Απόσταξη της ζωής στην ποίηση

Το 2024, μετά από ένα μακρύ ταξίδι καλλιτεχνικής δημιουργίας με δεκάδες βιβλία, συμπεριλαμβανομένων 5 ποιητικών βιβλίων, ο ποιητής Ta Van Sy (περιφέρεια Kon Tum, επαρχία Quang Ngai) κυκλοφόρησε την έκτη ποιητική του συλλογή με ένα απλό όνομα που μεταφέρει πλήρως την πρόθεση του «ποιητή του ορεινού μοτοσικλετιστή ταξί» (το οικείο όνομα που τον αποκαλούν συχνά οι λογοτεχνικοί φίλοι): «Εκλεκτή Ποίηση».

Η ποιητική συλλογή περιλαμβάνει περισσότερα από 100 ποιήματα που έχουν εκδοθεί από τον Εκδοτικό Οίκο της Ένωσης Συγγραφέων.

Με τα χρόνια της συγγραφικής του δραστηριότητας, ο ποιητής Τα Βαν Σι έχει εντυπωσιάσει τους αναγνώστες με πολλά βραβεία υψηλού κύρους. Με τη συλλογή «Επιλεγμένα Ποιήματα», ο συγγραφέας επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά τη δημιουργική του ενέργεια, βοηθώντας τους αναγνώστες να έχουν μια πολυδιάστατη άποψη και να νιώσουν βαθύτερα τι προσφέρει η ποιητική συλλογή.

Πράγματι, ως συλλογή επιλεγμένων ποιημάτων, συγκεντρώνονται σε αυτήν όλες οι αγαπημένες σκέψεις και η πεμπτουσία. Και έπειτα, μετά από κάθε ποίημα, κάθε πρόταση, ανακαλύπτουμε τα χρώματα της ζωής, τις εξομολογήσεις για τον ανθρώπινο κόσμο, τις συνέπειες του παρελθόντος, στα οποία η αγνότητα και η ειλικρίνεια της ανθρώπινης αγάπης, η αγάπη για τη ζωή λάμπει μέσα από κάθε στίχο.

Σε ένα ποίημα, ο Τα Βαν Σι απεικόνισε τον εαυτό του: «Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας ποιητής/ Γεννημένος σε λάθος εποχή/ Έτσι η ζωή του ήταν γεμάτη δυσκολίες/ Τα βήματά του προς τη φήμη καταστράφηκαν, τα βήματά του προς την αγάπη καταστράφηκαν...». Ίσως αυτή είναι μια χιουμοριστική ποιότητα, ένας αυτοσαρκασμός που προέρχεται φυσικά από ένα άτομο που γνωρίζει αρκετά, ζει αρκετά για τα πάθη του; Στο πρώτο ποίημα του βιβλίου, βλέπει τον ποιητή ως έναν «άθλιο ζητιάνο». Μια πολύ αθώα και όμορφη σύγκριση και στοχασμός: «Συγκεντρώνοντας τα πράγματα της ζωής για να φτιάξει ιδιωτικό κεφάλαιο» (Ποιητής, σελ. 11). Απεικόνισε επίσης τον εαυτό του: «Ζώντας μέσα στα χρόνια/ Οι μέρες και οι μήνες γλιστρούν πίσω/ Τα μάτια συνηθίζουν να βλέπουν βουνά/ Έτσι η ψυχή είναι πράσινη σαν το δάσος!» (Στο Kon Tum , σελ. 12).

Όσοι τον έχουν γνωρίσει σχολίασαν όλοι ότι ο Ta Van Sy είναι ένας ήρεμος, ήσυχος άνθρωπος, αλλά έχει την ικανότητα να παρασύρει τους ανθρώπους σε μια συζήτηση με χιουμοριστικό και πνευματώδη τρόπο. Ανάμεσα σε εκατοντάδες μέλη της Ένωσης Συγγραφέων του Βιετνάμ και της Ένωσης Λογοτεχνίας και Τεχνών Εθνικών Μειονοτήτων του Βιετνάμ, ο Ta Van Sy δεν έχει κανένα προσόν. Δεν θέλω να λυπούμαι γι' αυτό, αλλά με τις γνώσεις και την εμπειρία ζωής του, ο ποιητής έχει αποστάξει φιλοσοφικά και στοχαστικά ποιήματα: «Όλο το αλκοόλ είναι άνοστο / Ζητώ από το μπαρ να βρει κάτι πιο δυνατό / Καίω την καρδιά και την ψυχή μου καθισμένος με φίλους / Μεθυσμένος από αλκοόλ, μεθυσμένος από κόσμο, μεθυσμένος στο Quy Nhon» ... ή: «Αύριο θα επιστρέψω στο βουνό / Στέκομαι σαν πέτρινο άγαλμα στην πλαγιά του βουνού / Κοιτάζοντας προς τη μακρινή θάλασσα / Μου λείπει το αλκοόλ, μου λείπουν οι άνθρωποι, μου λείπει το Quy Nhon» (Μεθυσμένος στο Quy Nhon, σελ. 55).

