សាស្ត្រាចារ្យ ហ័ងជឿង - អ្នកថែរក្សាព្រលឹងវប្បធម៌ជាតិ

សាស្ត្រាចារ្យ អ្នកស្រាវជ្រាវ និងវិចិត្រករ ហ័ងជឿង គឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលប្តេជ្ញាចិត្តយ៉ាងមុតមាំចំពោះបេសកកម្មថែរក្សាបេតិកភណ្ឌវប្បធម៌របស់ប្រទេសជាតិ។

នៅពេលលើកឡើងពីគាត់ មិត្តរួមការងារ និងសិស្សរបស់គាត់ដែលមានឱកាសធ្វើការជាមួយគាត់លើកម្មវិធី និងគម្រោងជាច្រើនតែងតែចងចាំគាត់ថាជាគ្រូបង្រៀនដ៏គួរឱ្យគោរព មានការលះបង់ និងប្តេជ្ញាចិត្ត ដែលមិនដែលរង្គោះរង្គើនៅចំពោះមុខការលំបាកណាមួយឡើយ…

តាំងពីក្មេងមក ក្មេងប្រុសមកពីខេត្តប៊ិញឌីញបានបង្ហាញចំណង់ចំណូលចិត្តចំពោះសិល្បៈប្រពៃណី។ នៅអាយុ ១៥ ឆ្នាំ ហ័ងជួងបានសម្រេចចិត្តដាក់ពាក្យចូលរៀននៅសាលា តន្ត្រី ខេត្ត បន្ទាប់មកបានចូលរួមជាមួយក្រុមទាហាន និងក្រុមសិល្បៈសម្តែងនៃតំបន់ទី ៥ មុនពេលសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យល្ខោននៃសហភាពសូវៀត (១៩៦២-១៩៦៤) ក្រុមទី ៨ នៃសាកលវិទ្យាល័យសិល្បៈ (១៩៦៤-១៩៦៧) និងបន្តការសិក្សាថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រជាន់ខ្ពស់នៅប្រទេសរ៉ូម៉ានី (១៩៦៩-១៩៧៣)។ ពេញមួយការសិក្សាយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់របស់គាត់ គាត់បានខិតខំរៀនសូត្រ បង្កើនចំណេះដឹងរបស់គាត់ និងបណ្តុះសេចក្តីប្រាថ្នារបស់គាត់ក្នុងការអភិរក្ស និងផ្សព្វផ្សាយវប្បធម៌ជាតិ។

សមិទ្ធផលគួរឱ្យកត់សម្គាល់មួយរបស់សាស្ត្រាចារ្យ ហ័ងជួង គឺការងាររបស់លោកក្នុងការរស់ឡើងវិញនូវទម្រង់សិល្បៈប្រជាប្រិយបៃឆយ នៅភាគខាងជើងវៀតណាម បន្ទាប់ពីសម្រាកអស់រយៈពេល ៣៥ ឆ្នាំ។ សិល្បករម្នាក់ដែលបានសហការជាមួយសាស្ត្រាចារ្យ ហ័ងជួង លើគម្រោងរស់ឡើងវិញនៃបៃឆយ បានចែករំលែកថា៖ “សាស្ត្រាចារ្យ ជឿង មិនត្រឹមតែណែនាំយើងអំពីបច្ចេកទេសសម្តែងប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងបានបណ្តុះសេចក្តីស្រឡាញ់យ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះវប្បធម៌ជាតិរបស់យើងផងដែរ។ លោកតែងតែរៀបរាប់រឿងរ៉ាវអំពីបទចម្រៀងប្រជាប្រិយ និងបទភ្លេងដែលលោកបានប្រមូលពីសិល្បករប្រជាប្រិយ ដោយសង្កត់ធ្ងន់ថា ការរក្សាតម្លៃទាំងនេះ គឺជាការរក្សាប្រវត្តិសាស្ត្រ និងព្រលឹងរបស់ប្រជាជាតិយើង”។

នៅឆ្នាំ ២០១៧ អង្គការយូណេស្កូបានទទួលស្គាល់របាំបាយឆយជាបេតិកភណ្ឌវប្បធម៌អរូបីរបស់មនុស្សជាតិ។

សាស្ត្រាចារ្យ ហ័ងជឿង ក៏បានបន្សល់ទុកនូវស្លាកស្នាមយ៉ាងជ្រាលជ្រៅលើការអភិរក្សទម្រង់សិល្បៈប្រពៃណីផ្សេងទៀតដូចជា ល្ខោនតឿង (Tuong) ល្ខោនក្វាន់ហូ (Quan Ho) ល្ខោនហាតស៊ាំ (Hat Xam) និងល្ខោនតុក្កតាទឹក។ លោកបានរៀបចំរឿងល្ខោនតឿងជាង ៥០ រឿង រួមទាំងស្នាដៃលេចធ្លោដូចជា "អណ្តាតភ្លើងនៃទីក្រុងហុងសឺន" និង "ត្រឹនក្វុកតូន (Tran Quoc Toan) ទៅកាន់សង្គ្រាម" ដែលត្រូវបានផ្តល់មេដាយមាស និងមេដាយប្រាក់នៅក្នុងពិធីបុណ្យល្ខោនអាជីពជាតិ។ លើសពីនេះ ស្នាដៃស្រាវជ្រាវរបស់សាស្ត្រាចារ្យ ហ័រ...

