ໃນຖານະເປັນຜູ້ນຳຂ່າວ, ເຕັມໄປດ້ວຍອາລົມຈິດ, ຮັກບ້ານເກີດເມືອງນອນ, ປະຊາຊົນ ແລະ ປະເທດຊາດ - ນັກຂ່າວ ເຈືອງດຶກມິງຕື, ຫົວໜ້າບັນນາທິການໃຫຍ່ໜັງສືພິມ ກວາງຈີ້ ໄດ້ບັນທຶກຄວາມຊົງຈຳຫຼາຍຢ່າງ ແລະ ສະແດງຄວາມຮູ້ສຶກກ່ຽວກັບດິນແດນທີ່ລາວຜ່ານມາ ແລະ ແຕ່ລະຄົນທີ່ຕົນໄດ້ຊົມເຊີຍໃນບົດບັນທຶກ “ຊີວິດຄືນະວະນິຍາຍ” ໄດ້ພິມຈຳໜ່າຍໃນຕົ້ນເດືອນ 10/2024.
ຕອນບ່າຍວັນທີ 24 ຕຸລາ 2024, ຫ້ອງການໄປສະນີ ດົ່ງດາ ໄດ້ສົ່ງບົດບັນທຶກ “ຊີວິດຄືກັບນະວະນິຍາຍ” ຂອງນັກຂ່າວ, ນັກຂຽນ ເຈືອງດຶກມິງຕື, ສົ່ງມາຈາກກວາງຈິ, ດ້ວຍໜ້າປົກທີ່ສະຫງ່າງາມ ແລະ ມີເກືອບ 300 ໜ້າພິມດ້ວຍຕົວອັກສອນອ່ານງ່າຍ. ໃນ 7 ພາກສ່ວນຂອງປຶ້ມ, ນອກຈາກຄໍານໍາ ແລະບົດແນະນໍາໂດຍຫຍໍ້ຂອງຜູ້ຂຽນແລ້ວ, ວຽກງານດັ່ງກ່າວມີ 5 ເນື້ອໃນຕົ້ນຕໍທີ່ຜູ້ຂຽນຕ້ອງການຖ່າຍທອດຂໍ້ຄວາມກ່ຽວກັບມະນຸດສະທໍາ, ມິດຕະພາບ; ກ່ຽວກັບເລື່ອງທີ່ແທ້ຈິງທີ່ມີສີສັນ legendary; ກ່ຽວກັບດິນແດນທີ່ຜູ້ຂຽນເຄີຍໄປໃນປະເທດແລະຕ່າງປະເທດ, ເຊິ່ງໄດ້ສ້າງ "ຜົງ" ທີ່ມີຄຸນຄ່າສໍາລັບການຂຽນທີ່ມີຈິດວິນຍານແລະພະລັງທີ່ຈະດຶງດູດຜູ້ອ່ານ.
ດັ່ງທ່ານ ເຈີ່ນດຶກມິງຕື ຢືນຢັນ, ບົດບັນທຶກ “ຊີວິດຄືນິຍາຍ” ສາມາດຖືໄດ້ວ່າເປັນເອກະສານເພື່ອໃຫ້ຜູ້ອ່ານເຂົ້າໃຈ ແລະ ຮູ້ຈັກກັບບັນດາເດັກນ້ອຍຜູ້ມີພອນສະຫວັນຂອງບ້ານເກີດເມືອງນອນ, ດ້ວຍຫຼາຍເຫດຜົນ, ໜີໄປຢູ່ປາຍແຜ່ນດິນໂລກ, ບໍ່ສາມາດກັບຄືນເມືອບ້ານເກີດເມືອງນອນ, ເຊິ່ງແຕ່ລະທົ່ງນາ, ໝູ່ບ້ານ, ແມ່ນ້ຳ, ທ່າເຮືອ ໄດ້ໃສ່ປຸ໋ຍ ຊີວະພາບ ແລະ ແຫຼ່ງດົນຕີທັງໝົດ. ຊ່ອງຫວ່າງ, ຊຶ່ງໃນນັ້ນຂ້ອຍເອງກໍເປັນໜຶ່ງໃນຜູ້ຊົມເຊີຍ ແລະຄົນທີ່ມີຄວາມກະຕັນຍູ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ແບ່ງປັນຄວາມຄິດນັ້ນກັບລາວເມື່ອອ່ານບົດຄວາມໃນໜ້າທຳອິດ “ການພົບປະຄືນໃໝ່ຂອງນັກດົນຕີ ຮ່ວາງທິທູ ແລະ ລູກຊາຍ”.
