តាំងពីពេលណា? (ភាគទី១១)

បាល់ទាត់

បាល់ទាត់ជាកីឡាដ៏ពេញនិយមបំផុតក្នុង ពិភពលោក ដែលមានអ្នកលេងធម្មតាជាង 265 លាននាក់។ កីឡានេះមានប្រវត្តិយូរលង់ណាស់មកហើយ ប្រហែលជាមានដើមកំណើតនៅប្រទេសចិនបុរាណ។

ហ្គេមបាល់ទាត់ស្រដៀងនឹងបាល់ទាត់សម័យទំនើបត្រូវបានលេងក្នុងវប្បធម៌ផ្សេងៗគ្នាជាច្រើនជុំវិញពិភពលោកតាំងពីបុរាណកាលមក។ ហ្គេមបាល់ទាត់ដែលគេស្គាល់ចាស់ជាងគេមួយគឺ cuju ដែលជាហ្គេមដែលលេងនៅក្នុងប្រទេសចិនតាំងពីរាជវង្សហាន (206 មុនគ.ស. ដល់ 220 គ.ស.)។ នៅក្នុង cuju ក្រុមពីរលេងទល់នឹងគ្នា ក្រុមនីមួយៗមានអ្នកលេង 16 នាក់ ។ កម្មវត្ថុនៃល្បែងគឺដើម្បីរកគ្រាប់បាល់ចូលទៅក្នុងគោលដៅរបស់គូប្រជែងដោយទាត់បាល់ដោយជើងឬក្បាលរបស់អ្នក។

ហ្គេមបាល់ទាត់ស្រដៀងគ្នានេះក៏ត្រូវបានលេងនៅក្នុងវប្បធម៌ផ្សេងទៀតផងដែរ រួមមានប្រទេសជប៉ុន ក្រិក រ៉ូម និងម៉ិកស៊ិក។ នៅក្នុងប្រទេសជប៉ុន ហ្គេមនេះត្រូវបានគេហៅថា kemari នៅប្រទេសក្រិកវាត្រូវបានគេហៅថា episkyros នៅទីក្រុងរ៉ូមវាត្រូវបានគេហៅថា harpastum ហើយនៅម៉ិកស៊ិកវាត្រូវបានគេហៅថា tlachtli ។

បាល់ទាត់សម័យទំនើបបានចាប់ផ្តើមអភិវឌ្ឍនៅក្នុងប្រទេសអង់គ្លេសក្នុងសតវត្សទី 19 ។ នៅឆ្នាំ 1863 សមាគមបាល់ទាត់ (FA) ត្រូវបានបង្កើតឡើង និងចេញច្បាប់ឯកសណ្ឋានសម្រាប់ការប្រកួតនៅក្នុងប្រទេសអង់គ្លេស និងជុំវិញពិភពលោក។ នៅឆ្នាំ 1904 សហព័ន្ធអន្តរជាតិនៃសមាគមបាល់ទាត់ (FIFA) ត្រូវបានបង្កើតឡើង FIFA បានជួយផ្សព្វផ្សាយ និងអភិវឌ្ឍកីឡាទូទាំងពិភពលោក។

សព្វថ្ងៃនេះ បាល់ទាត់គឺជាកីឡាដ៏ពេញនិយមបំផុតក្នុងពិភពលោក។ លេងនៅក្នុងប្រទេសជាង 200 វាជាកីឡាដែលមានអ្នកទស្សនាច្រើនជាងគេបំផុត ជាមួយនឹងការប្រកួតធំៗដូចជា FIFA World Cup និង UEFA Champions League បានទាក់ទាញអ្នកទស្សនារាប់ពាន់លានដុល្លារទូទាំងពិភពលោក។

បាល់ទាត់ត្រូវបានព្យាករណ៍ថានឹងបន្តរីកចម្រើននាពេលអនាគត។ កីឡានេះនឹងបន្តទទួលបានប្រជាប្រិយភាពនៅទូទាំងប្រទេស ហើយនឹងបន្តក្លាយជាកីឡាដែលមានអ្នកមើលច្រើនជាងគេក្នុងពិភពលោក។ បាល់ទាត់ក៏នឹងបន្តអភិវឌ្ឍបច្ចេកទេសផងដែរ។ ការប្រកួតនឹងកាន់តែរំភើប និងមានគ្រាប់បាល់បន្ថែមទៀត។

បាល់ទាត់គឺជាកីឡាដ៏អស្ចារ្យដែលនាំមកនូវភាពរីករាយដល់មនុស្សរាប់លាននាក់ជុំវិញពិភពលោក។ កីឡានេះនឹងបន្តរីកចម្រើននាពេលអនាគត។

