ที่สระพินมีตลาด

เช้าตรู่ หมอกปกคลุมทั่วที่ราบสูงหินดงวาน ท่ามกลางหมอกหนาทึบ กลุ่มชาวม้งและชาวเต๋า... สวมชุดสีสันฉูดฉาดจากหมู่บ้านห่างไกล ทยอยลงจากภูเขาอย่างช้าๆ พวกเขาแบกตะกร้าบนหลัง ห่อผัก สมุนไพร ไก่ หรือลูกหมู ซึ่งเป็นผลผลิตที่พวกเขาทำเอง พวกเขาเดินฝ่าสายลมหนาว มุ่งหน้าสู่ใจกลางตำบลสาฟิน ซึ่งตลาดค่อยๆ ตื่นขึ้น

ตะกร้าจะนำพาสตรีชาวม้งไปร่วมตลาดทุกครั้ง

สีสันสดใส ตะกร้าแห่งความรู้สึก

ตลาดซาฟินตั้งอยู่บนทางหลวงหมายเลข 4C ติดกับถนนสายความสุขอันคดเคี้ยว ซึ่งเป็นเส้นทางในตำนานของที่ราบสูงหินดงวาน ตลาดแห่งนี้เป็นหนึ่งในตลาดที่มีเอกลักษณ์และโดดเด่นที่สุดแห่งหนึ่งของดินแดนแห่งนี้

ตลาดจะประชุมทุกหกวัน และแต่ละวันจะ “เลื่อน” ออกไปหนึ่งวันจากวันก่อนหน้า ถ้าสัปดาห์นี้ตรงกับวันอาทิตย์ สัปดาห์หน้าก็จะเป็นวันเสาร์ วันศุกร์ วันพฤหัสบดี... จังหวะแบบนี้ดูเหมือนจะไม่เป็นไปตามกฎเกณฑ์ของยุคสมัย แต่เป็นไปตามการหมุนเวียนของไร่นา ฤดูข้าวโพด ฤดูข้าว ทุกครั้งที่ถึงวันนัดหมาย ขณะที่หมอกยังปกคลุมภูเขา ผู้คนต่างพากันขนสินค้าไปตลาด

ตั้งแต่เช้าจรดค่ำ ตลาดจะคึกคักไปด้วยเสียงต่อรองราคา เสียงหัวเราะ ปะปนกับควันจากครัว ที่นี่ ผู้คนมาตลาดไม่เพียงแต่เพื่อซื้อขายเท่านั้น แต่ยังมาพบปะ แลกเปลี่ยน และพบปะกันท่ามกลางชีวิตอันยากลำบากของที่ราบสูง

กลางตลาด ภาพลักษณ์ของหญิงชาวม้งโดดเด่นในชุดเดรสสีสันสดใส สีสันราวกับดึงแสงแดดให้สาดส่องลงมาในหมอก พวกเธอคือผู้สืบสานจิตวิญญาณแห่งการปั่นและทอผ้าลินิน ซึ่งเป็นอาชีพที่หล่อเลี้ยงและหล่อหลอมอัตลักษณ์ชาติพันธุ์ม้งมาหลายชั่วอายุคน ในมือของหญิงชาวม้ง มักจะมีด้ายป่านที่ปั่นแล้วครึ่งหนึ่งอยู่เสมอ ขณะเลือกซื้อของ พูดคุย และปั่นด้ายป่าน ด้ายป่านเส้นเล็กและบางเหล่านี้แต่ละเส้นจะถูกปั่น ทอ ย้อมคราม และปักมือลงบนชุดเดรส เสื้อ และผ้าพันคอ ไม่เพียงแต่เพื่อสวมใส่เท่านั้น แต่ยังเป็นวิธีให้ผู้หญิงได้แสดงออกถึงจิตวิญญาณของตนเองอีกด้วย

ในมือของสตรีชาวม้งมีเส้นป่านที่ถูกปั่นอยู่เสมอ

หากป่านเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ ตะกร้าหวายที่อยู่ด้านหลังก็เป็นของที่ขาดไม่ได้สำหรับชาวม้ง ในตลาด ตะกร้าสานต่อกัน ก่อให้เกิดกระแสแรงงานแบบชนบท ในตะกร้าอาจมีข้าวโพดสีเหลือง ถั่วป่า น้ำผึ้ง หรือกระโปรงใหม่สักสองสามผืนไว้แลกกับสมุนไพร การแลกเปลี่ยนกันอย่างเรียบง่ายเกิดขึ้นในภาษาม้งที่อบอุ่นและไพเราะ โดยไม่ต้องต่อรองราคามากนัก

ตะกร้าใบเล็กใบนั้นได้ถือกำเนิดขึ้น กลายเป็นองค์ประกอบทางวัฒนธรรมที่ไม่อาจแยกออกจากกันได้ของผู้คน ผู้คนอาจลืมชื่อ ลืมอายุ แต่เมื่อมองดูร่างของหญิงชาวม้งถือตะกร้า ทุกคนก็รู้ดีว่านั่นคือภาพของภูเขาและป่าไม้ แห่งเตวียนกวาง

