[E-magazin]: สีสันแห่งความทรงจำ

สีของดอกไม้นั้น ดอกไม้ประเภทนั้น สีแดงสดบนท้องฟ้าสีน้ำเงินเข้ม ดูเหมือนจะสื่อถึงวัยเด็กและวันเวลาอันสวยงามที่มิอาจลืมเลือน

ในท้องฟ้าสีครามกว้างใหญ่ ช่อดอกราชพฤกษ์แผ่ขยายอย่างงดงาม สีแดงนั้นดูราวกับจะดึงฉันให้หวนคิดถึงวันเก่าๆ ที่นั่น มีเสียงหัวเราะที่บริสุทธิ์และแจ่มใส มีเสียงดุครูเมื่อนักเรียนไม่ตั้งใจเรียน... และที่นั่น มีถนนที่กั้นขวางรอยเท้าของใครบางคน

ยิ่งแดดแรงเท่าไหร่ ต้นราชพฤกษ์ก็ยิ่งออกดอกมากขึ้นเท่านั้น ถึงแม้จะไม่หอมและไม่ดึงดูดใจ แต่ต้นราชพฤกษ์ก็มีลักษณะที่โดดเด่น ต้นราชพฤกษ์ไม่ได้ออกดอกเดี่ยวๆ แต่จะออกดอกเป็นช่อ ทำให้ท้องฟ้ากลายเป็นสีแดง ต้นราชพฤกษ์มอบดอกไม้ที่สวยงามที่สุดให้กับชีวิตอย่างเงียบๆ สีของต้นราชพฤกษ์เปรียบเสมือนเปลวไฟที่จุดประกายศรัทธาและความฝันของนักเรียนในแต่ละรุ่น

ไม่มีใครรู้ว่าตั้งแต่เมื่อใดที่ดอกไม้ไร้กลิ่นแต่มีสีสันที่สดใสนี้ได้เก็บความทรงจำอันบริสุทธิ์ของนักเรียนหลายชั่วอายุคนไว้ในใจ และแล้วแม้เวลาจะผ่านไป แต่ทันใดนั้นเมื่อกลีบดอกไม้ร่วงหล่นลงมาก็ทำให้จิตวิญญาณของเราสั่นไหวตามแรงลม เวลาที่ถือหนังสือผ่านไปนานแล้ว แต่ฉันไม่รู้ว่าทำไมทุกครั้งที่ถึงฤดูต้นราชพฤกษ์ มันทำให้จิตวิญญาณของฉันตื่นเต้นอย่างประหลาด! ฉันหยุดกะทันหันเมื่อเห็นตัวเองถูกย้อมไปด้วยสีแดงสดใสของต้นราชพฤกษ์ข้างทาง จิตวิญญาณของฉันจู่ๆ ก็ "สับสน" กับความทรงจำมากมาย

ต้นราชพฤกษ์ที่เรียงรายกันเป็นแถวในมุมสนามโรงเรียนเก่าพร้อมช่อดอกที่บานสะพรั่งปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเราทันที ลำต้นของต้นไม้แต่ละต้นเต็มไปด้วยความทรงจำและความเสียใจมากมายเกี่ยวกับช่วงเวลาที่สดใสและไร้เดียงสาของนักเรียนหลายชั่วอายุคน ในสถานที่แห่งนี้มีการแกะสลักชื่ออย่างเร่งรีบ ในมุมนั้นมีความทรงจำอันล้ำค่า บางครั้งก็มีชื่อชั้นเรียน ชื่อโรงเรียน... แต่ทั้งหมดล้วนมีความทรงจำมากมาย บางทีในความทรงจำของพวกเราแต่ละคน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ยังคงเป็นปีการศึกษาที่พิเศษที่สุด ทำให้เรารู้สึกซาบซึ้งใจทุกครั้งที่คิดถึงมัน

