ไม่มีบ้านเกิดสองหลังอีกต่อไป...

แม้จะแยกจากกันด้วยพรมแดนการบริหาร แต่กวางบิญและกวางตรี (เก่า) ยังคงเป็นสองแหล่งวัฒนธรรมที่เชื่อมโยงกันในภูมิภาคกลาง ความคล้ายคลึงกันทางภูมิศาสตร์ ประวัติศาสตร์ และผู้คนได้สร้าง "ความสัมพันธ์" ที่แน่นแฟ้นและซื่อสัตย์ในไม่ช้า ครอบครัวจาก "สองบ้านเกิด" ลูกหลานของกวางบิญ (เก่า) ตั้งรกรากในกวางบิญ (เก่า) หัวใจที่ไม่เคยคิดว่ากันและกันเป็นคนแปลกหน้า... ทั้งหมดนี้ล้วนมีส่วนช่วยสร้างความใกล้ชิดตามธรรมชาติระหว่างสองดินแดน และเมื่อพรมแดนการบริหารถูกลบออกไป ความสัมพันธ์นั้นก็ยิ่งลึกซึ้งและสมบูรณ์ยิ่งขึ้น

ครอบครัวสามรุ่นของนายวัน หง็อก ทัน - ภาพ: GĐCC

ความสัมพันธ์

ในบ้านกว้างขวางหลังหนึ่งในเขตดงถ่วน จังหวัดกวางจิ วันหง็อกเซิน (เกิดปี พ.ศ. 2516) ค่อยๆ พลิกอัลบั้มภาพครอบครัวที่ขอบเก่าๆ ค่อยๆ พลิกภาพถ่ายขาวดำที่บันทึกภาพวัยเยาว์ของวันหง็อกเซิน (เกิดปี พ.ศ. 2478) บิดาของเขา เสียงของเซินเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ “บิดาของผมมาจากไห่หลาง จังหวัดกวางจิ (แก่) และเคยเป็นผู้รวมกลุ่มทางตอนเหนือในช่วงต่อต้านฝรั่งเศส หลายคนกลับมาหลังจากได้รับการปลดปล่อย แต่บิดาของผมเลือก กวางบิญ สถาน ที่ที่เคยต้อนรับท่าน เป็นสถานที่พักผ่อนและมีส่วนร่วม ท่านเคยเป็นรองผู้อำนวยการบริษัทหุ้นร่วมกวางบิญ ฟาร์มาซู ติ คอล ดินแดนแห่ง “สายลมลาวและหาดทรายขาว” ได้กลายเป็นบ้านเกิดที่สองของท่าน และได้บันทึกเหตุการณ์สำคัญต่างๆ มากมายในชีวิตของท่าน”

ระหว่างที่อาศัยและทำงานอยู่ที่กวางบิญ คุณเถียนได้พบ ตกหลุมรัก และแต่งงานกับหญิงสาวจากดินแดน "ไห่จี๋ย" ชื่อ ลัม ถิ แถ่ง ตุง (เกิดในปี พ.ศ. 2480) ทั้งคู่มีลูกด้วยกัน 5 คน โดยคุณเซินเป็นบุตรชายคนเดียว ในปี พ.ศ. 2554 คุณเซินได้แต่งงานกับคุณตรัน แถ่ง บิญ หญิงสาวผู้สุภาพและมีคุณธรรมจากกวางบิญ ครอบครัวเล็กๆ ของเขายังคงเป็นเสมือนสายใยที่เชื่อมโยงสองแผ่นดินนี้เข้าด้วยกัน

สำหรับเขา การผนวกรวมสองจังหวัดเข้าด้วยกันไม่เพียงแต่เป็นการเปลี่ยนแปลงขอบเขตเท่านั้น แต่ยังเป็นการยืนยันถึงช่วงเวลาอันยาวนานที่ครอบครัวของเขาอาศัยอยู่ระหว่างสองดินแดนนี้อีกด้วย “ครอบครัวของผมหลายชั่วอายุคนได้อาศัย ทำงาน และรักดินแดนทั้งสองแห่งนี้ ตอนนี้ที่ทั้งสองจังหวัดเป็นจังหวัดเดียวกัน ผมเชื่อว่าทุกอย่างจะราบรื่น เชื่อมโยงกัน และมีความรักใคร่กันมากขึ้น” ซอนกล่าว

