ยิ้มยกมือและทักทาย

มีอยู่หลายครั้งที่จู่ๆ ชื่อของคนที่คุณคิดว่าถูกฝังอยู่ในความทรงจำไปตลอดกาลก็ดังก้องอยู่ในหัวคุณ: บั๊ก ฮุง วู, ลา เวียด ถวง, ตรัน วัน กวง... ชื่อของเพื่อนเก่า คนรู้จักเก่าๆ บางทีพวกเขาอาจมีความทรงจำที่ไม่มีวันลืมเลือนกับคุณ แต่ตอนนี้พวกเขาไม่ได้อยู่กับคุณแล้ว พวกเขาหันไปหาเส้นทางอื่น หรือจบเส้นทางไปนานแล้ว แม้กระทั่งนานมาแล้ว คุณคิดว่าเมื่อชื่อของพวกเขาดังก้องอยู่ในหัวคุณอย่างกะทันหัน มันคือตอนที่พวกเขาเพิ่งล้มลง ล้มลง ที่ไหนสักแห่ง เพราะวัยชรา เพราะความเจ็บป่วย เพราะอุบัติเหตุหรือไม่?

เช้านี้ฉันเปิดประตูแล้วเดินออกไป เพื่อนบ้านที่ปกติเงียบๆ ของฉันยิ้มและโบกมือเมื่อเห็นฉัน ฉันยิ้มและโบกมือตอบ ความสุขเล็กๆ และความปรารถนาดีก็ผุดขึ้นมาในใจฉันทันที

-

สิบปีก่อน ผมขี่มอเตอร์ไซค์เก่าๆ ยี่ห้อ Power ของ SYM มันเก่า เล็ก และราคาถูก แต่มันก็ยังมีเสียงเอี๊ยดอ๊าดอยู่เรื่อยๆ ทุกปี บางครั้งพอมันเริ่มมีปัญหา ผมก็เอารถไปให้ช่างที่ถนนบาคู ซึ่งเป็นที่ตั้งตัวแทนจำหน่ายของบริษัท

ผมไม่ค่อยเห็นช่างคนไหนที่นิสัยดีเท่าคนนี้เลย สุภาพ สูงโปร่ง ร่าเริง ขยันขันแข็ง ทำงานปะยาง เปลี่ยนถ่ายน้ำมันเครื่อง ซ่อมหัวเทียนฟรี ปรับโซ่ เตือนเรื่องแบตเตอรี่ต่ำ ผมบอกว่า "มันต่ำ เปลี่ยนอันใหม่เถอะ" เขายิ้มอย่างใจดี "ไม่ต้องรีบหรอก นี่เป็นครั้งแรกที่ใช้แบตเตอรี่แบบนี้ พอหมดก็ชาร์จใหม่ มันยังดีอยู่เลย"

เวลาที่ฉันไปซ่อมจักรยานคือเวลาที่ฉันได้ใช้โอกาสพักผ่อน นั่งบนเก้าอี้พลาสติกเรียบๆ เปื้อนคราบมัน ถอดหมวกกันน็อค ปลดกระดุมเสื้อ เพลิดเพลินกับลมทะเลเย็นๆ จาก Bai Truoc มองดูผู้คนเดินผ่านไปมาบนถนน มองช่างซ่อมรถรีบคลายเกลียวอันนี้ ขันอันนั้นให้แน่น... สิ่งที่วิเศษที่สุดคือการถอดสกรูออก ทั้งใหญ่ เล็ก ยาว สั้น ทุกชนิด ใส่ลงในถาดเหล็ก แล้วตอนใส่กลับเข้าไป สกรูแต่ละตัวก็อยู่ถูกที่ ไม่มากเกินไป ไม่น้อยเกินไป พอเสร็จงาน ฉันก็จ่ายเงิน เขายื่นมือทั้งสองข้างออกมาอย่างเขินอายเพื่อขอบคุณฉัน ราวกับว่าเขาได้รับเงิน ไม่ใช่ค่าจ้าง

