Ontroerende brieven naar Truong Sa

NDO - In de sfeer van de viering van de 50e verjaardag van de Bevrijding van het Zuiden en de Nationale Herenigingsdag (30 april 1975 - 30 april 2025) en de 50e verjaardag van de Bevrijding van de Truong Sa-archipel, worden er in april nog steeds handgeschreven brieven van studenten uit het vasteland naar afgelegen eilanden gestuurd om marinesoldaten te bezoeken en aan te moedigen...

In het moderne leven, nu digitale technologie opkomt en alle informatie in een fractie van een seconde kan worden verzonden, verdwijnt het beeld van handgeschreven brieven geleidelijk. Maar voor de marinesoldaten die dag en nacht dienstdoen in de voorste linies van wind en golven, midden op de verre zee, zijn handgeschreven brieven van studenten van het vasteland nog steeds onbetaalbare geschenken.

De strakke lijnen op het papier dragen pure gevoelens uit, oprechte warmte die door elk woord heen stroomt. Voor soldaten op afgelegen eilanden is elke handgeschreven brief een woord van bemoediging, een onverwachte vreugde die de diepe en sterke band tussen het thuisfront en de soldaat uitdrukt - waar liefde voor het vaderland altijd wordt overgedragen door de eenvoudigste dingen.

Studenten vinden het leuk om brieven en kaarten te schrijven en te versieren om naar soldaten te sturen.

Op weg naar de zee en eilanden van het thuisland, ter gelegenheid van de 50e verjaardag van de bevrijding van de Truong Sa-archipel, hebben veel scholen in het hele land praktische activiteiten georganiseerd om leerlingen te onderwijzen in patriottisme en het bewustzijn van territoriale soevereiniteit . Een van de lichtpuntjes is basisschool Ninh Van in de stad Hoa Lu, provincie Ninh Binh. Lerares Dinh Thi Ngoc, hoofd van de Jeugdbond, heeft stilletjes zaadjes van liefde gezaaid via elke pagina van de schoolboeken van haar leerlingen.

Voor soldaten op afgelegen eilanden is dit een uiterst waardevol geestelijk geschenk.

Mevrouw Ngoc moedigde leerlingen aan om handgeschreven brieven te schrijven aan de marinesoldaten die dienst hadden in Truong Sa. In het begin was het slechts een kleine activiteit tijdens de teamvergadering, maar al snel verspreidden de humanistische waarden zich via handgeschreven brieven over de hele school. Leraren en leerlingen bespraken en deelden samen, elke streek van het handschrift van de leerlingen leek vol en zacht door de kleine handjes die zorgvuldig elke regel schreven. Alles droeg vreemd zuivere en oprechte gevoelens met zich mee.

Elke brief bevatte een wens en een boodschap en werd door de kinderen versierd met grappige en schattige tekeningen: een rode zon op de blauwe zee, een soldaat die plechtig de wacht hield, de nationale vlag die trots wapperde op de golven. Sommige kinderen plakten er zelfs zorgvuldig gedroogde bloemen op of vouwden de brief in de vorm van een hart of bloem.

De leraar controleerde elke brief zorgvuldig voordat hij deze naar het afgelegen eiland stuurde.

Achter elke onvolwassen pennenstreek schuilt een kinderlijke hemel vol liefde en opwinding. Naast de brieven stuurden de kinderen ook tekeningen, zelfgemaakte ansichtkaarten en simpele, lieve wensen... Alles werd zorgvuldig ingepakt en in groepen naar Truong Sa gestuurd, waar ze de stormen trotseerden om de soldaten aan het front te bereiken.

Lerares Dinh Thi Ngoc vertelde over deze eenvoudige maar betekenisvolle activiteit: "Als lid van de Jeugdbond vraag ik me altijd af hoe ik de liefde voor het vaderland niet alleen in boeken kan uitdrukken, maar ook op een manier die de kinderen in hun hart kan laten voelen. Een handgeschreven brief schrijven is iets kleins, maar ik geloof dat het een manier is voor de kinderen om contact te maken met de soldaten die in stilte hun eigen geluk opofferen voor de vrede in het land. Toen ik de onschuldige regels en oprechte wensen van de kinderen las, raakte ik diep ontroerd. De kinderen zijn nog jong en begrijpen het concept van soevereiniteit over zeeën en eilanden nog niet helemaal, maar hun gevoelens zijn heel oprecht. Ik geloof dat deze eenvoudige dingen hen zullen bijblijven op hun reis naar volwassenheid."

