និទាឃរដូវតាមរយៈការចងចាំរបស់ Hoang Phu Ngoc Tuong

នៅក្នុងអក្សរសិល្ប៍របស់ Hoang Phu Ngoc Tuong ផ្នែកសំខាន់បំផុតគឺកំណត់ចំណាំរបស់គាត់ ដែលរួមមានទំព័រល្អៗមួយចំនួនអំពីនិទាឃរដូវ។ នៅក្នុងសៀវភៅអនុស្សាវរីយ៍ "ច្រករបៀងមនុស្ស និងខ្យល់..." អ្នកនិពន្ធមានអារម្មណ៍អំពីនិទាឃរដូវ សន្តិភាព ដំបូងដែលត្រូវបានសម្គាល់ដោយកិច្ចព្រមព្រៀងប៉ារីសជាប្រវត្តិសាស្ត្រនៅថ្ងៃទី 27 ខែមករា ឆ្នាំ 1973 ពាក់កណ្តាលសតវត្សមុន។ ថ្ងៃនោះមិនអាចបំភ្លេចបាន៖

"យប់ថ្ងៃទី 27 ខែមករាឆ្នាំ 1973 ។

មួយយប់ស្ងាត់ទៀត សង្គ្រាមវៀតណាមនឹងចប់។ ខ្ញុំបានឈរតែម្នាក់ឯងនៅលើច្រាំងខាងត្បូងនៃទន្លេ Ben Hai ដោយគោរពដោយរង់ចាំដល់ពេលដែល ពិភពលោក ទាំងមូលនឹងប្រគល់ច្រាំងទីពីរទៅកាន់ទន្លេដែលខូចនៃប្រទេសរបស់ខ្ញុំ។ មិនដែលធ្លាប់មានប្រវតិ្តសាស្រ្តបំផុសគំនិតដ៏ឧឡារិកបែបនេះនៅក្នុងខ្ញុំទេ ជុំវិញសសរបេតុងនៃស្ពានដែលបាក់។ ភាពលំបាកពីរដងរបស់ប្រទេសនេះបានបន្សល់ទុកនូវស្លាកស្នាមនៅលើសសរស្ពានដែលមានស្រទាប់សំបកអយស្ទ័រជាច្រើនស្រទាប់ ដូចជាស្រទាប់ភក់នៃការខិតខំពីជើងសេះថ្ម ដែលស្តេចត្រាញ់បានឃើញនៅពេលទ្រង់បានបណ្តេញខ្មាំងចេញពី Thang Long កាលពីជាងប្រាំពីររយឆ្នាំមុន។ ខ្ញុំក៏ជាទាហានវៀតណាម ជើងទទេរ ពាក់មួកសុវត្ថិភាព កាន់លំពែងប្រជាជន យប់នេះខ្ញុំត្រឡប់មកលុតជង្គង់ថើបជើងសេះថ្ម...»។

យុថ្កានៃអក្សរសិល្ប៍ និងទូកអនុស្សាវរីយ៍ត្រូវបានចងភ្ជាប់យ៉ាងទន់ភ្លន់ទៅនឹងទន្លេនៃប្រវត្តិសាស្ត្រទៅនឹងរលកនៃការចងចាំរបស់សហគមន៍ ជាពិសេសចំពោះអ្នកដែលភ្ជាប់យ៉ាងជ្រាលជ្រៅទៅនឹងប្រពៃណីការពារប្រទេសរបស់បុព្វបុរស និងកំណាព្យវីរភាពរបស់ Dong A នៃរាជវង្ស Tran កាលពីអតីតកាល។ កថាខណ្ឌដើមនៃអនុស្សាវរីយ៍គឺជាស្នាដៃសរសេរដ៏ល្អមួយដែលបង្ហាញពីសន្ទុះប្រវត្តិសាស្ត្រជាមួយនឹងភាសាចម្រាញ់។

