Zasiewanie dźwięku starożytnej cytry w krainie sztuk walki

Los z krainą sztuk walki

Urodzony w 1980 roku w Bac Lieu (obecnie prowincja Ca Mau) – gdzie amatorska muzyka Południa (wpisana przez UNESCO na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego w 2013 roku) głęboko zakorzeniła się w życiu duchowym – Nguyen Thi Hoa Diem był zafascynowany brzmieniem guzhengu. To starożytny chiński instrument o czystym, melodyjnym brzmieniu, niczym opowieść duszy.

„Wcześniej przez kilka miesięcy uczyłam się gry na wietnamskiej cytrze, ale przerwałam ją z powodu pracy. Później poznałam panią Lien Tran – nauczycielkę gry na cytrze w Ho Chi Minh City. Kiedy po raz pierwszy usłyszałam dźwięk cytry, byłam zafascynowana. Od tamtej pory studiowałam i przywiązałam się do cytry, jakby to była moja predestynacja” – wspominała pani Diem.

Po siedmiu latach nauki gry na cytrze, pani Diem uczyła w kilku klasach muzycznych w Ho Chi Minh. Pięć lat temu, podczas wizyty w Binh Dinh (obecnie prowincja Gia Lai), gdzie odwiedziła przyjaciółkę, oczarowały ją tamtejsze krajobrazy i ludzie. Postanowiła więc zostać w An Nhon (starej prowincji), aby rozpocząć swoją podróż, której celem było szerzenie dziwnego brzmienia instrumentu w krainie Vo.

Hojna ziemia Vo zatrzymała panią Hoa Diem tutaj, by siała dźwięk starożytnej cytry. **Zdjęcie: Ngoc Nhuan**

Początkowo zajęcia z gry na guzhengu w An Nhon zaskoczyły wiele osób, ponieważ guzheng to chiński instrument muzyczny, a Voland słynie ze sztuki hát bội, bài chòi i tradycyjnej muzyki ceremonialnej. Pani Diem zwierzyła się: „Na początku nikt nie uczęszczał na zajęcia, ponieważ ten instrument muzyczny był dla wielu osób wciąż nieznany. Wierzę jednak, że jeśli wytrwam, znajdę osoby o podobnych poglądach”.

Pierwsze zajęcia rozpoczęły się w An Nhon, licząc zaledwie 2-3 uczniów. Dzięki spokojnym, ale radosnym lekcjom, stopniowo zaczęło przychodzić coraz więcej miłośników muzyki tradycyjnej.

Dzięki jej pasji i wytrwałości, zajęcia z cytry prowadzone przez panią Hoa Diem stopniowo przyciągają coraz więcej osób. **Zdjęcie: Ngoc Nhuan**

„Cytra wietnamska i cytra chińska to tradycyjne instrumenty każdego narodu, każdy z nich ma swoją unikalną charakterystykę. Uczę gry na tym instrumencie, stosując inspirującą metodę, pomagając uczniom poczuć piękno cytry, nauczyć się teorii muzyki i zapoznać się z każdą struną i klawiszem, zanim przejdą do ćwiczeń. Następnie pomagam uczniom, nawet początkującym, w krótkim czasie nauczyć się grać na cytrze” – powiedziała pani Diem.

Dźwięk starożytnej cytry w sercu nadmorskiego miasta

W połowie lipca pani Diem otworzyła kolejną klasę gry na guzhengu w Quy Nhon, w której uczy się siedmiu uczniów, głównie kobiet, pracowników biurowych i freelancerów. Sala lekcyjna przy ulicy Pham Ho 22 (dzielnica Quy Nhon Nam, prowincja Gia Lai) wygląda prosto, z zaledwie kilkoma instrumentami guzheng na statywach, małą tablicą i podkładką do nauki teorii muzyki, ale w każdy piątkowy poranek zawsze rozbrzmiewa radosnym śmiechem i melodyjnym, czystym brzmieniem instrumentów.

Pani Le Thi Kim Yen (z gminy Phu Cat), która pracuje jako freelancerka i uczęszcza na zajęcia z tradycyjnej muzyki ludowej w Quy Nhon, powiedziała: „Usłyszałam o tradycyjnej muzyce ludowej w internecie i bardzo mnie ona zaintrygowała. Kiedy dowiedziałam się, że pani Diem otworzyła zajęcia, od razu się na nie zapisałam. Każde zajęcia to sposób na relaks dla mojej duszy”.

Pracując w biurze i ucząc się gry na guzhengu przez ponad miesiąc, pani Ngo Thi Huong (z okręgu Quy Nhon) zwierzyła się: „Presja w pracy często powoduje, że mój umysł jest napięty. Ale kiedy siadam przy guzhengu, uderzając po kilka nut w każdy klawisz, czuję, że mój umysł się uspokaja, a moje zmartwienia zdają się znikać”.

Jako pracownica biurowa, pani Ngo Thi Thu Huong (dzielnica Quy Nhon) nauczyła się grać na cytrze, aby złagodzić stres w pracy. **Zdjęcie: Ngoc Nhuan**

Pani Diem nie tylko uczy gry na instrumencie, ale także opowiada uczniom o historii cytry, kulturze Wschodu i odkrywa piękno spokoju w życiu. Na każdej lekcji wyjaśnia każdą nutę, technikę szarpania strun, a następnie pozwala uczniom poczuć muzykę, czasami grając fragment utworu, zarówno po to, by ćwiczyć palce, jak i pielęgnować emocje, by sublimować każdą nutę.

Nauczyciel Hoa Diem pokazuje uczniom technikę szarpania strun. **Zdjęcie: Ngoc Nhuan**

Pani Diem zwierzyła się: „Gu Tranh to nie tylko instrument muzyczny, ale także sposób, w jaki ludzie odnajdują spokój serca. Zajęcia to także miejsce spotkań, gdzie każdy może odnaleźć elegancję pośród zabieganego życia”.

Obecnie pani Diem współpracuje z kilkoma pagodami, aby organizować małe przedstawienia, przybliżające starożytne malowidła jako piękną kulturę orientalną w gościnnej krainie Vo.

Wśród zgiełku miejskiego życia, dźwięk starożytnej cytry rozbrzmiewa z małej sali nauczycielki Hoa Diem, jakby nakazywała zatrzymać się, słuchać i żyć powoli. Z najdalej na południe wysuniętego na południe regionu rzecznego Ojczyzny, pani Diem przyniosła dźwięk starożytnej cytry, cicho zasiewając łagodne dźwięki w duszach mieszkańców Volandii niczym cichą harmonię…