พูดคุยถึงความพิเศษของชาเวียดนาม

เช้าวันที่ 28 ธันวาคม ณ ถนนหนังสือนครโฮจิมินห์ ได้มีรายการทอล์คโชว์ Journey to Find Tea ขึ้น โดยมีการพูดคุยเกี่ยวกับเอกลักษณ์ของชาเวียดนาม และเปิดตัวหนังสือ Finding Tea ผลงานของนักเขียนและช่างฝีมือ เหงียน หง็อก ตวน ในงาน มีแขกรับเชิญ สองท่าน ได้แก่ รองศาสตราจารย์ ดร. สาขาเทคโนโลยีอาหาร เหงียน ซุย ถิญ และ ถุ่ย เตี๊ยน คนหนุ่มสาวผู้หลงใหลในการเรียนรู้เกี่ยวกับชาจาก เมืองลัมดง พร้อมด้วยผู้อ่านและผู้ที่ชื่นชอบศิลปะการชงชาอีกมากมาย

นักเขียนและศิลปินเหงียนหง็อกตวนแบ่งปันเรื่องราวการเดินทางของเขาเพื่อค้นหาชา

หนุ่มน้อยผู้หลงใหลชา Thuy Tien – แขกในงานเปิดตัวหนังสือ Finding Tea

เหงียน หง็อก ตวน ช่างฝีมือชาวเวียดนาม กล่าวว่า “เวียดนามเป็นที่รู้จักในฐานะแหล่งกำเนิดชา เราภูมิใจในป่าชาที่เก่าแก่ที่สุด ในโลก และได้อนุรักษ์ประเพณีการดื่มชาสดอันเป็นเอกลักษณ์มาเป็นเวลาหลายพันปี ต้นชาในแต่ละภูมิภาคมีสภาพภูมิอากาศและลักษณะดินที่แตกต่างกัน ซึ่งก่อให้เกิดประเพณีและธรรมเนียมการดื่มชาที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว ปัจจุบัน ประเทศของเรามีแหล่งปลูกและแปรรูปชา 34 แห่ง ปริมาณการส่งออกชาสูงเป็นอันดับ 5 ของโลก และเรื่องราวเกี่ยวกับชาก็เป็นหัวข้อที่ผู้คนจำนวนมากให้ความสนใจอยู่เสมอ”

ผลงานล่าสุด “Finding Tea” (เพิ่งตีพิมพ์โดยสำนักพิมพ์สมาคมนักเขียน) ผลงานของเหงียน หง็อก ตวน ช่างฝีมือผู้มากประสบการณ์ รวบรวมและเรียบเรียงโดยผู้เขียนหลังจากการค้นหา วิจัย และสัมผัสประสบการณ์ชาจากหลากหลายประเทศมาเป็นเวลานานหลายปี รวบรวมเรื่องราวที่น่าสนใจเกี่ยวกับชาเวียดนามและชาจากทั่วโลกด้วยแนวทางใหม่ๆ ในการเดินทางค้นหาชา เหงียน หง็อก ตวน ช่างฝีมือผู้มากประสบการณ์ได้รวบรวมลักษณะเด่นที่ทำให้ชาเวียดนามมีชื่อเสียงตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน นอกจากนี้ยังมีเรื่องราวเกี่ยวกับชาที่มีชื่อเสียงและประเพณีการดื่มชาในหลายประเทศ ซึ่งไม่ใช่ทุกคนที่จะมีโอกาสได้สัมผัสในชีวิตจริง

ผลงาน " Finding Tea" เพิ่งได้รับการเผยแพร่สู่ผู้อ่านแล้ว

ทำไมถึงมีคำกล่าวที่ว่า “ชาสาม ไวน์สี่” ?

