Overzeese Vietnamese wijk bij de "Saigon-brug"

Om 15.00 uur arriveerde de bus vanuit Ho Chi Minhstad in de hoofdstad Phnom Penh in Cambodja. De chauffeur kondigde aan dat de bus over een paar minuten zou stoppen om passagiers af te zetten bij de Saigon Bridge. Meer dan de helft van de passagiers pakte direct hun spullen om uit te stappen.

Vietnamese ziel in Cambodja

Meneer Tu, een buschauffeur, zei dat deze brug Chba Om Pau heet, maar Cambodjanen en mensen van Vietnamese afkomst noemen hem de "Saigonbrug". Mensen geloven dat als ze naar Vietnam willen, ze via deze brug moeten, en bovendien is er hier een grote concentratie mensen van Vietnamese afkomst. Volgens meneer Tu wonen binnen een straal van 5 km van deze brug bijna alleen maar mensen van Vietnamese afkomst.

Als een toerist deze plek zou filmen zonder te vermelden dat hij of zij in Cambodja is, zouden veel mensen dit waarschijnlijk aanzien voor een markt in Vietnam. Ga vanaf Monivong Avenue linksaf, aan beide kanten van de weg vind je tientallen restaurants met borden als "Northern Pho", "Bun Rieu", "Western Bun Mam"... Als je dieper naar binnen gaat, vind je talloze cafés en karaokebars met bruisende lentemuziek.

De mensen hier zijn voornamelijk handelaren. Sindsdien heeft de Cambodjaanse overheid een gebied van meer dan 8 hectare vrijgemaakt voor een markt en een nachtelijke eetstraat . In het weekend nemen veel Cambodjanen tuktuks om Vietnamees eten te nuttigen.

De Cambodjaanse snackbar van mevrouw Tran Thi Hong (32 jaar) wordt beschouwd als de beroemdste in deze food court. Gerechten zoals gemengd rijstpapier, gegrild brood met zout en chili, gefrituurde inktvis met vissaus... hier stonden ooit jonge Cambodjanen in de rij om te kopen.

Mevrouw Ly Thi Thao met Vietnamese studenten op de Anh Sang School

Mevrouw Hong zei: "Mijn ouders zijn Vietnamees en ik ben geboren in Cambodja. Ik woon al sinds mijn kindertijd bij Vietnamezen en spreek dus puur Vietnamees. Als ik nu word gevraagd waar mijn geboorteplaats ligt, kan ik alleen maar antwoorden in District 10, Ho Chi Minhstad." Hoewel ze al jaren in Cambodja woont, zijn voor mevrouw Hong, van haar levensstijl tot de dagelijkse gerechten in haar huis, altijd doordrenkt van de Vietnamese cultuur. Zo moet er vissaus in rijst zitten en op sterfdagen banh it la gai.

Volgens mevrouw Hong zijn er in de wijk "Saigon Bridge" twee verschillende werelden. De Vietnamezen met een gemiddeld inkomen huren huizen met een gevel aan de straat om zaken te doen. Zij zijn degenen die hier vóór 2000 woonden, toen de economie stabiliseerde, en verhuisden naar het centrum van Phnom Penh.

De rest zijn arme gezinnen die vroeger aan de rivier woonden en later naar het vasteland verhuisden om daar hun brood te verdienen. Ze konden echter niet lezen of schrijven of hadden geen kapitaal en moesten daarom diep in hun hart bijeenkomen.

Mijn leven verandert

Vanaf de hoofdweg leiden meer dan een dozijn kleine steegjes naar huizen van multiplex en oude golfplaten muren. We stopten bij het huis van Ly Thi Kieu (39 jaar oud).

Vroeger leefde haar hele familie van de visserij op de Mekong. De visvoorraad was uitgeput, dus verhuisde het hele gezin naar het vasteland, huurde hier land voor 180.000 riel per jaar (ongeveer 1 miljoen VND) en verdiende de kost met de verkoop van schroot.

