ລົດຊາດຫວານໃນປາກ

ຢູ່ເຂດພູດອຍ Dinh Hoa, ໃນບັນດາເຍື່ອງອາຫານຊົນເຜົ່າ, ເຂົ້າໜົມເຂົ້າໜົມແບບງ່າຍດາຍ, ເຂົ້າໜົມກະໂປ່ໄດ້ຖືເປັນສະຖານທີ່ພິເສດໃນໃຈຊາວໄຕມາແຕ່ດົນນານ. ດ້ານໜ້າແມ່ນພຽງແຕ່ເອົາເຂົ້າໜຽວໜຶ້ງປະສົມກັບນ້ຳໝາກນາວສີທອງ, ຕື່ມຂີງເຜັດເລັກນ້ອຍ. ແຕ່ທີ່ຢູ່ເບື້ອງຫຼັງຄວາມລຽບງ່າຍນັ້ນແມ່ນປັດຊະຍາ: ຄົນທີ່ຮູ້ຈັກສາມັກຄີ ແລະແບ່ງປັນຈະສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງທີ່ຍືນຍົງ.

Báo Thái Nguyên•13/09/2025

Khau - sli, ຂອງຂວັນ rustic, ເປັນທີ່ຮັກແພງຂອງປະຊາຊົນຈໍານວນຫຼາຍໃນເວລາທີ່ມີຄວາມສຸກຊາ.

ເພື່ອຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບຄູອາຈານ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບປະກັບທ່ານນາງ ຫງວຽນທິຮ່າ, ຢູ່ໝູ່ບ້ານ ບ໋າເລນ, ຕາແສງ ດິງຮ່ວາ. ເປັນເວລາຫຼາຍສິບປີທີ່ນາງເປັນຜູ້ຮັບຜິດຊອບການເຮັດເຂົ້າໜົມບົວລອຍໃນງານບຸນລອງຕົງ, ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມໄວ້ເນື້ອເຊື່ອໃຈທີ່ທົ່ວປວງຊົນມີຕໍ່ນາງ.

ນາງ ຮ່າ ໄດ້ເລົ່າເລື່ອງອາຊີບຂອງຕົນດ້ວຍນ້ຳສຽງທີ່ມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນ ແລະ ແນະນຳວ່າ: ການເຮັດເຂົ້າຊອຍແຊບໆ ຕ້ອງເລີ່ມຈາກເຂົ້າປຸ້ນ. ເຂົ້າຫນຽວຫຼືເຂົ້າຫນຽວສີເຫຼືອງແມ່ນປະເສີດທີ່ສຸດ. ແຊ່ນ້ຳໄວ້ສອງຊົ່ວໂມງ, ເອົາອອກແລ້ວປະສົມໃສ່ແປ້ງສາລີ ຫຼື ແປ້ງເຂົ້າຈ້າວໜ້ອຍໜຶ່ງ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ເຂົ້າໜຽວຕິດກັນໃນເວລາໜື້ງ. ຄວາມຮ້ອນຕ້ອງໄດ້ຮັບການຕິດຕາມກວດກາຢ່າງລະມັດລະວັງ, ແລະເມື່ອມັນພຽງແຕ່ປຸງແຕ່ງ, ທ່ານຕ້ອງເອົາມັນອອກຈາກເຕົາ. ຖ້າເຈົ້າເຮັດເກີນໄປ, ເຂົ້າຈະເໝັນ ແລະເສື່ອມເສຍ.

