John Ernst Steinbeck (1902-1968) ເປັນນັກຂ່າວແລະນັກຂຽນນະວະນິຍາຍທໍາມະຊາດ. ລາວເກີດໃນຄາລິຟໍເນຍ, ມີເຊື້ອສາຍເຍຍລະມັນແລະໄອແລນ, ແລະໄດ້ຮັບລາງວັນ Nobel ວັນນະຄະດີໃນປີ 1962.
 |
| ນັກຂຽນ John Ernst Steinbeck. |
ລາວສຶກສາວິທະຍາສາດ ທາງທະເລ ; ການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລຂອງລາວຖືກຂັດຂວາງ. ລາວປະສົບກັບວຽກໜັກຫຼາຍຢ່າງເຊັ່ນ: ຄົນລ້ຽງງົວ, ຊ່າງເຄມີໃນໂຮງງານນ້ຳຕານ, ລ້ຽງປາ, ຜູ້ຈັດການສວນ, ຊ່າງເຮັດດິນເຜົາ, ທະຫານເຮືອ... ລາວໄດ້ເຂົ້າສູ່ວົງການນັກຂ່າວ ແລະ ການຂຽນ, ແມ່ນຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍ. ຄູ່ຜົວເມຍມັກກິນປາທີ່ເຂົາເຈົ້າຈັບໄດ້ເອງ.
ໃນລະຫວ່າງສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ II, Steinbeck ໄດ້ເຮັດວຽກເປັນນັກຂ່າວສົງຄາມ. ໃນປີ 1937, ລາວໄດ້ໄປຫາສະຫະພາບໂຊວຽດແລະຂຽນ ວາລະສານ ລັດເຊຍ (1948). ຫຼັງຈາກສົງຄາມ, ໃນບົດຂຽນຂອງລາວ, ລາວມັກຈະຊອກຫາລັກສະນະທີ່ມີຄວາມຮູ້ສຶກ, ທາງດ້ານຈິດໃຈ. East of Eden (1961) ເລົ່າເລື່ອງໃນສະພາບຈິດໃຈຂອງຄອບຄົວທີ່ແຕກແຍກ, ແມ່ອອກໄປເປັນໂສເພນີ, ລູກຊາຍເຮັດໃຫ້ນ້ອງຊາຍເສຍຊີວິດ (ປັບປຸງເລື່ອງຂອງພີ່ນ້ອງຂ້າກັນໃນພຣະຄໍາພີ). ໂດຍທົ່ວໄປ, ການຂຽນຂອງ Steinbeck ແມ່ນຜິດພາດຫຼາຍ.
ວຽກງານຕົ້ນໆເຊັ່ນເລື່ອງການຜະຈົນໄພ Cup of Gold (1929) ມີຫຼາຍອົງປະກອບ romantic ແລະ mystical. ຊີວິດການເຮັດວຽກຫນັກຂອງຕົນເອງໄດ້ຖືກສະແດງຢູ່ໃນເລື່ອງທີ່ຂຽນໃນຊຸມປີ 1930.
The Pastures of Heaven (1932) ເປັນການຮວບຮວມຂອງເລື່ອງສັ້ນກ່ຽວກັບຄົນທຳມະດາທີ່ອາໄສຢູ່ໃນຮ່ອມພູຂອງຊື່ນັ້ນ; Tortilla Flat (1935) ແມ່ນກ່ຽວກັບຊາວອາເມຣິກັນພື້ນເມືອງ, ຄົນຜິວຂາວ, ແລະຊາວແອສປາໂຍນດໍາລົງຊີວິດຍາກ, ຂາດສິນທໍາ, ແຕ່ມີຄວາມສຸກໃນ shack ໃນພາກໃຕ້ຄາລິຟໍເນຍ; ຫນັງສືໃບລານຂອງວຽກງານນີ້ໄດ້ຖືກປະຕິເສດໂດຍຜູ້ພິມ 9 ຄົນ, ແຕ່ເມື່ອພິມອອກກໍ່ໄດ້ຮັບການຕ້ອນຮັບ; ໃນ Dubious Battle (1935) ແມ່ນກ່ຽວກັບການປະທ້ວງຂອງຜູ້ເກັບຫມາກໄມ້ຕາມລະດູການໃນຄາລິຟໍເນຍ; Of Mice and Men (1937) ອະທິບາຍເຖິງຊີວິດທີ່ໂສກເສົ້າຂອງພະນັກງານ ກະສິກຳ .
