สัญลักษณ์มังกรในตำนานเป็นที่นิยมไปทั่วโลก ในโลกตะวันตก มังกรไม่ได้เป็นสัญลักษณ์ของราชวงศ์ แต่เป็นสัญลักษณ์ของพลังชั่วร้าย ในโลกตะวันออก มังกรเป็นสัญลักษณ์ของกษัตริย์ จักรพรรดิ การควบคุมสภาพอากาศ และการเติบโตของสังคม เกษตรกรรม โดยไม่คำนึงถึงปรัชญาหรือพลังอำนาจที่มังกรสื่อถึง ต้นกำเนิดของมังกรในโลกนี้มีความคล้ายคลึงกัน
เมื่อมนุษย์ก้าวออกจากถ้ำ พวกเขาจะหวาดกลัวพลังสามประการ ได้แก่ สิงโตหรือเสือบนพื้น งูหรือสัตว์ทะเล สัตว์เลื้อยคลานดุร้ายใต้น้ำ นกอินทรีตัวใหญ่ และนกล่าเหยื่อดุร้ายบนท้องฟ้า สิ่งเหล่านี้คือคู่ต่อสู้ที่น่าเกรงขาม ว่องไว แข็งแกร่ง มีเขี้ยวและกรงเล็บที่แหลมคม และสามารถกินคนได้ทุกเมื่อ มนุษย์ค่อยๆ สังเคราะห์พลังทั้งสามชนิดเข้าด้วยกันเป็นภาพเดียวกัน เรียกว่ามังกร 
มังกรมีหัวเป็นสิงโต ลำตัวเป็นงู มีเกล็ดปลา และมีเขากวาง มังกรตะวันตกมีปีก ส่วนมังกรตะวันออกไม่มีปีก แต่บินอยู่บนเมฆ พ่นน้ำ และทำให้เกิดฝนตก ม้าที่ผสมกับสิงโตและปลาจะกลายเป็นม้ามังกร หรือยูนิคอร์นที่มีลำตัวเป็นม้า แต่มีหัวเป็นสิงโตและมีลำตัวเป็นเกล็ด แนวคิดเหล่านี้น่าจะมาจากการออกเสียงแรกด้วย เช่น มังกร (ภาษาอังกฤษ) ปอด/หลง (ภาษาจีน) หรง (ภาษาเวียดนาม)... ก็มีที่มาของพยางค์เช่นเดียวกัน 
เชื่อกันว่าภาพสลักมังกรที่เก่าแก่ที่สุดปรากฏในโบราณคดียุคหินใหม่ของจีนเมื่อประมาณ 5,000 ปีก่อนคริสตกาล และมีการกล่าวถึงมังกรเป็นลายลักษณ์อักษรครั้งแรกในงานเขียนของขงจื๊อเมื่อประมาณ 2,000 ปีก่อนคริสตกาล มังกรในเวียดนามปรากฏบนโบราณวัตถุของราชวงศ์หลี่ (ค.ศ. 1010 - 1225) และเป็นที่นิยมตลอดระยะเวลาหนึ่งพันปีของการปกครองตนเองในระบบศักดินา แต่ร่องรอยที่เกี่ยวข้องกับมังกรยังพบได้บนภาพสลักสัมฤทธิ์ของดองเซินเมื่อ 2,500 ปีก่อน มังกรตะวันตกปรากฏให้เห็นบ่อยครั้งในยุคกลาง ตั้งแต่ประมาณศตวรรษที่ 7 - 14 ในศาสนาฮินดู มาการะ ซึ่งเป็นสัตว์ประหลาดแห่งท้องทะเล ก็ถือเป็นมังกรชนิดหนึ่งเช่นกัน และเป็นที่นิยมอย่างมากในงานศิลปะของชาวจามปา 
จากงานวิจัยของโรเบิร์ต เบียร์ ในหนังสือ Handbook of the Tibetan Buddhist Symbols มังกรจีนมี 3 ชนิดหลัก และ 9 ชนิดย่อย มังกร 3 ชนิดหลัก ได้แก่ มังกรสายฟ้าที่มีปอดหรือเขา (cuong long/truong giac loi long/มังกรสายฟ้าที่มีเขา), มังกรทะเลลี้หรือมังกรทะเลไม่มีเขา (hai long khong hon/long ma), มังกรเจียวหลง (Ch.chiao) มีเกล็ด อาศัยอยู่ในทะเลสาบและถ้ำ มังกร 9 ชนิดย่อย ได้แก่ เทียนหลง, ถั่นหลง, ดึ๊กลอง (มังกรมีปีก), ปันหลง (มังกรขด), ไตเจียกลอง (มังกรมีเขา), อุงชุยลอง (มังกรจมูก), หวางลอง (มังกรทอง), ถุยลอง (มังกรน้ำ), โห่ธรรมะลอง (มังกรผู้พิทักษ์สมบัติ) ชื่อของมังกรทั้ง 12 ชนิดนี้เป็นภาษาจีน ซึ่งชาวจีนได้ค้นคว้า และเป็นที่รู้จักของชาวเวียดนามด้วย
นอกจากนี้ จากงานวิจัยของโรเบิร์ต เบียร์ มังกรโดยทั่วไปมี 3 ส่วน และมี 9 รูปแบบ 3 ส่วน ได้แก่ หัวถึงขาหน้า ขาหน้าถึงเอว และเอวถึงหาง ลักษณะ 9 รูปแบบ ได้แก่ หัวเหมือนอูฐ เขาเหมือนกวาง ตาเหมือนปีศาจ กระต่าย หรือกุ้ง คอเหมือนงู เกล็ดเหมือนปลา ท้องเหมือนกบหรือหอยมือเสือ หูเหมือนวัว ขาหน้าและเท้าเหมือนเสือ กรงเล็บเหมือนนกอินทรี 
ด้านหลังมีเกล็ดคล้ายเปลวเพลิงเรียงเป็นแถว 81 เกล็ด และแผ่นหลังแหลมคมที่งอกออกมาจากขากรรไกร คาง เข่า และหาง เคราคล้ายปลาคาร์ปยื่นออกมาจากริมฝีปากบนของมังกร ขนแผงคอโค้งงอพลิ้วไหวราวกับม้า ดวงตามังกรป่าจ้องมอง คิ้วยกขึ้น ฟันแหลมคม ลิ้นยาวและบิดเบี้ยว สายฟ้าฟาดพุ่งออกมาจากขาหน้าทั้งสองข้าง ขณะที่มังกรบิดตัวไปมาท่ามกลางหมู่เมฆที่หมุนวน ขาทั้งสี่ข้างโอบล้อมอัญมณีล้ำค่า ไว้
การแสดงความคิดเห็น (0)