ທັດສະນະຂອງວັນນະຄະດີເດນມາກ [Part 2]

ໃນຕອນຕົ້ນຂອງສະຕະວັດທີ 19, ວັນນະຄະດີຂອງເດນມາກໄດ້ຫັນໄປສູ່ລັດທິໂລແມນຕິກຢ່າງສົມບູນເພາະວ່າການສູ້ຮົບທາງທະເລຂອງ 1801 ໃນລະຫວ່າງສົງຄາມກັບອັງກິດໄດ້ຈູດເຜົາຈິດໃຈຂອງຊາດນິຍົມ, ແລະນັກປັດຊະຍາຫນຸ່ມໄດ້ນໍາສະເຫນີລັດທິໂຣແມນຕິກຂອງເຢຍລະມັນກັບເດນມາກ.

ຂັ້ນຕອນການສ້າງແລະການເຕີບໃຫຍ່

ຍຸກກາງ: ແຕ່ສັດຕະວັດທີ 8 ຫາສະຕະວັດທີ 10, ຊົນເຜົ່າ Nordic ໂດຍທົ່ວໄປ, ເອີ້ນວ່າ Vikings (ຫມາຍຄວາມວ່າກະສັດ, ນັກຮົບທະເລ), ໄດ້ຍ້າຍຖິ່ນຖານຈາກແຫຼມ Scandinavian ໄປຝັ່ງພາກໃຕ້, roaming ໃນທະເລ, ບາງຄັ້ງມີເຮືອຫຼາຍຮ້ອຍລໍາ. ພວກເຂົາເຈົ້າເປັນໂຈນສະລັດ, ພໍ່ຄ້າ, ສໍາຫຼວດ , conquerors ດິນ, ແລະເຖິງແມ່ນວ່າລົງຈອດໃນອາເມລິກາ. ການຜະຈົນໄພເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນໃນ sagas epic ຂອງວັນນະຄະດີປາກ.

ຫຼັງຈາກການນໍາຂອງຄຣິສຕຽນ (ສະຕະວັດທີ 9-10), ມັນບໍ່ແມ່ນຈົນກ່ວາສະຕະວັດທີ 12 ທີ່ນັກປະຫວັດສາດ Saxo Grammaticus ບັນທຶກເລື່ອງເຫຼົ່ານີ້ເປັນພາສາລະຕິນໃນ Gesta Danorum ຂອງລາວ, ຊີ້ໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມກ້າຫານ, ຄວາມຊື່ສັດ, ແລະຄວາມລຽບງ່າຍຂອງ Vikings.

ອິດທິພົນຂອງຄຣິສຕຽນ, ວັນນະຄະດີພາສາລາຕິນພັດທະນາ, ຕົ້ນຕໍແມ່ນຮັບໃຊ້ສາສະຫນາ (ເພງສັນລະເສີນ, ເຊື້ອສາຍຂອງໄພ່ພົນ) ແລະກະສັດ (ກົດຫມາຍ, ປະຫວັດສາດ). ໃນສະຕະວັດທີ 16-17, ການປະຕິຮູບຂອງພວກປະທ້ວງໄດ້ນໍາເອົາຄຣິສຕຽນໄປສູ່ເອີຣົບເຫນືອ, ແລະວັນນະຄະດີທາງສາສະຫນາຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ (ເພງສວດ, ເພງພື້ນເມືອງ), ເຊັ່ນດຽວກັນກັບການຂຽນປະຫວັດສາດ. ບົດກະວີທາງໂລກ, ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ແມ່ນທຸກຍາກ.

ໃນສະຕະວັດທີ 18, ເດນມາກມີບົດບາດສໍາຄັນທີ່ສຸດໃນເອີຣົບເຫນືອເນື່ອງຈາກຄວາມຮັ່ງມີ, ທີ່ດິນອຸດົມສົມບູນ, ຄວາມໃກ້ຊິດກັບແຜ່ນດິນໃຫຍ່ຂອງເອີຣົບ, ແລະລະບົບສັງຄົມທີ່ຄ້າຍຄືກັນ (feudal serfdom, ເຊິ່ງເກືອບບໍ່ມີຢູ່ໃນສວີເດນແລະນໍເວ), ການຄ້າແລະອຸດສາຫະກໍາທີ່ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ, ແລະພົນລະເມືອງທີ່ມີການເຄື່ອນໄຫວ. Copenhagen ເປັນນະຄອນຫຼວງທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດ (ໃນເວລານັ້ນເປັນນະຄອນຫຼວງຮ່ວມກັນຂອງເດນມາກແລະນໍເວຫຼັງຈາກການລວມຕົວຂອງພວກເຂົາ).

