ฤดูร้อนเปลี่ยนไปพร้อมกับฝนที่ตกกระทันหัน สักพักก็แดดออก แล้วฝนก็ตก และก่อนที่ฝนจะหยุดตก พระอาทิตย์ก็ค่อยๆ โผล่ขึ้นมาจากเมฆและสาดส่องลงมาที่พื้น
ฝนและแสงแดด ช่างแปลกที่ฝนไม่ได้เป็นสีเทา แต่เป็นสีทอง ความประหลาดใจที่น่าสนใจยังไม่จบเพียงแค่นี้ ยังมีฝนตกที่เพิ่งหยุดตก และเห็นรุ้งกินน้ำที่สวยงามบนขอบฟ้า เด็กๆ ต่างส่งเสียงร้องด้วยความยินดีกับความงามของรุ้งกินน้ำ ดวงตาของเด็กๆ แต่ละคนเป็นประกายด้วยความปรารถนาที่จะสัมผัสรุ้งกินน้ำสักครั้ง เพื่อโอบรับสีสันอันมหัศจรรย์เหล่านั้น แต่ตลอดไปมันก็เป็นเพียงความปรารถนา ไม่มีใครสามารถสัมผัสความงามอันลวงตาของรุ้งกินน้ำได้ ดังนั้นรุ้งกินน้ำจึงสวยงามอยู่เสมอ สวยงามตลอดไป ทำให้ผู้คนต่างชื่นชมและอุทานทุกครั้งที่รุ้งกินน้ำปรากฏขึ้น
ตอนเด็กๆ ทุกครั้งที่เห็นสายรุ้ง เราจะโห่ร้องและนั่งดูอย่างเงียบๆ เราสงสัยว่าทำไมสายรุ้งจึงแขวนอยู่บนเมฆ ใครสร้างสายรุ้ง ทำไมสายรุ้งจึงปรากฏขึ้นเฉพาะหลังฝนตกเท่านั้น... มีคำถามมากมายที่ไม่มีใครตอบได้ แม่บอกว่าสายรุ้งถูกสร้างขึ้นโดยนางฟ้าแห่งสายฝน ดังนั้นเมื่อนางฟ้าจากไป สายรุ้งก็จะหายไปในไม่ช้า แต่ฉันยังไม่พอใจกับคำตอบของแม่ ฉันจึงถามแม่ว่าทำไมนางฟ้าถึงสร้างสายรุ้ง แม่ยิ้มอย่างอ่อนโยน นางฟ้าสร้างสายรุ้งเพื่อไปจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่งเพื่อให้เกิดฝนตก ดังนั้นบนท้องฟ้าจึงมีแม่น้ำใช่ไหมแม่ ใช่แล้ว ฝนคือน้ำจากแม่น้ำที่ไหลลงมาที่นี่และที่นั่น คำตอบของแม่ทำให้ฉันจินตนาการมากมาย ปรากฏว่าดินแดนบนท้องฟ้านั้นมีจริง และที่นั่นเต็มไปด้วยนางฟ้า ฉันบอกเพื่อนๆ เกี่ยวกับ การค้นพบ อันยิ่งใหญ่ของฉัน แต่พวกเขาทั้งหมดก็ทำปากยื่นและบอกว่าฉันโกหก ไม่เป็นไร เมื่อฉันโตขึ้นและมีเงินมากมาย ฉันจะบินไปยังดินแดนมหัศจรรย์นั้นและถ่ายรูปเพื่อพิสูจน์
แต่ก่อนที่ฉันจะเติบโต คุณครูได้สอนฉันเกี่ยวกับปรากฏการณ์สายรุ้งไปแล้ว ปรากฎว่าสายรุ้งเกิดจากการหักเหและสะท้อนของแสงหลังฝนตก เพื่อนๆ เตือนฉันถึงการค้นพบอันยิ่งใหญ่ของฉันและล้อเลียนฉันตลอดเวลา ฉันไม่เสียเวลาคุยกับพวกเขา ฉันยังคงเชื่อในดินแดนแห่งเทพนิยายที่ฉันเห็นในจินตนาการ ฉันใส่ความดื้อรั้นของฉันลงในความฝันในเทพนิยายที่ฉันเป็นนางฟ้าแห่งฝน เดินอย่างสง่างามข้ามสะพานแห่งแสงห้าสี และใช้ถังวิเศษตักน้ำจากแม่น้ำและเทลงสู่โลกมนุษย์เป็นฝน...
