ความรู้สึกแปลกๆ ในวัยเรียน

บางทีทุกคนคงเคยผ่านช่วงวัยแรกรุ่นอันแสนสั่นคลอนมาแล้ว ในใจมีความรู้สึกแปลกๆ มากมายที่ไม่รู้จะเรียกมันว่าอย่างไร ตอนนั้นฉันเป็นแค่นักเรียนเงียบๆ เรียนหนังสือธรรมดาๆ ไม่ได้โดดเด่นอะไรนัก

โลก ของฉันจำกัดอยู่แค่หน้าหนังสือ ช่วงเวลาที่แม่ดุฉันเรื่องคะแนนสอบต่ำ และช่วงบ่ายที่ฉันนั่งคิดว่าตัวเองจะกลายเป็นอะไรต่อไป

จนกระทั่งฉันรู้สึกซาบซึ้งกับรอยยิ้มอันอ่อนโยนนั้น ฉันเริ่มตั้งใจเรียนหนักขึ้น เพราะอยากนั่งข้างๆ เธอตอนที่เราถูกแบ่งกลุ่มเรียน ฉันเริ่มพยายามอย่างเต็มที่ในทุกงานที่ได้รับมอบหมาย เพราะเธอมักจะมองดูคะแนน ไม่มีใครสอนให้ฉันเปลี่ยนแปลง ความรู้สึกบริสุทธิ์นั้น แม้ไม่เคยแสดงออกมาก่อน กลับปลุกบางสิ่งที่ซ่อนเร้นอยู่ในตัวฉันมานาน นั่นคือความรู้สึกที่อยากจะพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น

ความรักในวัยเรียนนั้นแสนสั้น แต่มันคือไฟดวงแรก คอยปลอบประโลมฉันให้ผ่านพ้นวันอันหม่นหมอง ช่วยให้ฉันตระหนักว่ามีเพียงการเปลี่ยนแปลงเท่านั้นที่จะก้าวไปข้างหน้าได้ ฉันไปมหาวิทยาลัย ไปทำงาน สะดุดล้ม แล้วก็เติบโตขึ้น ทุกอย่างเริ่มต้นตั้งแต่วันที่ฉันอยาก "เจอเธออีกสักหน่อย"

หลายปีต่อมา เพื่อนเก่าของฉันกลายเป็นคู่ชีวิต ท่ามกลางชีวิตที่เร่งรีบ ท่ามกลางความว่างเปล่าและการต่อสู้ เราทะเลาะกันบ้างและเหนื่อยล้า แต่แล้วเราก็จับมือกันและก้าวเดินต่อไป เหมือนกับปีนั้น ตอนที่เราทั้งคู่ยังเป็นนักเรียน เรามองไปข้างหน้าด้วยกัน บัดนี้ ทุกครั้งที่ฉันมองดูลูกนอนหลับสนิท ฉันก็ขอบคุณความรักแรกจากโรงเรียนในใจ เพราะเขาคือคนที่ทำให้ฉันเข้มแข็งขึ้น ทำให้ฉันเป็นฉันในวันนี้

ที่มา: https://phunuvietnam.vn/cam-xuc-la-o-tuoi-hoc-tro-20250723191243663.htm