ການຍ່າງຫຼິ້ນໃນສວນວັນນະຄະດີອາເມລິກາ [Part 4]

ວັນນະຄະດີອາເມລິກາກ່ຽວກັບສົງຄາມຫວຽດນາມ. ສົງຄາມຫວຽດນາມໄດ້ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ປະເທດອາເມລິກາທັງໝົດ, ແລະ ປະລິມານການຂຽນຂອງອາເມລິກາກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້ແມ່ນມີຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍ.

ວັນນະຄະດີອາເມລິກາກ່ຽວກັບສົງຄາມຫວຽດນາມ: ຈົນກ່ວາສົງຄາມສິ້ນສຸດລົງໃນປີ 1975, ຂ້າພະເຈົ້າພຽງແຕ່ອ່ານຫນັງສືວັນນະຄະດີອາເມລິກາຈໍານວນຫນ້ອຍກ່ຽວກັບຫົວຂໍ້ນີ້: Letters from Vietnam (1967); ການອ່ານບົດກະວີຕ້ານສົງຄາມຫວຽດນາມ (1966); ນິຍາຍສອງເລື່ອງທີ່ຂ້ອຍຈື່ໄດ້ຫຼາຍທີ່ສຸດແມ່ນ Sand in the Wind (1973) ຂອງ Robert Roth (ເກີດປີ 1948) - ອະດີດທະຫານເຮືອອາເມລິກາ - ວຽກງານເກືອບ 500 ໜ້າ, ບັນຍາຍເຖິງ 13 ເດືອນຢູ່ ຫວຽດນາມ ພາກກາງຂອງກອງພົນທະຫານອາເມລິກາ, ຄວາມຮັກແພງຂອງນາຍຮ້ອຍອາເມລິກາ ຢູ່ ນະຄອນ Da Nang ແລະ Hue, ຜູ້ຖືກເຄາະຮ້າຍຈາກຄວາມໝາຍຄວາມກ້າຫານ, ວິລະຊົນຂອງຊາວ Ces.

ສົງຄາມຫວຽດນາມ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຊາວອາເມລິກາທັງໝົດ. ສິ້ນສຸດຫນັງສືຂອງລາວ Dispatches (1977) ດ້ວຍຄວາມໂລແມນຕິກເລັກນ້ອຍ, Michael Herr (1940-2016) ເວົ້າສໍາລັບຄົນລຸ້ນຂອງລາວ: "ວ່າຫວຽດນາມ, ພວກເຮົາທັງຫມົດຢູ່ທີ່ນັ້ນ." ປີ 1990, 15 ປີຫຼັງສົງຄາມ, ການພົບປະຄັ້ງທຳອິດລະຫວ່າງນັກຂຽນ ແລະ ນັກຮົບເກົ່າຫວຽດນາມ - ອາເມລິກາ ໄດ້ດຳເນີນໄປໃນບັນຍາກາດຄຶກຄື້ນຂອງບັນດາຜູ້ທີ່ໄດ້ປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນສົງຄາມ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບປຶ້ມຟຣີແລະໄດ້ສົນທະນາກັບຊຸດຂອງນັກຂຽນແລະນັກກະວີເຊັ່ນ WD Ehrhart, Yusef Komunyakaa, Larry Heinerman, Larry Lee, Larry Rottman…

ສົງຄາມຫວຽດນາມຍັງໄດ້ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ປະຊາຊົນອາເມລິກາ, ປະລິມານການຂຽນຂອງອາເມລິກາກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້ - ການຄົ້ນຄວ້າ, ຄວາມເປັນຈິງແລະ fiction - ແມ່ນໃຫຍ່ຫຼວງຫຼາຍ. ຜູ້ທີ່ເຄີຍຢູ່ຫວຽດນາມໄດ້ເລົ່າກ່ຽວກັບປະສົບການຊີວິດຂອງຕົນ, ຊອກຫາຮູບແບບນະວະນິຍາຍເພື່ອອະທິບາຍຫວຽດນາມ. ວຽກງານທໍາອິດຂອງປະເພດນີ້ແມ່ນ ມື້ຫນຶ່ງທີ່ຮ້ອນຫຼາຍ (1968) ໂດຍນັກຂ່າວ David Halberstam (1934-2007) ກ່ຽວກັບຄວາມຢ້ານກົວແລະຄວາມຮ້ອນທີ່ enveloped ກຸ່ມຂອງທະຫານອາເມລິກາໃນ ambush ... Larry Heinerman (1944-2014) ຂຽນວຽກງານທີ່ມີຄວາມຮ້ອນຂອງສະຫນາມຮົບໃນຕົ້ນປີ 1974, ລາວໄດ້ຊະນະລາງວັນ Paco's National Books 1977. ຜູ້ລອດຊີວິດຈາກບໍລິສັດຂອງທະຫານອາເມລິກາ, wandering ຄືກັບເງົາ soulless. ເກີດໃນວັນທີ 4 ເດືອນກໍລະກົດ (1976) ໂດຍ Ronald Lawrence Kovic (ເກີດ 1946) ສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມໂສກເສົ້າຂອງທະຫານ.

