Vroege herfstmaaltijd in Mu Cang Chai

Herfst in Mu Cang Chai.

Voor het eerst voelde ik de voorbijgaande seizoenen en de kleine veranderingen in de natuur. Voor het eerst genoot ik van de bijzondere gerechten die de Hmong in de diepe vallei op eenvoudige wijze bereidden.

Seizoen van kleuren en geuren

Die herfst vertrokken we vanuit Ho Chi Minhstad in een oude pick-uptruck, door de centrale provincies naar Hanoi , en vandaaruit reisden we verder naar het noordwesten.

De eerste stop van de groep was Mu Cang Chai, waar de terrasvormige velden geleidelijk van lichtgroen naar goudgeel verkleuren. Het hoogtepunt van dit prachtige herfstlandschap zijn de levendige kleuren van de kostuums van de hooglandvrouwen die vol vreugde rijst oogsten.

De geur van geurige rijst vermengd met de karakteristieke geur van de wind uit het gras van de hooglanden deed mijn hart sneller kloppen. Toen ik Tu Le passeerde, kon ik ook de geur van jonge rijst ruiken – het geschenk van de herfst – die zachtjes de adem van de bergen en heuvels doordrong.

Aangekomen in Mu Cang Chai overnachtte de groep in een paalwoning genaamd Do Gu, geopend door een H'mong-stel om toeristen te verwelkomen. De gastvrouw, mevrouw Gu, is een vindingrijke vrouw met een heel schattig accent in haar Kinh-taal.

Haar huis is net als elk ander huis op palen: beneden is de keuken en ruimte voor een paar tafels en stoelen, boven is een grote vloeroppervlakte die groot genoeg is voor zo'n twintig mensen. Nadat we onze spullen hadden ingepakt, trakteerde ze ons meteen op een warme maaltijd vol groenten en vlees.

Maaltijd van het Hmong-volk.

Ze kan erg goed koken, dus ik vroeg haar om de volgende dag de keuken in te gaan om wat lokale gerechten te leren koken. De herfstkeuken in Mu Cang Chai is niet erg rijk, omdat de mensen hier eenvoudig zijn qua eten en kleding. Het basisconcept voor culinaire gelegenheden met slechte materiële omstandigheden is om seizoensgebonden voedsel te eten.

Hooglanders gaan vaak naar het bos om wilde groenten te plukken. Thuis verbouwen ze bittergroene mosterd. Laaglanders noemen het vaak kattenmosterd, omdat Meo een andere naam is voor de Hmong.

De herfst is ook het seizoen waarin pompoenranken de daken bedekken. Dit is ook een interessant kenmerk van huizen in de hooglanden. Mensen maken vaak trellis waar pompoenen vanaf de grond naar het dak kunnen klimmen. Onder de dakrand van het huis hangt ook een trellis van hangende maïs, wat er erg aantrekkelijk uitziet.

Het oranje van de pompoenen vermengt zich met het donkergeel van de maïs. Het bruin van de daken vervaagt geleidelijk door weer en wind. Het groen van de heuvels en het zachtgeel van de rijstvelden creëren een poëtisch tafereel...

Nieuwsgierig vroegen we of we het huis van een local mochten bezoeken. Het huis was armoediger dan ik me had voorgesteld. Onder het dak, bedekt met een poëtisch pompoenrooster, bevonden zich de varkensstal, het kippenhok en de woonkamer van het gezin.

Herinneringen in de keuken

Mevrouw Gu liet ons kennismaken met het roerbakken van kipgehakt met chili, gezouten kip en pa du – een gerecht dat erg lijkt op varkensvlees gerold in lolotbladeren. Zonder de toevoeging van la du – een soort bosblad met een kenmerkende geur – zou er niets bijzonders verschillen van de gerechten uit de laaglanden.

De auteur (rechter omslag) in Hmong-kostuum.

De pittige smaak van de gerechten in het koude herfstweer hoog in de bergen geeft me het gevoel alsof ik stevig word omhelsd door een nieuwe vriend. De herfst in Mu Cang Chai heeft me enorm verwend!

We kookten in de donkere keuken, maar onze gesprekken waren helderder dan het zonlicht op de rijstvelden buiten. Nadat we klaar waren met het hoofdgerecht vroeg ik haar: "Wat hebben we nodig om soep te maken?", omdat ik wilde weten of haar manier van soep maken anders was dan de gebruikelijke. Ze antwoordde onschuldig: "Om soep te maken, heb je een pan nodig!", waardoor we allemaal in lachen uitbarstten.

De pompoensoep is anders dan alle andere die ik ooit heb gegeten. Of het nu herfst is, van oost naar west, pompoenen zijn overal te vinden. Elk stuk pompoen is rijk, vet en zoet. De gekookte pompoen heeft een rijke smaak omdat het weer hier strenger is, dus elke stengel groente is de essentie van het mooiste dat hemel en aarde te bieden hebben.

Terwijl we de lunch klaarmaakten, rende haar vierjarige kind rond aan haar voeten en kroop af en toe op haar schoot. Er was ook een kater die graag bij de houtkachel zat en aandachtig naar ons gesprek luisterde en genoot van de gemoedelijke sfeer.

Het was bijna de beste herfstherinnering die we ooit hadden. Net zo min als het herfstlandschap dat aan het autoraam voorbijtrekt, kunnen we het maar één keer meemaken, om het nooit meer te zien, zelfs niet als we dezelfde route teruggaan.

In de tijd dat de hooglanden in het noordwesten te kampen hadden met natuurrampen, nam ik contact op met mevrouw Gu. Ze vertelde dat het gebied rond Mu Cang Chai, waar we verbleven, niet veel schade had opgelopen.

En ik dwaalde rond, denkend: het leven kent talloze stormen. Maar elke keer sleept het geloof dat alles goed zal komen ons erdoorheen. Te midden van moeilijkheden zien we de aanwezigheid van familieliefde.

De twee woorden "familieliefde" beperken zich niet tot mensen die heel dicht bij elkaar staan, maar beschrijven de familieliefde tussen mensen, ongeacht of ze vreemden of kennissen zijn.

Ik verlang naar elke streek waar ik ben geweest, die mijn stralende jeugd heeft getekend. De zee van wolken, heuvels, watervallen, beekjes, wegen die de bergen omarmen... Ik hoop die vredige plek nog eens terug te zien - zoals de herfst in Mu Cang Chai in mijn herinnering, nog vele malen in mijn leven!

Bron: https://baoquangnam.vn/mam-com-dau-thu-o-mu-cang-chai-3142160.html