 |
| ภาพประกอบ: PV |
เวลาผ่านไปอย่างเงียบเชียบ ปลายฤดูร้อน เด็กๆ ในละแวกบ้านต่างส่งเสียงพูดคุยกันและมุ่งหน้าไปยังสวนของคุณนายซวน พวกเขาปีนขึ้นไปบนต้นเกรปฟรุตและมังคุด มือเล็กๆ ของพวกเขาเก็บผลไม้อย่างคล่องแคล่ว เสียงหัวเราะของพวกเขาก้องกังวานไปตามสายลมราวกับฝูงนกกระจอกในฤดูใหม่ มีเพียงต้นแอปเปิลต้นนั้นที่ยืนนิ่ง กิ่งก้านของมันเขียวขจีไปด้วยใบ แต่กลับไม่มีดอกตูม ไม่มีผลหวานๆ แม้แต่ผลเดียวที่เกาะอยู่บนกิ่งก้านของมัน
เด็กๆ เรียกมันว่า "ต้นแอปเปิลขี้เกียจ" แล้ววิ่งหนีไปเล่นที่มุมหนึ่งของสวน โดยไม่หันกลับไปมอง ต้นแอปเปิลรับฟังทุกอย่าง ทุกคำที่เย้าหยอกเย้าราวกับรอยขูดขีดบางๆ บนเปลือกต้น มันเงยหน้ามองท้องฟ้าแจ่มใส ก้อนเมฆลอยขึ้นสู่ขอบฟ้าไกล ทันใดนั้นก็รู้สึกถึงความเศร้าโศกไร้ชื่อในหัวใจ
“ทำไมฉันจึงออกผลไม่ได้” ต้นไม้ถามตัวเองอย่างเงียบ ๆ ในคืนฤดูร้อนที่มีลมแรง ในคืนที่มีแสงจันทร์ส่องสว่าง เมื่อเสียงหัวเราะของเด็กๆ แพร่กระจายไปตามสายลม
“ฉันพยายามมากแค่ไหน!” ต้นไม้กระซิบ “ฉันตื่นแต่เช้า ต้อนรับหยาดน้ำค้างสดชื่นทุกหยดในยามเช้า ฉันคุยกับผึ้งและผีเสื้อของฉัน ยืดตัวรับลมและแสงแดด... และยัง...”
กาลเวลาผ่านไป ต้นแอปเปิลเติบโตอย่างเงียบเชียบ จากลำต้นเล็กๆ บัดนี้กลายเป็นต้นไม้ที่แข็งแรง รากหยั่งลึกลงในผืนดิน กิ่งก้านและใบแผ่ขยายออกราวกับร่มสีเขียวเย็นตาที่ปกป้องท้องฟ้าทั้งหมด แต่น่าแปลกที่ตั้งแต่ฤดูร้อนจนถึงฤดูใบไม้ร่วง มันกลับผลัดใบเพียงคลื่นสีเหลืองที่ปลิวไสวไปตามสายลม แต่กลับไม่เคยทิ้งผลอันหอมหวานไว้แม้แต่ผลเดียว
-
วันหนึ่งในฤดูร้อน ใต้แสงแดดสีทอง ครอบครัวนกหัวขวานตัวจิ๋วได้เกาะอยู่บนกิ่งต้นแอปเปิล พวกมันส่งเสียงร้องเจื้อยแจ้วและกระพือปีก เสียงร้องเจื้อยแจ้วของพวกมันดังก้องกังวานราวกับเสียงโน้ตดนตรี
- ต้นแอปเปิ้ล เราทำรังบนกิ่งของคุณได้ไหม?