ໃນລະຫວ່າງໄລຍະເວລານີ້, ນັກຂຽນແລະນັກຂຽນລະຄອນ L. Holberg (1684-1754) ເປັນຕົວແທນປົກກະຕິຂອງການເຄື່ອນໄຫວ Enlightenment ໃນພາກເຫນືອຂອງເອີຣົບ, ຜູ້ກໍ່ຕັ້ງວັນນະຄະດີເດນມາກ, ແລະຜູ້ກໍ່ຕັ້ງຂອງ comedy ເດັນມາກ (ໄດ້ຮັບອິດທິພົນຈາກວັນນະຄະດີຝຣັ່ງ).

ໃນເຄິ່ງຫລັງຂອງສະຕະວັດທີ 18, ອິດທິພົນທາງດ້ານວັນນະຄະດີຂອງເຢຍລະມັນໄດ້ກາຍເປັນທີ່ໂດດເດັ່ນ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນການປະກົດຕົວຂອງນັກກະວີເຍຍລະມັນ Klopstock, ເຊິ່ງໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມຈາກສານ. ດັ່ງນັ້ນ, ວັນນະຄະດີເດນມາກໄດ້ກັບຄືນສູ່ຕົ້ນກໍາເນີດແລະນິທານນິທານຂອງຍຸກ Nordic Germatic. ຕົວຢ່າງທົ່ວໄປຂອງຍຸກນັ້ນແມ່ນນັກກະວີຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ J. Ewald (1743-1781), ຜູ້ທີ່ຂຽນບົດລະຄອນສອງເລື່ອງ.

ຫຼັງຈາກວິກິດການທາງສາດສະຫນາ, ບົດກະວີຂອງລາວໄດ້ມີຄວາມເລິກຊຶ້ງຫຼາຍຂຶ້ນ. ໃນໂອເປຣາຂອງລາວ *The Fisherman*, ມີເນື້ອເພງທີ່ໃຊ້ເປັນເພງຂອງລາຊະວົງແດນມາກ. ໃນທ້າຍສະຕະວັດ, ທ່າອ່ຽງກ່ອນຄວາມໂຣແມນຕິກເລີ່ມປະກົດຕົວ (ຄວາມຮັກຊາດ, ຄວາມຫຼົງໄຫຼກັບທໍາມະຊາດ).

ໃນຕອນຕົ້ນຂອງສະຕະວັດທີ 19, ວັນນະຄະດີເດນມາກໄດ້ຫັນໄປສູ່ລັດທິໂລແມນຕິກຢ່າງສົມບູນ. ການສູ້ຮົບທາງເຮືອຂອງປີ 1801 ໃນລະຫວ່າງສົງຄາມກັບອັງກິດໄດ້ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມດຸເດືອດຂອງຊາດນິຍົມ, ແລະນັກປັດຊະຍາຫນຸ່ມໄດ້ນໍາສະເຫນີລັດທິນິຍົມຂອງເຢຍລະມັນກັບເດນມາກ. ວັນນະຄະດີກັບຄືນສູ່ຮາກຂອງມັນ, ໄປສູ່ນິທານນິກາຍ Norse ບູຮານ, ເພື່ອຊອກຫາຫົວຂໍ້ສໍາລັບການຂຽນແລະປະດິດສ້າງຮູບແບບຂອງມັນ (ຮູບພາບ, ຈັງຫວະຂອງບົດກະວີພື້ນເມືອງ).