ເມື່ອອ່ານໜັງສືຂອງນັກດົນຕີ ຮວ່າງທິທູ້ ເຖິງລູກຫຼານ ເຈົາລາຫວຽດ: “ເປັນເວລາສາມສິບຫ້າປີ, ຂ້ອຍພູມໃຈໃນສິ່ງໜຶ່ງສະເໝີຄື: ຊີວິດຂອງຂ້ອຍ, ລວມທັງເຈົ້າ ແລະ ແມ່ຂອງເຈົ້າຄືນິຍາຍ. ນິຍາຍເລື່ອງໃດທີ່ບໍ່ມີການບິດເບືອນຫຼາຍ, ແມ່ນບໍ, ລູກຂອງຂ້ອຍ, ພໍ່+ແມ່+ລູກ, ເຖິງວ່າພວກເຮົາຈະພົບຄວາມເດືອດຮ້ອນ, ບິດເບືອນ ແລະ ຕົກໃຈ. ຊະຕາກຳຂອງຄົນທີ່ມີຊີວິດຄືກັບນິຍາຍ...” (ໜ້າ 21) ແລະ “ຄວາມລ່າຊ້າໃດໆ, ຄວາມເຂົ້າໃຈກັນຊ້າແມ່ນເຈັບປວດ, ແຕ່ຄວາມລ່າຊ້າອັນໃດກໍ່ງາມຄືຄວາມລ່າຊ້າໃນນະວະນິຍາຍ, ຄວາມລ່າຊ້າໃນຊີວິດນະວະນິຍາຍຂອງພວກເຮົາ” (ໜ້າ 22).
ສືບຕໍ່ການອ່ານບົດຄວາມອື່ນໆ, ເຖິງແມ່ນວ່າແຕ່ລະຕົວລະຄອນຈະມີຂະບວນການຊີວິດທີ່ແຕກຕ່າງກັນເຊັ່ນດຽວກັນກັບສະຖານທີ່ດໍາລົງຊີວິດທີ່ແຕກຕ່າງກັນໃນມຸມທີ່ເຊື່ອງໄວ້ທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ແຕ່ໂຊກຊະຕາຂອງມະນຸດແຕ່ລະຄົນມີສີສັນຂອງນະວະນິຍາຍ. ບາງທີນັ້ນເປັນເຫດຜົນວ່າເປັນຫຍັງຜູ້ຂຽນຈຶ່ງຕັ້ງຊື່ເລື່ອງສະໝອງຂອງລາວວ່າ “ຊີວິດຄືກັບນິຍາຍ”?
ຜ່ານບົດປະພັນ, ຊີວິດ ແລະຄວາມຮັກແພງຂອງສິລະປິນຍິງ ເຕີນເຍີນ ກັບສາມີຜູ້ທຳອິດ, ນັກດົນຕີ ຮວ່າງທິທູ, ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມບິດເບືອນ, ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຫວັ່ນໄຫວ ຍ້ອນການຫັນປ່ຽນຂອງນັກດົນຕີ ເກີນຄາດ, ແຕ່ຍັງຄົງລະນຶກເຖິງກັນຢ່າງເລິກເຊິ່ງ. ຖ້າຈຸດສູງສຸດໃນແບບການຮ້ອງເພງຂອງນັກຮ້ອງ ເຕີນເຍີນ ແມ່ນເພງ “ໄກ” ຂອງ ຫງວຽນໄຕ໋ຕື໋ ໃນຊຸມປີ 1960, ມີເສັ້ນໜຶ່ງທີ່ສະແດງເຖິງອາລົມຈິດຂອງ ເຕີນເຍີນ ເມື່ອແຕ່ລະຄົນ, ແຕ່ລະເສັ້ນທາງບໍ່ໄດ້ພົບກັນມາເປັນເວລາຫຼາຍປີ “ຄິດຮອດໄກ, ໂອ້ ທະເລຕອນບ່າຍນີ້”. ແລະ “ໄກ, ຝູງນົກແຜ່ປີກໃນທ້ອງຟ້າ - ໂອ້ ນົກທັງຫຼາຍຈົ່ງຢຸດເພື່ອຈະສົ່ງພວກເຂົາໄປເຖິງບ່ອນທີ່ຫ່າງໄກໄດ້”... (ເພງທີ່ຝັ່ງທະເລຮ່ຽນຮ່ວາງ, ດົນຕີຮ່ວາງຮ່ວາ, ບົດກະວີໂດຍ ດັ້ງເຈົາ).