สำหรับคุณเล ทิ ฟุง (เกิดปี พ.ศ. 2507) ในกลุ่มที่พักอาศัย 14 เขตดงทวน การรวมตัวกันของสองจังหวัดกว๋างบิ่ญและ กว๋างจิ ถือเป็น “เหตุการณ์สำคัญ” ทางอารมณ์ เป็นการตอบแทนอย่างเต็มเปี่ยมต่อชีวิตสมรสอันมั่นคงที่เธอรักษาไว้เกือบ 4 ทศวรรษ สมัยยังสาว นักศึกษาหญิงจากหมู่บ้านกิ่วมี กิ่วลิญ กว๋างจิ (แก่) ได้พบและตกหลุมรักเจ้าหน้าที่ตำรวจจากกว๋างบิ่ญซึ่งกำลังปฏิบัติหน้าที่อยู่ในเมืองหลวงเก่า

และในปี พ.ศ. 2530 ทั้งสองก็ได้เป็นสามีภรรยากันอย่างเป็นทางการ ในปี พ.ศ. 2533 คุณฟุงได้ติดตามสามีไปอยู่ที่กว๋างบิ่ญในฐานะลูกสะใภ้ ชีวิตในตอนนั้นเต็มไปด้วยความยากลำบาก แต่ความรักและความห่วงใยของชาวกว๋างบิ่ญทำให้เธอรู้สึกเป็นที่รักและได้รับการปกป้อง “การเป็นลูกสะใภ้ของกว๋างบิ่ญมา 38 ปี ฉันไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองมาจาก ‘ต่างแดน’ เลย ฉันเห็นว่าชาวกว๋างบิ่ญและกว๋างจิก็ไม่ได้ต่างกันมากนัก พวกเขาซื่อสัตย์ จริงใจ และรักใคร่กันสุดหัวใจ ตอนนี้เมื่อได้ยินข่าวการควบรวมกิจการ ฉันมีความสุขราวกับว่าได้กลับบ้าน ไม่ใช่ “ลูกสะใภ้ต่างแดน” อีกต่อไป แต่... เป็นสมาชิกของครอบครัวเดียวกัน” คุณฟุงกล่าวอย่างซาบซึ้ง

การเดินทางข้ามจังหวัดกว๋างบิ่ญนั้นไม่ใช่เรื่องยากนักที่จะได้พบกับครอบครัวที่มีรากฐานมาจากกว๋างจิ ลงหลักปักฐานและหาเลี้ยงชีพ พวกเขาร่วมกันถักทอบ้านเรือนเดียวกัน กว๋างบิ่ญและกว๋างจิไม่ได้เป็นสองจังหวัดอีกต่อไป แต่เป็นสองสายธารที่ไหลมาบรรจบกันด้วยความรักและความเสน่หา การแต่งงานระหว่างสามีและภรรยาของกว๋างบิ่ญหรือในทางกลับกัน ล้วนมีส่วนทำให้เกิด "ครอบครัวสองแผ่นดิน" ที่แข็งแกร่ง ซื่อสัตย์ และเปี่ยมด้วยความรัก ณ ที่แห่งนี้ การรวมตัวไม่ได้ก่อให้เกิดความแตกแยกหรือความแตกแยก แต่ก่อให้เกิดเสียงสะท้อน ความผูกพัน และความเป็นเพื่อน

“สมาคมกวางจิในกวางบิ่ญก่อตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2555 มีสมาชิกประมาณ 50 คน ปัจจุบันหลังจากดำเนินงานมากว่า 13 ปี จำนวนสมาชิกเพิ่มขึ้นเป็น 450 คน ส่วนใหญ่อยู่ในโบ่ตั๊ก กวางนิญ และเมืองด่งเฮ้ย (เดิม) สมาคมดำเนินงานโดยสมัครใจ โดยได้รับทุนสนับสนุนจากสมาชิกเอง” ตรัน วัน ลวน ประธานสมาคมกวางจิในกวางบิ่ญกล่าว

