ດຣ ເລເນັດເຄ: ຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອວ່າວັນນະຄະດີຂອງເດັກນ້ອຍຈະສືບຕໍ່ມີບາດກ້າວພັດທະນາຢ່າງແຂງແຮງ...

ເປັນເວລາເກືອບສອງທົດສະວັດ, ລາວໄດ້ຂຸດຂຸມຢ່າງພາກພຽນແລະສ້າງພື້ນຖານທິດສະດີສໍາລັບພາກສະຫນາມທີ່ຜູ້ຂຽນຈໍານວນຫນ້ອຍໄດ້ດໍາເນີນການ. ລາວໄດ້ປະກອບສ່ວນສ້າງແຜນທີ່ຄົ້ນຄ້ວາສໍາລັບ ໂລກ ຄືຊິແລະຫຼາກຫຼາຍຊະນິດນີ້.

ກວມເອົາກະແສ

ໃນຖານະເປັນນັກຄົ້ນຄ້ວາຢ່າງເລິກເຊິ່ງ, ທ່ານດຣ ເລແທງກີ ມີຄວາມເຂົ້າໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງກ່ຽວກັບການເຄື່ອນໄຫວຂອງວັນນະຄະດີຂອງເດັກນ້ອຍໃນຫຼາຍຍຸກສະໄໝ, ພິເສດແມ່ນລາວໄດ້ອຸທິດຕົນໃຫ້ບັນດານິທານທີ່ທັນສະໄໝ.

ທ່ານດຣ Le Nhat Ky ໂອ້ລົມກັບນັກຂຽນກ່ຽວກັບວັນນະຄະດີເດັກນ້ອຍ. ພາບ: TRAN HUNG DAO

ເກືອບ 20 ປີສຸມໃສ່ການຄົ້ນຄວ້າກ່ຽວກັບວັນນະຄະດີຂອງເດັກນ້ອຍ

- ປີ 1998, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໄປ ຮ່າໂນ້ຍ ເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມກອງປະຊຸມວັນນະຄະດີເດັກໂດຍມະຫາວິທະຍາໄລການສຶກສາແຫ່ງຊາດ ຮ່າໂນ້ຍ ຈັດຕັ້ງ. ໃນເວລານັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບປະກັບທ່ານສາດສະດາຈານ, ດຣ Van Thanh (ສະຖາບັນວັນນະຄະດີ), ຜູ້ຊ່ຽວຊານດ້ານວັນນະຄະດີເດັກ. ທ່ານນາງ Van Thanh ຊຸກຍູ້ໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າເຈາະເລິກວິຊາວັນນະຄະດີນີ້. ຕັ້ງແຕ່ນັ້ນມາ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມີສ່ວນຮ່ວມໃນການຄົ້ນຄວ້າວັນນະຄະດີຂອງເດັກນ້ອຍຈົນເຖິງປະຈຸບັນ. ມາຮອດປະຈຸບັນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມບັນດາບົດລາຍງານການຄົ້ນຄ້ວາ ແລະ ບົດຂຽນຄື: ວັນນະຄະດີສຳລັບເດັກ (ຂຽນຮ່ວມກັບທ່ານດຣ ຈ່າວມິນຮຸ່ງ, 2003), ລະບົບປະເພດວັນນະຄະດີເດັກ (ຂຽນຮ່ວມກັບທ່ານດຣ ຈ່າວມິນຮຸ່ງ, 2009), ເຈີ່ນຮ່ວາຍເຢືອງ, ຄົນ ແລະ ວຽກງານຫວຽດນາມ (2015), ວັນນະຄະດີສະໄໝທີ 2 (2015). ຮອຍຕີນຂອງ De Men (2024)...

ໃນຖານະເປັນບຸກຄົນທີ່ຫາຍາກທີ່ມີທັດສະນະທີ່ເປັນລະບົບຂອງນິທານພື້ນເມືອງຫວຽດນາມທີ່ທັນສະໄຫມ, ແມ່ນຫຍັງເຮັດໃຫ້ທ່ານອົດທົນກັບປະເພດນີ້?

- ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນນິທານນິທານທີ່ທັນສະໄຫມເປັນການສືບຕໍ່ຂອງ tales ພື້ນເມືອງ, ແຕ່ໃນເວລາດຽວກັນເປັນສາຍນ້ໍການສ້າງສັນເອກະລາດ, ປະຕິບັດລົມຫາຍໃຈຂອງເວລາ. ເດັກນ້ອຍໃນທຸກມື້ນີ້ຍັງໄດ້ອ່ານນິທານນິທານ, ແຕ່ເຂົາເຈົ້າຍັງຕ້ອງການນິທານທີ່ໃກ້ຊິດກັບໂລກສະໄໝໃໝ່, ດ້ວຍບັນຫາທີ່ຕົນເອງກຳລັງປະເຊີນຢູ່ຄື: ມິດຕະພາບ, ອາລົມ, ຄວາມປາດຖະໜາ, ເພດ, ເອກະລາດ...

ສະນັ້ນ ບົດປະພັນວັນນະຄະດີຂອງຫວຽດນາມມີການເຄື່ອນໄຫວແນວໃດ?

- ແຕ່ຕົ້ນຊຸມປີ 40 ຂອງສັດຕະວັດທີ 20, ນັກປະພັນບັນດານັກປະພັນໂລແມນຕິກຄື: ກ໋າຍຮຸ່ງ, ຫງອກເຈ່ຍ… ໄດ້ລິເລີ່ມນິທານນິທານໃໝ່. ຫລັງຈາກນັ້ນ, ເຖິງວ່າຈະເກີດສົງຄາມກໍ່ຕາມ, ແຕ່ຍັງມີບັນດາຊື່ຄື ຫງວຽນຮຸຍຕຸ່ງ, ຟ້າມຮ່ວາ, ເຈີ່ນຮ່ວາດົ່ງ... ໄດ້ສືບຕໍ່ພັດທະນາເຄື່ອງດົນຕີປະເພດນີ້. ນັບແຕ່ປີ 1975, ເມື່ອປະເທດເປັນເອກະພາບ, ວັນນະຄະດີເດັກນ້ອຍໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ກວ່າ, ນິທານນິທານທີ່ທັນສະໄໝເຂົ້າສູ່ໄລຍະພັດທະນາຢ່າງແທ້ຈິງ. ມາຮອດປະຈຸບັນ, ມີນິທານທີ່ທັນສະໄໝນັບຮ້ອຍເລື່ອງຖືກຂຽນດ້ວຍທ່າອ່ຽງທີ່ແຕກຕ່າງກັນ.

ເຄີຍສະເໜີໃຫ້ນຳເອົານິທານສະໄໝໃໝ່ເຂົ້າມາໃນໂຮງຮຽນ...

- ເປັນເວລາຫຼາຍປີ, ໂຮງຮຽນໄດ້ຂຸດຄົ້ນນິທານພື້ນເມືອງເປັນສ່ວນໃຫຍ່. ແຕ່ນິທານນິທານທີ່ທັນສະໄຫມມີຊີວິດຊີວາຂອງຕົນເອງ, ໃກ້ຊິດກັບຊີວິດຂອງໂຮງຮຽນ, ຈາກສະຖານະການຂອງຕົວລະຄອນໄປສູ່ພາສາທີ່ສະແດງອອກ. ນິທານເຊັ່ນ: ເດັກຊາຍເກັບຝ້າຍ (ຫງວ໋ຽນແມ້ງ), ຈົດໝາຍ A ແລະ E (ຫງວຽນຮົ່ງ) ຫຼື ສາວນ້ອຍ ແລະ ເຈົ້າເຮືອນຄົວ (ຟ້າມຮ່ວາ)... ລ້ວນແຕ່ສາມາດນຳໃຊ້ໃນການສອນວັນນະຄະດີ, ນັບແຕ່ການສ້າງແຜນການ, ກໍ່ສ້າງສະພາບການ, ເຖິງບົດຮຽນສິນທຳ. ຂ້າພະເຈົ້າຫວັງວ່າຈະມີຄໍາອະທິຖານແລະເອກະສານອ້າງອີງທາງການເພື່ອສະຫນັບສະຫນູນຄູອາຈານໃນການເຮັດແນວນັ້ນ. ຜູ້ຈັດພິມຍັງວາງແຜນທີ່ຈະພິມແລະພິມຫນັງສືໃບລານຂອງຂ້ອຍກ່ຽວກັບການເກັບກໍານິທານທີ່ທັນສະໄຫມໃນລະດູຮ້ອນ 2025 ນີ້.