ນີ້ກໍ່ແມ່ນສຽງ “ຕະຫຼອດຊີວິດ” ຂອງນັກຮ້ອງ ເຕີນເຍີນ ທີ່ໄດ້ເອົານ້ຳຕາມາໃຫ້ຫຼາຍຄົນໃນຊຸມປີທີ່ປະເທດຖືກແບ່ງແຍກໂດຍ ອາເມລິກາ - ດ້ຽນ, ແມ່ນ້ຳຮ່ຽນລ່ອງບ້ານເກີດຂອງກວາງຈີ້ - ເຕິນອານ ກາຍເປັນເຂດຊາຍແດນຊົ່ວຄາວ.
ເຈົາລາຫວຽດ ໄດ້ເຕີບໂຕດ້ວຍຄວາມຮັກແພງກັບພໍ່ຜູ້ທຳອິດ, ຮ່ວາງທິທູ; ຕໍ່ມາ, ພໍ່ຜູ້ທີສອງຂອງນາງແມ່ນນັກຂ່າວ ແລະ ນັກຂຽນທີ່ມີພອນສະຫວັນແມ່ນ Le Khanh Can, ເປັນຫົວໜ້າໜັງສືພິມ Nhan Dan. ທັງ ເຕີນເຍີນ ແລະ ເລແຄ໋ງສາມາດດຳລົງຊີວິດຢູ່ຮ່ວມກັນຢ່າງມີຄວາມຜາສຸກ, ເປັນການໜູນຊ່ວຍໃຫ້ແກ່ຄວາມປະສົບຜົນສຳເລັດໃນອາຊີບຮ້ອງເພງຂອງນັກສິລະປິນ ເຕີນເຍີນ ເຊັ່ນດຽວກັບວົງການໜັງສືພິມ ແລະ ວັນນະຄະດີຂອງເລຂາທິການໃຫຍ່.
ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມໂຊກດີທີ່ໄດ້ດຳລົງຊີວິດຢູ່ກັບຄອບຄົວ ເຈົາລາຫວຽດ ຢູ່ເຂດບ້ານໂຮມຊຸມນຸມ ນາມດົງ ທີ່ຄັບຄາໜາແໜ້ນ ດ້ວຍຄວາມທຸກຍາກລຳບາກ, ຕັ້ງຢູ່ເຮືອນເລກທີ 178 ຖະໜົນ ໄຕເຊີນ, ເມືອງ ດົ່ງດາ ມາເປັນເວລາຫຼາຍປີ. ຢູ່ທີ່ນີ້, ນັກຂ່າວນັກປະພັນນັກປະພັນນັກຮົບເກົ່າ ຟານກວາງຍັງດຳລົງຊີວິດ ແລະ ເປັນເພື່ອນສະໜິດສະໜົມຂອງ ເຕີນເຍີນ ແລະ ເລແຄ໋ງຮ່ວາ ໃນຊຸມປີແຫ່ງການຕໍ່ສູ້ຕ້ານພວກລ່າເມືອງຂຶ້ນຝະລັ່ງ. ຂ້າພະເຈົ້າຊົມເຊີຍວິຖີຊີວິດທີ່ປະສົມກົມກຽວແລະຄວາມສະຫຼາດສູງຂອງເຂົາເຈົ້າ.