ចាប់ពីសៀវភៅសិក្សាដូចជា "ប្រវត្តិសាស្ត្រល្ខោនវៀតណាម" "ការអភិរក្ស និងលើកកម្ពស់តម្លៃល្ខោនបាយ៉ៃឆយ" រហូតដល់ស្នាដៃស្រាវជ្រាវតំណាងដូចជា "បញ្ហាល្ខោនប្រពៃណី" "ល្ខោនបាយ៉ៃឆយ និងបទចម្រៀងប្រជាប្រិយនៃតំបន់ទី 5" "សិល្បៈទឿងខាងជើង" "ល្ខោនទឿង និងសិល្បៈក្បាច់គុនប្រពៃណី" "សិល្បៈតុក្កតាទឹក" "សិល្បៈល្ខោនបាយ៉ៃឆយ 100 ឆ្នាំ និងសិល្បៈល្ខោនប្រជាប្រិយ" ជាដើម សុទ្ធតែជាធនធានដ៏មានតម្លៃសម្រាប់អ្នកស្រាវជ្រាវ និងអ្នកសំដែង។

ដើម្បីនាំយកសិល្បៈប្រជាប្រិយវៀតណាមទៅកាន់ ពិភពលោក និងចូលរួមចំណែកក្នុងការលើកកម្ពស់តួនាទីវប្បធម៌វៀតណាមនៅលើឆាកអន្តរជាតិ លោកបានជំរុញយ៉ាងសកម្មនូវការផ្លាស់ប្តូរ និងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការជាមួយប្រទេសនានាដូចជា កូរ៉េខាងត្បូង សហរដ្ឋអាមេរិក ជប៉ុន បារាំង រូម៉ានី ជាដើម។ សិក្ខាសាលាអន្តរជាតិជាច្រើនដែលលោកបានដឹកនាំបានបង្កើតផលប៉ះពាល់វិជ្ជមានទៅលើសហគមន៍ ដូចជា "ល្ខោនអូប៉េរ៉ាប្រពៃណីវៀតណាមដែលមានប្រធានបទបរទេស" "ភាពស្រដៀងគ្នារវាងវប្បធម៌វៀតណាម និងកូរ៉េ" "អក្សរសាស្ត្រ និងសិល្បៈដែលមានប្រធានបទ Tay Son" "តន្ត្រី និងល្ខោនប្រពៃណីវៀតណាមជាមួយជនបរទេស" ជាដើម។

សហការីដែលបានធ្វើការជាមួយសាស្ត្រាចារ្យ Hoang Chuong បានសម្តែងការកោតសរសើរចំពោះការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់លោកចំពោះគម្រោងវប្បធម៌។ លោកមិនត្រឹមតែពូកែខាងទ្រឹស្តីប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះព័ត៌មានលម្អិតជាក់ស្តែងទៀតផង។

លោកអាចច្រៀងល្ខោនអូប៉េរ៉ាប្រពៃណីវៀតណាម និងបទចម្រៀងប្រជាប្រិយបានយ៉ាងរស់រវើក។ នោះគឺជាវិធីរបស់លោកក្នុងការបញ្ចុះបញ្ចូលអ្នកដទៃ។ លោកធ្លាប់បានចង្អុលបង្ហាញថា៖ «អ្នកស្រាវជ្រាវត្រូវតែប្រកាន់ខ្ជាប់នូវការពិត ពួកគេត្រូវតែដឹងពីរបៀបដែលល្ខោនអូប៉េរ៉ាប្រពៃណី ល្ខោនប្រជាប្រិយ ល្ខោនអូប៉េរ៉ាកំណែទម្រង់ បទចម្រៀងប្រជាប្រិយ បទចម្រៀងប្រជាប្រិយ ហ៊ូ ... មាន និងអភិវឌ្ឍ។ ដើម្បីដឹង អ្នកត្រូវតែទៅមើលការសម្តែងនៅតាមរោងមហោស្រព ពិធីបុណ្យ និងការប្រកួតប្រជែង ហើយក្នុងពេលជាមួយគ្នានេះ អ្នកត្រូវតែធ្វើការស្រាវជ្រាវសង្គមវិទ្យាតាមរយៈប្រភពជាច្រើន»។ ការលះបង់របស់លោកគឺជាប្រភពនៃការបំផុសគំនិតដ៏អស្ចារ្យសម្រាប់មិត្តភក្តិ និងមិត្តរួមការងាររបស់លោក។

