ดอกไม้สีม่วงบานสะพรั่งบนท้องฟ้าแห่งความทรงจำ…

ด้วยความที่เคยใช้ชีวิตในชนบท หลายคนอาจไม่รู้จักดอกมัว ดอกมัวเป็นดอกไม้ประจำปีตั้งแต่ปลายเดือนมกราคมไปจนถึงฤดูร้อน เมื่อแสงแดดอบอุ่นสาดส่องทั่วท้องฟ้าและผืนดิน ทุกพุ่ม ทุกกอ ต่างแข่งขันกันเบ่งบาน อวดสีม่วงสดใส สำหรับฉัน ดอกมัวคือความทรงจำ ความทรงจำอันสงบสุข เชื่อมโยงเข้ากับท้องฟ้าในวัยเด็กที่แสนหวานและน่าจดจำ แม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าใดแล้วก็ตาม

บ้านเกิดของฉันในอดีตเคยตั้งอยู่บนภูเขาสูงรกร้างและแห้งแล้ง พื้นดินไม่อุดมสมบูรณ์ แต่ที่นี่ดอกมัวเติบโตอย่างอุดมสมบูรณ์ พุ่มแต่ละพุ่มเขียวขจี และหลังจากวันตรุษจีน ประมาณสองสามสิบวันต่อมา ดอกมัวก็เริ่มบานและออกผล แม้จะเป็นดอกไม้ที่เรียบง่าย เรียบง่าย และบอบบาง แต่ก็ทนทานต่อสภาพความเป็นอยู่อันโหดร้ายของธรรมชาติได้เป็นอย่างดี ยิ่งดอกไม้มีแสงแดดมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งบานสะพรั่งและงดงามมากขึ้นเท่านั้น ดอกไม้ห้ากลีบดูราวกับกังหันลมเล็กๆ ที่แผ่ขยายออกมาพร้อมกับกลุ่มเกสรตัวเมียสีเหลืองตรงกลาง ราวกับต้องการอวดความงามให้โลก ผืนฟ้า และสรรพสิ่งได้เห็น

ตอนเด็กๆ ช่วงปิดเทอม เรามักจะมาที่นี่เพื่อปล่อยให้ควายและวัวกินหญ้า แล้วเล่นสนุกกันอย่างอิสระในพื้นที่อันเงียบสงบและเปี่ยมไปด้วยบทกวี ขณะที่เด็กผู้ชายเล่นต่อสู้กัน แกล้งทำเป็นหน้าผาของคนตาบอด... เด็กผู้หญิงก็หักใบไม้มาเรียงเป็นแนวรากของต้นไผ่ที่เขียวชอุ่มร่มรื่นใกล้ๆ แล้วก็หาก้อนกรวดมานั่งเล่นรับลูกเล่น บางครั้งพวกเธอก็เก็บดอกไม้มัวมาร้อยเป็นมงกุฎปลอมเพื่อดูว่าใครสวยกว่ากัน...

มัวไม่เพียงแต่ให้ดอกเท่านั้น แต่ยังให้ผลอีกด้วย ผลมัวไม่ได้มีขนาดใหญ่นัก โดยปกติจะมีขนาดเท่านิ้วมือเด็ก เมื่อสุกจะมีรสฝาดเปรี้ยวอมหวาน อร่อยอย่างยิ่ง โดยเฉพาะผลสุกที่เปลือกแตกออกเผยให้เห็นเนื้อสีม่วงเป็นกระจุกที่สะดุดตา บางวันช่วงบ่ายแก่ๆ เด็กๆ ต่างเล่นกันอย่างสนุกสนาน เก็บผลมัวกินจนลิ้นเป็นสีม่วง เด็กๆ นอนอยู่ใต้ต้นมัวเก่าๆ พูดคุยกันสารพัดเรื่อง ท่ามกลางลมแรงยามบ่าย เหนือเมฆขาวที่ลอยไปตามลมขึ้นสู่ท้องฟ้าไกลๆ

เช่นเดียวกับพืชและดอกไม้ชนิดอื่นๆ ดอกมัวเปรียบเสมือนเพื่อนสนิทของเรา เมื่อเราเติบโตขึ้น เด็กๆ บางคนก็เด็ดดอกมัวมาใส่ไว้ในหนังสือ เด็กผู้ชายบางคนใช้ภาพดอกมัวเขียนบทกวีไร้เดียงสาบทแรกๆ ของพวกเขา อยากจะมอบให้ใครสักคน แต่กลับอายเกินกว่าจะให้...

ในบ้านเกิดของฉัน มีนิทานเล่าขานว่านานมาแล้ว มีหญิงสาวคนหนึ่งส่งคนรักไปรบ แต่แล้วในสนามรบอันดุเดือด ชายหนุ่มผู้นั้นก็เสียชีวิตเพื่อประเทศชาติ หลังจากรอคอยมานาน หญิงสาวผู้นั้นก็สิ้นใจ กลายเป็นต้นหม่าวที่เบ่งบานเป็นดอกไม้สีม่วงบนเนินเขาอันกว้างใหญ่ เดือนแล้วเดือนเล่า ปีแล้วปีเล่า กวี ถั่น ทราก เหงียน วัน ได้ประพันธ์บทกวีชื่อ "หม่าวดอกไม้" ไว้อย่างสวยงามว่า "นานมาแล้ว ในยามบ่าย เราสองคน/ ชวนกันเล่นสนุกและเก็บหม่าวดอกไม้มากมาย/ หม่าวดอกไม้ที่เธอขาย ฉันซื้อ/ เงินทองเปรียบเสมือนใบไม้ร่วงโรยเมื่อสิ้นฤดู ร่วงโรยเป็นสีเหลือง/ จากนั้นฉันก็นำใบไม้มาร้อยเป็นเส้น/ ถักหม่าวดอกไม้เป็นใบไม้ ผูกเป็นกลางวันเป็นกลางคืน/ ถักหม่าวดอกไม้เป็นดอกไม้งานแต่งงานเพื่อมอบให้เธอ/ พวงมาลัยสีม่วงอ่อนประดับผมริมฝั่งแม่น้ำ..."

ฉันไม่ใช่กวี แต่ฉันชอบดอกมัวมาก ดอกไม้นั่นกลายเป็นความทรงจำที่ทำให้ฉันคิดถึงอดีต เมื่อวานนี้ ฉันขี่มอเตอร์ไซค์จากญาจางไปตามถนน Pham Van Dong ไปยัง Luong Son เพื่อเล่น ระหว่างทางคดเคี้ยวผ่านภูเขา ทันใดนั้นฉันก็เห็นพุ่มดอกมัวบานสะพรั่งสีม่วงเข้มใกล้ริมถนน นอนอยู่ข้างกอกก ฉันหยุดมอเตอร์ไซค์เพื่อดูดอกไม้ แล้วก็รู้สึกคิดถึงอดีตขึ้นมาชั่วขณะ...

ฮวง ฟู ล็อก

ที่มา: https://baokhanhhoa.vn/van-hoa/sang-tac/202503/hoa-mua-no-tim-troi-ky-uc-e0d0d55/