สิ่งเรียบง่าย: กลิ่นใบไม้ร่วง ข้าวเหนียว ความรักของมนุษย์

ฮานอยหวนรำลึกถึงกลิ่นหอมของปลายฤดูใบไม้ร่วง ราวกับบทเพลงโบราณ สายลมพัดพากลิ่นหอมของดอกนมที่คืบคลานไปตามถนนแต่ละสาย สัมผัสถึงความทรงจำของคนที่อยู่ห่างไกล ท่ามกลางความเร่งรีบของชีวิต เพียงแค่แวบหนึ่งของแผงขายข้าวเหนียวต้นถนน ผู้คนก็ดูเหมือนจะถูกดึงกลับไปสู่ความทรงจำที่ยังคงเรียบง่าย

ฉันแวะซื้อข้าวเขียวมาหนึ่งห่อ ความร้อนอบอวลไปทั่วใบบัว หอมกลิ่นบริสุทธิ์จากสวรรค์และดิน เมล็ดข้าวเขียวเหนียวนุ่มแต่ละเมล็ดคลุกเคล้ากับถั่วเขียว มะพร้าวขูด และงาคั่วเล็กน้อย เรียบง่ายแต่สมบูรณ์แบบ ท่ามกลางเมืองที่ทันสมัย ​​อาหารพื้นบ้านจานนี้ยังคงรักษาเอกลักษณ์แบบชนบทที่คุ้นเคยไว้ ราวกับเป็นส่วนหนึ่งของจิตวิญญาณ แห่งฮานอย

เช้าตรู่ที่อากาศเย็นยะเยือก ขณะกำลังกินข้าวเหนียวกับข้าวอ่อน ฉันก็นึกถึงสมัยเรียนที่ห่างไกลจากบ้านขึ้นมาทันที เช้าตรู่ระหว่างทางไปห้องบรรยาย อาหารเช้ามีเพียงข้าวเหนียวห่อข้าวเหนียวกับข้าวอ่อนที่ซื้ออย่างรีบเร่งหน้าประตูโรงเรียน ตอนนั้นเงินในกระเป๋าฉันไม่ค่อยมี แต่แค่ข้าวเหนียวร้อนๆ กำมือเดียวก็เพียงพอสำหรับการเริ่มต้นวันอันยาวนานที่เต็มไปด้วยพลัง กลิ่นหอมของข้าวเหนียว ใบบัวที่อบอวลไปด้วยกลิ่นแดดจางๆ เสียงร้องอันคุ้นเคยกลางถนนเล็กๆ... ทั้งหมดนี้กลายเป็นความทรงจำอันมิอาจลืมเลือนในวัยเยาว์อันเรียบง่ายแต่งดงามของฉัน

วันนี้ ณ ใจกลางกรุงฮานอย ฉันได้พบกับความรู้สึกนั้นอีกครั้ง อบอุ่น คุ้นเคย และเปี่ยมล้นด้วยความรัก แม้ไม่ต้องโฆษณาชวนเชื่อมากมาย ข้าวเหนียวก็ยังคงบอกเล่าเรื่องราวของตัวเองอย่างเงียบๆ มันคือเรื่องราวเกี่ยวกับความเพียรพยายามของเหล่ากรรมกร วิถีชีวิตเรียบง่ายของชาวฮานอย และวิธีที่ผู้คนมอบความอบอุ่นให้กันและกันผ่านของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ข้าวเหนียวห่อหนึ่งไม่เพียงแต่เป็นอาหารเช้าเท่านั้น แต่ยังเป็นสัญลักษณ์ของมนุษยชาติ เป็นความรักใคร่ที่ทำให้ผู้มาเยือนจากแดนไกลสัมผัสได้ถึงมิตรภาพและความใกล้ชิด

ฮานอยน่าจะงดงามที่สุดในช่วงฤดูใบไม้ร่วง เมื่อทุกอย่างเริ่มช้าลง ท่ามกลางกลิ่นอายของข้าวเขียวขจีที่แผ่กระจาย เราได้ยินเสียงลมหายใจของท้องถนน สัมผัสได้ถึงความอ่อนโยน ลึกซึ้ง และเปี่ยมไปด้วยความรักใคร่ของผู้คนที่นี่ ทุกย่างก้าวที่เดินผ่านเมืองเก่า ทุกครั้งที่ได้ยินคำว่า “ข้าวเขียวร้อนๆ ที่นี่…” จะทำให้หัวใจเราสงบลง ปรากฏว่าท่ามกลางชีวิตสมัยใหม่ สิ่งที่ฉุดรั้งผู้คนไว้ไม่ใช่ตึกสูงระฟ้า หากแต่เป็นรสชาติแบบดั้งเดิม ความรู้สึกที่ได้สัมผัสความทรงจำของตนเอง

ท่ามกลางความพลุกพล่านของเมืองใหญ่ ฉันตระหนักว่ากลิ่นหอมของข้าวเขียวไม่เพียงแต่เป็นรสชาติเท่านั้น แต่ยังเป็นความทรงจำ เป็นวิถีที่ชาวฮานอยใช้รักษาจิตวิญญาณท่ามกลางกระแสความทันสมัย ​​เช่นเดียวกับฉัน หลายคนมาที่ร้านขายข้าวเหนียว ไม่เพียงแต่เพื่อกินเท่านั้น แต่ยังเพื่อแสวงหาความสงบสุข ผ่อนคลายความกังวล บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลที่ฮานอยถึงแม้จะเปลี่ยนแปลงทุกวัน แต่กลับทำให้ผู้คนคิดถึงฮานอยอยู่เสมอ เพราะในเมล็ดข้าวเขียวแต่ละเมล็ด ไม่เพียงแต่มีกลิ่นหอมของฤดูใบไม้ร่วงเท่านั้น แต่ยังแฝงไปด้วยความหวานชื่นของความรัก ความห่วงใยเล็กๆ น้อยๆ ที่มากพอจะทำให้เมืองนี้เปี่ยมไปด้วยจิตวิญญาณของชาวเวียดนาม

ฉันเดินออกจากมุมถนนพร้อมกับห่อข้าวเหนียวอุ่น ๆ ในมือ กลิ่นใบบัวยังคงอบอวลอยู่บนปลายนิ้ว เตือนใจฉันว่ายังมีสิ่งเรียบง่ายที่ทำให้หัวใจคนจมดิ่งลงได้ กลิ่นหอมของฤดูใบไม้ร่วง ข้าวเหนียว และความรักใคร่ สามรสชาติผสานกัน ก่อเกิดเป็นอัตลักษณ์ของฮานอย ทำให้ใครก็ตามที่เคยมาเยือนต่างอยากกลับมาอีกครั้ง เพียงเพื่อแสวงหาความสงบสุขในชีวิตอันแสนวุ่นวายนี้

แขวนฉัน

ที่มา: https://baodongnai.com.vn/van-hoa/202511/dieu-gian-di-huong-thu-xoi-com-tinh-nguoi-71908bf/