รักเกินขอบเขต

เพื่อสร้างความสามัคคี เด็กๆ ชาวกว๋างจิที่อาศัย ทำงาน และศึกษาในกว๋างบิ่ญ ได้รวมตัวกันและก่อตั้งสมาคมเพื่อนชาวกว๋างจิ (HĐH) ขึ้นในกว๋างบิ่ญ ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงมากมายของยุคสมัย สมาคมนี้ยังคงทำหน้าที่เป็น “สะพาน” เชื่อมโยงเด็กๆ ที่อยู่ห่างไกลจากบ้านอย่างเงียบๆ เพื่อให้พวกเขายังคงมีที่ทางให้กลับไปแบ่งปันและรักษาเอกลักษณ์ของบ้านเกิดเมืองนอนของตนไว้ แม้จะอยู่ห่างไกลหรือยุ่งวุ่นวายเพียงใด

ภาพถ่ายงานแต่งงานของคุณนายเล ทิ ฟุง และสามีของเธอ - ภาพ: GĐCC

หลังจากการก่อตั้งและพัฒนามากว่า 13 ปี สมาคมฯ ไม่เพียงแต่เป็นบ้านที่อบอุ่นและเปี่ยมด้วยความรักเท่านั้น แต่ยังเป็นสถานที่สำหรับเผยแพร่คุณค่าด้านมนุษยธรรมที่เปี่ยมล้นด้วยจิตวิญญาณของเพื่อนร่วมชาติอีกด้วย คุณตรัน วัน ลวน ประธานสมาคมฯ กล่าวว่า “ชาวกว๋างจิมีจิตใจที่เข้มแข็งและเรียบง่ายโดยกำเนิด ไม่ว่าจะไปที่ไหนหรือทำอะไร พวกเขาก็ยังคงโหยหาบ้านเกิดเมืองนอนและผืนแผ่นดินบรรพบุรุษ ดังนั้น สมาคมฯ จึงไม่เพียงแต่ช่วยให้ผู้คนได้พบปะและเยี่ยมเยียนกันในยามยากลำบากและทุกข์ยากเท่านั้น แต่ยังจัดกิจกรรมการกุศลต่างๆ เช่น การกลับไปเยี่ยมบ้านเกิดในช่วงเทศกาลตรุษเต๊ต การช่วยเหลือผู้ประสบภัยธรรมชาติ การส่งเสริมการเรียนรู้และความสามารถ...”

ทุกปี เนื่องในโอกาสวันชาติ 2 กันยายน หรือวันขึ้นปีใหม่ตามประเพณี สมาคมฯ จะจัดการประชุมเพื่อรำลึกถึงบ้านเกิด แลกเปลี่ยนกำลังใจ เชื่อมโยงรุ่นสู่รุ่น และปลูกฝังความภาคภูมิใจในบ้านเกิดอันกล้าหาญของจังหวัดกว๋างจิ สิ่งที่พิเศษคือในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา สมาคมฯ ยังส่งเสริมบทบาทของ “สะพาน” ระหว่างสองท้องถิ่น เชื่อมโยงข้อมูล แบ่งปันโอกาสในการทำงาน และประสานงานสนับสนุนนักศึกษาในสภาวะยากลำบาก สมาชิกหลายคนซึ่งเป็นบุตรเขยและบุตรสะใภ้ของจังหวัดกว๋างบิ่ญ ได้เข้ามามีบทบาทสำคัญต่อกิจกรรมของสมาคมฯ มีส่วนช่วยในการลบล้างพรมแดนท้องถิ่นและเสริมสร้างความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้น

การควบรวมจังหวัดกว๋างบิ่ญและกว๋างจิ นอกจากจะหมายถึงการเปลี่ยนแปลงการบริหารแล้ว ยังเป็นความเชื่อมโยงตามธรรมชาติของความรักของมนุษย์และแหล่งวัฒนธรรมที่ผสมผสานกันมายาวนาน ในบริบทนี้ บทบาทของสภาประชาชนกว๋างบิ่ญในกว๋างบิ่ญจึงมีความสำคัญยิ่งขึ้น ในฐานะผู้ให้การสนับสนุนทางจิตวิญญาณ สัญลักษณ์แห่งความปรารถนาที่จะร่วมพัฒนาและร่วมกันสร้าง "บ้านหลังใหญ่" ที่ไม่มีระยะห่างระหว่างสองจังหวัดอีกต่อไป

ความสงบของจิตใจ

ที่มา: https://baoquangtri.vn/khong-con-hai-que-195544.htm