Menghirup udara segar dalam profesion lama.

Pesta Sungai Merah 2025 telah berakhir, tetapi ia telah meninggalkan banyak kesan yang kuat tentang acara kebudayaan yang meriah, terutamanya ruang budaya kumpulan etnik Lao Cai – menjadi sorotan yang menarik pelancong. Daripada pakaian berwarna indigo orang Pa Di, fabrik linen orang Mong, kepada sulaman teliti wanita Dao... bukan sahaja menghormati kecantikan tradisional tetapi juga membawa nafas baru kepada kraf kuno.

Pakaian menceritakan tentang asal usul kita.

Di tengah-tengah kostum rancak kumpulan etnik tanah tinggi, pakaian orang Pa Dí di Mường Khương terserlah dengan skema warna indigo yang dominan dan keindahan halus butang perak kecil.

Walaupun hanya kira-kira 2,000 orang Pa Dí tinggal di Lào Cai, pakaian tradisional mereka adalah khazanah budaya yang unik.

Pakaian tradisional orang Pa Dí kebanyakannya berwarna nila.

Simbol yang paling penting ialah topi "gila", dimodelkan mengikut bumbung besar tradisional.

Secara tradisinya, orang Pa Dí tinggal bersama dalam keluarga besar. Apabila anak dan cucu mereka memulakan keluarga mereka sendiri, mereka mencipta topi sebagai simbol perpaduan dan peringatan akar mereka.

Hiasan kepala tradisional orang Pa Dí telah disesuaikan untuk disesuaikan dengan kehidupan moden.

Blaus wanita Pa Dí adalah padan bentuk, dengan celah di ketiak dan butang di sebelah kanan; corak butang perak berjalan menyerong dari leher ke pinggul, mencipta rupa yang elegan.

Gaun paras buku lali, dipadankan dengan apron indigo dengan kemasan putih, mencipta rupa keseluruhan yang harmoni.

Daripada mengeraskan topi mereka dengan resin daripada pokok hutan kepada mencipta bentuk daripada bahan yang lebih tahan lama, orang Pa Dí menyesuaikan pakaian mereka agar sesuai dengan kehidupan moden.

Akibatnya, pakaian itu boleh dipakai pada perayaan dan acara, serta dalam kehidupan seharian orang ramai dari semua peringkat umur.

Corak sulaman unik pada pakaian orang Hmong.

Di ruang pameran budaya etnik Hmong, Cik Vang Thi My dari komune Ta Phin dengan teliti menyulam jahitan kecil, seperti titisan embun, pada kain linen. Untuk mencipta fabrik ini, orang Hmong mesti melalui banyak langkah yang rumit: menanam rami, menumbuk rami, memutar benang, menenun, mewarna dengan nila, dan hanya kemudian menyulam corak.

Cik Vang Thi My dari komune Ta Phin menceritakan: "Pada masa lalu, kami hanya menyulam dengan benang merah dan kuning pada kain biru-hitam gelap. Kini, kami menambah benang ungu dan biru untuk menjadikan produk lebih berwarna, memenuhi keperluan pelancong ."

Beg tangan, dompet dan tudung yang diperbuat daripada fabrik brokat kini dicipta dengan pelbagai gaya baharu dan pelbagai reka bentuk yang lebih luas.

Tetapi di sebalik inovasi ini terletak kebimbangan ramai yang menghargai budaya tradisional, seperti Cik My. Kerana untuk menyiapkan sulaman pakaian wanita Hmong, kadang-kadang boleh mengambil masa setahun...

Orang seperti Cik My bukan sahaja memelihara kraf tetapi juga kenangan kumpulan etnik mereka, memastikan industri rami kekal tidak terganggu dalam aliran kehidupan moden.

Beg sulaman tangan yang dibuat oleh orang Hmong di komune Ta Phin.

Orang Dao Merah mengekalkan jiwa mereka dalam setiap corak.

Walaupun brokat kumpulan etnik Hmong membawa semangat kuat gunung dan batu, corak orang Dao Merah adalah puisi epik tentang alam semula jadi dan keluarga.

Dalam pameran brokat etnik Dao, Cik Ly Ta May, seorang wanita Dao Merah dari komune Ta Phin, memperkenalkan pelawat kepada karya sulaman purba yang merangkumi sepenuhnya motif bertuah kumpulan etnik itu.

Daripada imej pokok pain yang melambangkan daya hidup yang berkekalan, cakar kucing yang mewakili ketangkasan, imej ibu bapa dan anak-anak yang menandakan perjumpaan keluarga, dan padang teres yang mengingatkan gaya hidup pertanian gunung... semuanya disulam dengan teliti pada setiap helai kain oleh wanita etnik Dao.

Ruang pameran kebudayaan kumpulan etnik Dao di Festival Sungai Merah 2025.

Teknik sulaman kekal hampir tidak berubah sejak beberapa generasi, tetapi bahan-bahannya. Hari ini, benang sulaman yang tersedia secara komersil adalah lebih nipis dan cerah, menjadikannya lebih mudah untuk disulam, tetapi ia tidak berwarna seperti benang yang dicelup secara semula jadi.

"Untuk mencipta pakaian tradisional etnik Dao, ia memerlukan satu tahun sulaman. Pada masa kini, ramai orang muda pergi ke sekolah dan kemudian bekerja, jadi mereka tidak mempunyai masa untuk duduk dan menyulam setiap jahitan lagi," kata Cik May.

Walau bagaimanapun, ketabahan pengrajin lama yang telah membantu mengekalkan kraf tradisional. Dalam setiap kostum yang dibawa ke festival, walaupun dengan pelarasan pada warna atau garisan yang sesuai dengan pencahayaan pentas, jiwa kraf itu tetap utuh.

Perubahan terbesar dalam kraf tenunan brokat tradisional etnik minoriti di Lao Cai bukan sahaja terletak pada produk itu sendiri tetapi juga pada cara orang muda membawa produk ini ke luar kampung mereka.

Terima kasih kepada mereka, brokat Lao Cai bukan lagi sekadar "khusus" untuk cuti dan perayaan, tetapi telah menjadi produk budaya yang kompetitif.

Kain bersulam ini digunakan untuk membuat seluar dan baju untuk orang Dao.

Daya hidup baharu kraf tradisional

Nafas kehidupan baru dalam kraf tradisional bukanlah tentang kemusnahan, tetapi mengenai proses pemeliharaan dan inovasi yang harmoni.

Orang Pa Dí telah memodenkan topi mereka sambil mengekalkan bumbung tradisional mereka. Orang Hmong telah menambah warna baru tetapi tidak kehilangan corak nenek moyang mereka. Orang Dao telah membuat benang mereka lebih nipis tetapi masih mengekalkan cerita di sebalik setiap corak.

Lebih memberangsangkan ialah golongan muda tidak membelakangkan profesion, tetapi mencari jalan untuk menceritakan kisah bangsa mereka dalam bahasa zaman.

Sumber: https://baolaocai.vn/hoi-tho-moi-trong-nghe-xua-post888623.html