ເຂົ້າໜຽວທີ່ປຸງແລ້ວປະໄວ້ໃຫ້ເຢັນ, ມ້ວນອອກຈາກນັ້ນປະໄວ້ຫນຶ່ງຄືນກ່ອນທີ່ຈະຕໍາຈົນກ່ວາເມັດເຂົ້າແປ. ຂະບວນການ roasting ແມ່ນບໍ່ງ່າຍຄືຫຼາຍຄົນຄິດ. ເຄັດ ລັບ ຂອງ ນາງ ຮ່າ ແມ່ນ ການ ອົບ ເຂົ້າ ຈີ່ ປະມານ ເຄິ່ງ ໂຖ ເທົ່າ ນັ້ນ, ເພື່ອໃຫ້ ເຂົ້າ ໜົມ ປ໋ອງ ຂະ ຫຍາຍ ຕົວ ເທົ່າ ກັນ ແລະ ໜຽວ. ສຸດທ້າຍ, ປະສົມທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງໃນ molasses ແລະປຸງແຕ່ງຈົນກ່ວາຫນາແລະຫນຽວຄ້າຍຄືເຂົ້າຫນົມອົມ. ໃຊ້ນ້ຳໝາກນາວຍັງດີທີ່ສຸດ, ຄວາມຫວານແມ່ນບໍລິສຸດ ແລະ ຊຶມ - ນາງ ຮ້າ ເປີດເຜີຍຕື່ມ.

ໃນຊຸມປີມໍ່ໆມານີ້, ໃນເວລາເຮັດເຄັກ, ຄົນເຮົາສາມາດເພີ່ມຫມາກງາ, ຖົ່ວດິນຫຼືເຂົ້າສີຂຽວ, ແຕ່ສໍາລັບນາງ, ຈິດວິນຍານຂອງເຄັກຍັງຄົງມີກິ່ນຫອມທີ່ອົບອຸ່ນ, ເຜັດຂອງຂີງແລະກິ່ນຫອມອ່ອນໆຂອງ molasses.

ໃນຄວາມຊົງຈຳໃນໄວເດັກຂອງທ່ານນາງ Ha, Tet ແມ່ນຄືນທີ່ທັງຄອບຄົວເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ອ້ອມເຕົາໄຟ ເພື່ອເຮັດເຂົ້າໜົມຄູ້ສະລີ. ຄວັນຢາສູບກວມເອົາຝາເຮືອນຄົວ, ກິ່ນຫອມຫວານຂອງ molasses ແຜ່ລາມ. ເດັກນ້ອຍຢ່າງກະຕືລືລົ້ນລໍຖ້າໃຫ້ເຄ້ກເຢັນເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາສາມາດແຕກອອກໄດ້. ເພາະບໍ່ມີວິທີການຮັກສາເຄັກ, ມີແຕ່ຄວາມໜຽວໃນຍາມກາງເວັນ, ສະນັ້ນ ແຕ່ລະວັນ, ຄອບຄົວຂອງນາງຈຶ່ງເຮັດຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ, ເປັນຊຸດໃໝ່ທຸກໆມື້.

Khau-sli ເຄີຍເປັນຂອງຂັວນອັນລ້ຳຄ່າຂອງຊາວໄຕ, ວາງໄວ້ເທິງແທ່ນບູຊາໃນຍາມວັນພັກ, ເພື່ອເປັນລາງວັນໃຫ້ແກ່ເດັກນ້ອຍ, ແລະ ເປັນຂອງຂວັນແລກປ່ຽນລະຫວ່າງເພື່ອນບ້ານ. ກ່ອນຂະບວນການຂະບວນການເຂົ້າໜົມອຸດສາຫະກຳ, ຢູ່ໝູ່ບ້ານຂອງຊາວເຜົ່າ ໄຕ ຢູ່ແຂວງ Dinh Hoa, ອັນນີ້ເກືອບຄືຂອງຫວານພຽງແຫ່ງດຽວຂອງຊາວ Tet.

ປະຈຸບັນ, ເມື່ອຊີວິດອຸດົມສົມບູນຂຶ້ນ, ເຂົ້າໜົມໄດ້ຖືກວາງສະແດງຢູ່ທົ່ວທຸກແຫ່ງຂອງຮ້ານສັບພະສິນຄ້າ, ເຂົ້າໜົມຂອງຊາວໄຕຍັງຄົງມີຢູ່ໃນຖາດຂອງຊາວໄຕໃນທຸກລະດູໃບໄມ້ປົ່ງ, ໃນການເຕົ້າໂຮມທຸກຄອບຄົວ. ບໍ່ແມ່ນຍ້ອນວ່າມັນຊັບຊ້ອນຫຼືຟຸ່ມເຟືອຍ, ແຕ່ເນື່ອງຈາກວ່າມັນປະກອບຄວາມຊົງຈໍາ. ຄົນກິນເຂົ້າໜົມເພື່ອລະນຶກເຖິງສຽງແກທີ່ດັງກ້ອງກັງວົນ, ລະນຶກເຖິງເຮືອນຄົວທີ່ອົບອຸ່ນ, ລະນຶກເຖິງການແບ່ງປັນຂອງຊຸມຊົນໃນເຂດສົງຄາມເກົ່າ.

