ไม่มีบ้านเกิดสองเมืองอีกต่อไป...

แม้จะมีพรมแดนทางการปกครองคั่นกลาง แต่กว๋างบิ่ญและกว๋างจิ (เก่า) ก็ยังคงเป็นแหล่งวัฒนธรรมที่เชื่อมโยงกันสองแห่งในภาคกลาง ความคล้ายคลึงกันทางภูมิศาสตร์ ประวัติศาสตร์ และผู้คน ได้ก่อให้เกิด “ความสัมพันธ์” ที่แน่นแฟ้นและยั่งยืนในไม่ช้า ครอบครัวของ “สองบ้านเกิด” ลูกหลานของกว๋างจิ (เก่า) ที่ตั้งรกรากในกว๋างบิ่ญ (เก่า) หัวใจที่ไม่เคยมองว่ากันและกันเป็นคนแปลกหน้า... ล้วนมีส่วนช่วยสร้างความใกล้ชิดตามธรรมชาติระหว่างสองดินแดน และเมื่อพรมแดนทางการปกครองถูกลบเลือนไป ความสัมพันธ์นั้นก็ยิ่งลึกซึ้งและสมบูรณ์ยิ่งขึ้น

ครอบครัวสามรุ่นของนายวัน หง็อก ทัน - ภาพ: GĐCC

ความสัมพันธ์

ในบ้านกว้างขวางหลังหนึ่งในเขตดงถ่วน จังหวัดกวางจิ วันหง็อกเซิน (เกิดปี พ.ศ. 2516) ค่อยๆ พลิกอัลบั้มภาพครอบครัวเก่าๆ ขึ้นมาอย่างช้าๆ เซินลูบไล้ภาพถ่ายขาวดำที่บันทึกภาพวัยเยาว์ของวันหง็อกเซิน (เกิดปี พ.ศ. 2478) บิดาของเขาอย่างแผ่วเบา น้ำเสียงของเขาเปี่ยมไปด้วยความภาคภูมิใจ “บิดาของผมมาจากไห่หลาง จังหวัดกวางจิ (แก่) และเคยเป็นผู้รวมกลุ่มทางตอนเหนือในช่วงต่อต้านฝรั่งเศส หลายคนกลับมาหลังจากได้รับการปลดปล่อย แต่บิดาของผมเลือก กวางบิญห์ ซึ่งเป็นสถานที่รับเขามา เป็นสถานที่พักผ่อนและมีส่วนร่วม ท่านเคยเป็นรองผู้อำนวยการบริษัทหุ้นร่วมกวางบิญห์ ฟาร์มาซูติคอล ดินแดนแห่ง “สายลมลาวและหาดทรายขาว” ได้กลายเป็นบ้านเกิดที่สองของเขา และได้บันทึกเหตุการณ์สำคัญต่างๆ มากมายในชีวิตของเขา”

ระหว่างที่อาศัยและทำงานอยู่ที่กวางบิญ คุณเถียนได้พบ ตกหลุมรัก และแต่งงานกับหญิงสาวจากดินแดน "ไห่จี๋ย" ชื่อ ลัม ถิ แถ่ง ตุง (เกิดในปี พ.ศ. 2480) ทั้งคู่มีลูกด้วยกัน 5 คน โดยคุณเซินเป็นบุตรชายคนเดียว ในปี พ.ศ. 2554 คุณเซินได้แต่งงานกับคุณตรัน แถ่ง บิญ หญิงสาวผู้สุภาพและมีคุณธรรมจากกวางบิญ ครอบครัวเล็กๆ ของเขายังคงเป็นเสมือนสายใยที่เชื่อมโยงสองแผ่นดินนี้เข้าด้วยกัน

สำหรับเขา การผนวกรวมสองจังหวัดเข้าด้วยกันไม่เพียงแต่เป็นการเปลี่ยนแปลงพรมแดนเท่านั้น แต่ยังเป็นการยืนยันถึงช่วงเวลาอันยาวนานที่ครอบครัวของเขาอาศัยอยู่ระหว่างสองดินแดนนี้ด้วย “ครอบครัวของผมหลายชั่วอายุคนได้อาศัย ทำงาน และรักดินแดนทั้งสองแห่งนี้ ตอนนี้ที่ทั้งสองจังหวัดเป็นจังหวัดเดียวกัน ผมเชื่อว่าทุกอย่างจะราบรื่น เชื่อมโยงกัน และมีความรักใคร่กันมากขึ้น” คุณเซินกล่าว

