Wat houdt het in om 'CEO' te zijn?

"Zongcai" (總栽) is een woord van Chinese oorsprong dat voor het eerst voorkomt in de geschiedenis van de Song-dynastie. In de biografie van Lü Mengzheng betekent het "beslissen over alle zaken", een concept dat verwijst naar Mengzhengs aantreden als premier in Luoyang, waar hij een tolerante en kalme regering leidde en de meeste kwesties afhandelde via een proces dat bekendstaat als "Zongcai".

In China, tijdens de Yuan-dynastie, werd het hoofd van de redactie van de Song-Liao-Jin-trilogie de "hoofdredacteur" genoemd. Tijdens de Qing-dynastie had het Nationaal Historisch Museum ook een hoofdredacteur, verantwoordelijk voor het samenstellen van nationale historische documenten. In * De drie helden en vijf rechtvaardigen* uit de Qing-dynastie (hoofdstuk vier) staat de volgende zin: "Omdat het voorjaarsexamen naderde, vaardigde de keizer een decreet uit waarin grootleraar Pang Ji werd aangesteld als hoofdredacteur."

In Japan was de titel "chōsai" (総裁, そうさい) tijdens de late Edo-periode een functie binnen het Tokugawa-shogunaat, die later werd gebruikt om het hoofd van de nieuwe regering tijdens de Meiji-periode aan te duiden. Tegenwoordig staat de titel "chōsai" voor een positie met de hoogste beslissingsbevoegdheid binnen overheidsinstanties, politieke partijen, staatsbedrijven en andere organisaties.

In Vietnam, tijdens de Nguyen-dynastie, was de premier tevens het hoofd van het Nationaal Historisch Instituut, bekend als de "premier van het Historisch Instituut" (Dai Nam Thuc Luc Chinh Bien, deel 1, 1973, p. 45). Dit wordt verder bevestigd door de zin: "De premier van het Nationaal Historisch Instituut was Cao Xuan Duc (1842-1923)" - Dai Nam Nhat Thong Chi, Luc Tinh Nam Viet, vertaald door Nguyen Tao ( deel 1 , 1973, p. 11).

Bovendien betekent Generaal ook "hoofdredacteur" ("Un General, contrôleur général de la rédaction") in het boek Les annales impériales de l'Annam van Abel des Michels (vol. 1, 1894, p. 110).

Tegenwoordig heeft de term " CEO" een nieuwe betekenis gekregen, beginnend met de romantische roman "Heart of a Thousand Knots" (1973) van Qiong Yao (Taiwan), in het Vietnamees vertaald als "Who Can I Confide In ?" door Liao Guo Er. Het verhaal draait om de liefdesaffaire tussen verpleegster Jiang Yu Wei en de rijke patiënt Ding Ke Yi. Pas in de jaren negentig definieerde een reeks romantische romans van Xi Quan (Taiwan) de "CEO" echter duidelijk, met liefdesverhalen tussen machtige jonge zakenmannen en -vrouwen uit lagere sociale klassen. Dit gaf aanleiding tot de term "dominante CEO", verwijzend naar een getalenteerde, wilskrachtige en bezitterige hoofdpersoon. Dit konden jonge ondernemers, keizers, prinsen of simpelweg dorpshoofden zijn...

"Overbearing CEO" is een genre online romans, in Chineessprekende landen en regio's bekend als "Overbearing CEO novels", "CEO novels" of "Overbearing CEO stories". Dit genre is ontstaan in Taiwan en heeft zich verspreid naar het Chinese vasteland, waar het is bewerkt tot films en televisieseries. Het heeft ook aandacht getrokken in Vietnam, Zuid-Korea en andere landen, wat de invloed aantoont van wat "Hua Feng" (華風) wordt genoemd, de verspreiding van de Chinese cultuur.

In China en Japan betekent "CEO" tegenwoordig het hoofd van een bedrijf, onderneming, politieke partij of maatschappelijke organisatie, vergelijkbaar met Engelse termen als president, algemeen directeur, directeur-generaal of CEO.

In Vietnam is het gangbare beeld van een "CEO" jong, rijk, machtig, dominant, soms zelfs arrogant en brutaal (zoals in "Dominante CEO"). Soms wordt ook de term "vrouwelijke CEO" of "sterke vrouw" gebruikt om succesvolle vrouwelijke ondernemers aan te duiden.

Bron: https://thanhnien.vn/the-nao-la-tong-tai-185251024220452706.htm