Οι στίχοι είναι διαποτισμένοι με τον χαρακτήρα της γης, τόσο τραχύς όσο και αγροτικός, αλλά και απαλός και βαθύς. Μπορεί να φανεί ότι στα περισσότερα ποιήματα της συλλογής, η νοσταλγία για την πατρίδα και η ανησυχία για τη μοίρα κάποιου είναι επίμονες, άλλοτε εμφανίζονται και άλλοτε κρύβονται πίσω από τα στρώματα της γλώσσας: «Μισή ζωή είναι ακόμα στο βασίλειο του πένθους/ Εκατό χρόνια κρυμμένα σε ένα όνειρο/ Κεφάλι σκυμμένο χαμηλά, ουρανός ψηλά/ Χέρια που αποχαιρετούν το τίποτα» (Vi doi, σελ. 92). Κάθε ζωή, κάθε ανθρώπινη μοίρα δεν θα αποφύγει τις αλλαγές, τις στροφές και τις ανατροπές. Ο ποιητής Ta Van Sy είναι ο ίδιος. Αλλά είναι η δύναμη που κρύβεται μέσα σε αυτό το ήρεμο, κάπως αυστηρό και πονεμένο πρόσωπο που γεννά στίχους που φαίνεται να καίγονται για να λάμψουν: «Κάθομαι ήσυχα σαν άγαλμα, σαν στήλη/ Νομίζοντας ότι χάνομαι στην άκρη του ανθρώπινου κόσμου/ Διαλύομαι με κάθε καπνό τσιγάρου/ Κάθε στιγμή που περνάει είναι...» (Ngoi canh, σελ. 93).

Διαβάζοντας τη συλλογή «Επιλεγμένα Ποιήματα», βλέπουμε μια ποικιλία θεμάτων, όπως παγκόσμια γεγονότα, λυρισμό, απαλά συναισθήματα για τη ζωή και βαθιά συναισθήματα για συγγενείς και φίλους. Επιπλέον, τα ποιήματα του ποιητή για τη γη του Κον Τουμ είναι αφιερωμένα σε ζεστά και ειλικρινή συναισθήματα. Πρόκειται για ένα Κον Τουμ που εμφανίζεται με σκηνικά τεσσάρων εποχών, περιμένοντας με αγωνία και θυμούμενος. Ο ποιητής είναι πάντα περήφανος για τη δεύτερη πατρίδα του, τον τόπο που τον έχει φιλοξενήσει, δίνοντάς του την ανάσα των βουνών και των δασών των Κεντρικών Υψιπέδων: «Δεν έχεις επισκεφτεί ακόμα το Κον Τουμ/ Τα βουνά και τα δάση σε περιμένουν, απλώς παρακολουθώντας/ Άνοιξη, το σμήνος από μικρά πουλιά είναι αφηρημένο/ Επιστρέφουν αργά, κουνώντας τα φτερά τους διστακτικά» (Δεν έχεις επισκεφτεί ακόμα το Κον Τουμ, σελ. 78).

Ο ποιητής Τα Βαν Σι έχει μπει στα εβδομήντα του και έχει βιώσει τη ζωή. Τα ποιήματά του, ανεξάρτητα από το θέμα για το οποίο γράφει, είναι γεμάτα σκέψεις. «Η ψυχή μου είναι σαν γεωλογία/ Στρώματα αρχαίων ιζημάτων/ Όλη μου τη ζωή σκάβω/ Αναζητώντας την αρχική θλίψη!» (Υπάρχει μια θλίψη, σελ.12). Έγραψε επίσης: «Οι στίχοι δεν μπορούν να τον θρέψουν/ Ούτε μπορούν να προσθέσουν στη δόξα και το κύρος του/ Ο κόσμος εκτιμά την καρδιά του ποιητή/ Αποκαλώντας τον Ποιητή» (Αφιερωμένο σε έναν Ποιητή, σελ.14). Αναφέρεται ο ίδιος ο ποιητής;

Πηγή: https://baodaklak.vn/van-hoa-du-lich-van-hoc-nghe-thuat/van-hoc-nghe-thuat/202510/chat-vi-doi-thanh-nhung-ang-tho-4ee0785/