ฉันเล่าเรื่องช่างคนนั้นให้เพื่อนฟังสองสามคน ยังไม่รู้ชื่อเขาเลย ยังไม่มีเวลาถามชื่อเขาเลย

-

ผมไม่รู้ว่า SYM ออกจากศูนย์ที่หวุงเต่าตั้งแต่เมื่อไหร่ พอเอารถไปซ่อมที่บากู ผมก็งงๆ เลยถามคนแถวนั้นว่าช่างย้ายไปไหน มีคนบอกว่าเหมือนจะเปิดร้านของตัวเองบนถนน Pham Hong Thai

ทุกครั้งที่ผ่านร้าน Pham Hong Thai ผมก็ขับรถช้าๆ มองดูทั้งสองข้างทางอย่างระมัดระวังแต่ไม่เห็นช่างที่คุ้นเคย

เครื่องยนต์มีเสียงดังเอี๊ยดมานานกว่าสิบปีแล้ว จากนั้นก็ถึงเวลาที่จะต้องซื้อรถคันใหม่

ผมไปซ่อมรถที่อื่น นานๆ ทีก็เอารถเข้าอู่ "ซ่อมบำรุง" เปลี่ยนถ่ายน้ำมันเครื่อง และขันน็อตบางตัว ช่างคนนั้นค่อนข้างอายุน้อย และดูจะเก่งงานของเขาทีเดียว

-คุณอยู่ที่นี่มานานแค่ไหนแล้ว?-ฉันถาม

- ใช่ครับ สองปีกว่าแล้วครับลุง

- คุณอาศัยอยู่ที่นี่หรือต้องเช่าบ้าน?

- ไม่ค่ะ ฉันเช่าที่นี่ค่ะ บ้านฉันอยู่ถนน Pham Hong Thai ค่ะ

พอได้ยินชื่อถนนผมก็ถามทันทีว่า

- โอ้ แล้วคุณรู้จักช่างคนไหนที่เป็นคนจาก Pham Hong Thai ที่เคยทำงานให้กับบริษัท SYM ใน Bacu บ้างไหม?

- เขาเป็นคนสุภาพและสูงใช่ไหม?

- ถูกต้องแล้ว.

- โอ้โห! เขาเป็นครูของฉัน เขาเสียชีวิตไปแล้ว คุณลุง เขาทิ้งสิ่งเหล่านี้ไว้ให้ฉัน

ฉันมองถาดที่เต็มไปด้วยสกรูเปื้อนคราบน้ำมันแล้วตกใจ มันคือถาดที่ช่างซ่อมรถในบากูใช้เก็บเครื่องมือของเขา

เขาเหม่อลอยไปครู่หนึ่งแล้วจึงถามว่า:

- ทำไมผมต้องขับรถผ่านไปแถวนั้นบ่อยจัง หาร้านเขาแต่ก็ไม่เจอ?

คนงานหนุ่มยิ้ม:

- แกแค่เดินผ่านมาเฉยๆ แกจะมองยังไงล่ะ เขาไม่มีเงินเช่าบ้านอยู่ติดถนน เลยมาเปิดร้านอยู่หน้าบ้านฉันเลย ในซอยลึกๆ

-

ยิ้มและโบกมือ

กับเพื่อนบ้านของคุณ กับช่างซ่อมรถที่คอยซ่อมรถให้คุณบ่อยๆ กับพนักงานต้อนรับทุกครั้งที่คุณออกจากโรงแรมโดยไม่ได้นัดหมายกลับ และบางทีกับคนที่เดินผ่านไปมา เวลาที่สบตากัน...

ง่ายใช่มั้ยล่ะ?

แล้วทำมันซะ

ตรัน ดึ๊ก เตียน

ที่มา: https://baobariavungtau.com.vn/van-hoa-nghe-thuat/202505/nhoen-cuoi-gio-tay-chao-1043359/