សាស្ត្រាចារ្យ ហ័ងជឿង បានទទួលមេដាយការងារថ្នាក់ទីមួយពីរដ្ឋក្នុងឆ្នាំ ២០០៥ ហើយគឺជាអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រឆ្នើមម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រឆ្នើមទាំង ១០ នាក់នៅឯសមាជប្រឡងយកគំរូជាតិ - សហភាពសមាគមវិទ្យាសាស្ត្រ និងបច្ចេកវិទ្យាវៀតណាមក្នុងឆ្នាំ ២០១០។ នៅឆ្នាំ ២០២១ សាស្ត្រាចារ្យ ហ័ងជឿង មានកិត្តិយសទទួលបានងារជាវីរបុរសពលកម្មក្នុងសម័យកាលជួសជុលឡើងវិញពីប្រធានាធិបតីវៀតណាម ហើយត្រូវបានទីក្រុងហាណូយទទួលស្គាល់ថាជាពលរដ្ឋឆ្នើមនៃទីក្រុងហាណូយ។

ការចូលរួមចំណែករបស់សាស្ត្រាចារ្យ ហ័ងជួង លើសពីការអភិរក្សបេតិកភណ្ឌទៅទៀត។ ការចូលរួមចំណែកដ៏គួរឱ្យកត់សម្គាល់បំផុតមួយរបស់លោក គឺគំនិតផ្តួចផ្តើម និងការអនុវត្តគម្រោងរួមបញ្ចូលសិល្បៈប្រជាប្រិយទៅក្នុងកម្មវិធីក្រៅម៉ោងសិក្សា និងសកម្មភាពវប្បធម៌នៅក្នុងសាលារៀន ដោយជួយសិស្សឱ្យកាន់តែឱ្យតម្លៃ និងស្រឡាញ់បេតិកភណ្ឌរបស់ដូនតារបស់ពួកគេ។ ឧទាហរណ៍គួរឱ្យកត់សម្គាល់រួមមានគម្រោងល្ខោនសាលារៀន និងគម្រោងលើកកម្ពស់ការយល់ដឹងអំពីសុវត្ថិភាពចរាចរណ៍នៅក្នុងសហគមន៍តាមរយៈប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ និងទម្រង់វប្បធម៌ និងសិល្បៈផ្សេងៗ។

លោកជឿជាក់យ៉ាងមុតមាំថា «ប្រសិនបើយើងចង់ឱ្យវប្បធម៌ជាតិរបស់យើងមិនរសាយបាត់ទៅ យើងត្រូវតែសាបព្រោះគ្រាប់ពូជនៅក្នុងចិត្តរបស់យុវជនជំនាន់ក្រោយ»។ លោកវិនិយោគចំណង់ចំណូលចិត្តយ៉ាងខ្លាំងលើគម្រោងទាំងនេះ ពីព្រោះលោកជឿជាក់ថាយុវជននឹងយល់ ស្រឡាញ់ និងបន្តដំណើរនៃការថែរក្សាវប្បធម៌ជាតិវៀតណាម ដែលបុព្វបុរសរបស់ពួកគេបានខិតខំប្រឹងប្រែងកសាងឡើង។ យោងតាមលោក នេះគឺជាភស្តុតាងដែលបង្ហាញថាចំណេះដឹងប្រជាប្រិយត្រូវបានបន្ត និងភ្ជាប់គ្នាពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់។

នៅឆ្នាំ ២០២១ សាស្ត្រាចារ្យ ហ័ងជួង ត្រូវបានប្រធានាធិបតីវៀតណាមផ្តល់ងារជាវីរបុរសពលកម្មក្នុងអំឡុងពេលជួសជុលឡើងវិញ។ សូម្បីតែនៅក្នុងឆ្នាំចុងក្រោយរបស់លោកក៏ដោយ លោកនៅតែរក្សាបាននូវចិត្តគំនិត និងចំណង់ចំណូលចិត្តដ៏មុតស្រួចរបស់លោក។ រូបភាពរបស់សាស្ត្រាចារ្យម្នាក់ដែលផ្អៀងលើឈើច្រត់ កំពុងពិភាក្សាយ៉ាងស្វាហាប់អំពីវប្បធម៌ចរាចរណ៍ ឬតម្លៃជាតិក្នុងអំឡុងពេលសិក្ខាសាលាមួយនៅវិទ្យាស្ថានវប្បធម៌ និងសិល្បៈជាតិវៀតណាម ត្រូវបានចារឹកយ៉ាងជ្រៅនៅក្នុងចិត្តរបស់មនុស្សជាច្រើន។