ປະຈຸບັນໄດ້ອ່ານບົດບັນທຶກຊ່ວຍຈຳຂອງທ່ານ Minh Tu, ຂ້າພະເຈົ້າຫາກໍ່ຊອກຮູ້ເລື່ອງຄວາມຮັກທີ່ຕື່ນເຕັ້ນຂອງ Tan Nhan ກັບນັກດົນຕີ Hoang Thi Tho. ຍ້ອນສະພາບການທີ່ຫຍຸ້ງຍາກໃນເວລານັ້ນ, ລາວຈຶ່ງຖືກບັງຄັບໃຫ້ໄປຕັ້ງຖິ່ນຖານຢູ່ຕ່າງປະເທດ. ບໍ່ຮອດປີ 1993 ຈິ່ງໄດ້ມີໂອກາດກັບຄືນເມືອປະເທດ ເພື່ອພົບປະກັບຍາດຕິພີ່ນ້ອງ ໄຕງວຽນ, ເຈົາລາຫວຽດ, ເກີດຢູ່ປ່າໃນສະໄໝສົງຄາມຕ້ານທານຢູ່ ຮ່າຕິ້ງ, ແຄມແມ່ນ້ຳ ລາ ເມື່ອປີ 1952.
ຕໍ່ມາ, ເພິ່ນໄດ້ເອົາຊື່ວ່າ ເຈົາລາຫວຽດ ເພື່ອລະນຶກເຖິງບ້ານເກີດຂອງຕົນ ແລະ ບ້ານເກີດຂອງຮ່ວາງທິທູ ແລະ ເຕີນເຍີນ, ເຊິ່ງມີແມ່ນ້ຳ Cua Viet. ເຫັນວ່າ, ແຫຼ່ງກຳເນີດຂອງຊື່ນັກຂ່າວ ແລະ ນັກຂຽນ ເຈົາລາຫວຽດ ແມ່ນຄ້າຍຄືກັບນິຍາຍ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ສິ່ງທີ່ຄວນຍົກຍ້ອງ ແລະ ຍ້ອງຍໍຊົມເຊີຍແມ່ນໄດ້ປະຕິບັດຕາມຄວາມມຸ່ງມາດປາດຖະໜາຂອງພໍ່ Le Khanh Can ຂ້າມປ່າເຈື່ອງເຊີນ ສຳເລັດໜ້າທີ່ການເປັນທະຫານ, ຈາກນັ້ນໄດ້ຮຽນຈົບມະຫາວິທະຍາໄລ pedagogical ຮ່າໂນ້ຍ ໃນສະໄໝສັນຕິພາບ, ກາຍເປັນນັກຂ່າວ ແລະ ນັກຂຽນທີ່ມີຜົນງານດີເດັ່ນໃນຂະແໜງໜັງສືພິມ, ບົດກະວີ, ນະວະນິຍາຍ.
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກ່າວເຖິງ ຮ່ວາງທິທູ, ເຕີນເຍີນ, ເລຄານກາ, ເຈົາລາວຽດ ໃນໄລຍະຍາວ ເພາະຜ່ານບົດບັນທຶກຊ່ວຍຈຳຂອງທ່ານ ມິນຕື, ໄດ້ຈັບອົກຈັບໃຈຜູ້ອ່ານກ່ຽວກັບໂຊກຊະຕາຂອງຜູ້ຄົນ, ເຖິງວ່າຊີວິດຈະຫຍຸ້ງຍາກລຳບາກກໍ່ຕາມ, ແຕ່ຍັງຮັກສາຄວາມຮັກ ແລະ ປາດຖະໜາຈະຜ່ານຜ່າທຸກຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ລຳບາກ ເພື່ອດຳລົງຊີວິດຕາມຫຼັກທຳອັນສູງສົ່ງຂອງຊີວິດໃນຊຸມປີຕໍ່ມາ. "ພໍ່, ກະລຸນາໃຊ້ພອນສະຫວັນດົນຕີຂອງເຈົ້າສະເຫມີເພື່ອຮັບໃຊ້ປະຊາຊົນ." ແລະ ນັກດົນຕີ ຮ່ວາງທິທູ ໄດ້ເຮັດຕາມຄວາມປາດຖະໜາຂອງລູກຊາຍ. ໃນບັນດາບົດເພງ 500 ກວ່າເພງຂອງລາວ, ຫົວຂໍ້ຮັກສາບ້ານເກີດເມືອງນອນ, ປະເທດ, ປະຊາຊົນ, ຮັກສາສັນຕິພາບຍັງແມ່ນຫົວຂໍ້ຫຼັກ.