ວຽກງານ A Rumor of War (1977) ຂອງ Philip Caputo (ເກີດປີ 1941) – ເປັນພົນເຮືອເອກ, ລົງຈອດຢູ່ ດ່ານັງ ໃນປີ 1965, ຕໍ່ມາໄດ້ກາຍເປັນນັກຂ່າວສົງຄາມ. ວຽກງານວິເຄາະການເຈາະຂອງຄວາມໂຫດຮ້າຍເຂົ້າໄປໃນຫົວໃຈຂອງມະນຸດ, ເຕືອນພວກເຮົາກ່ຽວກັບເລື່ອງ Heart of Darkness (1899) ໂດຍນັກຂຽນຊາວໂປໂລຍຊາວອັງກິດ Joseph Conrad (1857-1924).

Jerry Gustav Hasford (1947-1993) The Short-Times (1978) ແມ່ນວຽກງານທີ່ໃຊ້ອາລົມຕະຫຼົກດ້ວຍການໂຕ້ຖຽງຂອງເຈົ້າຫນ້າທີ່ Pentagon ບາງຄົນວ່າ: "ເພື່ອຊ່ວຍປະຢັດບ້ານນັ້ນ, ພວກເຮົາຕ້ອງເຜົາມັນ." ທະຫານ Leonard Pratt ລໍຖ້າພິທີວາງອາວຸດເພື່ອຂ້ານາຍພົນເຈາະຂອງລາວແລະຫຼັງຈາກນັ້ນຂ້າຕົວຕາຍ. ເລື່ອງສຸດທ້າຍແມ່ນກ່ຽວກັບການລາດຕະເວນຂອງໜ່ວຍໜຶ່ງຢູ່ ເມືອງ ເກີຊານ; ມີທະຫານປະຈຳຢູ່ຖານທັບນັບມື້ຈົນກວ່າເຂົາເຈົ້າສາມາດກັບເມືອບ້ານ. ມີທະຫານທີ່ເວົ້າຕະຫຼົກທີ່ເຈັບປວດເຊັ່ນ: "ເຮ້ຍ, ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ຕໍານິຕິຕຽນຄົນຕາຍ. ຫມູ່ທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງຂ້ອຍຢູ່ໃນພວກເຂົາ," ຫຼືທະຫານໃຫມ່ຂອງຫວຽດນາມ: "ຜູ້ຊາຍ, ຂ້ອຍບໍ່ຄິດວ່າເຈົ້າຈະມັກຮູບເງົານີ້."

Going after Cacciato (1978) ຖືວ່າເປັນນະວະນິຍາຍທີ່ດີທີ່ສຸດກ່ຽວກັບສົງຄາມຫວຽດນາມ, ປຶ້ມດັ່ງກ່າວໄດ້ຮັບລາງວັນປຶ້ມແຫ່ງຊາດໃນສະຫະລັດໃນປີ 1979. ຜູ້ຂຽນ Tim O'Brien (ເກີດ 1946) ເປັນທະຫານທີ່ໄດ້ຮ່າງເຂົ້າໃນກອງທັບ. ຫວຽດນາມສໍາລັບລາວແມ່ນດາວເຄາະທີ່ແປກປະຫຼາດຄືກັບດວງຈັນ; ລາວພຽງແຕ່ຕ້ອງການອາໄສຢູ່ເພື່ອກັບຄືນບ້ານ. ວຽກງານດັ່ງກ່າວອະທິບາຍເຖິງການຫລົບຫນີຂອງ Cacciato, ທະຫານຜູ້ທີ່ເຂົ້າໃຈບໍ່ມີຫຍັງກ່ຽວກັບສົງຄາມ, ແລະໄດ້ຖືກຕ້ອງການໃນທົ່ວ ໂລກ ໂດຍທີມງານທີ່ນໍາພາໂດຍ Corporal Paul Berlin. ຮູບແບບການຂຽນແມ່ນໄດ້ຮັບອິດທິພົນຈາກຮູບແບບການຂຽນແບບທີ່ບໍ່ໄດ້ອະທິບາຍຂອງ Hemingway, ເກືອບ surreal ຫຼື "magical realism".