รองศาสตราจารย์ ดร.เหงียน ซุย ถิงห์ กล่าวถึงต้นกำเนิดของชาเวียดนามว่า “ต้นชามีต้นกำเนิดในเวียดนาม มีหลักฐานมากมายที่บ่งชี้ว่าต้นชามีอยู่ในเวียดนามมาตั้งแต่สมัยโบราณ นานกว่า 600 ปีแล้ว ชาวเวียดนามนิยมดื่มชาก่อนชาวจีน และในที่สุดก็รวมถึงชาวญี่ปุ่นด้วย แต่ชาวญี่ปุ่นรู้วิธียกระดับชาให้กลายเป็นวัฒนธรรมชา ซึ่งถือเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมมาก

แล้วทำไมถึงเรียกว่าชาล่ะ? ในความคิดของฉัน อะไรก็ตามที่ชงเป็นเครื่องดื่มแล้วทิ้งเศษที่เหลือไปเรียกว่าชา ขึ้นอยู่กับแต่ละพื้นที่ เรียกว่าชาดื่มหรือชาก็ได้ แต่ทำไมคนถึงพูดว่าดื่มชาเขียว แต่ไม่มีใครพูดว่าดื่มชาเขียวเลย นั่นก็เป็นสิ่งที่พิเศษมากในภาษา

ฉากการแลกเปลี่ยนและพูดคุยชา

ผู้อ่านถามคำถามกับแขกและผู้เขียน – ศิลปิน Nguyen Ngoc Tuan

ถุ่ย เตี๊ยน แขกในงานแลกเปลี่ยนเล่าว่าตั้งแต่เด็ก เธอชอบดื่มชาและชอบดื่มชากับพ่อแม่ ตอนนี้เธอโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ความหลงใหลในชาเวียดนามก็ซึมซาบเข้าสู่สายเลือดของเธอ "บางวันฉันตื่นแต่เช้าตีสี่ครึ่งกลางบ้านกลางป่าเพื่อชงชา รู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นมหาเศรษฐีแห่งกาลเวลา และทันใดนั้นก็รู้สึกถึงความเงียบสงัดรอบตัว ฉันไม่ได้ยินเสียงชีวิตที่วุ่นวาย (และแม้แต่ในหัว) ที่เร่งรีบและเรียกร้องอีกต่อไป ช่วงเวลาแห่งความเงียบสงัดเหล่านั้นสามารถเพลิดเพลินได้เพียงลำพังหรือกับคนที่รักพร้อมกับจิบชาสักถ้วย" ถุ่ย เตี๊ยน เล่า

เหงียน หง็อก ตวน ช่างฝีมือชาวเวียดนาม กล่าวเสริมว่า “ชาทำให้เรารู้สึกสงบ สดชื่น และขจัดสิ่งสกปรกในร่างกาย ชามีสรรพคุณ 3 ประการ คือ ช่วยให้ทำสมาธิได้ตลอดคืนโดยไม่รู้สึกง่วงนอน ช่วยให้ร่างกายย่อยอาหาร จิตใจแจ่มใส และช่วยให้รู้จักควบคุมและยับยั้งความต้องการทางเพศ”

ส่วนสาเหตุที่เรียกกันว่า “ชาสาม ไวน์สี่” ผู้เขียนเหงียนหง็อกตวนอธิบายว่า “ตัมสี่หมายถึงจำนวนคนสำหรับเกมหนึ่งเกม ดื่มชาสามรสก็เพียงพอแล้ว พื้นที่ไม่วุ่นวาย เพียงพอที่จะเพลิดเพลินกับพิธีชงชา ไม่ว่าจะโต้เถียงกันอย่างไรก็จะมีคนกลางทำหน้าที่เป็นกรรมการเสมอ การดื่มสี่คนเป็นเลขคู่ เมื่อดื่มมากเกินไป หากไม่พอใจ สามคนเบียดกันคนละหนึ่งคน จะถือว่าไม่ยุติธรรมทันที เรื่องจะจบในเร็ววัน แต่เมื่อสมดุลแล้ว ทุกฝ่ายจะเท่าเทียมกัน งานเลี้ยงสังสรรค์จะสนุกยิ่งขึ้น…”

ที่มา: https://thanhnien.vn/dam-luan-ve-nhung-doc-dao-cua-tra-viet-185241228122942147.htm