ซุปหวานในฤดูฝน

ภาพประกอบ : ดังหงกวน

เป็นซุปข้าวโพดหวานที่มีซังข้าวโพดเหนียวๆ ที่เก็บมาจากสวนหลังบ้านเหลืออยู่แค่ครึ่งฝัก เรามักเรียกกันว่า "ข้าวโพดไร้ฟัน" เนื่องจากเมล็ดมีรากน้อยและมีฟันน้อย เพื่อทำซุปหวานให้เพียงพอ แม่ของฉันต้องขุดมันฝรั่งที่เป็นขี้ผึ้งจากสวนด้วย ขนมข้าวโพดและมันเทศ รสหวานเคี้ยวหนึบพร้อมกะทิเข้มข้น

ยังมีของหวานกล้วยด้วย ถ้าคุณโชคดีพอที่จะมีกล้วยสุกอยู่ในสวนเป็นจำนวนมาก ยิ่งกล้วยสุกมากเท่าไหร่ ขนมหวานก็จะยิ่งอร่อยและหวานมากขึ้นเท่านั้น คุณแม่ปลูกมันเทศหรือมันสำปะหลังซึ่งมีอยู่ในสวนมาทำอาหารด้วยกัน

ขนมกล้วยมีรสชาติกล้วยหวานและรสชาติมันฝรั่งเข้มข้น เติมกะทิลงในชามหรือมะพร้าวหั่นบาง ๆ และถั่วลิสงคั่วบดหยาบ ขนมหวานนี้จะทั้งมีกลิ่นหอมและอร่อยอย่างประหลาด

ยังมีฟักทองอ่อนและถั่วเขียวไว้ทานคลายร้อนด้วย เพราะในสวนมีต้นฟักทองที่กำลังออกผลอยู่

เป็นหม้อต้มถั่วเขียวหรือถั่วดำใส่ข้าวเหนียว ถั่วบางส่วนเก็บเกี่ยวในฤดูร้อน เก็บไว้ในขวดแก้วในตู้ครัว เชบาบามีถั่วลิสง ถั่วเขียว เม็ดมันสำปะหลัง แป้งมันฝรั่ง และมันสำปะหลังบ้าง

ในวันพิเศษเช่นวันเพ็ญ แม่ของฉันจะแช่ข้าวเหนียวแล้วบดเป็นแป้งเพื่อทำเป็นลูกข้าวเหนียวหวาน ข้าวปั้นหวานเป็นขนมที่เป็นทางการมากจนแทบไม่มีใครกิน แต่กับของหวานจานนี้ใครๆ ก็ชื่นชอบลูก "เชเดโอ" ที่เป็นเพียงแป้งปั้นกลมๆ ที่ไม่มีไส้

ฝนยังคงตกต่อเนื่องและไม่มีตลาดขายส่งหรือขายปลีก ข้าวไม่แห้งแม้ตากแดด แต่แม่ของฉันก็หาวิธีให้เรามีบรรยากาศที่อบอุ่น กินซุปหวานและโจ๊กร่วมกัน โดยรู้จักแบ่งปันและยอมให้กันแม้ว่าเรายังหิวอยู่ก็ตาม

การทำซุปหวานในวันฝนตกก็คึกคักเช่นกัน ทุกคนต่างก็มีสิ่งที่อยากแบ่งปันให้ในหม้อซุปหวาน เครื่องปอกมะพร้าว เครื่องขูดมะพร้าว เครื่องคั้นกะทิ เด็กน้อยปอกมันฝรั่ง เด็กทุกคนต้องออกไปทำธุระ: ไปซื้อน้ำตาล (เพราะอย่างนั้น ฉันจึงขอให้แม่หยิบน้ำตาลชิ้นเล็กๆ มาดูดอยู่เสมอ - ตอนที่เรายังใช้แต่น้ำตาลอ้อยดิบ); แช่แป้งมันสำปะหลัง...