សាស្ត្រាចារ្យ ហ័ង ជួង បានទទួលមរណភាពនៅរសៀលថ្ងៃទី 5 ខែមិថុនា ឆ្នាំ 2025 ដែលធ្វើឲ្យមនុស្សជាច្រើនមានអារម្មណ៍បាត់បង់។ វិចិត្រករវ័យក្មេង ម៉ៃ ទៀវៀត ហ័រ (មកពីក្រុម Xam Ha Thanh) គឺជាអ្នកដំបូងគេដែលបានរាយការណ៍ពីការស្លាប់របស់គ្រូរបស់នាងនៅលើហ្វេសប៊ុក។ ម៉ៃ ទៀវៀត ហ័រ បានរៀបរាប់ថា នាងបានទៅជួបសាស្ត្រាចារ្យនៅរសៀលថ្ងៃទី 4 ខែមិថុនា ហើយគាត់នៅតែស្គាល់នាង ទោះបីជាគាត់មិនអាចនិយាយបានក៏ដោយ។ ក្នុងនាមជាមនុស្សម្នាក់ដែលមានសំណាងគ្រប់គ្រាន់ដែលត្រូវបានបង្រៀន និងណែនាំដោយសាស្ត្រាចារ្យ ហ័ង ជួង ម៉ៃ ទៀវៀត ហ័រ បានកោតសរសើរចំពោះក្រមសីលធម៌ការងារដែលមិនចេះនឿយហត់ និងការលះបង់ដ៏មិនរង្គោះរង្គើរបស់គាត់ចំពោះទាំងការងារ និងជីវិតរបស់គាត់ថា “យើងជាវិចិត្រករវ័យក្មេងពិតជាមិនអាចតាមទាន់បានទេ ព្រោះសាស្ត្រាចារ្យធ្វើការមិនឈប់ឈរ ទូរស័ព្ទរបស់គាត់តែងតែរោទ៍ឥតឈប់ឈរ។ គាត់មិនដែលបោះបង់ចោល ឬចុះចាញ់ឡើយ មិនថាកិច្ចការនោះលំបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ”។

ក្នុងនាមជាស្ថាបនិកនៃមជ្ឈមណ្ឌលស្រាវជ្រាវ អភិរក្ស និងផ្សព្វផ្សាយវប្បធម៌ជាតិវៀតណាម សាស្ត្រាចារ្យ ហ័ងជួង ទោះបីជាបានធ្វើការជាមួយធនធានតិចតួចក៏ដោយ ក៏គាត់បានអនុវត្តគម្រោងដ៏មានអត្ថន័យជាច្រើនសម្រាប់សហគមន៍ដោយជោគជ័យ ដោយរួមចំណែកដល់ការអភិរក្ស និងលើកកម្ពស់វប្បធម៌ជាតិ។ លោកបានផ្លាស់ប្តូរមជ្ឈមណ្ឌលនេះទៅជាវេទិកាដែលគួរឱ្យទុកចិត្ត ដែលភ្ជាប់សិប្បករ អ្នកប្រាជ្ញ អ្នកគ្រប់គ្រង សិល្បករ និងសាធារណជន។

អាជីពរបស់សាស្ត្រាចារ្យ ហ័ងជឿង គឺជាដំណើរដ៏បំផុសគំនិតមួយសម្រាប់សិល្បករជំនាន់ៗ ជាពិសេសយុវជន ដោយលោកបានបង្ហាញពីការលះបង់ និងការប្តេជ្ញាចិត្តរបស់អ្នកស្រាវជ្រាវ និងវិចិត្រករម្នាក់ ដែលតែងតែគិតគូរជានិច្ចអំពីរបៀបថែរក្សាអត្តសញ្ញាណវប្បធម៌ជាតិ។ កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់សាស្ត្រាចារ្យ ហ័ងជឿង បានរួមចំណែកដល់ការនាំយកវប្បធម៌វៀតណាមទៅកាន់ពិភពលោក និងបានជួយយុវជនជំនាន់ក្រោយឱ្យទទួលស្គាល់តម្លៃនៃឫសគល់របស់ពួកគេ ដូចដែលលោកធ្លាប់បានចែករំលែកថា៖ «វប្បធម៌មិនត្រឹមតែជាការចងចាំរបស់ប្រជាជាតិប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងជាមូលដ្ឋានគ្រឹះសម្រាប់សមាហរណកម្ម និងការអភិវឌ្ឍផងដែរ។ ប្រសិនបើយើងបាត់បង់អត្តសញ្ញាណរបស់យើង យើងនឹងបាត់បង់ខ្លួនឯង»។

មេអំបៅ

ប្រភព៖ https://nhandan.vn/giao-su-hoang-chuong-nguoi-gin-giu-hon-cot-van-hoa-dan-toc-post884919.html