ຮັກສາຄຳສັບໃສ່ໃບຕານ...

ບາງທີອາດເປັນຊະຕາກຳທີ່ຄັ້ງທີ່ 3 ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຜ່ານປະຕູໂຂງຂອງວັດເກົ່າ Xvay Ton, ອາຍຸ 300 ກວ່າປີ ຢູ່ຕາແສງ Tri Ton, ແຂວງ An Giang, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສຳຜັດກັບໃບຕານ, ເຊິ່ງໄດ້ແກະສະຫຼັກພະພຸດທະຮູບ ແລະ ຄວາມຮູ້, ວັດທະນະທຳພື້ນເມືອງຂອງຊາວເຜົ່າ ຂະແມ, ເຊິ່ງໄດ້ກາຍເປັນມໍລະດົກວັດທະນະທຳອັນມີຕົວຕົນຂອງຊາດ...

Báo Đà Nẵng•19/10/2025

ເຈົ້າຊີວິດຮຸ່ງ, ນັກສິລະປະປະຊາຊົນ, ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວິທີຂຽນສຸພາສິດໃສ່ໃບລານ. ຮູບພາບ: AQ

ວັດຖຸບູຮານປະກອບດ້ວຍພຣະວິຫານໃບຕານຫຼາຍທີ່ສຸດ

ຍ່າງເລາະໄປທົ່ວບໍລິເວນຂອງວັດ ເຊບັ້ງໄຟ ທີ່ສ້າງຂຶ້ນໃນທ້າຍສັດຕະວັດທີ 17, ໃນເຊົ້າລະດູໃບໄມ້ປົ່ງໃນຍາມລະດູໃບໄມ້ປົ່ງ, ທັນທີທັນໃດ ຂ້າພະເຈົ້າກໍ່ຄິດເຖິງພຣະພຸດທະຮູບໃບຕານ ທີ່ສືບທອດກັນມາດົນນານ ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ມີໂອກາດໄດ້ເຫັນດ້ວຍຕາຂອງຕົນເອງ.

ສະນັ້ນ ຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ຮູ້ຈັກ ແລະ ໄດ້ເລົ່າໃຫ້ຜູ້ຮັກສາວັດທີ່ຊື່ວ່າ ເຈົາແທ່ງ ວ່າ ເທື່ອນີ້ເປັນຄັ້ງທີ 3 ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າມາແຫ່ງນີ້, ແຕ່ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ເຫັນຄວາມເປັນເອກະລັກສະເພາະ, “ຫາຍາກ ແລະ ຫາຍາກ” ເຖິງຄວາມຮູ້ພື້ນເມືອງ.

ທ່ານຈ່າງທ້ວນໄດ້ງອກຫົວແລະພາພວກເຮົາເຂົ້າໄປໃນຫ້ອງໄຫວ້ອາໄລທີ່ມີຮູບປັ້ນພະພຸດທະຮູບທອງເປັນຮູບຊົງຕ່າງໆແລະແສງໄຟສີທີ່ສ່ອງແສງ.

ແຕ່ນັ້ນບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ຈັບຕາຂ້າພະເຈົ້າ, ແຕ່ຕູ້ໄມ້ທີ່ຖ່ອມຕົວຢູ່ແຈທີ່ມີໃບເຫຼືອງ ຫຼືສີນ້ຳຕານຂອງຕົ້ນປາມຖືກມັດເປັນມັດແລະຈັດຢ່າງເປັນລະບຽບ.

ທ່ານ ເຈິ່ນດ້າຍກວາງ ໄດ້ຄ່ອຍໆເອົາພຣະສູດສົບອອກມາໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າສຳຜັດ ແລະ ເຫັນດ້ວຍຕາຂອງຕົນເອງ ຈາລຶກພາສາປາລີ ແລະ ຂະເໝນບູຮານທີ່ແກະສະຫຼັກໃສ່ໃບໄມ້, ຈົມຢູ່ໃຕ້ນ້ຳໃນເວລາຫຼາຍຮ້ອຍປີ.

ມີຈັກລ້ານປີຜ່ານໄປນັບຕັ້ງແຕ່ມະນຸດເລີ່ມສະແດງຄວາມຄິດ ແລະຄຳເວົ້າໃນສັນຍາລັກຕ່າງໆເທິງດິນ, ໂງ່ນຫີນ, ແລະຖໍ້າ? ມາຮອດປະຈຸບັນ, ພວກເຮົາຍັງບໍ່ຮູ້ຢ່າງແນ່ນອນ.