ດ້ວຍໜ້າທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍອຸປະກອນການດຳລົງຊີວິດ, ນັກປະພັນໄດ້ວາດພາບນັກຂ່າວນັກຂຽນ ຟານກວາງ, ໃຫຍ່ໂຕໜຶ່ງຂອງວົງການນັກຂ່າວຫວຽດນາມ, ສະຫຼາດ, ສະຫງ່າງາມ, ອາຍຸ 90 ກວ່າປີ, ແຕ່ຍັງມີ “ຜ້າໄໝ” ເປັນປະຈຳ, ມາຮອດປະຈຸບັນມີປຶ້ມຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍ, ນັກຂ່າວໜ້ອຍຄົນສາມາດຈັບຄູ່; ກ່ຽວກັບນັກຂ່າວ ແລະ ນັກກະວີ ຫງວຽນຮົ່ງວິງ ທີ່ໄດ້ໄປ ເຈື່ອງເຊີນ 2 ຄັ້ງ ເພື່ອເຮັດໜ້າທີ່ນັກຂ່າວສົງຄາມໃນຊຸມປີແຫ່ງການຕໍ່ຕ້ານອາເມລິກາ; 3 ສະໄໝຂອງເຈື່ອງຊາ ໃນຊຸມປີ 80 ຂອງສະຕະວັດທີ 20 ທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມລຳບາກ, ມາຮອດປັດຈຸບັນ ມີບົດປະພັນການເມືອງ 5 ບົດ ທີ່ມີຊື່ວ່າ “ຮັກສາໄຟ” ມີຄວາມໜາກວ່າ 3.000 ໜ້າ ແລະ ບົດກະວີ 12 ບົດ; ກ່ຽວກັບນັກຂ່າວ, ນັກຂຽນ ຟ້າມກວາງຕ໋ຽນ ທີ່ມາຈາກທະຫານ, ມີຄວາມມັກຮັກໃນວຽກງານນັກຂ່າວ, ຂຽນໄວ, ຂຽນໄດ້ດີ, ຂຽນໄດ້ທຸກປະເພດ, ພິເສດແມ່ນນະວະນິຍາຍ “ຈາກຝັ່ງແມ່ນ້ຳຂອງ” ທີ່ພັນລະນາເຖິງຕົ້ນແບບຂອງນັກຂ່າວ ແລະນັກຂຽນ ຟານກວາງ ແຕ່ໄວໜຸ່ມຈົນອາຍຸ 90 ປີ...
ອາດເວົ້າໄດ້ວ່າ ຊີວິດຂອງ ຟານກວາງ ເໝືອນດັ່ງນິຍາຍ, ຈາກໄວໜຸ່ມເກີດເທິງຫີນ ກວ໋າງຈີ, “ເຂດເນີນພູຊິມບໍ່ມີໝາກໄມ້ພໍກິນຄົນ”, ໃນໄວໜຸ່ມລາວ ມີຄວາມໄຝ່ຝັນທາງດ້ານວັນນະຄະດີ, ແຕ່ເມື່ອປະຕິບັດຕາມການປະຕິວັດ, ອົງການດັ່ງກ່າວ ໄດ້ມອບໝາຍໃຫ້ລາວ ໄປຮ່ວມກັບກອງທັບ ເພື່ອຂຽນໜັງສືພິມ ກວ໋າກວ໊ກ ເຂດ IV ກັບ ເຈີ່ນວັນວຽນ.
ດ້ວຍສະຕິປັນຍາ ແລະ ການຮ່ຳຮຽນດ້ວຍຕົນເອງ, ມີຄວາມຮູ້ສະສົມດ້ວຍຕົນເອງ, ນັກຂຽນ ຟານກວາງ, ແຕ່ປີທີ່ຕົນເຂົ້າຮ່ວມອາຊີບ, ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມສາມາດດ້ານໜັງສືພິມ ແລະ ວັນນະຄະດີ. ຕາມທຳມະດາແລ້ວ, ໃນເວລາພຽງຄືນໜຶ່ງ, ຍ້ອນການຮຽກຮ້ອງດ່ວນຂອງ ເຈີ່ນລານວຽນ ສະເໜີໃຫ້ວາລະສານວັນນະຄະດີ, ຟານກວາງ ຈົບບົດເລື່ອງສັ້ນ “ໄຟສີບົວ”, ເຊິ່ງແມ່ນແຕ່ຄົນຈ່ອຍຜອມຄື ເຈີ່ນວັນວຽນ, ເມື່ອທົບທວນຄືນບົດຄວາມແລ້ວ ກໍຮ້ອງອອກມາວ່າ: “ເລື່ອງນີ້ດີຫຼາຍ!