สำหรับคุณเล ทิ ฟุง (เกิดปี พ.ศ. 2507) ในกลุ่มที่พักอาศัย 14 เขตดงทวน การรวมตัวกันของสองจังหวัดกว๋างบิ่ญและ กว๋างจิ ถือเป็น “เหตุการณ์สำคัญ” ทางอารมณ์ เป็นการตอบแทนอย่างเต็มเปี่ยมต่อชีวิตสมรสอันมั่นคงที่เธอรักษาไว้เกือบ 4 ทศวรรษ สมัยยังสาว นักศึกษาจากหมู่บ้านกิ่วมี กิ่วลิญ กว๋างจิ (แก่) ได้พบและตกหลุมรักเจ้าหน้าที่ตำรวจจากกว๋างบิ่ญซึ่งกำลังปฏิบัติหน้าที่อยู่ในเมืองหลวงเก่าแห่งนี้

และในปี พ.ศ. 2530 ทั้งสองก็ได้เป็นสามีภรรยากันอย่างเป็นทางการ ในปี พ.ศ. 2533 คุณฟุงได้ติดตามสามีไปอยู่ที่กวางบิญในฐานะลูกสะใภ้ ชีวิตในตอนนั้นเต็มไปด้วยความยากลำบาก แต่ความรักและความห่วงใยจากชาวกวางบิญทำให้เธอรู้สึกเป็นที่รักและได้รับการปกป้อง “การเป็นลูกสะใภ้ของกวางบิญมา 38 ปี ฉันไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองมาจาก ‘ต่างแดน’ เลย ฉันเห็นว่าชาวกวางบิญและกวางจิก็ไม่ได้ต่างกันมากนัก พวกเขาซื่อสัตย์ ลึกซึ้ง และรักใคร่กันสุดหัวใจ ตอนนี้เมื่อได้ยินข่าวการควบรวมกิจการ ฉันมีความสุขราวกับว่าได้กลับบ้าน ไม่ใช่ “ลูกสะใภ้ต่างแดน” อีกต่อไป แต่... เป็นสมาชิกของครอบครัวเดียวกัน” คุณฟุงกล่าวอย่างซาบซึ้ง

การเดินทางข้ามจังหวัดกว๋างบิ่ญนั้นไม่ใช่เรื่องยาก หากได้เห็นครอบครัวที่มีเชื้อสายกว๋างจิตั้งรกรากและหาเลี้ยงชีพ พวกเขาร่วมกันถักทอบ้านเรือนอันเป็นหนึ่งเดียวกัน กว๋างบิ่ญและกว๋างจิไม่ได้เป็นสองจังหวัดอีกต่อไป แต่เป็นสองสายธารที่ไหลมาบรรจบกันด้วยสายใยแห่งเครือญาติและความรักในชีวิตสมรส การแต่งงานระหว่างสามีและภรรยาของกว๋างบิ่ญหรือในทางกลับกัน ล้วนมีส่วนทำให้เกิด "ครอบครัวสองแผ่นดิน" ที่แข็งแกร่ง ซื่อสัตย์ และเปี่ยมด้วยความรักใคร่ ณ ที่แห่งนี้ การรวมตัวไม่ได้ก่อให้เกิดความแตกแยกหรือความแตกแยก แต่ก่อให้เกิดเสียงสะท้อน ความผูกพัน และความเป็นเพื่อน

“สมาคมกวางจิในกวางบิ่ญก่อตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2555 มีสมาชิกประมาณ 50 คน ปัจจุบันหลังจากดำเนินงานมากว่า 13 ปี จำนวนสมาชิกเพิ่มขึ้นเป็น 450 คน ส่วนใหญ่อยู่ในโบ่ตั๊ ก กวางนิญ และเมืองด่งเฮ้ย (เดิม) สมาคมดำเนินงานโดยสมัครใจ โดยได้รับทุนสนับสนุนจากสมาชิกเอง” ตรัน วัน ลวน ประธานสมาคมกวางจิในกวางบิ่ญกล่าว