"Het inzamelen van schroot is moeilijk, maar het is oké. Ik hoorde dat er voortdurend mensen in en uit deze buurt komen. In het begin, toen we geen kapitaal hadden, huurden we grond om tijdelijke huizen te bouwen, en na een paar jaar zakendoen, verhuisden we naar de voorkant van de "Saigon Bridge". Als we beter af zijn, verhuizen we naar de stad om te wonen", hoopt mevrouw Kieu.

De eerste generatie Vietnamezen en de tweede generatie (30 jaar en ouder) zijn hier nog steeds zeer analfabeet. De kinderen van de derde generatie zijn echter volledig opgeleid. Alleen al in dit kleine gebied zijn er acht scholen voor Vietnamese kinderen.

Er wonen veel Vietnamezen in de buurt van de Chba Om Pau-brug, daarom wordt deze plek ook wel de "Saigon-brug" genoemd.

De meest bijzondere is de Anh Sang School, geopend door twee Vietnamese leraren. Mevrouw Ly Thi Thao vertelde dat het doel van de opening van de school is om kinderen van 4 tot 12 jaar te helpen lezen en schrijven. De meesten komen uit arme gezinnen en elk kind komt met 1.000 riel (meer dan 5.500 VND) aan schoolgeld naar school, wat neerkomt op een bijdrage per dag dat ze naar school gaan.

Dit geld is alleen bedoeld om de twee leraren te helpen met het betalen van elektriciteit en water, terwijl lesgeven vrijwel gratis is. "We moeten de kinderen koste wat kost naar school sturen om hun leven te veranderen. De vorige generatie had een moeilijk leven door gebrek aan onderwijs", vertrouwde mevrouw Thao toe.

Mevrouw Tran Thi Hong heeft zelf twee kinderen, die allebei naar een Vietnamese school worden gestuurd, meer dan twee kilometer van huis. Daar zijn de leraren en leerlingen Vietnamees en volgt het lesprogramma Cambodjaanse leerboeken. De kinderen spreken beide talen vloeiend.

Vanuit de wijk "Sai Gon Bridge" komen heel wat Vietnamese kinderen die beroemd zijn geworden. Cambodjanen zeggen dat er in deze buurt verschillende zeer goede Vietnamese artsen zijn. Bij een moeilijke bevalling rennen mensen naar het kraamhuis van dokter Thanh, direct aan de voet van de brug; iedereen met buikpijn of een verkoudheid kan terecht bij dokter Minh in de marktkraam...

Lokale overheden scheppen voorwaarden

De heer Sim Chy, voorzitter van de Khmer-Vietnamese vereniging in Cambodja, zei dat er in het gebied van de Chba Om Pau-brug duizenden Vietnamezen wonen. Hun leven was in het verleden moeilijk omdat ze geen nationaliteit of certificaten hadden.

De Cambodjaanse overheid heeft de afgelopen jaren Vietnamezen die aan de rivier wonen aangemoedigd om zich aan land te vestigen. De vereniging heeft, samen met de Cambodjaanse overheid, naturalisatie ondersteund en certificaten voor vreemdelingenregistratie en permanente verblijfsvergunningen voor immigranten uitgegeven. De heer Sim Chy lichtte toe: "Elk jaar zijn er vele beurzenrondes voor Vietnamese kinderen die uitblinken in hun studie. Op belangrijke feestdagen in Vietnam en Cambodja organiseren we vaak evenementen om cadeaus uit te delen. De kwaliteit van leven is nu enorm veranderd."

Mensen in de wijk "Sai Gon Bridge" vertellen dat er af en toe vrachtwagens met rijst en bonenkruiden aankomen in de arme wijk aan de rivieroever. Mensen stromen daarheen om hun cadeaus in ontvangst te nemen. Ze begrijpen impliciet dat de brenger van de cadeaus een Vietnamees is die daar vroeger woonde.

Bron