Een kleine prestatie, maar ze zijn er erg trots op.

Elk jaar, tijdens de Tet-vakantie of belangrijke jubilea van het land, worden er honderden, duizenden handgeschreven brieven uit het hele land verzameld door groepen en clubs die van de zee en de eilanden houden en naar Truong Sa, DK1 Platform, worden gestuurd. Degenen die verantwoordelijk zijn voor het verzamelen, verpakken en verzenden van de brieven zijn altijd emotioneel en zorgvuldig, omdat ze begrijpen: elke brief is de hartslag van een onschuldig hart richting de zee en de eilanden - de meest tedere brug die ook een grote spirituele kracht heeft.

Brieven zijn een spiritueel geschenk van bemoediging voor elke soldaat.

Handgeschreven brieven van het vasteland worden door de marine altijd gekoesterd en keer op keer gelezen. Veel soldaten beschouwen ze als een kostbaar geschenk te midden van de stormachtige zee en de zoute wind. Sommige soldaten vouwen de brieven zorgvuldig op en stoppen ze in hun borstzakje; anderen proppen ze in notitieboekjes en slaan ze af en toe open om te lezen, om hun hart te verwarmen na lange nachtdiensten op wacht op zee; sommige eenheden plaatsen zelfs brieflijsten in de gemeenschappelijke ruimte, zodat iedereen die langskomt even kan stoppen, een rij kinderbrieven kan lezen, de tekeningen kan bewonderen en hun hart kan voelen verzachten in de dagen weg van het vasteland.

Het liefdevolle handschrift van de kinderen.

Voor soldaten op afgelegen eilanden is elke brief als een miniatuur stukje land dat de gevoelens van kinderen, van het thuisland, van het hele vaderland, altijd gericht op de zee, met zich meedraagt. Daarom worden handgeschreven brieven door soldaten altijd gekoesterd als onderdeel van de mooiste herinneringen aan de reis om de heilige soevereiniteit te beschermen.

De vreugde van marinesoldaten bij het lezen van brieven van studenten op het vasteland.

Jarenlang, voordat het schip de haven verlaat, controleert Tran Vu Thanh, voorzitter van de Vietnam Sea and Islands Association, nog eens zorgvuldig of de dozen met handgeschreven brieven van studenten uit het hele land goed bewaard zijn gebleven. Na meer dan 10 jaar als "postbode" begrijpt hij de plicht om het vertrouwen van het vasteland over te brengen aan de soldaten, en hij kan niet tellen hoeveel handgeschreven brieven hij al naar Truong Sa heeft gebracht...

Brieven lezen bij de golven...

De heer Tran Vu Thanh vertelde over die reis: "Voor een soldaat is het een buitengewoon rijke spirituele wereld . Eens hield een jonge soldaat een brief in zijn hand, las hem keer op keer en fluisterde toen tegen me: "Sinds ik op het eiland ben, heb ik mijn familieleden nooit meer ontmoet, maar dankzij de kinderbrieven ben ik standvastiger geworden." Tijdens reizen naar afgelegen eilanden en boorplatforms... creëren schijnbaar kleine dingen zoals kinderbrieven een wonderbaarlijke spirituele kracht."

Voor soldaten is het lezen van brieven ook een onderdeel van het dagelijks leven.

Een halve eeuw is verstreken sinds de bevrijding van Truong Sa, maar de geest van patriottisme en het besef van het beschermen van de soevereiniteit van de zee en de eilanden wordt nog steeds aangewakkerd door de jonge generaties. In het tijdperk van digitale technologie zijn eenvoudige handgeschreven brieven een manier om traditionele waarden bij te brengen, een manier om het vuur aan te wakkeren zodat Truong Sa niet ver weg is, zodat soldaten op afgelegen eilanden altijd kunnen voelen: het land is één strook, de liefde voor het vaderland begint op papier, de pure pen van studenten.

Bron: https://nhandan.vn/nhung-la-thu-xuc-dong-gui-truong-sa-post876220.html