ແຕ່ຕົວໜັງສືທີ່ມີອາຍຸນັບຮ້ອຍປີຢູ່ເທິງໃບເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກແປກໃຈ.

ຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ຜູ້ຄົນໜຶ່ງສາມາດໄດ້ຍິນສຽງຕີນເປົ່າຂອງຜູ້ສອນສາດສະໜາທີ່ແຜ່ລາມອອກມາຈາກອິນເດຍໄປຍັງອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ນັບພັນປີກ່ອນ; ຄຽງຄູ່ກັບນັ້ນແມ່ນສຽງທີ່ອ່ອນຂອງໃບປ່ຽນເປັນສີ ແລະສຽງກະຊິບອັນລຶກລັບຂອງພຣະສູດ.

ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ໃນການເດີນທາງນັ້ນ, ໃນສະຕະວັດທີ 19, ຕາມພຣະພຸດທະສາດສະຫນາ Theravada, ຫນັງສືໃບລານໄດ້ມາເຖິງຊຸມຊົນຊາວຂະແມໃນພາກໃຕ້ຈົນເຖິງທຸກມື້ນີ້ ...

ໃນສະຖານທີ່ງຽບສະຫງົບ, ທ່ານ ເຈືອງເຕີນຊາງ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ, ວິຫານ Xvay Ton ແມ່ນປູຊະນີຍະສະຖານທີ່ເກົ່າແກ່ທີ່ສຸດຢູ່ເຂດ Tri Ton ແຫ່ງນີ້, ກໍ່ສ້າງໃນປີ 1696, ດ້ວຍມຸງດ້ວຍມຸງດ້ວຍໄມ້ແບບລຽບງ່າຍ; ພຽງແຕ່ 200 ປີຕໍ່ມາກໍ່ໄດ້ມີການບູລະນະ ແລະ ຍົກລະດັບເປັນພະທີ່ສ້າງດ້ວຍດິນຈີ່, ກະເບື້ອງ, ແລະ ເສົາໄມ້ຕາມສະຖາປັດຕະຍະກຳຂອງຂະເໝນໃຕ້; ໄດ້ຮັບການຍອມຮັບວ່າເປັນມໍລະດົກທາງສະຖາປັດຕະຍະກຳ ແລະສິລະປະແຫ່ງຊາດໃນປີ 1986.

ໃນເຂດສົງຄາມທີ່ຮຸນແຮງຜ່ານສອງສົງຄາມຕໍ່ຕ້ານລັດທິອານານິຄົມແລະຈັກກະພັດຕາເວັນຕົກ, ວັດດັ່ງກ່າວໄດ້ຢືນຢູ່ຢ່າງຫນັກແຫນ້ນແລະບໍ່ຖືກທໍາລາຍ, ດັ່ງນັ້ນມັນຈຶ່ງກາຍເປັນສະຖານທີ່ສັກສິດແລະປອດໄພເພື່ອເກັບມ້ຽນໃບຕານ. ຕໍ່ມາ, ປີ 2006, ສູນບັນທຶກບັນທຶກຫວຽດນາມ ໄດ້ຮັບຮູ້ວ່ານີ້ແມ່ນວັດທີ່ເກັບຮັກສາບັນດາພຣະວິຫານໃບຕານຫຼາຍທີ່ສຸດຢູ່ຫວຽດນາມ.

ຕາມການສຶກສາຂອງນັກປະພັນ ຫງວຽນວັນລ່ອງ ແລະ ຫງວຽນທິຕ໋າມແອງ (ມະຫາວິທະຍາໄລເປີດນະຄອນ ໂຮ່ຈິມິນ ) ໄດ້ພິມຈຳໜ່າຍໃນປີ 2021, ຫໍບູຊາ Xvay Ton ໄດ້ຮັກສາ 98 ຊຸດ ດ້ວຍໃບລານປະມານ 320 ເລື່ອງ, ໃນຈຳນວນທັງໝົດ 170 ຊຸດ ດ້ວຍປຶ້ມປະມານ 900 ເຫຼັ້ມຢູ່ບັນດາວັດໃນແຂວງ ອານຢາງ.