ຈາກທັດສະນະອື່ນ, ລາວຍັງໄດ້ຂຽນບົດວິຈານກ່ຽວກັບຜົນກະທົບຂອງວັນນະຄະດີຂອງບັນດາບົດປະພັນ ຫງວຽນແມ້ງແອງ. ເປັນຫຍັງລາວຈຶ່ງເລືອກຜູ້ຂຽນນີ້?

- ຫງວຽນເຕິ໋ນແອງ ເປັນນັກຂຽນທີ່ມີພອນສະຫວັນທາງທຳມະຊາດ ແລະ ຈິດໃຈຂອງຄູອາຈານ. ລາວບໍ່ໄດ້ບັນຍາຍກ່ຽວກັບທິດສະດີແຕ່ "ສອນ" ນັກຮຽນດ້ວຍຮູບພາບວັນນະຄະດີທີ່ມີຊີວິດຊີວາ. ຜ່ານເລື່ອງຕ່າງໆເຊັ່ນ Ut Quyen ແລະ I, The Table has Five seats, Dreamy Island…, ລາວເວົ້າກ່ຽວກັບວິທີການອະທິບາຍລັກສະນະ, ບົດບາດຂອງຈິນຕະນາການ, ຄວາມສໍາຄັນຂອງອາລົມໃນການຂຽນ… ຫຼາຍທໍາມະຊາດແລະເລິກເຊິ່ງ. ນັກສຶກສາຫຼາຍຄົນຍອມຮັບວ່າການອ່ານບົດເລື່ອງຂອງ ຫງວຽນເຍີດແອງ ຊ່ວຍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າ “ຂຽນງ່າຍຂຶ້ນ ແລະດີຂຶ້ນ”, ແມ່ນຫຼັກຖານທີ່ບໍ່ອາດຈະປະຕິເສດ.

ແລ້ວເຈົ້າຈະເວົ້າຫຍັງກັບຄູທີ່ສອນການຂຽນໃນມື້ນີ້?

- ຂ້ອຍຄິດເຖິງສາມຢ່າງ: ອັນໜຶ່ງແມ່ນໃຫ້ນັກຮຽນຂຽນດ້ວຍອາລົມ. ສອງແມ່ນຊຸກຍູ້ໃຫ້ນັກສຶກສາອ່ານວັນນະຄະດີທີ່ທັນສະໄໝ, ໂດຍວິທີນີ້ຂະຫຍາຍຄຳສັບ, ການສະແດງອອກ, ແລະ ວິທີການເບິ່ງໂລກ. ສາມແມ່ນການຮູ້ຈັກຈິນຕະນາການ, ເພາະວ່າຄວາມຄິດສ້າງສັນເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍຄວາມຝັນ. ຖ້ານັກຮຽນຂຽນ "ເກາະ Robinson Crusoe ຈິນຕະນາການ", ຢ່າປະຖິ້ມມັນຢ່າງໄວວາ, ຊອກຫາວິທີທີ່ຈະໄປກັບພວກເຂົາໃນການເດີນທາງນັ້ນ ...

ຄວາມປະທັບໃຈໃນ "ດິນແດນຂອງສິລະປະການຕໍ່ສູ້ແລະສະຫວັນຂອງວັນນະຄະດີ"

ດຣ Le Nhat Ky ຕິດຕາມບັນດາວັນນະຄະດີຂອງເດັກນ້ອຍຢູ່ດິນແດນ Vo ຢ່າງສະໜິດແໜ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກດີໃຈຢ່າງຈະແຈ້ງເມື່ອໄດ້ຄົ້ນພົບຜົນງານໃໝ່, ຫຼືການຂຽນບົດປະພັນໃໝ່ສຳລັບເດັກນ້ອຍ.