รักเกินขอบเขต

เพื่อสร้างความสามัคคี เด็กๆ ชาวกว๋างจิที่อาศัย ทำงาน และศึกษาในกว๋างบิ่ญ ได้รวมตัวกันและก่อตั้งสมาคมกว๋างจิขึ้นในกว๋างบิ่ญ ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงมากมายของยุคสมัย สมาคมยังคงทำหน้าที่เป็น “สะพาน” เชื่อมโยงเด็กๆ ที่อยู่ห่างไกลจากบ้านอย่างเงียบๆ เพื่อให้พวกเขายังคงมีที่ทางให้กลับไปแบ่งปันและรักษาเอกลักษณ์ของบ้านเกิดเมืองนอนของตนไว้ แม้จะอยู่ห่างไกลกันหรือชีวิตที่วุ่นวาย

ภาพถ่ายงานแต่งงานของคุณนายเล ทิ ฟุง และสามีของเธอ - ภาพ: GĐCC

หลังจากการก่อตั้งและพัฒนามากว่า 13 ปี สมาคมฯ ไม่เพียงแต่เป็นบ้านที่อบอุ่นและเปี่ยมด้วยความรักเท่านั้น แต่ยังเป็นสถานที่สำหรับเผยแพร่คุณค่าด้านมนุษยธรรมอันเปี่ยมล้นด้วยความรักของเพื่อนร่วมชาติอีกด้วย คุณตรัน วัน ลวน ประธานสมาคมฯ กล่าวว่า “ชาวกว๋างจิมีจิตใจที่เข้มแข็งและเรียบง่ายโดยกำเนิด ไม่ว่าจะไปที่ไหนหรือทำอะไร พวกเขาก็ยังคงโหยหาบ้านเกิดเมืองนอนและผืนแผ่นดินบรรพบุรุษ ดังนั้น สมาคมฯ จึงไม่เพียงแต่ช่วยให้ผู้คนได้พบปะและเยี่ยมเยียนกันในยามยากลำบากและโชคร้ายเท่านั้น แต่ยังจัดกิจกรรมการกุศลต่างๆ เช่น การกลับไปเยี่ยมบ้านเกิดในช่วงเทศกาลตรุษเต๊ต การช่วยเหลือผู้ประสบภัยธรรมชาติ การส่งเสริมการเรียนรู้และความสามารถ...”

ทุกปี เนื่องในโอกาสวันชาติ 2 กันยายน หรือวันขึ้นปีใหม่ตามประเพณี สมาคมฯ จะจัดการประชุมเพื่อรำลึกถึงบ้านเกิด แลกเปลี่ยนกำลังใจ เชื่อมโยงรุ่นสู่รุ่น และปลูกฝังความภาคภูมิใจในบ้านเกิดอันกล้าหาญของจังหวัดกว๋างจิ สิ่งที่พิเศษคือในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา สมาคมฯ ยังส่งเสริมบทบาทของ “สะพาน” ระหว่างสองท้องถิ่น เชื่อมโยงข้อมูล แบ่งปันโอกาสในการทำงาน และประสานงานสนับสนุนนักศึกษาในสภาวะยากลำบาก สมาชิกหลายคนซึ่งเป็นบุตรเขยและบุตรสะใภ้ของจังหวัดกว๋างบิ่ญ ได้เข้ามามีบทบาทสำคัญต่อกิจกรรมของสมาคมฯ มีส่วนช่วยในการลบล้างพรมแดนท้องถิ่นและเสริมสร้างความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้น

การควบรวมจังหวัดกว๋างบิ่ญและกว๋างจิ นอกจากการเปลี่ยนแปลงการบริหารราชการแผ่นดินแล้ว ยังเป็นความเชื่อมโยงตามธรรมชาติของความรักมนุษย์และแหล่งวัฒนธรรมที่เชื่อมโยงกันมายาวนาน ในบริบทนี้ บทบาทของสภาประชาชนกว๋างบิ่ญในกว๋างบิ่ญจึงมีความสำคัญยิ่งขึ้น ในฐานะผู้ให้การสนับสนุนทางจิตวิญญาณ สัญลักษณ์แห่งความปรารถนาที่จะร่วมพัฒนาและร่วมกันสร้าง "บ้านหลังใหญ่" ที่ไม่มีระยะห่างระหว่างสองจังหวัดอีกต่อไป

ความสงบของจิตใจ

ที่มา: https://baoquangtri.vn/khong-con-hai-que-195544.htm