ตลาดแห่งนี้ยังเป็นแหล่งรวมสีสันอันเข้มข้นของ อาหาร บนภูเขาอีกด้วย หม้อแกงเนื้อม้านึ่ง ซึ่งเป็นอาหารพื้นเมืองของชาวม้ง ปรุงจากเนื้อม้าและกระดูกม้าด้วยเครื่องเทศจากภูเขา ข้างๆ กันมีตะกร้าใส่ขนมจีนสีทอง เป็นขนมบัควีทเหนียวนุ่ม หอมกลิ่นดอกไม้สีม่วงที่บานสะพรั่งบนภูเขาทุกฤดูใบไม้ร่วง ผสมผสานกับกลิ่นหอมฉุนของไวน์ข้าวโพดผสมใบยีสต์ ไวน์ที่ทำให้ผู้คนหัวเราะได้ง่ายขึ้น พูดคุยกันมากขึ้น และลืมความหนาวเย็นของดินหินสีเทา

ผู้คนไปตลาดไม่เพียงแต่เพื่อขายสินค้าเท่านั้น แต่ยังเพื่อหาเพื่อน พบปะคนรู้จัก และแม้กระทั่งออกเดทด้วย มีชาวม้งหลายคู่ที่ไปตลาดด้วยกัน เสื้อผ้าของพวกเขายังคงมีกลิ่นผ้าลินินใหม่ ดวงตาของพวกเขาดูเขินอายแต่สดใส สำหรับพวกเขา ตลาดคือเทศกาล เป็นโอกาสที่จะแสดงความรู้สึก และเริ่มต้นเรื่องราวอันยาวนาน

เสียงสะท้อนของตลาดและการเดินทางไปยังภูมิภาคหิน

ตลาดสระฟินจำหน่ายผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรท้องถิ่นมากมาย

ปัจจุบัน ตลาดสาฟินไม่เพียงแต่เป็นจุดนัดพบของชาวเขาเท่านั้น แต่ยังเป็นจุดแวะพักยอดนิยมของนักท่องเที่ยวทั้งในและต่างประเทศอีกด้วย ท่ามกลางสีสันอันสดใสของผ้าลายยกดอก ภาพของนักท่องเที่ยวชาวตะวันตกที่ถือกล้องถ่ายรูปก็ดูคุ้นเคย ผู้คนที่นี่คุ้นเคยกับเลนส์ พวกเขายิ้มอย่างอ่อนโยน เป็นธรรมชาติ ราวกับดินแดนแห่งนี้

จากตลาดซาฟิน นักท่องเที่ยวสามารถเดินทางต่อไปยังคฤหาสน์ของตระกูลเวือง ซึ่งเป็นผลงานสถาปัตยกรรมที่สร้างจากหินสีเขียวและไม้ล้ำค่า ครั้งหนึ่งเคยเป็น "พระราชวังของกษัตริย์เหมียว" หรือเยี่ยมชมหมู่บ้านลาวซา ซึ่งมีบ้านดินเผาตั้งตระหง่านอยู่บนไหล่เขา หมู่บ้านแกะสลักเงินแบบดั้งเดิมยังคงจุดไฟทุกบ่าย ไกลออกไปคือเมืองโบราณดงวาน ซึ่งยังคงรักษาบ้านดินเผาสีเหลืองทองไว้ มีร้านกาแฟตั้งอยู่ท่ามกลางโขดหิน ราวกับเวลาหยุดนิ่งท่ามกลางเสียงขลุ่ยอันไพเราะ

เที่ยงวัน เมื่อพระอาทิตย์ช่วยขจัดน้ำค้างยามเช้า ตลาดก็ค่อยๆ ปิดลง ตะกร้าสินค้าว่างเปล่า หม้อข้าวตังโกว่างเปล่า เหลือเพียงเสียงฝีเท้าของผู้คนในสายลม อีกหกวัน ตลาดจะกลับมาเปิดอีกครั้ง โดย "เลื่อน" ออกไปหนึ่งวัน แต่ความเป็นมนุษย์ สีสัน และจิตวิญญาณทางวัฒนธรรมของที่ราบสูงยังคงเดิม เพราะในซาฟิน ตลาดแห่งนี้ไม่เพียงแต่เป็นพื้นที่สำหรับการค้าขายเท่านั้น แต่ยังเป็นสถานที่เก็บรักษาความทรงจำ วัฒนธรรม และลมหายใจแห่งชีวิตของชาวเขาอีกด้วย

หมายเหตุ: ฮวง อันห์

ที่มา: https://baotuyenquang.com.vn/van-hoa/du-lich/202511/co-mot-cho-lui-o-sa-phin-01c2c4b/