تقویت پیوندهای پایدار

اولاف شولتز، صدراعظم آلمان (راست)، از لی چیانگ، نخست وزیر چین، در برلین (آلمان) استقبال می‌کند.

روابط چین و آلمان در طول دهه گذشته به خوبی پیش رفته است. رشد سریع اقتصادی چین و تقاضای آن برای خودروها و فناوری آلمانی، رشد اقتصاد شماره یک اروپا را تقویت کرده است. سال ۲۰۲۲ هفتمین سال متوالی بود که چین با تجارتی به ارزش حدود ۳۰۰ میلیارد یورو، بزرگترین شریک تجاری آلمان بوده است. بیش از ۵۰۰۰ شرکت آلمانی با ۱.۱ میلیون کارمند در این کشور شرق آسیا فعالیت می‌کنند. اقتصاد آلمان از نیروی کار ارزان، مواد اولیه فراوان و بازار داخلی عظیم شریک خود سود زیادی می‌برد.

در این زمینه، جای تعجب نیست که دو طرف در بحبوحه مشکلات فراوان اقتصاد جهانی، یکدیگر را در موقعیت استراتژیک در فرآیند توسعه قرار می‌دهند. این اهمیت قبل از هر چیز با اولین سفر خارجی نخست وزیر جدید چین، لی کیانگ، نشان داده شده است. اظهارات رهبران دو کشور نیز نشان دهنده لزوم نزدیک شدن به یکدیگر است.

لی چیانگ، نخست وزیر چین، خاطرنشان کرد که جهان امروز در مرحله جدیدی از تغییر است و لازم است که چین و آلمان سنت دوستی دوجانبه را حفظ کنند. لی چیانگ، نخست وزیر چین، هنگام دیدار با شرکت‌های پیشرو آلمانی تأکید کرد: «عدم همکاری بزرگترین خطر و عدم توسعه بزرگترین ناامنی است.» از سوی دیگر، اولاف شولتز، صدراعظم آلمان، از این دیدار استقبال کرد و بر اهمیت هفتمین دور از رایزنی‌های دولتی بین آلمان و چین، با موضوع «همکاری برای پایداری»، که برلین فقط با شرکای بسیار نزدیک خود برگزار می‌کند، تأکید کرد.

ناظران معتقدند که چین علاوه بر تلاش برای تقویت همکاری، می‌خواهد در چارچوب جهانی بی‌ثبات، بر اختلافات خود با آلمان نیز غلبه کند. درک مشترک به‌ویژه در این برهه زمانی که «بادهای مخالف» بیشتری بر روابط دوجانبه تأثیر می‌گذارند، اهمیت دارد. در میان آنها، لازم به ذکر است که روابط بین چین و ایالات متحده رو به وخامت است و اتحادیه اروپا می‌خواهد وابستگی اقتصادی به چین و همچنین تأثیرات ناشی از درگیری در اوکراین را کاهش دهد... با پیشنهاد کمیسیون اروپا برای کنترل سرمایه‌گذاری و صادرات به چین، نظر برلین در تضمین این که اتحادیه اروپا در تصمیم‌گیری‌ها برای تنظیم روابط تجاری زیاده‌روی نکند، مهم خواهد بود.

آلمان، مانند برخی از کشورهای اروپایی، همچنین می‌خواهد چین نقش حمایتی در برابر خطراتی که ممکن است از سیاست‌های اخیر ایالات متحده ناشی شود، ایفا کند. سوءاستفاده واشنگتن از کمبود عرضه انرژی اروپا به دلیل درگیری روسیه و اوکراین برای صادرات گاز طبیعی مایع (LNG) با قیمتی چهار برابر بیشتر از قیمت‌های داخلی، برای آلمان "غیرقابل قبول" توصیف شده است. در همین حال، قانون کاهش تورم ایالات متحده (IRA) ظاهراً برای حمایت از صنایع داخلی در دوره اختلال در زنجیره تأمین در نظر گرفته شده است، اما در واقع ماهیتی حمایت‌گرایانه دارد و باعث می‌شود صنایع آلمان مزیت رقابتی خود را از دست بدهند.

با این حال، این آرزوها در حال حاضر با موانعی روبرو هستند. در برلین نسبت به ادغام‌ها و تملک‌هایی که شرکت‌های پیشرو چینی با بسیاری از شرکت‌های آلمانی انجام می‌دهند، حس نگرانی فزاینده‌ای وجود دارد. همچنین نگرانی‌هایی در مورد نشت فناوری و ثبت اختراعات وجود دارد. علاوه بر این، ارتقای همکاری با چین در این زمان مستلزم آن است که اولاف شولتز، صدراعظم آلمان، در ایجاد تعادل بین روابط با متحدان در گروه هفت (G7): کانادا، فرانسه، ایتالیا، ژاپن، بریتانیا و ایالات متحده، مهارت داشته باشد. پکن نیز به نوبه خود، مدت‌هاست که از موضع برلین در مورد درگیری در اوکراین و همچنین در مورد مسئله تایوان انتقاد کرده است.

در هر صورت، روند رابطه «برد-برد» بین آلمان و چین آشکار است و می‌توان آن را اجتناب‌ناپذیر دانست. برخی اختلاف نظرها قطعاً نمی‌تواند مانع از آن شود که دو طرف به دنبال فرصت‌هایی برای همکاری باشند. در این زمینه، سفر نخست وزیر چین به وضوح فرصتی ارزشمند برای دو طرف است تا با هم بنشینند، جهت‌گیری و گام‌های مناسب را برای آینده به روشنی تعریف کنند.

منبع