เมื่อได้ยินเสียงนกร้องจิ๊บๆ ต้นแอปเปิลก็ไหวใบอย่างแผ่วเบา เสียงของมันอ่อนโยนราวกับเสียงกระซิบของสายลม
- ตรงนั้นมีกิ่งไม้ที่แข็งแรงมาก เรามาสร้างรังกันตรงนั้นดีกว่า ที่นั่นจะปลอดภัยกว่า ห่างไกลจากฝนที่ตกกระทันหันและพายุที่อาจมาได้ทุกเมื่อ
ไม่กี่วันต่อมา รังนกน้อยก็ถูกสานขึ้นอย่างประณีตจากหญ้าอ่อน เพื่อเตรียมต้อนรับสิ่งมีชีวิตตัวน้อยที่กำลังจะเกิด ฤดูร้อนเปลี่ยนสีอย่างกะทันหัน ฝนตกหนักเทกระหน่ำ ลมแรงพัดกิ่งไม้ในสวนล้มระเนระนาด ท่ามกลางพายุ ต้นแอปเปิลยังคงสงบนิ่งและมั่นคง มันแผ่กิ่งก้านและใบออกราวกับเสื้อคลุมขนาดใหญ่ ปกป้องรังนกน้อยที่กำลังสั่นไหวในสายลมหนาว
ใต้ร่มเงาต้นแอปเปิลอันกว้างใหญ่ ลูกนกยังคงนอนแห้ง อบอุ่น และหลับสนิทท่ามกลางเสียงฝนที่ตกลงมา แม่นกยืนอยู่บนกิ่งไม้ ร้องเพลงเสียงดังท่ามกลางสายลมและสายฝน
- ขอบคุณต้นแอปเปิ้ลที่ใจดี!
เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ต้นแอปเปิลได้ยินคำขอบคุณ หัวใจของมันเต้นแรง แต่ละจังหวะของต้นแอปเปิลก้องกังวานไปด้วยเสียงหวานใสราวกับเสียงดนตรีอันเงียบงัน ความสุขที่แปลกประหลาด อ่อนโยน แต่ลึกซึ้งแผ่ซ่านไปทั่วต้นแอปเปิล
นับแต่วันนั้นเป็นต้นมา ต้นแอปเปิลก็ไม่โดดเดี่ยวอีกต่อไป มันกลายเป็นบ้านร่วมของสิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆ มากมาย ในโพรงต้นไม้ ผึ้งน้อยต่างสร้างรังอย่างขยันขันแข็ง บนกิ่งก้านสูง ลูกกระรอกน้อยเล่นซุกซน เสียงหัวเราะเจื้อยแจ้วของพวกมันดังก้องไปทั่วสวน ต้นแอปเปิลยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น เงียบสงัดแต่ก็เปล่งประกาย โอบกอดชีวิตเล็กๆ น้อยๆ ในอ้อมแขนสีเขียวของมันอย่างเงียบงัน
-
ในบ่ายวันอันร้อนระอุของฤดูร้อน คุณนายซวนมักจะวางเก้าอี้หวายเก่าๆ ของเธอไว้ใต้ร่มเงาของต้นแอปเปิล บางวันเธอก็ถักนิตติ้งอย่างสบายๆ มือที่อ่อนนุ่มของเธอเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วภายใต้แสงแดดสีทอง บางวันเธอก็พลิกหน้าหนังสือที่เหลืองไปตามกาลเวลา และบางครั้งเธอก็หลับอย่างสงบใต้ร่มเงาของใบไม้สีเขียวเย็นสบาย
ต้นแอปเปิ้ลกระซิบเบาๆ ในสายลมอ่อนโยน
- ฉันไม่มีผลไม้หวานๆ แต่ฉันสามารถกางแขนให้ร่มเงาแก่ทุกคนได้
ทุกบ่ายฤดูร้อนที่อากาศร้อนอบอ้าว เด็กๆ ในละแวกบ้านจะมารวมตัวกันใต้ต้นแอปเปิล พวกเขาปูเสื่อ โชว์สินค้าและห่อขนมเล็กๆ ของพวกเขา จากนั้นก็เอนกายพิงต้นไม้เย็นๆ อ่านหนังสือการ์ตูน ปล่อยให้สายตาอันเพ้อฝันมองลอดผ่านใบไม้ที่ส่องประกายระยิบระยับในแสงแดด เสียงหัวเราะสดใสของเด็กๆ ก้องกังวานราวกับลำธารที่ไหลรินไปทั่วสวน ลึกๆ ในใจ ต้นแอปเปิลรู้สึกอบอุ่นหัวใจ กระซิบกับตัวเอง