ພຸດທະສາສະນິກະຊົນ ແລະ ຮີດຄອງປະເພນີອັນດີງາມທີ່ສືບທອດກັນມາຫຼາຍລຸ້ນຄົນໃນວົງການຊາວເຜົ່າຂະແມ, ໄດ້ສະສົມ ແລະ ສືບທອດກັນມາຫຼາຍລຸ້ນຄົນ, ມາເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ທີ່ນີ້ເປັນຈຸດໝາຍປາຍທາງຂອງທຳມະຊາດ...

ທ່ານ ຈ່າວທັ໋ງ (ຂວາ) ແນະນຳບັນດາພະທາດໃບລານທີ່ເກັບຮັກສາໄວ້ຢູ່ວັດ Xvay Ton (ຕາແສງ Tri Ton, ແຂວງ An Giang ). ໜັງສືສູດໃບຕານທີ່ເກັບຮັກສາໄວ້ຢູ່ທີ່ນີ້ໄດ້ຮັບການຮັບຮູ້ຈາກສູນບັນທຶກໜັງສືຫວຽດນາມວ່າແມ່ນພະວິຫານທີ່ມີໃບລານຫຼາຍກວ່າໝູ່ຢູ່ຫວຽດນາມ. ຮູບພາບ: ANH Chung

ພຣະສົງທີ່ຂຽນພຣະສູດເປັນຈິດຕະນາການຂອງປະຊາຊົນ.

ທ່ານ ເຈືອງເຕີນຊາງ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ພຣະຜູ້ມີຄຸນງາມຄວາມດີທີ່ສຸດແລະເຖົ້າແກ່ທີ່ສຸດທີ່ຂຽນໃສ່ໃບຕານແມ່ນພຣະວິຫານເຈົາຕີ, ອະທິບໍດີວັດ Soai So ຢູ່ຕີນພູ To. ວັດ Soai So ຕັ້ງຢູ່ຂ້າງທົ່ງນາ.

ໃນຕອນບ່າຍລະດູໃບໄມ້ປົ່ງທີ່ງຽບສະຫງົບ, ເດັກຊາຍຜິວໜັງຄົນໜຶ່ງໄດ້ຂີ່ລົດຖີບໄປທົ່ວເດີ່ນ, ຖາມແຂກທີ່ລາວຊອກຫາຢູ່.

ຂ້ອຍຖາມວ່າ ນີ້ແມ່ນວັດທີ່ເຈົ້າອາວາດໄດ້ຂຽນພຣະທຳໄວ້ເທິງໃບຕານຫຼາຍທີ່ສຸດ. ເດັກຊາຍໄດ້ຫົວຫົວແລະບອກໃຫ້ພວກເຮົາລໍຖ້າ.

ພຣະຜູ້ເຖົ້າແກ່ໂຈ່ວຕີ, ໃນຊຸດອາພອນຂອງເພິ່ນ, ໄດ້ລໍຖ້າພວກເຮົາຢູ່ໃຕ້ລະບຽງຂອງພຣະວິຫານ, ຢູ່ເທິງຕັ່ງໄມ້ທີ່ປ່ຽນເປັນສີເຫຼື້ອມ.

ຮອງປະທານຄະນະກຳມະການສູນກາງແນວໂຮມປະເທດຊາດຫວຽດນາມ ອາຍຸ 80 ກວ່າປີ, ມີໃບໜ້າທີ່ສະຫງ່າຜ່າເຜີຍ ແຕ່ມີຄວາມອົດທົນ ແລະ ໃຈດີ.

ຫລັງຈາກເວົ້າສອງສາມຄຳ, ພຣະສົງບອກໃຫ້ພວກເຮົາລໍຖ້າຈັກໜ່ອຍ, ແລ້ວຈິ່ງໂທຫາຄົນ.

ຄາວໜຶ່ງ, ມີຊາຍໜຸ່ມຄົນໜຶ່ງມາ, ຍື່ນມືອະທິຖານ, ແລະ ນັ່ງຖັດມາເພື່ອທຳໜ້າທີ່ບັນຍາຍ, ເພາະວ່າພຣະວິຈານມີອາຍຸແກ່ ແລະ ບໍ່ຄ່ອງແຄ້ວໃນພຣະພຸດທະສາສະໜາ.

ເລົ່າສູ່ກັນຟັງວ່າ: ເມື່ອປະມານ 60 ປີກ່ອນ, ຕອນທີ່ວັດ Soai So ຍັງຢູ່ທີ່ພູ To, ພຣະວິຈານ Chau Ty, ໃນອາຍຸ 20 ປີ, ລາວໄດ້ສອນທັກສະການຂຽນເທິງໃບຕານໂດຍຜູ້ກ່ອນຂອງລາວ.