ຖ້າຫາກທ່ານຕ້ອງໃຊ້ພຽງຄຳດຽວເພື່ອສັງລວມບັນດາວັນນະຄະດີເດັກນ້ອຍ Binh Dinh ໃນຊຸມປີຜ່ານມາ, ທ່ານຈະເລືອກເອົາຄຳໃດ?

- ຂ້ອຍຈະເລືອກຄໍາວ່າ "ຄວາມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງທີ່ຍືນຍົງ". ເພາະວ່າເຖິງແມ່ນໃນໄລຍະທີ່ຫຍຸ້ງຍາກທີ່ສຸດ, ວັນນະຄະດີເດັກນ້ອຍຢູ່ເຂດຫວໍຍັງພັດທະນາຢ່າງງຽບໆ. ແລະໃນປັດຈຸບັນ, ຄວາມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງນັ້ນໄດ້ແຜ່ຂະຫຍາຍຢ່າງກວ້າງຂວາງ, ດ້ວຍກໍາລັງໃຫມ່ແລະສ້າງສັນແລະການປະກອບສ່ວນທີ່ຊັດເຈນຫຼາຍ. ພ້ອມທັງເນັ້ນໜັກວ່າ, ນັບແຕ່ຕົ້ນສະຕະວັດທີ 20 ເປັນຕົ້ນມາ, ເປັນກຽດສັກສີຂອງດິນແດນແຫ່ງນີ້ ໄດ້ຖືເອົາເຄື່ອງໝາຍເບື້ອງຕົ້ນທີ່ສຳຄັນຂອງຂະບວນການວັນນະຄະດີທີ່ຂຽນສຳລັບເດັກນ້ອຍ ດ້ວຍບັນດາວັນນະຄະດີພາສາປະຈຳຊາດທີ່ພິມຈຳໜ່າຍໂດຍ ໂຮງພິມ Lang Song ໃນຊຸມປີ 20 ຂອງສະຕະວັດທີ 20: ກ່ອນປະຕູສະຫວັນ (ເລວັນດຶກ, ປີ 1923), ເພາະຄວາມຮັກບໍ່ສົນໃຈລູກ 19h, ດ່າໜັງ (Danh Sat, 1923). 1925), ສອງເອື້ອຍນ້ອງທີ່ຫຼົງໄຫຼ (Pierre Luc, 1927)… ໃນບັນດາສິ່ງພິມເຫຼົ່ານີ້, ນະວະນິຍາຍສອງເອື້ອຍນ້ອງທີ່ຫຼົງໄຫຼທີ່ຂຽນໂດຍຜູ້ຂຽນ Pierre Luc ເອງ, ຂຽນຖືກຕ້ອງໃນ Lang Song, ເປັນສິ່ງທີ່ຄວນສັງເກດ.

ມີບາງຄົນເວົ້າວ່າວັນນະຄະດີຂອງເດັກນ້ອຍຢູ່ທີ່ນີ້ແມ່ນໄປເຖິງ "ອາຊີບ". ເຈົ້າຄິດແນວໃດ?

- ຂ້າພະເຈົ້າຕົກລົງເຫັນດີ. ເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຂຽນ “ເພື່ອຄວາມມ່ວນ” ອີກຕໍ່ໄປ ແຕ່ຢ່າງຈິງຈັງຄືກັບວ່າເຂົາເຈົ້າກໍາລັງປະຕິບັດພາລະກິດວັດທະນະທໍາ. ວິທີທີ່ເຂົາເຈົ້າສ້າງບັນຫາ, ເລືອກພາສາ, ໂຄງປະກອບການເຮັດວຽກ… ທັງຫມົດມີຄວາມຮູ້ສຶກທາງສິລະປະທີ່ຈະແຈ້ງ. ເບິ່ງເລື່ອງດອກໄມ້ ແລະ ໝາກຂອງຟາມໂຮ ຫຼືຖ້າມື້ໜຶ່ງພວກເຮົາຫາຍສາບສູນໄປ, ຢູ່ບ່ອນທີ່ມີມັງກອນຫຼາຍ… ໂດຍ Moc An, ພວກເຮົາສາມາດເຫັນໄດ້.