បាល់ទះ

បាល់ទះ គឺជាកីឡាជាក្រុមដែលក្រុមប្រឆាំងពីរ ព្យាយាមរកពិន្ទុដោយវាយបាល់លើសំណាញ់មួយ រហូតដល់វាធ្លាក់លើទីលានរបស់គូប្រកួត។ កីឡានេះត្រូវបានលេងនៅលើទីលានចតុកោណដែលមានសំណាញ់នៅចំកណ្តាល។ ក្រុមនីមួយៗមានអ្នកលេង 6 នាក់នៅលើទីលានក្នុងពេលតែមួយ។

ហ្គេមស្រដៀងនឹងបាល់ទះសម័យទំនើបត្រូវបានលេងក្នុងវប្បធម៌ផ្សេងៗគ្នាជុំវិញពិភពលោកតាំងពីបុរាណកាលមក។ ល្បែងបាល់ទះមួយក្នុងចំណោមហ្គេមបាល់ទះដែលគេស្គាល់ចាស់ជាងគេគឺ tlachtli ដែលជាហ្គេមលេងដោយ Aztecs នៅម៉ិកស៊ិកនៅដើមសតវត្សទី 14 ។ នៅក្នុង tlachtli ក្រុមប្រឆាំងពីរព្យាយាមរកពិន្ទុដោយវាយបាល់តាមចង្អូរចតុកោណ។

បង្កើតឡើងដោយលោក William G. Morgan ដែលជាគ្រូបង្រៀនផ្នែកអប់រំកាយនៅ Holyoke រដ្ឋ Massachusetts សហរដ្ឋអាមេរិក។ នៅឆ្នាំ 1895 Morgan បានបង្កើតហ្គេមថ្មីមួយដើម្បីជួយសិស្សរបស់គាត់ឱ្យមានភាពកក់ក្តៅក្នុងរដូវរងារ។ ហ្គេមនេះត្រូវបានគេហៅថា "mintonette" ហើយវាបានក្លាយជាការពេញនិយមយ៉ាងឆាប់រហ័ស។ Morgan បានសរសេរច្បាប់ជាមូលដ្ឋានចំនួន 12 សម្រាប់ការប្រកួតបាល់ទះ។ ច្បាប់ទាំងនេះរួមមានច្បាប់អំពីទំហំនៃទីលានលេង ទំហំបាល់ ចំនួនអ្នកលេងក្នុងមួយក្រុម និងរបៀបរកពិន្ទុ។

បាល់ទះបានរីករាលដាលយ៉ាងឆាប់រហ័សនៅទូទាំងសហរដ្ឋអាមេរិក និងពិភពលោក។ នៅឆ្នាំ 1900 សហភាពបាល់ទះអាមេរិក (AAU) ត្រូវបានបង្កើតឡើង។ AAU គឺជាអង្គការគ្រប់គ្រងបាល់ទះនៅសហរដ្ឋអាមេរិករហូតដល់ឆ្នាំ 1965 ។

នៅឆ្នាំ 1947 សហព័ន្ធបាល់ទះអន្តរជាតិ (FIVB) ត្រូវបានបង្កើតឡើង។ FIVB គឺជាស្ថាប័នគ្រប់គ្រងបាល់ទះនៅទូទាំងពិភពលោក។

សព្វថ្ងៃនេះ បាល់ទះគឺជាកីឡាដ៏ពេញនិយមបំផុតមួយនៅក្នុងពិភពលោក។ កីឡានេះត្រូវបានលេងនៅក្នុងប្រទេសជាង 200 និងមានអ្នកលេងធម្មតាជាង 900 លាននាក់។ បាល់ទះគឺជាកីឡាទី 5 ដែលមានអ្នកទស្សនាច្រើនជាងគេបំផុតនៅក្នុងពិភពលោក ជាមួយនឹងការប្រកួតធំៗដូចជា Volleyball World Championships និង Olympics បានទាក់ទាញអ្នកទស្សនារាប់ពាន់លាននាក់នៅទូទាំងពិភពលោក។

បាល់ទះជាកីឡាដែលមានការប្រកួតប្រជែងខ្ពស់ ប៉ុន្តែវាក៏ជាកីឡាដែលមានភាពសប្បាយរីករាយនិងមានចំណងមិត្តភាពផងដែរ។ កីឡានេះបាននាំមកនូវភាពរីករាយដល់មនុស្សរាប់លាននាក់នៅគ្រប់ទីកន្លែង។