ຕົ້ນປາມຕາລີໂປດ, ຊຶ່ງໃນເວລານັ້ນໄດ້ເຕີບໂຕຢ່າງອຸດົມສົມບູນຢູ່ເທິງພູ Too ເຊັ່ນດຽວກັນຢູ່ຕາມເຂດພູ 7 ແຫ່ງຂອງແຂວງ An Giang.

ພຣະວິຫານເຈົາຕີເລົ່າວ່າ: ໃນເວລານັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າຍັງອ່ອນແລະມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນໃນການຂຽນພຣະສູດ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບການສອນໃຫ້ມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນຫຼາຍທີ່ຈະຮຽນຮູ້ແລະປະຕິບັດການຂຽນ; ຄ່ອຍໆກາຍເປັນນິໄສ.

ດຽວນີ້ຕາຂອງຂ້ອຍມືດມົວແລະມືຂອງຂ້ອຍສັ່ນສະເທືອນ, ສະນັ້ນຂ້ອຍພຽງແຕ່ສາມາດສອນແລະບໍ່ຂຽນພຣະສູດໂດຍກົງໃສ່ໃບອີກຕໍ່ໄປ.

ຜ່ານການເລົ່າເລື່ອງ, ພວກເຮົາໄດ້ຮູ້ວ່າຈາກວຽກງານດັ່ງກ່າວເປັນເວລາກວ່າເຄິ່ງສັດຕະວັດ, ພຣະວິຫານເຈົາຕີໄດ້ຮັບການຮັບຮູ້ວ່າແມ່ນນັກສິລະປິນຄົນດຽວທີ່ແກະສະຫຼັກຮູບປັ້ນໃສ່ໃບຕານໃນວົງຄະນາຍາດຊາວຂະແມ.

ເພື່ອສະກັດກັ້ນມໍລະດົກອັນລ້ຳຄ່ານີ້ບໍ່ໃຫ້ສູນເສຍໄປ, ນອກຈາກການສັ່ງສອນພຣະສົງຢູ່ວັດ Soai So, ພຣະເຈົ້າໄດ້ເປີດຫ້ອງຮຽນທຳອິດເພື່ອສອນການຂຽນພຣະສູດຢູ່ໃນໃບໄມ້ໃຫ້ຊາວເຜົ່າ ຂະແມ ຢູ່ແຂວງ An Giang ໃນປີ 2014.

ຄວາມຮູ້ສຶກຂອງ "ຜູ້ສືບທອດ" ຫນຸ່ມ ...

ຄວາມບັງເອີນອີກອັນໜຶ່ງສຳລັບພວກຂ້າພະເຈົ້າແມ່ນຜູ້ສືບທອດ “ປັນຍາ” ອັນໜຶ່ງຂອງພຣະບາງ ເຈົາຕີ ທີ່ຂຽນລົງໃສ່ໃບຕາວ, ໜຸ່ມ ກິມສົມລີທິ ເປັນຜູ້ຊ່ວຍນຳພາການສົນທະນານີ້.

ເຖິງເວລາໃຫ້ພະສົງພັກຜ່ອນຕອນທ່ຽງ, ສົມສີຍທິໄດ້ພາພວກຂ້າພະເຈົ້າໄປເຮືອນຢູ່ໝູ່ບ້ານ ໂຕຈູງ, ຕາແສງ ຈີຕຸນ.

ພາຍໃຕ້ຕົ້ນໄມ້, ຢູ່ເທິງໂຕະຫີນມີພຣະພຸດທະຮູບທີ່ຂຽນເຄິ່ງໃບຕານ.

ອາຍຸສາມສິບຫົກປີ, ດ້ວຍການປະຕິບັດຫຼາຍກວ່າສິບປີຢູ່ທີ່ວັດ Soai So, Somry Thi ໄດ້ຖືກຝັງຢູ່ໃນພຣະຄໍາພີທາງພຸດທະສາດສະຫນາແລະວັດທະນະທໍາທີ່ມີມາແຕ່ດົນນານຂອງຊາວຂະແມ.

ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ລາວໄດ້ກັບຄືນສູ່ຊີວິດແລະເຮັດທຸລະກິດ, ແຕ່ລາວຍັງຄົງຮັກສາຄວາມມັກຂອງລາວໃນການຂຽນໃສ່ໃບຕານ.

