Beroepsonderwijs in het buitenland: is het echt 'rooskleurig'?

Een beroepsopleiding in het buitenland wordt door veel jongeren beschouwd als de 'kortste weg' naar een inkomen van tientallen, zelfs honderden miljoenen dong per maand. Maar achter de droom om je leven in het buitenland te veranderen, schuilt een realiteit die niet bepaald rooskleurig is.

ECHTE BOTSINGEN

Drie jaar geleden vertrok mevrouw Pham Thi Thanh Truc (28 jaar, uit Vinh Long ) met haar diploma diergeneeskunde op zak vanuit Vietnam naar Japan in de hoop haar leven te veranderen. De initiële kosten voor de reis bedroegen bijna 180 miljoen VND, exclusief collegegeld, levensonderhoud... en een paar duizend dollar aan bemiddelingskosten. Het paradijs was echter niet wat het beloofde.

"Mijn werk bestaat uit het melken van koeien en het schoonmaken van de stallen, beginnend om 5 uur 's ochtends en eindigend zodra ik klaar ben met werken. Mijn maandsalaris is ongeveer 18 man (1 man = 10.000 yen), wat overeenkomt met 32 ​​miljoen VND. Na aftrek van ongeveer 6 miljoen VND aan belastingen, huisvesting en leefkosten... blijft er nog maar iets meer dan 10 miljoen VND over. Maar ik woon in de bergen, dus ik geef niet veel uit. Als ik in de stad woonde, zou ik waarschijnlijk geen geld overhouden," vertrouwde mevrouw Truc toe.

Verpleegkunde is een van de richtingen die veel studenten in het buitenland studeren.

FOTO: YEN THI

Volgens mevrouw Truc is de kans om geld te verdienen in Japan reëel, maar alleen als je de compromissen en ontberingen accepteert: 's nachts werken, constant overwerken en weinig tijd om te rusten. "In werkelijkheid overdrijven bedrijven vaak de salarissen. Iedereen die hier komt, weet dat geld verdienen niet makkelijk is," zei ze.

Na bijna 2 jaar procedures te hebben voorbereid en vreemde talen te hebben gestudeerd in Vietnam, studeert Nguyen Minh Chinh (20 jaar oud, afkomstig uit het voormalige Quang Binh , nu Quang Tri) verpleegkunde in Duitsland. Hoewel hij pas in juli van dit jaar is aangekomen, voelde Chinh al snel de druk van een beroepsopleiding in het buitenland.

"Ik studeer 8 uur per dag, het curriculum is vrij zwaar, dus ik heb geen tijd om parttime te werken. De initiële kosten om in Duitsland te studeren bedragen ongeveer 200 miljoen VND. In het eerste jaar verdiende ik 1350 euro (ongeveer 38 miljoen VND) per maand, exclusief belastingen, huisvesting, verzekeringen... Na aftrek van alles is het genoeg om van te leven. Als ik elke maand naar een koffiebar wil, doe ik dat maar 1-2 keer. Als ik er langer blijf, heb ik niet genoeg geld om de kosten te dekken," vertelde Chinh.

Een beroepsopleiding volgen in Duitsland is niet gemakkelijk. De grootste moeilijkheid is volgens Chinh nog steeds de taal. "Als je de taal niet goed beheerst, is alles moeilijk. Van studeren tot parttime werken, alles is moeilijk," zei Chinh.

Nguyen Thi Ut Thuong (27 jaar) studeerde cum laude af in Engels. Met haar verlangen om in het buitenland te werken, zocht ze een stage in de landbouw in Denemarken. "Een van de grootste uitdagingen zijn de taal- en culturele barrières. Verschillen in cultuur, werkstijl en leefgewoonten vereisen ook een hoge mate van aanpassingsvermogen. Handarbeid vereist een goede gezondheid en het vermogen om zware werkomstandigheden en koud weer in Denemarken te doorstaan", vertelde ze.

Een reeks advertenties voor online studeren in Duitsland

FOTO: SCREENSHOT

ACHTER DE RECLAME "HONDERD MILJOEN SALARIS"

De afgelopen jaren is de slogan "studeren in het buitenland met een salaris van honderden miljoenen" veelvuldig geadverteerd op sociale media, websites van adviesbureaus en zelfs in studenten- en oudergroepen. Bedrijven schetsen vaak een "rooskleurig" beeld: gratis beroepsopleiding, huisvesting en voedselhulp, direct werk na afstuderen met een inkomen van VND 50 tot VND 80 miljoen per maand, en op sommige plaatsen is dat bedrag zelfs opgelopen tot honderden miljoenen VND.

Volgens mevrouw Vu Hong Thuy van de Duitse Kamer van Koophandel en Industrie in Vietnam (AHK) biedt een beroepsopleiding in het buitenland veel kansen, maar is het geen eenvoudige manier om iemands leven te veranderen.

De meeste advertenties voor salarissen van honderden miljoenen zijn meestal exclusief inkomstenbelasting en socialezekerheidsbijdragen (bruto) of betreffen salarissen in bepaalde sectoren en regio's; niet alle sectoren of alle werknemers kunnen dat niveau direct bereiken. "Het gemiddelde salaris voor mensen die net zijn afgestudeerd aan een beroepsopleiding (Ausbildung) bedraagt ​​meestal enkele tientallen miljoenen VND. Een salaris van honderden miljoenen VND is meestal alleen voor werknemers in bepaalde sectoren, met de juiste kwalificaties en vaardigheden, werkzaam als geschoolde arbeider en met praktische werkervaring", voegde mevrouw Thuy eraan toe.