ក្នុងកថាខណ្ឌខាងក្រោមនេះ ពេលនឹកដល់សាច់ញាតិ កវី ង៉ោ ខា ក្នុងសម័យសង្គ្រាម ដែលបានសរសេរកំណាព្យទស្សន៍ទាយទីក្រុងមាស ឡាវបាវ ពេលបានសុខសាន្តដល់មាតុភូមិ អ្នកនិពន្ធពោរពេញដោយមនោសញ្ចេតនា៖ “... អានកំណាព្យ ង៉ោ ខា ឡើងវិញពីបាតជ្រៅនៃភ្លើង និងឈាម ខ្ញុំមិននឹកស្មានថា កវីមានទេពកោសល្យត្រូវរស់ដូចមុនឡើយ ។ គ្រីស្តាល់នៃបុព្វហេតុនៃអនាគត ... "។

សៀវភៅអនុស្សាវរីយ៍ "និទាឃរដូវផ្លាស់ប្តូរសំលៀកបំពាក់នៅលើដើមឈើ" ក៏ជាស្នាដៃដែលអាចប្រៀបធៀបទៅនឹង "ផ្លែឈើជុំវិញខ្ញុំ" និងស្នាដៃនិយាយផ្សេងទៀតនៅពេលពិពណ៌នាអំពីធម្មជាតិ។ វាបង្ហាញពីភ្នែកដ៏ប៉ិនប្រសប់ អារម្មណ៍ល្អិតល្អន់ រចនាប័ទ្មសរសេរសុទ្ធ។ ភាសាគឺស្រស់ស្អាត និងឆើតឆាយដូចគំនូរទេសភាពដោយវិចិត្រករល្បីៗ។ ស្នាដៃល្អលាយឡំពណ៌ និងរសជាតិជាច្រើន ដែលជាអន្តរកម្មធម្មជាតិរវាងអក្សរសិល្ប៍ និងគំនូរ ចាប់យកក្បាច់រាំផ្លាស់ប្តូរពណ៌យ៉ាងប៉ិនប្រសប់ ធ្វើឱ្យអ្នកអានរំជើបរំជួល និងរំភើបចិត្ត៖ "...បន្ទាប់ពីរដូវស្លឹកឈើជ្រុះ ស្លឹកព្រីងលឿងនៃរដូវផ្ការីកទើបតែក្លាយជាការចងចាំចាស់ ដើមឈើហាក់ដូចជាអស់ពណ៌ ពេលនោះ ដើមទំពាំងបាយជូរក៏រីក...

មួយសន្ទុះ វាបានប្រែជាពណ៌សថ្លាដូចស្បែករបស់ផ្លែប៉ែស ដែលលេចចេញជារូបភាពនៃសត្វលេបមួយចំនួនដែលកំពុងហោះហើរ។ ខ្ញុំទើបតែអោនចុះដើម្បីសរសេរពីរបីបន្ទាត់អំពីទិដ្ឋភាពមុននឹងភ្នែករបស់ខ្ញុំ ពេលខ្ញុំងើបក្បាលឡើង ឃើញផ្ទៃមេឃពណ៌សគុជខ្យង ប្រែទៅជាពន្លឺរាងជាកង្ហារធំៗ បន្តិចម្តងៗងងឹតទៅជាពណ៌ក្រហមនៅលើផ្ទៃមេឃពណ៌ខៀវខ្ចី…”។

លោក Hoang Phu Ngoc Tuong គឺជាអ្នកនិពន្ធអក្សរសាស្ត្រដ៏ប៉ិនប្រសប់ និងឈ្លាសវៃ ជាមួយនឹងស្នាដៃអំពីធម្មជាតិ ជាពិសេសនៅរដូវផ្ការីក ដែលពោរពេញទៅដោយភាពស្រស់ស្អាត ភាពបរិសុទ្ធ និងឆើតឆាយ ដែលបន្សល់ទុកនូវចំណាប់អារម្មណ៍យ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះអ្នកដែលស្រលាញ់សិល្បៈការសរសេរ ហើយប្រហែលជានឹងនៅមានរយៈពេលយូរក្នុងការចងចាំរបស់មនុស្សជាច្រើន។

លោក Pham Xuan Dung

ប្រភព