បាល់ទះនឹងបន្តពេញនិយមនៅក្នុងប្រទេស។ តាមបច្ចេកទេស អ្នកលេងនឹងកាន់តែលឿន ខ្លាំងជាងមុន។ ការប្រកួតនឹងកាន់តែរំភើប។

ប៉េងប៉ុង

កីឡាវាយកូនបាល់លើតុត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅចុងសតវត្សទី 19 នៅប្រទេសអង់គ្លេស។

វាយកូនឃ្លីលើតុគឺជាកីឡាដែលអ្នកលេង 2 ឬ 4 នាក់ប្រើរ៉ាកែតដើម្បីវាយកូនបាល់តូចមួយនៅលើតុដែលបែងចែកដោយសំណាញ់។ កម្មវត្ថុនៃល្បែងគឺដើម្បីរកពិន្ទុដោយវាយបាល់លើសំណាញ់ និងទៅលើដីនៅលើទីលានរបស់គូប្រកួត។

ហ្គេមស្រដៀងនឹងកីឡាវាយកូនបាល់លើតុទំនើបត្រូវបានលេងក្នុងវប្បធម៌ផ្សេងៗគ្នាជាច្រើនជុំវិញពិភពលោកតាំងពីបុរាណកាលមក។ ហ្គេមវាយកូនឃ្លីលើតុចាស់ជាងគេបំផុតមួយគឺ Jeu de Paume ដែលជាហ្គេមលេងនៅប្រទេសបារាំងតាំងពីសតវត្សទី 12 ។ នៅ Jeu de Paume អ្នកលេងពីរនាក់ប្រើរ៉ាកែតដើម្បីវាយបាល់តូចមួយនៅលើតុ។

បានបង្កើតនៅចុងសតវត្សទី 19 នៅប្រទេសអង់គ្លេស។ នៅឆ្នាំ 1889 អ្នកបង្កើតជនជាតិអង់គ្លេស James Gibb បានបង្កើតបាល់ប៉េងប៉ុងដោយប្រើបាល់កៅស៊ូប្រហោងដែលមានរោមនៅខាងក្នុង។ Gibb បានដាក់ឈ្មោះហ្គេមថ្មីរបស់គាត់ថា "ping pong" បន្ទាប់ពីសំឡេងបានធ្វើឡើងពេលបាល់ប៉ះរ៉ាកែត។

នៅឆ្នាំ 1901 សមាគមវាយកូនឃ្លីលើតុរបស់អង់គ្លេស (BA) ត្រូវបានបង្កើតឡើង។ BA បានជួយផ្សព្វផ្សាយកីឡាទូទាំងពិភពលោក។

នៅឆ្នាំ 1922 សហព័ន្ធកីឡាវាយកូនឃ្លីលើតុអន្តរជាតិ (ITTF) ត្រូវបានបង្កើតឡើង។ ITTF គឺជាស្ថាប័នគ្រប់គ្រងកីឡាវាយកូនឃ្លីលើតុនៅទូទាំងពិភពលោក។

សព្វថ្ងៃនេះ កីឡាវាយកូនឃ្លីលើតុ គឺជាកីឡាដ៏ពេញនិយមបំផុតមួយនៅក្នុងពិភពលោក។ កីឡានេះត្រូវបានលេងនៅក្នុងប្រទេសជាង 220 និងមានអ្នកលេងធម្មតាជាង 400 លាននាក់។ វាយកូនឃ្លីលើតុគឺជាកីឡាទីប្រាំមួយដែលមានអ្នកទស្សនាច្រើនជាងគេបំផុតក្នុងពិភពលោក ជាមួយនឹងការប្រកួតធំៗដូចជា World Table Tennis Championships និង Olympics បានទាក់ទាញអ្នកទស្សនារាប់ពាន់លាននាក់នៅទូទាំងពិភពលោក។ កីឡាវាយកូនឃ្លីលើតុគឺជាកីឡាដែលមានការប្រកួតប្រជែងខ្ពស់ ប៉ុន្តែវាក៏ជាកីឡាដ៏រីករាយ និងមានភាពស្អិតរមួតផងដែរ។

កីឡាវាយកូនឃ្លីលើតុនឹងបន្តអភិវឌ្ឍនាពេលអនាគតទាក់ទងនឹងបច្ចេកវិទ្យា ដោយទាក់ទាញមនុស្សកាន់តែច្រើនចាប់អារម្មណ៍ក្នុងការប្រកួតកីឡានេះ។

ប្រភព