Bovendien geldt de vrijstelling van collegegeld alleen voor de reguliere beroepsopleiding in Duitsland (Ausbildung), studenten moeten nog steeds zelf hun levensonderhoud betalen: eten, accommodatie, reizen, verzekeringen, administratie... Alle kosten zorgen ervoor dat het werkelijke saldo niet overeenkomt met de verwachtingen.

Een factor die veel mensen teleurstelt, is het verschil tussen bruto (vóór belastingen) en netto (na belastingen). "Na aftrek van inkomstenbelasting, ziektekostenverzekering, werkloosheidsuitkering... daalt het reële inkomen aanzienlijk. Wonen in een grote stad is veel duurder. Een salaris van duizend euro klinkt dus aantrekkelijk, maar dat betekent niet dat je direct kunt besparen", aldus Thuy.

Mevrouw Thuy waarschuwde ook voor de risico's van onbetrouwbare adviesbureaus: misleidende reclame, virtuele tarieven en zelfs het sturen van de verkeerde mensen. "Informeer indien mogelijk zelf via officiële kanalen om risico's te vermijden. Controleer vooral de rechtmatigheid en reputatie van het adviesbureau dat u vertrouwt", adviseerde ze.

Mevrouw Luu Thi Ngoc Tuy, voorzitter van de raad van bestuur van Vilaco Group, deelde dezelfde mening en zei dat veel gezinnen veel geld uitgeven in de hoop snel van de grond te komen, maar dat de resultaten niet substantieel zijn. "De markt is nog steeds complex. Het is moeilijk voor bedrijven om dingen goed te doen, omdat er afdelingen zijn die de verkeerde mensen sturen, zelfs smokkelen of valse reclame maken, wat de algemene reputatie schaadt," benadrukte ze de realiteit.

Om verpleegkunde te studeren in Duitsland, heb je minimaal een Duits taalniveau van B1 nodig.

FOTO: YEN THI

BAGAGE OM IN HET BUITENLAND TE LEVEN

Vanuit opleidingsperspectief gezien, zei mevrouw Phan Thi Le Thu, adjunct-directeur van Far East College, dat de taalbarrière de grootste uitdaging vormt. "Zelfs met een B1-certificaat in Vietnam is het nog steeds moeilijk om in Duitsland te communiceren, omdat de luister- en spreekvaardigheid slechts zo'n 40% bedraagt. Sterker nog, het behalen van een B2-certificaat is de veiligheidsnorm, maar slechts weinig Vietnamese studenten slagen voor de B2-test voordat ze het land verlaten," aldus mevrouw Thu.

Volgens mevrouw Ngoc Tuy is de belangrijkste vaardigheid die Vietnamese studenten moeten leren tijdens een studie in het buitenland, een vreemde taal. Sterker nog, Vietnamese studenten zijn vaak minder competitief dan internationale studenten vanwege hun gebrek aan kennis van de vreemde taal.

Mevrouw Hoang Van Anh, algemeen directeur van An Duong Group (de afdeling die het VJC-project uitvoert - werknemers zonder servicekosten naar Japan sturen), gaf vanuit haar praktijkervaring aan dat taal- en cultuurverschillen de grootste barrières vormen voor studenten die in het buitenland studeren. Daarnaast zijn er verschillen in stijl en discipline. "De meest voorkomende fout is het niet grondig onderzoeken van het programma, het kiezen van een onbetrouwbare uitzendende afdeling, wat leidt tot onnodige kosten of het niet volledig voorbereid zijn op het gebied van documenten, taal en vaardigheden. Bovendien hebben veel studenten de mentaliteit om snel geld te verdienen zonder het doel van beroepsopleiding en ontwikkeling op de lange termijn duidelijk te definiëren, waardoor ze gemakkelijk tegen problemen aanlopen en zelfs halverwege opgeven", analyseerde mevrouw Van Anh.

Volgens mevrouw Van Anh zijn goedbetaalde banen vaak zwaar werk, zoals in de verpleging, de voedselverwerking en de bouw.

Taalvereisten en werving

Mevrouw Hoang Van Anh zei dat de verschillen in de eisen voor beroepsopleidingen tussen landen ook een belangrijke factor zijn waar studenten rekening mee moeten houden.

In Duitsland moeten aanvragers minimaal een Duits taalniveau van B1 hebben om een ​​visum aan te vragen, maar geen beroepsgerichte vaardigheden op instapniveau. Japan vereist een minimum Japans taalniveau van N5, met uitzondering van verpleegkunde waarvoor N4 tot en met N3 vereist zijn; studenten hoeven geen beroepsgerichte vaardigheden te hebben om zich in te schrijven, maar moeten hun eigen collegegeld betalen en hun financiële draagkracht aantonen. Korea vereist eveneens Koreaanse taalvaardigheid van TOPIK 2 tot en met 3 of hoger, geen beroepsgerichte vaardigheden vereist, maar studenten moeten wel hun eigen collegegeld betalen en hun financiële draagkracht aantonen.

Wat de wervingsbehoefte betreft, kampt Duitsland momenteel met een tekort aan ongeveer 200.000 werknemers in de verpleegkundig-medische sector, meer dan 160.000 werknemers in de technisch-industriële sector (mechanisch, elektrotechnisch, automotive...) en ongeveer een derde van de vacatures in handmatige beroepen zoals koeltechniek en bouw. ​​In Japan zal alleen al de verpleegkundig-ouderenzorg tegen 2026 naar verwachting een tekort van 250.000 werknemers hebben, en dit aantal zou kunnen oplopen tot 570.000 in 2040. Tegelijkertijd is er een grote vraag in de voedings- en cateringsector. Korea kampt daarentegen vaak met een tekort aan jonge werknemers, met name in de productie, elektronica, dienstverlening en seizoenslandbouw.

Bron: https://thanhnien.vn/du-hoc-nghe-co-that-mau-hong-185251027201329183.htm