“ເພື່ອແກະສະຫຼັກຕົວອັກສອນເທິງໃບ, ຄົນເຮົາບໍ່ພຽງແຕ່ຕ້ອງການຄວາມອົດທົນ, ຄວາມອົດທົນ ແລະ ຄວາມຊໍານິຊໍານານເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງຕ້ອງມີຄວາມຮູ້ກ່ຽວກັບພາສາປາລີ ແລະ ພາສາຂະເໝນ ບູຮານ ກໍ່ຄື ຄຳສອນຂອງພຸດທະສາສະໜາອີກດ້ວຍ.

ເນື່ອງຈາກວ່າໃນເວລາທີ່ engraving, ທ່ານບໍ່ສາມາດເຮັດຜິດພາດດຽວ. ຖ້າເຈົ້າເຮັດຜິດ, ເຈົ້າຕ້ອງຖິ້ມໃບໄມ້ທັງໝົດອອກແລ້ວເລີ່ມໃໝ່ຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນ,” ສົມຣີ ເທ ກ່າວໃນຂະນະທີ່ກຽມໃບປາມ 1 ໜ່ວຍ.

ສໍາລັບລາວ, ການຂຽນພຣະສູດໃສ່ໃບຕານແມ່ນລະອຽດອ່ອນຄືກັບການແກະສະຫຼັກຄໍາ!

ສືບຕໍ່ກັບວຽກງານທີ່ຍັງບໍ່ທັນສຳເລັດ, ສົມສີຍທິ ນັ່ງຢຽດຂາຢູ່ເທິງຕັ່ງ, ມືໜຶ່ງຖືປາກກາໄມ້ກົມ, ຂະໜາດປະມານນິ້ວໂປ້, ມີເຂັມແຫຼມຕິດຢູ່ປາຍ, ຍູ້ຕົວໜັງສືໃຫ້ແລ່ນຢູ່ເທິງໃບລານທີ່ວາງຊ້ອນກັນຢູ່ຫົວເຂົ່າ.

ຫຼັງຈາກການເກັບແລ້ວ, ໃບໄມ້ໄດ້ຕາກແດດໃຫ້ແຫ້ງແລະຜ່ານການປຸງແຕ່ງຫຼາຍຂັ້ນຕອນ, ຕັດເປັນຕ່ອນຍາວປະມານ 60 ຊມແລະກວ້າງ 5 ຊຕມ, ຫຼັງຈາກນັ້ນຍຶດກັບແຖບໄມ້ເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາຊື່ແລະເປັນ.

ພາຍຫຼັງແກະສະຫຼັກຄຳແລ່ນຈາກຊ້າຍໄປຂວາ, ຈາກເທິງລົງລຸ່ມແລ້ວ, ທ່ານສົມລີທິໄດ້ເອົາໝາກຝ້າຍຈຸ່ມໃສ່ນ້ຳມຶກສີດຳທີ່ກຽມໄວ້ໃນຊາມ, ຖູໃສ່ໃບໄມ້ແລ້ວເຊັດດ້ວຍຜ້າສະອາດ.

ແຕ່ລະເສັ້ນປະກົດວ່າ, ເປັນປະໂຫຍດແລະກະທັດຮັດ.

ຈາກນັ້ນ, ເພິ່ນໄດ້ເອົານ້ຳມັນກາຊວນຢ່າງລະມັດລະວັງໃສ່ໃບທັງສອງດ້ານຢ່າງລະມັດລະວັງ, “ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ໃບຖືກທຳລາຍຈາກສັດຕູພືດ, ແມງໄມ້ ແລະ ເມື່ອເວລາຜ່ານໄປ” ດັ່ງທີ່ເພິ່ນເວົ້າ.

ໃບຕານແຕ່ລະໃບ, ຫຼັງຈາກຖືກສະຫລັກຄຳສັບແລ້ວ, ຖືກເຈາະດ້ວຍຮູ, ມັດເປັນຊຸດ, ເກັບຮັກສາໄວ້ໃນໂອກາດພິເສດ.