ອາຊີບນັກຂ່າວຂອງລາວໄດ້ຂະຫຍາຍເຂດ IV, ເຂດ III, ເຖິງເຂດຕ້ານຫວຽດບັກ, ຈາກນັ້ນພາຍຫຼັງການປົດປ່ອຍນະຄອນຫຼວງ (10 ຕຸລາ 1954), ລາວໄດ້ຖືກມອບໝາຍຈາກອົງການຈັດຕັ້ງໃຫ້ໄປເຮັດວຽກຢູ່ໜັງສືພິມ ຢ້ານດານ, ໜັງສືພິມໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ. ລາວມີສ່ວນຮ່ວມສ່ວນໃຫຍ່ໃນຫົວຂໍ້ກະສິກໍາແລະຊົນນະບົດສໍາລັບ 17 ປີ, ສ້າງບົດລາຍງານຕະຫຼອດຊີວິດ, ບົດລາຍງານການສືບສວນ, memoirs, ແລະ essays.
ບາງທີລາວແມ່ນໜຶ່ງໃນຈຳນວນນັກຂ່າວບໍ່ຫຼາຍປານໃດທີ່ໄປພ້ອມກັບລຸງໂຮ່ ແລະບັນດາການນຳຂັ້ນສູງເຊັ່ນ: Le Duan, Truong Chinh, To Huu, Nguyen Chi Thanh… ໃນການເດີນທາງເຮັດວຽກຫຼາຍຄັ້ງກັບຮາກຖານ. ນັ້ນແມ່ນກາລະໂອກາດທີ່ດີຫຼາຍໃນການສ້າງບົດຄວາມທີ່ມີລັກສະນະຮັດກຸມ ແລະ ດຶງດູດໃຈຜູ້ອ່ານ, ແລະ ໄດ້ຮັບການຍ້ອງຍໍຈາກລຸງໂຮ່ ແລະ ບັນດາຜູ້ນຳອື່ນໆ.
ຖ້ານັບຈາກຜົນງານທຳອິດຂອງລາວເມື່ອອາຍຸໄດ້ 20 ປີ (1948), ພາຍຫຼັງອາຍຸ 90 ປີ, ລາວຍັງມີພະລັງແຮງ, ສືບຕໍ່ “ໝຸນຜ້າໄໝ” ຈົນເຖິງທຸກວັນນີ້, ອາຍຸ 96 ປີ, ຫຼາຍກວ່າ 70 ປີແຫ່ງການປະພັນຂອງລາວ, ລາວໄດ້ຈັດພິມບົດເລື່ອງສັ້ນ 7 ບົດ, ບົດບັນທຶກ 9 ບົດ, ບົດນິລະມິດ 1 ບົດ (3 ເຫຼັ້ມ), ວັນນະຄະດີ 6 ເລື່ອງ, ປຶ້ມນິຍາຍຮັກແພງ, ປຶ້ມອ່ານຂອງຕ່າງປະເທດ 6 ສະບັບ, ປື້ມອ່ານຫຼາຍເລື່ອງ, ປຶ້ມປະຫວັດສາດຫຼາຍເລື່ອງ, ປຶ້ມອ່ານ 6 ສະບັບ, ປຶ້ມຫົວເລື່ອງ, ປຶ້ມຫົວເລື່ອງ, ປຶ້ມຫົວເລື່ອງ, ປຶ້ມຫົວເລື່ອງ, ປຶ້ມຫົວເລື່ອງ 6 ເລື່ອງ, ປຶ້ມຫົວເລື່ອງສັ້ນ 9 ບົດ. ເຊັ່ນ "ຫນຶ່ງພັນແລະຫນຶ່ງຄືນ" ກັບ 30 reprints; “ໜຶ່ງພັນມື້” ມີການພິມຄືນໃໝ່ຫຼາຍກວ່າ 10 ສະບັບຢູ່ 5 ໂຮງພິມທີ່ມີຊື່ສຽງ (ໜ້າ 127).