- ฉันยังได้มีส่วนเล็กๆ น้อยๆ ในชีวิตที่สวยงามนี้ด้วย
แล้ววันหนึ่ง ข่าวพายุใหญ่ก็แพร่กระจายไปทั่ว ท้องฟ้ามืดครึ้ม ลมพัดแรงเป็นกระโชกแรง ท้องฟ้ามืดสนิท ลมกระโชกแรงพัดพุ่มดอกไม้ล้ม ต้นเกรปฟรุตล้มระเนระนาด รากของพวกมันถูกถอนรากถอนโคนไปทั่วสวน
ต้นแอปเปิลก็ไหวเอนอย่างรุนแรง ลมหวีดหวิวผ่านช่องว่างของใบไม้ทุกใบ ต้นไม้ต้นอื่น ๆ ล้มลงมาหามัน ราวกับหาที่เกาะ ขูดเปลือกจนเลือดออก ทว่ามันกลับหยั่งรากลึกลงไปในดิน พยายามอดทน ก้มตัวเพื่อปกป้องรังนกน้อย รังผึ้งที่ซุกตัวอยู่ในโพรง และกิ่งก้านของดอกบานชื่นที่พันเกี่ยวอยู่รอบกิ่งก้าน
เมื่อพายุผ่านไป สวนก็พังทลาย ใบไม้ร่วงหล่นเกลื่อนกลาดราวพรมเหลืองโศกเศร้า กิ่งก้านหักหักหักพัง ทว่าท่ามกลางภาพอันทรุดโทรมนั้น ต้นแอปเปิลยังคงยืนต้นอยู่อย่างสงบนิ่ง ลำต้นฉีกขาด กิ่งก้านและใบขาดรุ่งริ่ง แต่ยังคงปกป้องสิ่งมีชีวิตเล็กๆ ใต้ร่มเงาของมันอย่างมั่นคง
คุณนายซวนหลังจากเก็บกวาดเศษซากและตัดกิ่งที่หักออกแล้ว ก็เดินช้าๆ ไปยังต้นแอปเปิล เธอวางมือเก่าๆ ลงบนลำต้นที่ขรุขระและบาดเจ็บอย่างแผ่วเบา กระซิบราวกับกำลังคุยกับเพื่อนเก่า
ขอบคุณต้นแอปเปิ้ลผู้กล้าหาญ
ในวันต่อมา เด็กๆ และคุณนายซวนก็รวมตัวกันดูแลต้นแอปเปิล บางคนพันแผลที่น้ำยางไหลออกมาอย่างทะนุถนอม บางคนรดน้ำต้นไม้อย่างขะมักเขม้น และเก็บใบแห้งทุกใบ คุณนายซวนนำปุ๋ยมาโรยรอบโคนต้น พรวนดินเบาๆ ราวกับกำลังดูแลคนที่รัก ต้นแอปเปิลเข้าใจถึงความรักอันเงียบงัน จึงบอกตัวเองให้เข้มแข็งขึ้น มีชีวิตอยู่ต่อไป ไม่เพียงเพื่อตัวเองเท่านั้น แต่ยังเพื่อเสียงหัวเราะและความฝันเล็กๆ น้อยๆ ใต้ร่มเงาของมันด้วย
กาลเวลาผ่านไป ต้นแอปเปิลก็ค่อยๆ ฟื้นคืนชีพ ใบของมันกลับเขียวขจีอีกครั้ง ร่มเงาปกคลุมสวนอีกครั้ง ดุจดังการปกป้องอันเงียบงันแต่ยั่งยืน ดุจดังความรักอันอ่อนโยนแต่นิรันดร์ของสวรรค์และโลก
-
ปีถัดมา ในเช้าวันหนึ่งที่ฟ้าใสดุจคริสตัล คุณนายซวนเดินออกไปที่สวน เงยหน้ามองต้นแอปเปิลที่คุ้นเคย หัวใจเต้นแรงจนแทบหยุดเต้น ปาฏิหาริย์ปรากฏเบื้องหน้า เหนือกิ่งก้านเขียวขจี ดอกไม้สีขาวเล็กๆ กำลังเบ่งบานอย่างอ่อนโยน บริสุทธิ์ดุจเกล็ดหิมะแรกของฤดูกาล คุณนายซวนร้องออกมาด้วยความดีใจ
- เฮ้! ต้นแอปเปิ้ลกำลังออกดอก!