ຮຸ່ນໂຣແມນຕິກທໍາອິດ: ຜູ້ຂຽນຜູ້ບຸກເບີກແມ່ນ A. Oehlenschlaeger (1779-1850) ດ້ວຍການລວບລວມບົດກະວີຂອງລາວ, *The Golden Horns*, ໂດຍໃຊ້ຮູບແບບ poetic lyrical-epic "romancero". ຄວາມໂສກເສົ້າຂອງລາວໄດ້ດຶງຫົວຂໍ້ຂອງເຂົາເຈົ້າມາຈາກ mythology Norse. ຜົນງານທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດຂອງລາວແມ່ນການຫຼິ້ນ *ໂຄມໄຟຂອງອາລາດິນ*, ອີງໃສ່ນິທານນິທານຊາວອາຣັບ. ໃນລະຫວ່າງການຢ້ຽມຢາມປະເທດສວີເດນ, ລາວໄດ້ຖືກຍົກຍ້ອງວ່າເປັນ "ກະສັດຂອງນັກກະວີຂອງພາກເຫນືອ".

Reverend N. Grundtvig (1783-1872) ເປັນນັກກະວີທາງສາສະໜາທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນສະໄໝຂອງລາວ. ລາວພະຍາຍາມປະສົມປະສານປະເພນີ Nordic ກັບຄຣິສຕຽນ, ຈິດໃຈແຫ່ງຊາດ, ແລະນິທານພື້ນເມືອງ. ເພງສວດຂອງລາວຍັງຖືກໃຊ້ໃນມື້ນີ້. ລາວໄດ້ລິເລີ່ມການສ້າງຕັ້ງ "ໂຮງຮຽນທີ່ນິຍົມ" ເຊິ່ງມີອິດທິພົນຫຼາຍໃນພາກເຫນືອຂອງເອີຣົບ.

Reverend SS Blicher (1742-1848) ໄດ້ຖືແນວຄວາມຄິດການປະຕິຮູບໂດຍອີງໃສ່ປັດຊະຍາ Enlightenment. ລາວຂຽນບົດກະວີແລະ prose. ເລື່ອງສັ້ນຂອງລາວໄດ້ພັນລະນາເຖິງອະດີດ ແລະປັດຈຸບັນຂອງບ້ານເກີດຂອງລາວ, ຈູດແລນ.

ນັກຂຽນ Hans Christian Andersen.

ການຜະລິດ Romantic ທີສອງ: ປະຕິບັດຕາມ impulsiveness ຂອງລຸ້ນທໍາອິດມາໄລຍະເວລາທີ່ງຽບສະຫງົບຫຼາຍຂອງຄັ້ງທີສອງ. ວັນນະຄະດີ Bourgeois ບັນລຸການໃຫຍ່ເຕັມຕົວ, ມີລັກສະນະພິເສດສະເພາະ: ການປູກຈິດສໍານຶກຂອງຄວາມໃກ້ຊິດ, ຄວາມຮູ້ສຶກຝັນ, ແລະຄວາມສຸພາບ. ຊື່ຂອງ L. Heiberg, ນັກຂຽນບົດລະຄອນແລະນັກວິຈານ, ອອກມາ.

ບໍ່ພຽງແຕ່ໃນໄລຍະນັ້ນເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ເຖິງທຸກວັນນີ້, ຍັງບໍ່ມີນັກຂຽນຊາວແດນມາກຄົນໃດມີຊື່ສຽງຢູ່ພາຍໃນປະເທດ ຫລື ຕ່າງປະເທດເທົ່າກັບ Hans Christian Andersen (1805-1875).

ໃນປີ 1987, ລາວແມ່ນຫນຶ່ງໃນບັນດານັກຂຽນທີ່ຕີພິມຫຼາຍທີ່ສຸດ ຂອງໂລກ . ລາວປະກອບລັກສະນະຊາດນິຍົມທີ່ສຸດຂອງຊາວເດນມາກ. ວຽກງານທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດຂອງລາວແມ່ນການຮວບຮວມນິທານຂອງເດັກນ້ອຍ, ປະກອບດ້ວຍ 164 ເລື່ອງ.