ດ້ວຍ The Grapes of Wrath (1939), Steinbeck ຢືນຢັນສະຖານທີ່ຂອງລາວໃນການເຄື່ອນໄຫວວັນນະຄະດີ proletarian ອາເມລິກາໃນຊຸມປີ 1930; ໃນເບື້ອງຕົ້ນ, ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວ, ລາວເຫັນອົກເຫັນໃຈກັບພັກກອມມູນິດ. ໃນປະເທດຫວຽດນາມ, ມີການແປຂອງ Grapes of Wrath , ຊື່ຂອງນະວະນິຍາຍທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງ Steinbeck ແມ່ນ "Grapes of Wrath". ຢ້ານວ່າການແປນີ້ຍາກທີ່ຈະເຂົ້າໃຈ, ເພາະຜູ້ອ່ານຫວຽດຈະສົງໄສວ່າເປັນຫຍັງໝາກອະງຸ່ນຈຶ່ງໃຈຮ້າຍ. ຂ້າພະເຈົ້າຍັງບໍ່ສາມາດຊອກຫາຄໍາແປທີ່ຢູ່ໃກ້ກັບຮູບຕົວຫນັງສືແລະເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຫມາຍທີ່ເປັນຕົວເລກ. ຜູ້ຂຽນປຽບທຽບຄວາມໂກດແຄ້ນແລະການກະບົດກັບ ໝາກ ອະງຸ່ນທີ່ຕົ້ມສຸກແລ້ວ: "ຄວາມໂກດແຄ້ນສຸກ".
Ripe Indignation ໄດ້ຮັບລາງວັນ Pulitzer ໃນປີ 1940, ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງສະພາບໂສກເສົ້າຂອງຊາວນາອາເມລິກາ ທີ່ສູນເສຍທີ່ດິນ ແລະ ຖືກກົດຂີ່ຂູດຮີດ ແລະ ຂູດຮີດບໍ່ຕໍ່າກວ່າຊາວນາ ຫວຽດນາມ ທີ່ຖືກບັງຄັບໃຫ້ເຮັດສວນຢາງພາລາຢູ່ໄກຈາກບ້ານ.
ໃນພາກຕາເວັນຕົກກາງ ແລະ ຕາເວັນຕົກສຽງໃຕ້, ທີ່ດິນເປັນປ່າແຫ້ງແລ້ງ, ພວກນາຍທຶນເຮັດໄຮ່ກະສິກໍາ; ດັ່ງນັ້ນ, ຊາວກະສິກອນຂະຫນາດນ້ອຍລົ້ມເຫລວ. ທະນາຄານເປັນເຈົ້າໜີ້, ຍຶດເອົາດິນຂອງຕົນເພື່ອຂຸດຄົ້ນໂດຍກົງ: ພຽງແຕ່ມີລົດໄຖນາ ແລະຄົນງານຈ້າງ, ເຂົາເຈົ້າສາມາດປູກຝັງເນື້ອທີ່ນາໄດ້ກວ້າງໃຫຍ່ໄພສານ ເຊິ່ງຜ່ານມາສາມາດລ້ຽງດູຄອບຄົວໄດ້ຫຼາຍສິບຄອບຄົວ. ຂັບໄລ່ອອກຈາກບ້ານຂອງເຂົາເຈົ້າ, ຊາວນາຕ້ອງອົບພະຍົບໄປບ່ອນອື່ນ. ໃບຍ່ອຍໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ບອກເຂົາເຈົ້າວ່າ ລັດຄາລິຟໍເນຍເປັນບ່ອນດິນທີ່ອຸດົມສົມບູນ ແລະ ຄ່າແຮງງານສູງຫຼາຍ. ດັ່ງນັ້ນ ຫລາຍຮ້ອຍພັນຄົນຈຶ່ງພາກັນໄປຍັງຝ່າຍຕາເວັນຕົກ. ຫຼັງຈາກຄວາມລຳບາກຫຼາຍເດືອນ, ເຂົາເຈົ້າໄດ້ມາເຖິງພຽງແຕ່ເຫັນວ່າຖືກຫຼອກລວງ. ວຽກງານດຽວແມ່ນເກັບໝາກໄມ້ແລະຝ້າຍ, ແລະນັ້ນແມ່ນໃນລະດູການເທົ່ານັ້ນ. ເຈົ້າຂອງບ້ານລໍຖ້າຄົນເຂົ້າມາເປັນຈໍານວນຫຼວງຫຼາຍເພື່ອຈ້າງແຮງງານລາຄາຖືກ. ພວກເຂົາເຈົ້າຍັງເປັນທະນາຄານແລະ cannereries, ດັ່ງນັ້ນເຂົາເຈົ້າສາມາດຕັດສິນໃຈລາຄາ. ເຂົາເຈົ້າຕົກຕໍ່າລາຄາ, ບີບບັງຄັບຊາວກະສິກອນຂະໜາດນ້ອຍ, ເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າບໍ່ກ້າຈ່າຍເງິນໃນການເກັບກ່ຽວ.