ຊື່ຂອງເຄັກອາດຈະເວົ້າທັງຫມົດ: "Khâu" ຫມາຍຄວາມວ່າເຂົ້າ, "Sli" ຫມາຍຄວາມວ່າຫນຽວ. ເມັດເຂົ້າທີ່ແຍກຕ່າງຫາກແມ່ນຜູກມັດເຂົ້າກັນດ້ວຍໂມເລສ. ເຊັ່ນດຽວກັບມະນຸດ, ພຽງແຕ່ເມື່ອພວກເຮົາຮູ້ວິທີການສາມັກຄີແລະແບ່ງປັນພວກເຮົາສາມາດສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງ. ຂໍ້ຄວາມນັ້ນຜ່ານເຂົ້າໜົມເຄັກແບບງ່າຍໆແມ່ນໄດ້ຖ່າຍທອດຈາກລຸ້ນສູ່ລຸ້ນ, ຈາກລະດູການເທບໜຶ່ງໄປສູ່ລະດູຕໍ່ໄປ.

ໃນບັນດາຂອງຂວັນທີ່ທັນສະໄຫມນັບບໍ່ຖ້ວນ, khau - sli ຍັງຖືຕໍາແຫນ່ງຂອງຕົນເອງ, ບໍ່ພຽງແຕ່ປາກົດຢູ່ໃນຖາດ, ແຕ່ "ນ້ໍາຫນັກ" ຂອງມັນຍັງຢູ່ໃນສະຕິຂອງຊຸມຊົນເປັນເຄື່ອງຫມາຍວັດທະນະທໍາທີ່ບໍ່ຈືດໆ. ຢູ່ເທິງແທ່ນບູຊາຂອງຄອບຄົວທຸກໆເທບ, ເຄື່ອງບູຊາຂອງຊາວເຜົ່າຈຳຖືກຈັດວາງຢ່າງເປັນລະບຽບ ເພື່ອແນໃສ່ມຸ່ງໄປເຖິງສັນຕິພາບ ແລະ ຄວາມສາມັກຄີແບບພິເສດ.

ຂ້າພະເຈົ້າສົງໄສ, ສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ khau-sli ອົດທົນສະນັ້ນ? ບາງທີ, ມັນແມ່ນຄວາມລຽບງ່າຍຄືກັບຄວາມຈິງໃຈຂອງຊາວ Tay ໃນແຕ່ລະຊິ້ນ. ພຽງແຕ່ຕ່ອນນ້ອຍໆກໍພຽງພໍທີ່ຈະສ້າງຄວາມຊົງຈຳອັນອົບອຸ່ນຫຼາຍຢ່າງກ່ຽວກັບສະໄໝເກົ່າ, ຂອງລະດູການພົບປະ. ແລ້ວ, ທຸກໆຄັ້ງທີ່ເຮົາຢູ່ໄກບ້ານ, ທຸກຄົນຄົງຈະລະນຶກເຖິງບ້ານ, ຈື່ຈໍາສຽງຄຶກຄື້ນຂອງການທຸບຕີດ້ວຍໄຟ, ເພື່ອວ່າໃນໃຈເຮົາກໍຈະເກີດສຽງຮ້ອງດັງຂຶ້ນວ່າ: “ເຮົາກັບບ້ານ!”.

ທີ່ມາ: https://baothainguyen.vn/tin-moi/202509/vi-ngot-trong-khau-sli-2243b8f/