ລາວຢືມອົງປະກອບຂອງດິນຕອນຈາກນິທານ, ນິທານ, ນິທານພື້ນເມືອງ, ແລະປະຫວັດສາດ, ໃນຂະນະທີ່ເພີ່ມອົງປະກອບທີ່ສົມມຸດຂຶ້ນໂດຍອີງໃສ່ຊີວິດປະຈໍາວັນ. ເລື່ອງລາວມີ 2 ດ້ານຄື: ລັກສະນະທີ່ຈັບອົກຈັບໃຈໃນທັນທີຍ້ອນເລື່ອງລະຄອນ, ແລະລັກສະນະທີ່ເລິກເຊິ່ງກວ່າ, ເລິກຊຶ້ງກວ່າຍ້ອນຄວາມອ່ອນໂຍນ, ລັກສະນະບົດກະວີ, ເປີດເຜີຍໃຫ້ເຫັນອົກເຫັນໃຈ, ອ່ອນໄຫວ, ແລະບາງຄັ້ງຫົວໃຈໄຮ້ດຽງສາທີ່ຍັງຊະນະໃຈຄົນ.

ຮູບແບບຂອງລາວປະສົມປະສານບົດກະວີກັບຄວາມເປັນຈິງ, ຂີ້ຮ້າຍກັບຄວາມຮູ້ສຶກ, ສະເຫມີມີສະມາຄົມທີ່ມີຄວາມສຸກແລະບໍ່ຄາດຄິດ, ແລະມີຄວາມຄິດໃນແງ່ດີໂດຍພື້ນຖານ. ນີ້ແມ່ນການນໍາສະເຫນີການແປພາສາອັງກິດຂອງ *Andersen ຂອງ Tales*, ຈັດພີມມາໃນປີ 1999 ໃນບ້ານເກີດຂອງຜູ້ຂຽນ – ພິຈາລະນາການປັບຕົວທີ່ຊື່ສັດທີ່ສຸດຂອງຕົ້ນສະບັບ.

ສາດສະດາຈານ E. Bredsdroff ຈົ່ມວ່າການແປພາສາຂອງ Andersen ໃນທົ່ວໂລກມັກຈະປະສົບກັບສອງຂໍ້ບົກຜ່ອງ: ທໍາອິດ, ພວກເຂົາເຈົ້າປະຕິບັດ Andersen ເປັນນັກຂຽນສໍາລັບເດັກນ້ອຍ, ດັ່ງນັ້ນຄໍານິຍາມພຽງແຕ່ເລືອກເອົາເລື່ອງສໍາລັບເດັກນ້ອຍ. ຫຼາຍໆເລື່ອງທີ່ມີຄວາມໝາຍທາງດ້ານປັດຊະຍາທີ່ເລິກເຊິ່ງມີພຽງຜູ້ໃຫຍ່ເທົ່ານັ້ນທີ່ສາມາດເຂົ້າໃຈໄດ້ຖືກລະເວັ້ນ. ອັນທີສອງ, ບາງຄັ້ງການແປພາສາບໍ່ສາມາດຈັບແບບຂອງ Andersen.

ສອງຂໍ້ສັງເກດນີ້ຍັງນຳໃຊ້ກັບການແປພາສາຫວຽດນາມ, ເຊິ່ງຫຼາຍສະບັບໄດ້ຖືກແປມາຈາກພາສາຝຣັ່ງ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມີໂອກາດປຽບທຽບສາມສະບັບພາສາຫວຽດນາມກັບສະບັບພາສາອັງກິດ 1999 (ພິມໃນ Odense) ແລະພົບວ່າມັນເປັນຄວາມຈິງທີ່ຂາດແຄນເລື່ອງສໍາລັບຜູ້ໃຫຍ່, ແລະການແປພາສາແມ່ນສຸມໃສ່ການດັດແປງພາສາຫວຽດນາມຕົ້ນຕໍ, ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງບໍ່ສາມາດຈັບແບບຂອງ Andersen. ຮ້າຍແຮງໄປກວ່ານັ້ນ, ບາງຄັ້ງນັກແປພຽງແຕ່ມີຈຸດປະສົງເພື່ອເຮັດໃຫ້ເລື່ອງເຂົ້າໃຈໄດ້, ຍົກເວັ້ນຄໍາສັບທີ່ຍາກ, ແລະບາງບ່ອນແປຄວາມຫມາຍໃນທາງກັບກັນ.

ທີ່ມາ