ฉันโกรธเพื่อนมากจนต้องหันไปดูสายรุ้งคนเดียว นั่งบนหญ้า นอนขดตัวเอาหัวพิงหมอน เฝ้าดูสายรุ้งอย่างเงียบๆ ช่างสนุกมาก สีสันที่ธรรมชาติวาดขึ้นอย่างพิถีพิถันนั้นสดใสมาก ฉันพยายามผสมสีให้ดูคล้ายกันหลายครั้งแต่ก็ล้มเหลว ธรรมชาติเป็นจิตรกรผู้ยิ่งใหญ่ที่มนุษย์ไม่สามารถเลียนแบบได้ สีสันที่ธรรมชาติสร้างขึ้นนั้นสดใสอย่างน่าอัศจรรย์จนไม่สามารถเลียนแบบได้
ต่อมาเมื่อไปเรียนและทำงานในเมือง ฉันก็ไม่เห็นสายรุ้งหลังฝนตกอีกต่อไป วัฏจักรการหาเลี้ยงชีพและหาเงินทำให้ฉันลืมสิ่งสวยงามในวัยเด็กไปเสียหมด ฝนฤดูร้อนนำความเศร้ามาให้เพียงเพราะรถติดและน้ำท่วมถนน มันไม่น่าสนใจอีกต่อไป จนกระทั่งฉันรู้ว่าความวุ่นวายของชีวิตในเมืองไม่เหมาะกับฉัน ฉันจึงเก็บข้าวของและกลับบ้านเกิด สูดกลิ่นดินหลังฝนตก มองดูท้องฟ้ากว้างไกลสุดสายตา พบกับเพื่อนสายรุ้งในวัยเด็กของฉัน และความฝันอันสวยงามก็หวนคืนมา จนกระทั่งตอนนี้ ทุกครั้งที่เห็นสายรุ้ง ฉันไม่พยายามผสมสีให้เข้ากันอีกต่อไป ไม่ฝันอยากเป็นนางฟ้าแห่งฝนอีกต่อไป ฉันมองเห็นเพียงว่าสายรุ้งเป็นสิ่งที่งดงามที่สุดในจักรวาล มันเตือนฉันถึงบทเรียนที่ว่าหลังฝนตก ท้องฟ้าจะสดใสอีกครั้ง มีสิ่งสวยงามมากมายรอเราอยู่ข้างหน้า ดังนั้นอย่ายอมแพ้ต่อความผิดหวัง ชีวิตที่ดีขึ้นได้ต้องเอาชนะความยากลำบากและความยากลำบากเท่านั้น
ครึ่งชีวิตของฉันผ่านไปแล้ว และฉันต้องเผชิญกับทั้งเรื่องดีและเรื่องร้ายมากมายในชีวิต ก่อนที่ฉันจะตระหนักถึงบทเรียนของสายรุ้ง
บ่ายวันนี้ หลังจากฝนตก สายรุ้งก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งทางทิศตะวันตก กว้างใหญ่ ชัดเจน และงดงามกลางท้องฟ้า ฉันนึกถึงความฝันในวัยเด็กที่ครั้งหนึ่งเคยได้สัมผัสสายรุ้ง ฉันหัวเราะเบาๆ กับวัยเด็กที่ไร้เดียงสาของตัวเอง ดูเหมือนว่าสายรุ้งยังยิ้มอยู่บนฟ้าด้วย...
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)