ເມື່ອເບິ່ງວິທີການແກະສະຫຼັກຕົວອັກສອນແຕ່ລະຕົວເທິງໃບຕານດ້ວຍຄວາມລະມັດລະວັງ ແລະ ອົດທົນ, ຂ້ອຍກໍ່ຖາມວ່າ: ເປັນຫຍັງພວກເຮົາຈຶ່ງຕ້ອງເຮັດວຽກໜັກ, ແລະ ການແກະສະຫຼັກແມ່ນຈຸດໝາຍແນວໃດ ເມື່ອການນຳໃຊ້ເທັກໂນໂລຢີໃນການອະນຸລັກ ແລະ ເຜີຍແຜ່ການຂຽນໂດຍສະເພາະ ແລະ ພາສາໂດຍທົ່ວໄປໄດ້ກ້າວໄປຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງໃນສະຕະວັດທີ 21?

ຊາວຂະແມບໍ່ໄດ້ຕອບຄຳຖາມໂດຍກົງ, ແຕ່ກ່າວວ່າ, ເນື້ອໃນທີ່ຈາລຶກໄວ້ເທິງໃບຕານແມ່ນສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄຳສອນຂອງພຣະພຸດທະເຈົ້າ, ຄວາມຮູ້ ແລະ ວັດທະນະທຳພື້ນເມືອງເຊັ່ນນິທານພື້ນເມືອງ, ບົດກະວີ, ເພງພື້ນເມືອງ... ເປັນການສອນໃຫ້ປະຊາຊົນມີຄວາມດີງາມ, ໄດ້ຝັງເລິກໃນສາຍເລືອດ ແລະ ເນື້ອໜັງຂອງຊາວຂະແມ.

ໜັງສືໃບລານນີ້ຖືກຮັກສາໄວ້ຢ່າງລະມັດລະວັງ ແລະເປີດໃຫ້ເທດສະໜາ ຫຼື ສູດມົນໃນວັນພັກສຳຄັນຕ່າງໆເຊັ່ນ: ບຸນຊ່ວງເຮືອທ່າວັດຈັນ, ບຸນອອກພັນສາ, ບຸນຫໍ່ເຂົ້າປະດັບດິນ, ບຸນຫໍ່ເຂົ້າປະດັບດິນ ແລະ ບຸນອອກພັນສາປະວໍລະນາ, ຖວາຍດອກໄມ້... ທຸກໆປີ.

ຟັງທ່ານ Somry Thi, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ວາດພາບຄວາມລຳບາກໃນການອະນຸລັກຮັກສາ ແລະ ໂຄສະນາບັນດາມໍລະດົກວັດທະນະທຳອັນລ້ຳຄ່າຂອງຊາວເຜົ່າ ຂະແມ ຢູ່ແຫ່ງນີ້.

ຖ້າຊາວໜຸ່ມຮຸ່ນກ່ອນຄືເຈົ້າຊີວິດ ຈ່າງເຕີ ດຳລົງຊີວິດຢູ່ໃນສະພາບສົງຄາມ, ການປົກປັກຮັກສາໃບລານແມ່ນຫຍຸ້ງຍາກ, ໄວໜຸ່ມຄືສົມເດັດເຈົ້າຊີວິດຮຸ່ງ ໃນປະຈຸບັນຕ້ອງປະເຊີນໜ້າກັບການພັດທະນາຢ່າງແຂງແຮງຂອງເຕັກໂນໂລຊີຂໍ້ມູນຂ່າວສານ ແລະ ເຕັກນິກທີ່ທັນສະໄໝ ເພື່ອອະນຸລັກຮັກສາ ແລະ ສົ່ງເສີມບັນດາຄຸນຄ່າດ້ານຫັດຖະກຳພື້ນເມືອງ ແລະ ມໍລະດົກວັດທະນະທຳຂອງຊາດມາແຕ່ດົນນານ.

ໃນທາງກັບກັນ, ໃນລະດູໃບໄມ້ປົ່ງໃນລະດູໃບໄມ້ປົ່ງຂອງເຂດຊາຍແດນທີ່ຫ່າງໄກ, ຄວາມເປັນຫ່ວງນັ້ນຍັງຢູ່ໃນຕົວຂ້ອຍ, ວ່າການປະເຊີນຫນ້າເຫຼົ່ານັ້ນບໍ່ພຽງແຕ່ກັບໄວຫນຸ່ມຊາວຂະແມແລະເລື່ອງການແກະສະຫຼັກພຣະສູດຢູ່ໃບຕານ ...

ທີ່ມາ: https://baodanang.vn/giu-chu-tren-la-buong-3306701.html