เสียงตะโกนด้วยความยินดีของเธอดูเหมือนจะดึงดูดเด็กๆ ทุกคนในละแวกนั้น พวกเขามารวมตัวกันรอบต้นไม้ ดวงตาเบิกกว้างเป็นประกาย ประหลาดใจราวกับกำลังยืนอยู่ต่อหน้าปาฏิหาริย์
- สวยจังเลย!
- เล็กเหมือนเกล็ดหิมะจริงๆ!
- สู้ๆ นะต้นแอปเปิ้ลที่รัก!
ผึ้งที่ทำรังอยู่ในโพรงไม้ก็ยังส่งเสียงร้องและกระซิบกับต้นแอปเปิลด้วย
- ขอบคุณการปกป้องของคุณ เราจึงได้มีที่สงบสุขสำหรับทำรัง เอาล่ะ เรามาช่วยคุณผสมเกสรดอกไม้กันเถอะ!
ต้นแอปเปิ้ลรับความรักนั้นไว้เงียบๆ พร้อมกับความรู้สึกขอบคุณอันอบอุ่นที่ผุดขึ้นมาในหัวใจ
วันแล้ววันเล่า ภายใต้แสงแดดสีเหลืองอ่อน ดอกตูมเล็กๆ เติบโตงอกงามเป็นแอปเปิลกลมโตอวบอิ่ม พอถึงฤดูใบไม้ร่วง พวกมันจะย้อมยอดไม้ให้เป็นสีแดงสด กระจายกลิ่นหอมหวานที่ผสมผสานกับสายลมทุกสาย อบอวลไปทั่วสวน
เป็นครั้งแรกที่ต้นแอปเปิลออกผลไม่ใช่เพราะมันต้องทำตามแบบแผนของทุกสายพันธุ์ แต่เป็นเพราะมันรักอย่างเงียบๆ ปกป้องอย่างเงียบๆ และมอบทุกสิ่งทุกอย่างที่มันมีอย่างเงียบๆ ตลอดหลายฤดูที่มีแดดและลมแรง
ฤดูใบไม้ร่วงนั้น คุณนายซวนและเด็กๆ จัดงานเลี้ยงเล็กๆ อบอุ่นใต้ต้นแอปเปิล แอปเปิลสีแดงสดถูกหั่นเป็นชิ้นเล็กๆ แล้วส่งต่อกันท่ามกลางเสียงหัวเราะดังลั่น แอปเปิลลูกแรกของฤดูกาลนั้นหวานชื่น หวานราวกับความกตัญญู หวานราวกับความทรงจำอันบริสุทธิ์และอ่อนโยนในวัยเด็ก
ต้นแอปเปิ้ลกระซิบเบาๆ ท่ามกลางสายลมฤดูใบไม้ร่วงที่พัดเอื่อยๆ
- ปรากฏว่า ฉันไม่จำเป็นต้องเป็นเหมือนใคร แค่ใช้ชีวิตอย่างมีเมตตาและอดทน แล้วปาฏิหาริย์จะตามมาเอง
พระอาทิตย์ตกดินย้อมสวนทั้งสวนให้เป็นสีทองอร่าม ต้นแอปเปิลยืนนิ่งเงียบ แต่งดงามในแบบของมันเอง ราวกับบทเพลงเงียบงันที่ส่งถึงหัวใจทุกดวงที่รู้จักรัก รอคอย และหวัง
ที่มา: https://baophuyen.vn/sang-tac/202505/chuyen-ve-cay-tao-c281d9a/
การแสดงความคิดเห็น (0)