สีของดอกราชพฤกษ์

บ่ายวันหนึ่ง ขณะเดินผ่านสนามโรงเรียนเก่า ฉันเห็นมุมหนึ่งของสนามที่มีดอกโป๊ยเซียน่าบานสะพรั่งสีแดงสด ภาพที่คุ้นเคยนั้นทำให้ฉันนึกถึงความทรงจำอันสวยงามในอดีตกาลที่อาจจะไม่มีวันหวนกลับคืนมาอีกเลย...

วัยเด็กของฉันมีความเกี่ยวพันอย่างใกล้ชิดกับสีของดอกราชพฤกษ์ พี่สาวของฉันบอกว่าสีแดงสดของดอกไม้เป็นสีของวัยเรียน สีแห่งความรักและความปรารถนาที่ใครก็ตามที่ผ่านวัยเรียนมาแล้วจะไม่มีวันลืม เมื่อพี่สาวของฉันยังคงสวมชุดประจำชาติ ขี่จักรยานไปที่ประตูโรงเรียนในตอนเช้าตรู่ บางครั้งฉันก็เห็นเธอเก็บกลีบราชพฤกษ์ที่ร่วงหล่นแล้วจัดเป็นรูปผีเสื้อบนกระดาษสีขาว ฉันคิดว่าเป็นการเสียเวลา แต่ฉันก็เคยมีวันที่เป็นแบบนั้นเหมือนกัน

เมื่อต้นราชพฤกษ์เบ่งบานด้วยกลีบดอกที่สดใส ฉันรู้สึกถึงอารมณ์ที่ไม่อาจบรรยายได้ เพราะเป็นช่วงสอบ ฤดูแห่งการแยกจากกัน ต้นราชพฤกษ์เบ่งบานตามธรรมชาติยังคงเบ่งบานอยู่ ตกแต่งสนามโรงเรียนในช่วงวันสุดท้ายของปีการศึกษาเก่า เหมือนเป็นสีสันที่บอกลานักเรียนเก่าที่ออกจากโรงเรียนด้วยความทรงจำที่มิอาจลืมเลือน บ่ายวันหนึ่ง เดินผ่านสนามโรงเรียนเก่า ยามชราผมขาวหลังค่อมจำนักเรียนซนที่ปีนรั้วมาสายไม่ได้ ฉันยืนงงงวยใต้ต้นราชพฤกษ์เบ่งบานเช่นกัน สนามโรงเรียนก็เงียบสงบด้วยเสียงหัวเราะ มีเพียงเสียงจั๊กจั่นจิ๊กจิ๊กบนต้นไม้ที่เสียดสีกัน ฉันมองดูห้องเรียนเก่าๆ กำแพงที่มีตะไคร่เกาะอยู่ แล้วก็ได้ยินเสียงครูคนเก่าของฉันอ่านบทกวีในความเงียบ: “ฉันอยากพูดมากมาย ฉันอยากร้องไห้มากมาย/ ฉันอยากร้องท่อนแรกเกี่ยวกับโรงเรียนเก่า/ ห้องเรียนที่มีสีเขียวห้อยย้อยชวนฝัน/ สนามโรงเรียนในตอนกลางคืนมีผลไทรผลิในตอนกลางคืน…” (บทกวีโดย Hoang Nhuan Cam)

ภาพประกอบ : ทรามี

บทกวีที่คนรุ่นฉันจารึกไว้ในใจ ทุกครั้งที่ฉันนึกถึงโรงเรียนเก่า บทกวีเหล่านั้นจะก้องอยู่ในหูของฉัน สะท้อนอยู่ในความคิดถึงอันลึกซึ้งของฉัน ฉันเดินผ่านทางเดินที่ได้รับการปรับปรุงใหม่ แข็งแรง และไม่พังทลายเหมือนอย่างเคย ภายใต้กำแพงกุหลาบอันงดงาม ทุกมุมที่คุ้นเคยในสนามหญ้า ทุกกำแพงที่ปกคลุมไปด้วยมอส ล้วนกระตุ้นความทรงจำที่ไม่อาจลืมเลือนในตัวฉัน

ฤดูดอกเข็มทองในตัวฉัน สีแดงสดเปรียบเสมือนสีของหัวใจที่เปี่ยมไปด้วยความรัก ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมแต่ก็สมเหตุสมผลเมื่อผู้คนเปรียบเทียบดอกเข็มทองกับดอกไม้แห่งชีวิตนักศึกษา ดอกไม้แห่งฤดูสอบ ฤดูแห่งการแยกทาง ปีนั้น เมื่อพวกเรานั่งอยู่ใต้หลังคาโรงเรียนในช่วงวันสุดท้ายของชีวิตนักศึกษา มีทั้งความสุขและความเศร้าปะปนกันไป ดอกเข็มทองบานเป็นสีแดงบนกิ่งก้านเป็นสัญญาณให้ปลอบประโลมหัวใจของนักเรียนก่อนถึงช่วงเวลาแห่งการแยกทาง ฤดูดอกเข็มทองที่เต็มไปด้วยความรัก ฤดูดอกเข็มทองสุดท้ายของชีวิตนักศึกษา และไม่ว่าจะมีฤดูดอกเข็มทองอีกกี่ฤดูก็ตาม แต่ก็ยังไม่สามารถทำให้คิดถึงและรักได้เท่ากับฤดูดอกเข็มทองครั้งสุดท้าย

เสียงกลองโรงเรียนก้องอยู่ในจินตนาการของฉัน และทันใดนั้น ฉันก็เห็นตัวเองกำลังวนเวียนอยู่ในสนามโรงเรียนจากคาบเรียนสุดท้าย จนกระทั่งเหลือเพียงนักเรียนคนหนึ่งที่มีความทรงจำมากมายในใจ ฉันจำไม่ได้แน่ชัดว่าพูดอะไรกับดอกเข็มทองในตอนนั้น แต่หลายปีต่อมา ทุกครั้งที่ฉันผ่านโรงเรียนเก่าตอนที่ดอกเข็มทองบานสะพรั่ง หัวใจของฉันจะเต้นแรง ในขณะนั้น ฉันพูดกับตัวเองว่า "เวลา! วัยเยาว์! โปรดเก็บความทรงจำอันสวยงามในสมัยเป็นนักเรียนไว้กับฉัน...

ที่มา: https://baodaklak.vn/van-hoa-du-lich-van-hoc-nghe-thuat/202506/mau-hoa-phuong-vi-51c016f/