ເຫດການທີ່ໜ້າຢ້ານກົວໄດ້ເກີດຂຶ້ນ: ເຈົ້າຂອງໄດ້ທຳລາຍຜັກຫຼາຍໂຕນເພື່ອຮັກສາລາຄາ, ຂະນະທີ່ຫຼາຍພັນຄອບຄົວບໍ່ມີຫຍັງກິນ. ຄົນທຸກຍາກ, ຢ້ານສູນເສຍວຽກເຮັດງານທຳ, ບໍ່ສະໜັບສະໜູນຄົນເຂົ້າເມືອງໃໝ່, ແລະໄດ້ສົມທົບກັບຕຳຫຼວດ ແລະ ກົນອຸບາຍຂອງລັດຖະບານທັງໝົດເພື່ອສະກັດກັ້ນພວກເຂົາ. ແຜ່ນດິນທີ່ໄດ້ສັນຍາໄວ້ຂອງພວກຄົນຫລົບໄພໄດ້ກາຍເປັນຄຸກໃຫຍ່.
ເລື່ອງ “Ripe Wrath” ເກີດຂຶ້ນໃນຄວາມໂສກເສົ້ານັ້ນ. Steinbeck ສຸມໃສ່ຄອບຄົວ Joad ໃນ Oklahoma. ລູກຊາຍຄົນໜຶ່ງ, ທອມ, ໃນການຕໍ່ສູ້, ຂ້ານ້ອງສາວຂອງຜູ້ຊາຍທີ່ພະຍາຍາມແທງລາວ. ຫຼັງຈາກຈໍາຄຸກສີ່ປີ, ລາວໄດ້ຖືກປ່ອຍອອກມາເມື່ອຕາມຄໍາສັນຍາຂອງກຽດສັກສີ.
Ripe Wrath ໄດ້ຖືກກໍາກັບໂດຍ John Ford ແລະກາຍເປັນຮູບເງົາທີ່ມີຄຸນຄ່າ (1940) ທີ່ມີຮູບພາບຂອງຄອບຄົວຂອງ Tom ໃນລົດບັນທຸກໂຣກອະຫິວາໄປຕາເວັນຕົກເພື່ອຊອກຫາວຽກໃຫມ່. ວຽກງານແມ່ນ "ນະວະນິຍາຍ thesis" ດັ່ງນັ້ນມັນມີຈຸດອ່ອນຫຼາຍ: ມີສະຖານທີ່ທີ່ໂງ່ຫຼືສັບສົນກ່ຽວກັບອຸດົມການ. ຜູ້ຂຽນກ່າວປະນາມກົນໄກກະສິກຳຢ່າງຮ້າຍແຮງ, ຢາກກັບຄືນສູ່ລະບົບກະສິກຳແບບເກົ່າ, ແຕ່ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການປະຕິວັດສັງຄົມ. ຫຼາຍໆສາຍຂອງຄວາມຄິດທີ່ຈະແກ້ໄຂຄວາມບໍ່ຍຸຕິທໍາທາງສັງຄົມແມ່ນ intertwined: Emerson ຂອງ "transcendentalism", ປະຊາທິປະໄຕ Whitman ຕິດກັບທີ່ດິນ, pragmatism ຂອງ W. James, F. Roosevelt ຂອງ "New Deal" ກັບການແຊກແຊງຂອງ ລັດຖະບານ . ລັກສະນະແລະແນວຄວາມຄິດແມ່ນຂ້ອນຂ້າງ sketch. ແຕ່ຄຸນຄ່າຂອງມັນແມ່ນການເລົ່າເລື່ອງທີ່ມີສ່ວນຮ່ວມ, ຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ເຂັ້ມແຂງແລະຄວາມສາມາດໃນການຖ່າຍທອດໂດຍອີງໃສ່ຄວາມຮັກຕໍ່ຜູ້ຖືກກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງແລະຂູດຮີດ.
ມີຄວາມເມດຕາສົງສານໃນ Steinbeck ທີ່ໄປຮ່ວມກັບຄວາມອົດທົນຕໍ່ບາບແລະການຍອມຮັບຄວາມບໍ່ເປັນລະບຽບ. ນັກວິຈານບາງຄົນໄດ້ກ່າວວ່າລາວໄດ້ໄປໄກເກີນໄປໃນທິດທາງນີ້, ບາງຄັ້ງເປີດເຜີຍໃນຄວາມຮຸນແຮງແລະຄວາມເສື່ອມໂຊມຂອງມະນຸດ. ບາງຄັ້ງລາວຕ້ອງການສະແດງໃຫ້ເຫັນຄໍາສັ່ງ, ຄວາມຖືກຕ້ອງ, ແລະຄວາມສໍາເລັດມັກຈະໄປຄຽງຄູ່ກັບຄວາມໂຫດຮ້າຍແລະຄວາມໂຫດຮ້າຍ. ລາວມັກຈະບັນທຶກທັດສະນະຄະຕິທີ່ບໍ່ສົມເຫດສົມຜົນທີ່ພຽງແຕ່ສາມາດອະທິບາຍໄດ້ໂດຍ passion.
(0)