หน้าระเบียงอิฐเก่าๆ ดอกฟีนิกซ์สีแดงสดร่วงหล่นลงมา ฉันไม่รู้ว่าสีของดอกฟีนิกซ์ปีนี้แตกต่างจากปีก่อนๆ หรือเปล่า แต่ทุกคนก็ค่อยๆ ก้าวเดินอย่างเงียบๆ เมื่อต้องเดินผ่าน ฉันเริ่มกลัวที่จะเหยียบดอกฟีนิกซ์ราวกับว่ากลัวจะเหยียบความทรงจำอันแสนหวานในวันเก่าๆ

ทุกๆ ช่วงเวลาพัก พวกเราผู้หญิงจะนั่งรวมกันอย่างเหม่อลอยเพื่อหากลีบดอกราชพฤกษ์ที่สวยที่สุดเพื่อนำไปติดบนหน้าหนังสือรุ่นของเราด้วยความกระตือรือร้นและความมุ่งมั่นที่เต็มเปี่ยม ฉันชอบที่จะเด็ดกลีบดอกราชพฤกษ์แต่ละกลีบแล้วนำไปติดเป็นผีเสื้อสวยๆ สองตัว เกสรตัวเมียทั้งสองที่โค้งงอจะกลายเป็นหนวดที่สวยงาม จากนั้นเมื่อเวลาผ่านไป เราก็บังเอิญไปเจอปีกผีเสื้อที่ถูกกดทับจากดอกราชพฤกษ์ ซึ่งกลายเป็นสีน้ำตาลเข้มบนกระดาษสีเหลือง และความรู้สึกไร้เดียงสาและเก้ๆ กังๆ ของสมัยเรียนของเราก็ปลุกเร้าและปลุกเร้าเราขึ้นมา

ระหว่างที่กำลังอ่านหนังสือสอบ “ตัวร้ายที่ซุกซนที่สุดและชั่วร้ายที่สุด” กลับกลายเป็นคนอ่อนโยนอย่างน่าประหลาด พวกเขาไม่ทะเลาะกันอีกต่อไป ไม่แกล้งกันอีกต่อไป แต่กลับเงียบและสงบมากขึ้น พวกเขารู้สึกว่าตัวเองแก่ขึ้น เป็นผู้ใหญ่ขึ้น และเอาใจใส่กันมากขึ้น พวกเขาถามกันเกี่ยวกับการเรียน เล่าให้กันฟังเกี่ยวกับการสอบ ความฝันและแผนการในอนาคตที่มหาวิทยาลัย พวกเขานั่งคุยกันถึงเรื่องราวต่างๆ นานาเกี่ยวกับความทะเยอทะยานของตนเอง... เสียงเจื้อยแจ้วยังคงดังต่อไป

หัวใจของฉันเต้นแรงขึ้นทันใดเมื่อนึกถึงช่วงบ่ายที่ฉันและคนนั้นเดินไปบนถนนที่เต็มไปด้วยสีแดง ฤดูแห่งดอกไม้ผ่านไปหลายฤดู เราไม่เคยเอ่ยคำรักต่อกันสักคำ แต่เพียงอยู่ด้วยกันอย่างเงียบๆ เช่นนั้น เราเรียนหนังสือด้วยกัน ทบทวนบทเรียนอย่างขยันขันแข็งเพื่อเตรียมสอบในวันสุดท้าย ร่วมกันร่างความปรารถนาอันสวยงามในอนาคต ความเขินอาย ความลังเล ความฝัน ความขลาดกลัวในวันนั้นช่างไร้เดียงสา ช่างน่ารักจนทุกคนปรารถนาที่จะได้สัมผัสมันอีกครั้ง

แล้ววันแห่งการแยกทางก็มาถึงในที่สุด เราร้องไห้ หัวเราะ และลังเลที่จะพูดอะไร เราเรียนหนังสือด้วยกันมานานหลายปี และมีหลายครั้งที่ "เกลียด" กันถึงขั้นเกลียดกันอย่างบอกไม่ถูก แต่ตอนนี้เราทนไม่ได้ที่จะแยกทางกัน!