ໃນບັນດາບົດບັນທຶກຊ່ວຍຈຳນີ້, ພວກຂ້າພະເຈົ້າຊົມເຊີຍບັນດາບົດຂຽນທີ່ມີຊີວິດຊີວາທີ່ໄດ້ສະສົມຜ່ານອາຊີບນັກຂ່າວຂອງ ເຈືອງດົກມິນຕື, ເຊັ່ນ: “ເລື່ອງຮັກອີກແຫ່ງໜຶ່ງຢູ່ແມ່ນ້ຳ ໂອເລ” ທີ່ຂຽນກ່ຽວກັບເຈົ້າໜ້າທີ່ປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ Ngo Hoa; “ເລື່ອງລາວຂອງຄູພິການ ໂຮ່ເຮືອງ”, ຊາວເຜົ່າ ວ້ານກວຍ ມີຄວາມເອກອ້າງທະນົງໃຈກ່ຽວກັບອາຊີບ “ປູກຝັງ”; "ແມ່ຍິງກັບ 30 ປີການເດີນທາງເພື່ອຊອກຫາຄວາມຍຸດຕິທໍາ" ສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງພົນລະເມືອງແລະພັນທະສັງຄົມຂອງນັກຂຽນໃນໃບຫນ້າຂອງຄວາມບໍ່ຍຸຕິທໍາມາແຕ່ດົນນານຂອງນາງ Tran Thi Hien ໃນເມືອງ Pleiku ... (ຈາກຫນ້າ 163 ເຖິງຫນ້າ 204).
ສ່ວນບົດສຸດທ້າຍຂອງປຶ້ມແມ່ນບົດບັນທຶກກ່ຽວກັບການຢ້ຽມຢາມ ແລະ ເຮັດວຽກຢູ່ ສປ ຈີນ, ລາວ, ກຳປູເຈຍ, ໄທ, ເກົາຫຼີໃຕ້, ເຕັມໄປດ້ວຍເອກະສານກ່ຽວກັບຄວາມງາມຂອງປະເທດ ແລະ ປະຊາຊົນໃນແຕ່ລະປະເທດ, ແລະ ກ່ຽວກັບມິດຕະພາບ ແລະ ສັນຕິພາບລະຫວ່າງ ຫວຽດນາມ ແລະ ປະຊາຊາດ (ແຕ່ໜ້າ 225 ເຖິງໜ້າ 281).
ມັນຈະເປັນຄວາມຜິດພາດອັນໃຫຍ່ຫຼວງຖ້າພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ກ່າວເຖິງພອນສະຫວັນຂອງ "ຊີວິດຫາຍໃຈ" ເຂົ້າໄປໃນຄໍາເວົ້າ, ສິລະປະຂອງການບັນທຶກ, ການຂຸດຄົ້ນລາຍລະອຽດແລະຂໍ້ມູນທີ່ມີຄຸນຄ່າ - ພື້ນຖານສໍາລັບການອຸທອນຂອງຫນັງສືເຫຼັ້ມນີ້. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ອ່ານຄືນ “ເລື່ອງປາຖະໜາສັນຕິພາບ” (ໜ້າ 223), ໄດ້ບັນທຶກຄຳສາລະພາບຂອງທ່ານ Lee Won Hee, ຜູ້ອຳນວຍການຝ່າຍຕ່າງປະເທດຂອງສະມາຄົມນັກຂ່າວ ສ.ເກົາຫຼີ, ໂດຍມີຜູ້ຂຽນເປັນປະທານສະມາຄົມນັກຂ່າວກວາງຈີ, ເກີດ ແລະ ເຕີບໃຫຍ່ຢູ່ເຂດເສັ້ນຂະໜານທີ 17 ເຊິ່ງແມ່ນເຂດແຄມນ້ຳ Ben Hai, ທິດເໜືອ 2 ປີ ແລະ ເຂດຊາຍແດນຊົ່ວຄາວ.