นำหม้อแกงหวานวางบนเตา แม่นั่งดูไฟคนเพื่อไม่ให้หม้อติดก้นหม้อ ฉันและเพื่อนๆ นั่งรวมกลุ่มกันอยู่ใกล้ๆ และพูดคุยกันไม่หยุด หรือเล่นเกมส์ขณะรอน้ำชาสุก หม้อซุปหวานกำลังเดือด กลิ่นหอมของซุปหวานเริ่มลอยฟุ้งไปตามใบไม้ทุกชั้นในห้องครัวเล็กๆ ตักน้ำซุปหวานออกมา รอให้แม่นำของมาเซ่นไหว้บรรพบุรุษ แล้วก็รับประทานได้เลย

ชาอุ่นๆ สักถ้วยในขณะที่ฝนยังโปรยปรายอยู่ข้างนอกนั้นช่างอบอุ่นและหอมหวาน อร่อยอย่างลึกซึ้ง

ในช่วงวันฝนตกเหล่านั้น แม่ของฉันจะนำเสื้อผ้าของเราทั้งหมดออกมาเพื่อตรวจดูว่ามีเสื้อผ้าตัวไหนที่มีด้ายหลุด ชายเสื้อฉีกขาด หรือกระดุมหายหรือไม่ เพื่อที่เธอจะได้ซ่อมแซมให้ จากนั้นแม่ของฉันก็ขอให้ฉันหยิบหนังสือเพลงพื้นบ้านปกสีดำเก่าๆ ออกมาและอ่านเพลงโปรดบางเพลงของเธอให้ฟัง ภาพของเราสองคนนอนบนเตียงไม้ไผ่เก่าๆ บนระเบียงฝนตก โดยมีแม่นั่งอยู่ข้างๆ เย็บผ้าอย่างขยันขันแข็ง ทำให้ฉันอบอุ่นมาจนถึงตอนนี้

เมื่อนึกถึงมื้ออาหารกับแม่ในวันที่ฝนตก และคิดถึงวิธี "ระงับอารมณ์ด้านลบ" ของแม่ ฉันก็รู้สึกสงสารแม่ สมัยก่อนพวกเราเด็กๆ ไม่รู้ถึงความเศร้าโศกของผู้ใหญ่เมื่อต้องเผชิญกับฝนที่ตกอย่างต่อเนื่อง

ฟังแม่บ่นว่า “ฝนตกหนักมาก ฝนตกไม่หยุดเลย!” แต่ไม่ค่อยสนใจเสียงถอนหายใจของเธอ เธอนั่งเย็บผ้าและทำอาหารอยู่ในบ้าน แต่ใจของเธอคงต้องล่องลอยอยู่ในสวน ต้นไม้ผลเน่าง่าย ดอกไม้ที่บานก็ร่วงหล่นง่าย และสวนก็เก็บเกี่ยวผลผลิตได้ไม่ดีในปีนั้น

ฝนยังคงตกต่อเนื่องและไม่มีตลาดขายส่งหรือขายปลีก ข้าวไม่แห้งแม้ตากแดด แต่แม่ของฉันก็หาวิธีให้เรามีบรรยากาศที่อบอุ่น กินซุปหวานและโจ๊กร่วมกัน โดยรู้จักแบ่งปันและยอมให้กันแม้ว่าเรายังหิวอยู่ก็ตาม

เดี๋ยวนี้ฝนตกนานๆ ฉันก็เลียนแบบแม่ โดยถือตะกร้าไปตลาดหาข้าวโพดในสวน แวะซื้อกะทิ 1 ถุง แล้วกลับบ้านมาทำแกงหวาน หม้อซุปหวานที่ฉันปรุงอยู่ค่อย ๆ ลอยหายไป ไม่มีกลิ่นหอม หรืออาจจะเพราะขาดบรรยากาศอันคึกคักของคน ๆ นี้ที่ทำสิ่งนี้ คนนั้นทำสิ่งนั้น คึกคักและอบอุ่นในครัวเล็ก ๆ

คิดถึงกลิ่นไม้เผาและควันดำที่ก้นหม้อ ลูกชายของฉันคงไม่ยอมรับน้ำตาลอ้อยดิบสักชิ้นเหมือนที่ฉันเคยทำในอดีตอย่างแน่นอน เพราะแค่จะหยิบขึ้นมาเคี้ยวน้ำตาลก็รู้สึกอิ่มเอมใจแล้ว

แต่กลิ่นหอมอบอุ่นจากห้องครัวในวันฝนตก พร้อมกับอาหารจานง่ายๆ ที่ใครๆ ก็ทำได้ จะคงติดตัวเด็กๆ ในแบบฉบับของตัวเอง ไม่ว่าจะยุคสมัยไหนก็ตาม

การคงอยู่เป็นส่วนตัวและเฉพาะบุคคลทำให้ทุกคนในบ้านกลับมาอีกครั้ง ฉันคิดว่าบ้านยังคงเป็นสถานที่ปลอดภัยขั้นสูงสุดสำหรับทุกชีวิตสำหรับทุกคน ไม่ว่าคนๆ นั้นจะเป็นใครก็ตาม

ที่มา: https://tuoitre.vn/mon-che-trong-bua-mua-dam-20240929095957036.htm