ต้นราชพฤกษ์เก่าแก่ที่เรียงรายอยู่ในสนามตอนนี้พลิ้วไหวตามสายลม ราวกับจะบอกลาเด็กนักเรียนที่อยู่กับต้นราชพฤกษ์มาหลายปี

ไม่มีใครรู้ว่าตั้งแต่เมื่อใดที่ดอกไม้ชนิดนี้กลายเป็นสัญลักษณ์ของช่วงเวลาแห่งการเรียนรู้ เฉกเช่นที่ดอกราชพฤกษ์ได้เฝ้ามองความทรงจำอันแสนเศร้าและสุขสันต์ของนักเรียนหลายชั่วอายุคนอย่างเงียบๆ ในวันที่ดอกราชพฤกษ์แผ่ขยายสีสันบนท้องฟ้าสีน้ำเงินเข้ม ยังเป็นช่วงเวลาที่นักเรียนต่างยุ่งอยู่กับการอ่านหนังสือสอบ จากนั้นพวกเขาก็แลกเปลี่ยนบันทึก สายตาของพวกเขาจ้องไปที่ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยความคิดถึงข้างๆ กลีบที่ถูกกดอย่างรีบเร่ง เมื่อพวกเขาแยกจากกัน นักเรียนจึงได้เปิดเผยความรู้สึกทั้งหมดของพวกเขาด้วยสิ่งต่างๆ มากมายที่พวกเขาไม่กล้าพูด... เราจับมือกันเพื่อผ่านฤดูสอบนี้ไปให้ได้! และแล้วทุกคนก็แบกความว่างเปล่าที่ไม่อาจเติมเต็มไว้ในใจ

ฤดูดอกราชพฤกษ์ทำให้เราเดินเตร่ไปเรื่อยๆ เพื่อตามหาความทรงจำเก่าๆ ทำให้เรารื้อค้นสมุดรวมภาพเพื่อหาลายมือที่คุ้นเคย ทำให้เราเดินเตร่ไปเรื่อยๆ ในยามบ่ายที่มีลมแรง แต่สุดท้ายแล้ว ดอกราชพฤกษ์สีแดงสดเหล่านั้นก็ไม่เพียงพอที่จะหยุดยั้งฤดูร้อนได้

ฤดูดอกราชพฤกษ์ - ฤดูแห่งดอกไม้ที่ส่องประกายเจิดจ้าบนท้องฟ้า ฤดูแห่งความรัก ความปรารถนา และความเสียใจที่ไม่มีวันสิ้นสุด สีสันของดอกไม้เหล่านี้ สีแดงสดของดอกไม้ที่พิมพ์อยู่บนท้องฟ้าสีน้ำเงินเข้ม ดูเหมือนจะโอบล้อมไปด้วยวัยเด็ก ความทรงจำ และวันเวลาอันแสนประทับใจที่ไม่มีวันลืมในช่วงเวลาที่สวยงาม

ในตัวเราทุกคนไม่มีใครไม่นึกถึงโรงเรียนที่มีต้นราชพฤกษ์ที่ผลิบานเป็นสีแดงด้วยดอกไม้ฤดูร้อน เพื่อให้ต้นราชพฤกษ์บานสะพรั่งในทุกฤดูกาล หัวใจของเราจึงเต็มไปด้วยความคิดถึง นึกถึงช่วงเวลาที่ไร้กังวลและไร้ความคิดในช่วงปีที่เราเป็นนักเรียน...

เมื่อแสงแดดอันสดใสของฤดูร้อนสาดส่องลงมา เมื่อมองดูช่อดอกราชพฤกษ์สีแดงบนท้องฟ้าทุกมุม ใจของเราก็รู้สึกซาบซึ้งและปรารถนา ความทรงจำของฤดูร้อนยังคงอ่อนโยนเสมอมา เช่นเดียวกับสีสันของดอกราชพฤกษ์ภายใต้แสงแดดอันบริสุทธิ์ในยามเช้าของแต่ละวัน

เนื้อหา : ฮาดัน

ภาพ: เอกสารทางอินเตอร์เน็ต

กราฟิก: ไม ฮุ่ยเอิน

ที่มา: https://baothanhhoa.vn/e-magazin-mau-cua-nho-250972.htm