Gedichten van Ho Si Binh

Dichter Ho Si Binh werd geboren in 1953 in Vo Thuan, Trieu Phong, Quang Tri. Hij is lid van de Vietnamese Schrijversvereniging en woont en werkt momenteel in Da Nang . In zijn gepubliceerde proza- en poëziebundels vertelde hij altijd over zijn verdriet en nostalgie naar zijn vaderland; herinneringen aan de zware schuldenlast van het leven; mensen in vele landen, wat in de ziel van de dichter veel gevoelens en genegenheid achterliet...

Quang Tri Newspaper introduceert met respect een verzameling gedichten die dichter Ho Si Binh onlangs op het Dai Lai Writing Camp heeft gecomponeerd. Deze gedichten gaan over een heel ander gedachtegoed...

Quan Ho Liefdesverdriet

Ik wou dat ik jij kon zijn

maar er is meteen iemand

het lied van de ontmoeting halverwege zong hij

weet hoe je met mij tanden kunt maken

twee is één, één plus één is twee

Het lied is voor altijd onzeker

De verliefde Duong-rivier stroomt door Kinh Bac

werd verliefd op Quan Ho en was haar hele leven een flirterig persoon.

Ik ging met Thuan Thanh naar de Do-tempel.

hou van de Duong-rivier een leven lang wachten

Wie leunt er nog meer op de boot om zich minder eenzaam te voelen?

waarom moeten mensen lijden in dit lied

Het liedje "Love You Forever"

Ik draag het in mijn hart om de rivier over te steken...

Door de schilderijen van het dorp Ho

Ken de schilderijen van Dong Ho al sinds mijn kindertijd

het kleine steegje eromheen heeft herkend

kippen, varkens, katten en muizen

plattelandsvolk met moeder en mij

koele bries en motregen

muizenhuwelijk in de kindertijd

ook bruisend om de lente te verwelkomen

Duong-rivier door de noordoostmoesson

Ik stak de rivier van herinneringen over om Dong Ho weer te ontmoeten.

zag moeder in regenjas naar de Tet-markt gaan

oud schilderij verwarmt het huis

Ik ontmoette Hoang Cam opnieuw bij de oude kade

Waar de ziel is, heeft het papier kleur

hartstochtelijke liefde voor tienerdromen

nachtdroom wijn schenken kijken naar schilderij plotseling mezelf herinneren

Rode katoenboom van Vinh Phuc

Trek al je kleren uit en laat je rode kleur zien

elkaar vasthouden en de hangmat loslaten met een beetje geurige lippen

kale takken van vreugde als openen en sluiten

Maart gaat de droevige lente troosten

Vinh Phuc's wangen zijn rood alsof hij dronken is

laat me dronken worden en dromen van bloemenkleuren

toen ik plotseling wakker werd, omringd door regen

bloemblaadjes die in het midden van het veld vallen

blauwe lucht denk ook dat ik verloren ben

het hele oppervlak van het meer is gevuld met bloemen

Ik kan het seizoen niet voorbij laten gaan.

bang voor terugkerende mensen, vergeetachtig, schaarse schaduw van bomen

HSB

Bron: https://baoquangtri.vn/chum-tho-ho-si-binh-185009.htm