ທ່ານ ຫຼີເຄີ້ສຽງ ໄດ້ແບ່ງປັນຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຂອງຊາວຫວຽດນາມ ໃນສົງຄາມອັນຍາວນານນັ້ນ ແລະ ໄດ້ສະແດງຄວາມຊົມເຊີຍຕໍ່ວິລະຊົນຕໍ່ສູ້ ແລະ ກໍ່ສ້າງປະເທດພວກເຮົາ ດ້ວຍຄວາມມຸ່ງມາດປາຖະໜາເພື່ອສັນຕິພາບ, ການຮ່ວມມື ແລະ ພັດທະນາກັບ ສ.ເກົາຫຼີ. ທ່ານຫຼີເຄິ້ສຽງກ່າວວ່າ, ໃນເວລາແປວຽກງານ “Dang Thuy Tram’s Diary” ເປັນພາສາເກົາຫຼີ, ນັກແປ Kyung Hwan ໄດ້ປ່ຽນຫົວເລື່ອງເປັນ “ຄືນສຸດທ້າຍທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຝັນເຖິງສັນຕິພາບ” (ໜ້າ 222).
ແມ່ນແລ້ວ, ດ້ວຍຄວາມປາດຖະໜາຢາກສັນຕິພາບ, ໃນຊຸມປີມໍ່ໆມານີ້, ແຂວງກວາງຈິ, ບ້ານເກີດຂອງຜູ້ຂຽນ, ໄດ້ຈັດຕັ້ງ “ງານບຸນເພື່ອສັນຕິພາບ” ເປັນປະຈຳ, ເພາະວ່າຢູ່ແຂວງ ກວາງຈິ, ດິນແດນບໍ່ກວ້າງ, ປະຊາກອນບໍ່ຫຼາຍ, ແຕ່ມີສຸສານນັກຮົບເສຍສະຫຼະຊີວິດເພື່ອຊາດ 72 ແຫ່ງ, ໃນນັ້ນມີສຸສານນັກຮົບເສຍສະຫຼະຊີວິດເພື່ອຊາດ 2 ແຫ່ງຄື: ເຈື່ອງເຊີນ ແລະ ດົ່ງຈ້ຽນ.
ເຈີ່ນດຶກມິງທູ ໄດ້ນຳໃຊ້ບົດກະວີນີ້ເປັນບົດລະຄອນຂອງປຶ້ມ, ຍ້ອນວ່າຊີວິດຂອງບັນດາຕົວລະຄອນໃນປຶ້ມຫົວນີ້ສ້າງບົດບັນທຶກທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍມະນຸດສະທຳຢ່າງເລິກເຊິ່ງ, ສະເໝີຕົ້ນສະເໝີປາຍມຸ່ງໄປເຖິງຄວາມມຸ່ງມາດປາດຖະໜາຢາກສັນຕິພາບ, ຄວາມເຊື່ອໝັ້ນໃນອະນາຄົດອັນສົດໃສຂອງປະເທດຊາດ, ພວມກ້າວເຂົ້າສູ່ຍຸກໃໝ່ - ຍຸກແຫ່ງການຂະຫຍາຍຕົວຂອງປະເທດຊາດ.
ຮອງສາດສະດາຈານ ດຣ ຫງວຽນຮົ່ງວິງ
ທີ່ມາ: https://baoquangtri.vn/nghia-tinh-va-le-song-189294.htm
![[ຮູບພາບ] ທ່ານນາຍົກລັດຖະມົນຕີ ຟ້າມບິ່ງມິງ ເຂົ້າຮ່ວມກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ຮັກຊາດຂອງກະຊວງການຕ່າງປະເທດໄລຍະ 2025-2030](https://vphoto.vietnam.vn/thumb/1200x675/vietnam/resource/IMAGE/2025/11/10/1762762603245_dsc-1428-jpg.webp)
![[ຮູບພາບ] ທ່ານນາຍົກລັດຖະມົນຕີ ຟ້າມມິງຈິ້ງ ເຂົ້າຮ່ວມເວທີປາໄສວິສາຫະກິດຫວຽດນາມ ປະຈຳປີ](https://vphoto.vietnam.vn/thumb/1200x675/vietnam/resource/IMAGE/2025/11/10/1762780307172_dsc-1710-jpg.webp)
![ການຫັນປ່ຽນ OCOP ດົງນາຍ: [ມາດຕາ 3] ເຊື່ອມໂຍງການທ່ອງທ່ຽວກັບການບໍລິໂພກຜະລິດຕະພັນ OCOP](https://vphoto.vietnam.vn/thumb/402x226/vietnam/resource/IMAGE/2025/11/10/1762739199309_1324-2740-7_n-162543_981.jpeg)
(0)