη 3 για να συνεχίσουν να εργάζονται και να διαδίδουν τις πολιτικές του Κεντρικού Στρατού.

Εκείνη την εποχή, η περιοχή της αγοράς Ντάι στην περιοχή Ουνγκ Χόα, Σον Τάι, που τώρα αποτελεί μέρος του Ανόι, ήταν ο τόπος συγκέντρωσης καλλιτεχνών και συγγραφέων της Ζώνης 3. Εδώ, ο μουσικός Βαν Κάο συνέχισε να εργάζεται για την εφημερίδα Λογοτεχνία και Τέχνες μαζί με άλλους καλλιτέχνες και συγγραφείς με ενθουσιασμό, ανυπομονώντας για την ημέρα της νίκης για να επιστρέψει στο Ανόι.

Τα παιδιά του Ανόι και οι συγγενείς τους κρατούν σημαίες για να καλωσορίσουν τους στρατιώτες που επιστρέφουν για να απελευθερώσουν την πρωτεύουσα.

Με την επιθυμία ενός μουσικού πάντα προς την επανάσταση, υπηρετώντας ολόψυχα την αντίσταση, ο μουσικός Βαν Κάο λάτρεψε την ιδέα να γράψει την καλύτερη μουσική για τη Γενική Αντεπίθεση.

Μια φθινοπωρινή νύχτα στο χωριό Χόα Ξα, στην περιοχή Ουνγκ Χόα, ο μουσικός Βαν Κάο εμπνεύστηκε να συνθέσει το τραγούδι «Πορευόμενος προς το Ανόι» με αισιοδοξία και σιγουριά ότι η ημέρα της απελευθέρωσης της πρωτεύουσας θα ήταν πολύ κοντά.

Το τραγούδι είναι γεμάτο με την ατμόσφαιρα της νίκης, ζωγραφίζοντας μια ηρωική εικόνα την ημέρα της απελευθέρωσης της Πρωτεύουσας.

Το τραγούδι εκτιμήθηκε αμέσως ιδιαίτερα από τους καλλιτέχνες και έτυχε ευρείας ανταπόκρισης και τραγουδιού από τον κόσμο.

Ο Τα Τάι ήταν ο πρώτος που το άκουσε, αλλά αυτό το ηρωικό τραγούδι τραγουδήθηκε για πρώτη φορά από την παιδική ομάδα του χωριού Ντάο Ξα, τα οποία έμαθαν να το τραγουδούν από τον μουσικό Βαν Κάο.

Το «Marching to Hanoi» έγινε γρήγορα το πιο δημοφιλές τραγούδι εκείνη την εποχή. Οι ηρωικοί, αισιόδοξοι και γεμάτοι αυτοπεποίθηση στίχοι έδωσαν στους ακροατές μεγάλη ελπίδα.

Κέρινο άγαλμα του μουσικού Van Cao τοποθετημένο στην Έκθεση Κέρινων Αγαλμάτων Καλλιτεχνών του Βιετνάμ στο Θέατρο Hoa Binh , στην πόλη Χο Τσι Μινχ

Ο ταλαντούχος μουσικός εξακολουθούσε να «ζωγραφίζει» την εικόνα: «Πηγαίνουμε να ακούσουμε τη χαρά, όταν ο εχθρός παραδίδεται, η σημαία της ημέρας κυματίζει στον δρόμο», με χαρά και υπερηφάνεια: «Φέρνουμε πίσω τη δόξα και τη δύναμη του έθνους » όταν « από δω και πέρα, όλη μας η ζωή είναι χαρούμενη ».

Από την ίδρυσή του, το "Marching to Hanoi" έχει αγαπηθεί από πολλούς ανθρώπους και θα είναι για πάντα το θριαμβευτικό τραγούδι των κατοίκων του Ανόι και του έθνους την ευτυχισμένη μέρα, την ημέρα του εορτασμού της νίκης. « Όταν ο στρατός παρελαύνει, η νύχτα σταδιακά σβήνει/Σαν την άνοιξη που έρχεται στο δρόμο, ακούγοντας τον άνεμο, το Ανόι ξεσπά σε τραγούδια της Παρέλασης».

Το τραγούδι τελειώνει και ανοίγει στην καρδιά όλων τον ηρωικό ήχο του "Marching Song" .

VN (σύμφωνα με το VNA)

Πηγή: https://baohaiduong.vn/tien-ve-ha-noi-niem-tin-ap-u-cua-nhung-nguoi-con-luon-huong-ve-thu-do-395301.html