ມາຮອດປະຈຸບັນ, ຜືນແຜ່ນດິນແຫ່ງນີ້ມີຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ. ຄຽງຂ້າງຄົນຮຸ່ນ “ອາວຸໂສ” ເຊັ່ນ: ຟ້າມໂຮ່, ຫງວຽນວັນຈູງ, ຫງວຽນແມ້ງຮຸ່ງ, ບຸ່ຍທິຊວານ ມາຍ… ຍັງມີລຸ້ນໜຸ່ມທີ່ພວມເຕີບໃຫຍ່ເຂັ້ມແຂງຄື: ໂມກອານ, ມາຍດ່າວຫູ, ຫງວຽນດ່າວທິຈ່າງ, ຫງວຽນທ້ຽນເຍີນ, ມາຍເຕື່ອງ, ເຈື່ອງຕືງ… ເຂົາເຈົ້າມີການສຶກສາສູງ, ເຂົ້າເຖິງທ່າອ່ຽງທັນສະໄໝ, ມີຄວາມມັກຮັກຫຼາຍ.

ພິເສດ, ຢູ່ສູນຂຽນຢູ່ ດ່າລາດ ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຫາກໍ່ເຂົ້າຮ່ວມໃນທ້າຍເດືອນ 5/2025, ຍັງມີນັກປະພັນ ເຈີ່ນກວາງລົກ ແລະ ບຸ່ຍດຶກຟອງ ໄດ້ຂຽນ 4 ເລື່ອງໃຫ້ເດັກນ້ອຍ, ເຊິ່ງເປັນເລື່ອງທີ່ໜ້າຈັບໃຈ.

ແຕ່ເບິ່ງຄືວ່າຍັງມີຊ່ອງຫວ່າງ ...

- ແມ່ນແລ້ວ. ຕົວຢ່າງ, ຕົວໜັງສືຂອງເດັກນ້ອຍຍັງບາງໆ; ມີບົດກະວີຫຼາຍບົດ ແຕ່ມີໜ້ອຍທີ່ຂຸດຄົ້ນທຳມະຊາດ ແລະຜູ້ຄົນຢູ່ທີ່ນີ້ຢ່າງເລິກເຊິ່ງ; ໂດຍສະເພາະແມ່ນການຂາດການເຮັດວຽກທີ່ສໍາຄັນໃນຄວາມເລິກເພື່ອຍົກສູງຄຸນຄ່າທີ່ມີຢູ່ແລ້ວ.

ເພື່ອການພັດທະນາວັນນະຄະດີຂອງເດັກນ້ອຍ, ພວກເຮົາຕ້ອງການສຽງສະທ້ອນອັນໃດໃນການເດີນທາງນີ້?

- ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າເປັນສິ່ງຈໍາເປັນຫຼາຍ, ຈາກອົງການສື່ມວນຊົນເຖິງອົງການວັດທະນະທໍາ. ພິເສດແມ່ນສະມາຄົມວັນນະຄະດີ ແລະ ສິລະປະ, ໃນຊຸມປີມໍ່ໆມານີ້ໄດ້ຈັດຕັ້ງຄ້າຍຂຽນ, ໂຄງການແລກປ່ຽນກັບສຳນັກພິມ Kim Dong, ເປີດກອງປະຊຸມສຳມະນາວັນນະຄະດີ... ລ້ວນແຕ່ສ້າງລະບົບນິເວດໃຫ້ວັນນະຄະດີຂອງເດັກນ້ອຍພັດທະນາ. ສະນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອວ່າຂົງເຂດວັນນະຄະດີນີ້ຈະສືບຕໍ່ມີຄວາມກ້າວໜ້າຢ່າງແຂງແຮງຢູ່ທີ່ນີ້.

ຂອບໃຈສຳລັບການສົນທະນານີ້!

ທີ່ມາ: https://baogialai.com.vn/ts-le-nhat-ky-toi-tin-mang-van-hoc-thieu-nhi-se-con-but-pha-manh-post330878.html