Σπάνια σκηνή μέσα στο χωριό στο Mang Den

Το χωριό Κον Του Μα (κοινότητα Μανγκ Ντεν, Κουάνγκ Νγκάι) αναδύθηκε πρόσφατα χάρη στους παραδοσιακούς σιτοβολώνες ρυζιού. Μέσα στο χωριό, οι άνθρωποι ζουν μια απομονωμένη ζωή, διατηρώντας ακόμα τα έθιμα που μεταδίδονται από γενιά σε γενιά.

ZNews•09/12/2025

Η ήσυχη ζωή του λαού Ξο Ντανγκ

Ο φωτογράφος Do Do (που ζει στην κοινότητα Mang Den, Quang Ngai ) είχε την ευκαιρία να πάει στο χωριό Kon Tu Ma, παρακολουθώντας την καθημερινή ζωή της εθνοτικής ομάδας Xo Dang. Το χωριό βρίσκεται δίπλα στον ποταμό Dak S'Nghe, περιτριγυρισμένο από χωράφια και δάση. Εδώ, ξύλινα σπίτια με πασσάλους, δεκάδων έως εκατοντάδων ετών, φιλοξενούν πολλές γενιές με αρχιτεκτονική παρόμοια με τους αχυρώνες ρυζιού. Η μέρα τους είναι αρκετά ήσυχη, οι γυναίκες φροντίζουν τα παιδιά τους, καθαρίζουν το σπίτι και υφαίνουν. Οι άνδρες φροντίζουν τα χωράφια, εκτρέφουν πουλερικά και φτιάχνουν τα δικά τους εργαλεία από φυσικά υλικά. Όλοι οι χωρικοί, ειδικά τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι, εξακολουθούν να λούζονται με φαρμακευτικά φύλλα για να καθαρίσουν το σώμα τους. Οι ηλικιωμένοι συχνά κάθονται στη βεράντα, φροντίζοντας τσιγάρα φτιαγμένα από φαρμακευτικά φύλλα που καλλιεργούνται στο χωριό και ασβέστη. Το βράδυ, μια ξυλόσομπα στη μέση του σπιτιού καίει για να μαγειρεύει ρύζι και να ψήνει καλαμπόκι. «Οι χωρικοί λένε ότι δεν ξέρουν πώς να είναι λυπημένοι, επειδή δεν υπάρχει τίποτα για το οποίο να είναι λυπημένοι. Οι εθνοτικές κοινότητες εδώ έχουν διατηρήσει πολλά παραδοσιακά έθιμα και πρακτικές εδώ και γενιές. Ακόμα και οι σιταποθήκες που χρησιμοποιούνται για τη διατήρηση των κόκκων ρυζιού θεωρούνται σύμβολο αφθονίας και ευγνωμοσύνης προς τους προγόνους», μοιράστηκε.

Γυναίκες που κρατούν το χωριό

Οι γυναίκες στο χωριό Κον Του Μα εξακολουθούν να εφαρμόζουν τον τοκετό στο σπίτι (τοκετό στο σπίτι) σύμφωνα με την παραδοσιακή μέθοδο που έχει μεταδοθεί από γενιά σε γενιά. Η προηγούμενη γενιά των Ξο Ντανγκ πίστευε ότι ο τοκετός στο σπίτι θα κρατούσε την οικογένεια ζεστή, θα βοηθούσε τη μητέρα και το μωρό να αναρρώσουν γρήγορα, και οι γυναίκες συχνά φροντίζονταν από τις βιολογικές τους μητέρες, τις μαίες ή τις μεγαλύτερες γυναίκες στο χωριό. Εκτός από τη φροντίδα των παιδιών, είναι επίσης αυτές που διατηρούν τη φωτιά στην οικογένεια, διαχειρίζονται την κουζίνα, είναι καλές στη γεωργία, στην καλλιέργεια ρυζιού και στην ύφανση μπροκάρ. Επί του παρόντος, οι Ξο Ντανγκ και ορισμένες εθνοτικές κοινότητες εδώ έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους για να κάνουν κοινοτικό τουρισμό με το μοντέλο της διαμονής σε σπίτια, δημιουργώντας συνθήκες για τους τουρίστες να βυθιστούν στον τοπικό τρόπο ζωής και την κουλτούρα. Κατά τη διάρκεια της διανυκτέρευσης, οι γυναίκες θα μεταφέρουν τους τουρίστες να περπατούν στα ρυάκια για να πιάσουν ψάρια, να υφαίνουν μπροκάρ, να πλέκουν... Κατά τη διάρκεια της ημέρας, θα μαγειρεύουν γεύματα από κολλώδες ρύζι, χοιρινό, κοτόπουλο ελευθέρας βοσκής, ψάρια ρυακιού και πολλά είδη άγριων λαχανικών. «Οι γυναίκες εδώ είναι απλές, ευγενικές, δεμένες με την κοινότητα και τους αρέσει να συμμετέχουν σε παραδοσιακά φεστιβάλ. Είναι φιλικές με τους τουρίστες, ειδικά όταν οι άνθρωποι σταματούν για να δουν υφαντά μπροκάρ ή να ρωτήσουν για το χωριό», είπε η Ντο Ντο.