Dispatches (1977), ນະວະນິຍາຍຂອງ Michael Herr, ມີຕົ້ນກຳເນີດມາຈາກຄວາມຮັບຮູ້ຂອງສົງຄາມຫວຽດນາມ ດ້ວຍວິທີມະຫັດສະຈັນ, ແທ້ຈິງ, ແຕ່ເປັນຄວາມຝັນ. scenes tragic ຫຼື humor ໂຫດຮ້າຍຫຼາຍປາກົດຜ່ານໂທລະເລກ. ພາບຂອງທະຫານອາເມລິກາທີ່ສັ່ງໃຫ້ຖື M16 ໄປຂ້າ ຫວຽດກົງ ໄດ້ຮັບບາດເຈັບ, ເມື່ອລາວກັບມາເປີດປາກກວ້າງ, ຕາກົ້ມຄືນ, ເກືອບບ້າ. ຮ່າງກາຍຂອງທະຫານອາເມລິກາໜຸ່ມຄົນໜຶ່ງໄດ້ຕິດໃສ່ເສື້ອຂອງຕົນໃນຈົດໝາຍຕອບຄືນຈາກໂຮງໝໍວ່າ: "ຮູບເງົາ X-ray ໄດ້ຮັບການພັດທະນາ. ອີງຕາມຮູບເງົາ, ໂຮງໝໍຈະກວດຫາພະຍາດໃນໄວໆນີ້."

ຫວຽດນາມ ເປັນຜູ້ມີອິດທິພົນໃນໄລຍະຕົ້ນຂອງວົງການລະຄອນ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນບັນດາບົດລະຄອນຂອງທ່ານ David William Rabe (ເກີດປີ 1940). ທຳອິດ, Sticks and Bones (1969), ເລົ່າເລື່ອງລາວຂອງຊາຍໜຸ່ມຄົນໜຶ່ງທີ່ກັບມາຈາກຫວຽດນາມ ຕາບອດ, ໂດດດ່ຽວຈາກຄອບຄົວ ແລະຂ້າຕົວຕາຍ. ອັນທີສອງ, ການຝຶກອົບຮົມພື້ນຖານຂອງ Pavlo Hummel (1971), ເປີດຢູ່ໃນແຖບ Saigon: ທະຫານເມົາເຫຼົ້າສາບານແລະ brag ກ່ຽວກັບຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າ; ເມື່ອ Pavlo ເລີ່ມເລົ່າເລື່ອງຂອງລາວ, ລະເບີດຂອງຫວຽດກົງໄດ້ລະເບີດຂຶ້ນ ແລະລາວໄດ້ຮັບບາດເຈັບ ແລະຕ້ອງຖືກນຳຕົວໄປໂດຍສະຫາຍສີດຳ. ອັນທີສາມ, Streamers (1976), ສະແດງໃຫ້ເຫັນທະຫານສາມຄົນ, ສີຂາວສອງຄົນແລະສີດໍາຫນຶ່ງ, ແບ່ງປັນຫ້ອງຢູ່ໃນ camp, ລໍຖ້າໄປຫວຽດນາມ. ພວກເຂົາເຈົ້າແຂ່ງຂັນເລົ່າເລື່ອງທີ່ໜ້າຢ້ານກົວຂອງການຕໍ່ສູ້ທີ່ລໍຖ້າຢູ່ໃນປ່າຂຽວຂອງຫວຽດນາມ.

ນອກເຫນືອໄປຈາກນະວະນິຍາຍທີ່ໄດ້ກ່າວມາຂ້າງເທິງ, ນີ້ແມ່ນບາງຜົນງານອື່ນໆ: The Armies of the Night (1968) ໂດຍ Norman Mailer (1923-2007); Fire in the Lake (1972) ໂດຍນັກຂ່າວ Frances Fitzgerald (ເກີດ 1950); ວາລະສານ ຫວຽດ (1974) ໂດຍ James Jones; ປະເທດອິນເດຍ (1987) ໂດຍ Philip Caputo ... ນີ້ບໍ່ແມ່ນຜົນງານສຸດທ້າຍກ່ຽວກັບສົງຄາມຫວຽດນາມ ເພາະວ່າປະຫວັດສາດຂອງອາເມລິກາແບ່ງອອກເປັນ 2 ໄລຍະຄື: ໄລຍະໜຶ່ງກ່ອນ ແລະໄລຍະໜຶ່ງຫຼັງສົງຄາມຫວຽດນາມ.

ທີ່ມາ